Onze 3 jarige bengel lijkt van geen enkele straf onder de indruk... ze luistert zo ontzettend slecht!! In winkels achter rekken verstoppen en niet op haar naam reageren. Als ze haar jas niet in 1 keer aan krijgt gaat ze, waar dan ook, op de grond liggen dweilen en krijsen. Haar eten niet opeten. Rennen en gillen waar het niet mag, met schoenen op de bank, weglopen als ze moet komen enz enz Ik moet haar continue corrigeren maar niks blijft hangen. Ze lijkt het er zelfs om te doen. We gaan wekelijks naar zwemles en ze blijft maar klimmen in het kledingrek.. ze weet nu écht wel dat het niet mag. Hoe straffen jullie je peuter?? Ik denk nu aan spullen afpakken waar ze aan gehecht is maar ben bang dat er te lang tussen de daad en de straf zit dan.
Mijn zoontje is 2,5 en ik zet hem op de gang als hij niet luistert. Wel waarschuw ik hem 2 keer en vertel daarbij wat ik niet leuk vind (jij doet mama pijn) en wat ik wens (en dat mag niet) Als je het weer doet zet mama je op de gang. Als ik ergens naar toe ga, spreek ik met hem dingen af: we gaan zo naar de winkel en moeten eten halen voor vanavond. Als we alle boodschappen hebben mag jij even spelen in de auto ( staat speelding in de super) Ik ga je niet tillen, je mag zelf lopen of in de buggy zitten.
Hmm ik straf niet eigenlijk. Ik probeer zoveel mogelijk uit te leggen waarom iets niet mag en wat ik niet wil zien. Als er iets gebeurd wat ik niet vind kunnen zoals speelgoed gooien dan leg ik het speelgoed weg bv en ga een spelletje of puzzel met hem doen. En bord niet leegeten bestraffen?? Waarom zou je...een kind bepaald toch zelf wat hij eet? Helemaal geen avondeten bv meer eten zou bij mij als consequentie hebben dat er geen koekje of snoepje meer gegeten wordt en geen toetje.
Zoveel mogelijk natuurlijke consequenties op haar gedrag en zoveel mogelijk proberen ook voor te zijn. In de winkel: laten helpen met boodschappen pakken. Eten niet opeten: prima, maar dan geen tussendoortjes/snoeperij (wees wel kritisch op de hoeveelheid die je haar opschept!) Klimmen in het kledingrek? Dan wordt er niet gezwommen. Met schoenen op de bank: voor zijn. Schoenen uit als je in huis bent. Dat soort dingen. Spullen afpakken omdat ze in de winkel niet luistert, met schoenen op de bank gaat, enz, lijkt me niet begrijpelijk voor een peuter. Dan snapt ze er straks niets van. Verder dus zorgen dat je dingen voor bent. Vooraf aangeven wat je gaat doen en wat je van haar verwacht. Daarin haar ook mee laten denken: als we straks dit-en-dat gaan doen, hoe wil ik dan dat jij dat doet? Enz. Verder: pick your battles. Probeer niet alles bij te sturen, dat lukt niet en je raakt alleen maar in een negatieve spiraal. Rennen en gillen waar het niet mag? Waarom mag het dan niet? Kans op vallen? Nouja, laat haar dan maar eens ervaren hoe dat voelt.
Als ze zelf mocht bepalen wat ze at, dan at ze dus niks meer.. dus nee zij moet gewoon haar groenten opeten en ze krijgt een peuter portie dus dat moet prima te doen zijn.
Ik zou overigens geen speelgoed afpakken omdat ze bij zwemles in het kledingrek klimt. Er is vast een reden voor haar baldadige/uitdagende gedrag..probeer daar achter te komen. En probeer zo min mogelijk aandacht aan het negatieve te schenken...je haalt haar uit het kledingrek en kleed haar om. Negeren en rustig verdergaan waar je mee bezig bent.
Vraagje hoor...omdat je zelf om advies vraagt...waarom MOET ze dat dan...dan eet ze toch lekker niks. Zij krijgt honger...jij niet?
