Lieve zp'ers, Ik zit verveeld met een situatie thuis waarover ik graag jullie mening had gehad. Vorige week vrijdag heb ik hier thuis een voorvalletje gehad met schoonmoeder. Ik was onze dochter in bad aan het steken en terwijl ze aan het spelen was in haar badje ging ik naar het toilet (toilet is in de badkamer). Plotseling hoorde ik kloppen op de deur en ging die open. Schoonmoeder kwam zomaar binnen. Ik riep snel 'ik zit op het toilet' en ze deed vlug de deur weer dicht. Ze riep nog dat ze langskwam om haar kleindochter te zien (terwijl ze die al smorgens had gezien) Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik niet veel meer kan verdragen van mijn schoonmoeder, ze heeft altijd kritiek op alles. Volgens haar mag mijn dochter niet vrij rondlopen, dat is de gevaarlijk, haar winterjas is niet dik genoeg, ze zal ziek worden, etc,...) Maar dit 'voorval' ging me toch te ver. Ze heeft het geluk dat ze op 5 kilometer van bij ons woont en haar kleindochter bijna alle dagen kan zien. Het stoort me al langer dat ze hier te pas en te onpas komt binnenvallen om haar kleindochter te zien, soms tot 3 maal per dag ! S'avonds sprak ik er met mijn vriend over dat dit echt niet kon. Die wilde zijn handen hier niet aan vuil maken en zei me dat als ik een probleem heb met zijn moeder het met haar moet uitvechten. Zondag kwamen mijn schoonouders hier eten. Toen ze wilden weggaan heb ik haar even appart genomen en haar gezegd dat ik het nogal beschamend vond dat ze zo maar kwam binnen vallen in de badkamer. Ik heb haar dan ook vriendelijk gevraagd om in het vervolg mijn privéleven te respecteren en even een belletje te geven als ze wil langskomen. Haar antwoord was: ja maar je neemt niet altijd op als ik je bel. Waarop ik antwoorde: dan is dat dan omdat ik mijn telefoon niet bij me heb of omdat ik bezig ben met iets. Dit heeft ze helemaal verkeerd opgenomen en is vertrokken met de woorden « wees gerust je zult nooit geen last meer van mij hebben!!! ». Maandag is ze al huilend haar beklag gaan doen bij mijn vriend. « Jouw vriendin heeft mij niet graag, jouw vriendin wil niet dat ik mijn kleindochter nog zie, en zo verder... Nu bijna een week later nog altijd geen nieuws van haar. Ze had me enkele weken geleden foto's gevraagd van onze dochter en die heb ik per post bij haar laten bezorgen. Geen berichtje, geen belletje, geen dank u, niks.... Nu zei ik vandaag tegen mijn vriend al lachend : jouw moeder is nogal een koppige, al bijna een hele week geen nieuws. Wil ze niet meer langskomen ? (met dochter naar de spoed moeten gaan deze week omdat ze ziek is, en ik dacht dat ze wel eens zo informeren over de toestand van haar kleindochter). Ik kreeg bijna het verwijten naar mijn kop dat ik ze weggejaagd had en dat het nog lang zou duren voor ze hier terug een stap binnenzet. Nu kom ik eindelijk eens op voor mezelf (ik heb nogal de gewoonte om conflicten uit de weg te gaan) maar ik kom er weer als de slechte uit. Ik ben gewoon niet zo opgevoed dat 'vreemden' zomaar zonder te verwittigen binnenvallen, en al zeker niet in de intiemste kamer van ons huis. Ik weet het niet, misschien verdraag ik echt wel niets want het gaan hier om mijn schoonmoeder, maar deze keer vind ik dat ik wel gelijk heb. Wat denken jullie van deze situatie ?
jouw vriend laat jou iets oplossen waar hij, naar mijn mening, meer zelf in zou kunnen doen. De 'buitenstaander' krijgt sneller de boosheid naar zich toe. Ik zou vooral aan hem vragen hier steviger in te staan en vooral voor jou op te komen.
vind ik ook. Maar hij wil zich hier niet in moeien omdat hij daar ook geen probleem mee heeft dat zijn moeder hier zomaar binnenvalt. Heb hem al vaker gezegd dat hij de navelstreng met zijn moeder moet doorknippen.