X11: Allemaal al geprobeerd... ze zwemt zelf niet maar haar broer en zus. Dus als ik die uit de douches haal wil ik niet dat zij ondersteboven in het klimrek hangt. Ik wil niet dat ze rent en gilt als we bij iemand op visite zijn. Zijn toch normale regels lijkt me? Laten helpen met boodschappen, van tevoren afspraken maken... werkt allemaal niet. Tuc: ik denk ook dat er een reden achterzit maar ik ben er nog niet achter welke...
Ik ga er nu steeds op in omdat ik je van advies wil voorzien en mijn kijk erop...niet omdat ik je aan wil vallen...dus je moet het zeggen als je er geen behoefte aan hebt Maar haha ja dat snap ik...dat wil elke ouder. Maar strijd om eten is er 1 die je altijd zult verliezen. Het is heel zonde van jouw energie en het prikkelt je dochter om de strijd aan te blijven gaan. Dat is ook iets wat sommige peuters graag doen. Je moet ze de strijd ontnemen...niet door hen de zin te geven maar door gewoon niet mee te doen aan die strijd. Zoals met het omkleden bij zwemles. Met eten zou ik het echt even loslaten...zodra zij doorkrijgt dat het jullie niet kan ballen of ze iets eet zal ze ws gewoon gaan eten. Ze heeft niet te snel een vitamine te kort hoor en je kunt altijd aanvullendr kindervitaminen geven voor je eigen gemoedsrust. Zet in de middag eens een monkeyplatter op tafel met allerlei soorten rauwkost, fruit en stukjes kaas/worst. Ziet er aantrekkelijk uit en als ze daar goed van eet heeft ze in elk geval al een hoop vitaminen binnen..alles wat ze aan tafel nog eet is meegenomen.
Straffen heeft alleen zin als je eerst waarschuwt en de straf diréct geeft. Thuis iets afpakken als ze zich in het zwembad heeft misdragen heeft geen enkele zin, dat verband ziet ze nog onvoldoende. Bij ons moeten ze in de hoek als ze iets doen wat echt niet mag. Het voordeel is dat er overal hoeken zijn te vinden; in de supermarkt, op straat, in het zwembad. Ik ben behoorlijk consequent en schaam me niet als ze in de supermarkt in de hoek staat. Let er trouwens wel op dat je ook goed gedrag beloont! Op een negatieve sfeer zit niemand te wachten en je dochter moet ook ervaren dat ze meer/leukere aandacht krijgt als ze zich netjes gedraagt, Wat het eten betreft ben ik het met Tuc eens; jij bepaalt wát ze eet, zijzelf bepaalt hoevéél ze eet. Ze verhongeren zich echt niet zo snel hoor . Zolang je het weigeren van eten maar niet gaat 'belonen' met een toetje of iets anders dat ze wel eet omdat je bang bent dat ze anders met een lege maag gaat slapen. Dan is de keuze voor haar natuurlijk snel gemaakt...
Loslaten loslaten loslaten. Ik straf ook niet. En ja, mijn dochter heeft wel eens buien. Maar ik bedenk altijd wat er achter haar gedrag zit. Daar probeer ik achter te komen. Ik leg alles uit en praat met haar erover. En ja, soms moet dat 10 x voor ze het begrijpt. Misschien krijgt ze op zwemles minder aandacht van jou, omdat je met broer en zus bezig bent? Ze weet dat ze door daarin te klimmen aandacht van jou krijgt, dat is duidelijk. Met eten hebben wij nog nooit gepust. Ze heeft vanaf het begin mogen kiezen hoeveel en wat ze at. Ik denk eerlijk gezegd dat het ook beter is. Want nu heeft ze macht om niet te eten; jij geeft haar aandacht. Als je het negeert is het haar eigen keuze of ze wel of niet eet. Jij geeft haar daar dan geen negatieve of positieve aandacht bij, dus bereikt ze er niets mee. Daarnaast is het een periode dat ze nou eenmaal weinig eten (hier hooguit een schep soms). O ja, en toetje geven wij ook gewoon wel of ze nu wel of niet avondeten heeft gegeten. Want dat is gewoon een volgende stap van de maaltijd. Geen straf of beloning . Ik vind het zelf heerlijk om het zo te doen, want zelf heb ik nooit frustraties of negativiteit tijdens het eten. Uiteraard moet je zelf doen wat goed voor jou voelt. Iedereen is anders. Maar even een kijkje in hoe wij het doen. Misschien heb je er wat aan om te proberen. Jas niet aankrijgen en zo'n bui; ik zou er met haar over praten. Dat je begrijpt dat ze boos of gefrustreerd wordt dat het niet lukt maar dat ze dan beter aan jou kan vragen of je wilt helpen ipv zo boos te worden en niets meer te willen. Dat dat voor haar beter is en voor jou gezelliger. Sterkte
Dan eet ze niks. Ze krijgt vanzelf weer honger. Eten nooit dwingen, ze krijgt alleen niets anders. Aan tafel tijdens het eten kan er gegeten worden, als je dan je kans niet neemt, heb je pech. Een gezond kind hongert zich niet uit, maar als jij er een strijd van maakt, ga JIJ die verliezen en hongert je kind zich straks wel uit.
Een oppas zoeken zodat ze niet mee hoeft? Lijkt me duidelijk dat ze zwemles dus geen klap aan vindt, of er duidelijk te veel ruimte ontstaat waardoor zij dit gedrag gaat vertonen. Rennen en gillen bij iemand op visite: waarom doet ze dat? Heeft ze voldoende te spelen op zo'n moment? Voelt ze zich voldoende veilig en voldoende van jouw aandacht verzekerd, of is het te onveilig en moet ze dus dit soort dingen doen om zich van jouw aandacht te verzekeren?
De strijd om eten heb ik een tijd geleden inderdaad opgegeven met als gevolg dat ze niks meer at. Vroeg ze zelf om een appel, at ze er nog niks van. Zelfs een boterham met chocopasta bleef staan. Dus nee dat moet gewoon. En ik ga het er niet inproppen natuurlijk. Bordje niet leeg is niks lekkers meer, maar na het avondeten krijgen ze sowieso niks lekkers meer Goed gedrag wordt altijd beloond hier, soms probeer ik dingen ook door de vingers te zien, maar dan weet zij ook niet meer waar ze aan toe is. Vandaar dat ik de teugels wat strakker ga aantrekken.. Mijn vraag is dan ook... hoe ik haar kan straffen en niet óf ik haar moet straffen.
oke dan kan ik je niet helpen denk...straffen is niet mijn methode. Ik denk dat daar nl nog meer dwarsheid en strijd en weer straf op volgt...cirkeltje. Maar dat vroeg je niet
Dan kan ik je helaas niet helpen Ik straf nooit. Zelfde reden als Tuc. Tis ff anders denken, maar scheelt mij zoveel frustratie plus die van mijn dochter. Ik vind het heerlijk.
Tja.... dan kan ik je ook niet helpen. Ik hoop echt heeeeeel hard voor je dat je dochter zich gaat voegen, maar gezien haar huidige gedrag, denk ik dat je het probleem gaat verergeren met allerlei negatieve consequenties. Heb je ooit al eens iets over ontwikkeling van peuters gelezen?
Ik herken mijn zoontje er precies in en ik heb alles al geprobeerd, ik ben zelf geen voorstander van straffen, maar toch wel eens geprobeerd en dat werkt ook niet, het maakt oook totaal geen indruk. Ik heb hem wel eens 1 minuut op de gang gezet, maar toen klom hij via de wasmachine op de kast. Zeggen hoe ik het wel wil hebben, helpt niet. Ik praat de situaties altijd door, maar helpt ook niet. Ook ik begin mij langzamerhand af te vragen of er niet meer speelt. Tips heb ik dus niet echt, maar ik word er soms behoorlijk wanhopig door, dus als je de oplossing vindt hoor ik dat graag. Behalve straffe dus, want ook met mijn andere 2 kinderen merk ik dat begrip meer teweeg brengt dan straf.