Jij heb 100% gelijk! Niet aan twijfelen. Je schoonmoeder is op d'r teentjes getrapt en zal geen weerwoord gewend zijn ( aangezien je vriend/man ook niet tegen z'n moeder wil optreden) ze wilt nu vooral klagen. Ik zou een appje sturen: he schoonmoeder, volgens mij heb je het totaal verkeerd begrepen, ik vind het leuk als je langs komt maar laat het even weten, ik ben niet gewend als mensen zomaar binnen komen vallen en voel me hier ongemakkelijk bij. Groetjes en tot snel?
Ik vind het raar van je vriend dat jij het eerst zelf moet oplossen, dan doe je dat, is het weer niet goed.?! Ik zou het nog eens bespreken met je vriend want nu ben jij de boosdoener, wat ik niet terecht vind.
mja, een appje kan niet, ze kan helemaal niet overweg met een telefoon. Ik had gehoopt dat het ontvangen van de fotos de situatie wat losser zou maken, maar geen reactie van haar kant. Als ik nu nog eens toenadering zoek dat komt dit over alsof ik fout was, en deze keer wil ik nu echt voet bij stuk houden (ben ook koppig hoor )
Dat kan hij makkelijk zeggen maar hij woont nu met jou, niet met haar. Mijn schoonmoeder heeft mij de eerste jaren echt dwarsgezeten en eigenlijk ronduit onaardig behandeld. Mijn man kwam niet voor me op. Op een dag was ik het zat en heb ik gezegd: ik doe een stap naar achteren, jij naar voren. Volgens mij heb JIJ iets uit te vechten met je moeder (lees: navelstreng idd) en dat laat je mij niet opknappen. Daar heeft hij goed naar geluisterd en het werkte! Ze was eerst niet gewend om tegengas van hem te krijgen maar nu respecteert ze het. Onze onderlinge band is er aan alle kanten beter door geworden!
Je hebt groot gelijk hoor, ik had het precies zo aangepakt! Even bellen van tevoren is toch geen moeite...
En het is ook erg flauw dat ze je nu de 'could shoulder' geeft... Ga erboven staan en maak contact, zoals MamaenMini zegt
ik vind niet dat jij de slechte bent in dit verhaal, ergens vind ik je schoonmoeder ook de slechte niet, ik denk dat het meer miscommunicatie is, en dat speelt al langer als het badkamer verhaal, ik vind wel dat jou schoonmoeder jou privacy hoort te beschermen, alleen vind ik wel dat je haar op dat moment had moeten aanspreken en niet dagen later (mijn persoonlijke mening) Ook vind ik dat jij nu de eerste stap zou kunnen zetten, om haar zelf eens uit te nodigen, dit is ten slotte toch hoe je het hebben wilde, en nu ga je zitten wachten tot ze alsnog uit zichzelf komt, terwijl je dat juist niet meer wilde, dus trek de stoute schoenen aan en nodig oma uit voor het eten of gewoon even gezellig.
Toen we onze eerst huis kregen zei ik meteen jullie krijgen geen huissleutel ik hou van onze privacy. Ik vind ook dat je partner even een gesprekje moet aangaan met zijn moeder. Het is toch normaal dat je er wat van kan zeggen?
Je hebt 100% gelijk en je schoonmoeder stelt zich aan en kruipt in een slachtofferrol. Is ze nu helemaal van de zotte om teneerste zo je huis binnen te komen en dan ook nogeens je badkamer in te komen. Ik zou er geen woorden meer aan vuil maken en lekker laten betijen. Als je vriend zo verzot is op zijn moeder dan moet hij het maar gezellig met haar maken maar ik zou me nergens schuldig over voelen en ik vind je vriend als een zacht gekookt ei overkomen. Weinig ruggengraat lijkt het mij.
Lastige situatie, ik denk dat je zeker in je recht staat om voet bij stuk te houden, maar ik denk ook dat dat misschien alleen de situatie maar erger maakt, en dat wil je ook niet. Ik zou de tijd nemen die je nodig hebt om dit te verwerken en daarna langsgaan of even je schoonmoeder bellen en nogmaals duidelijk maken dat je wat meer privacy wilt, maar niet dat ze niet meer welkom is. Vriend zou ik ook even duidelijk maken dat het zijn moeder is en daarom ook zeker daar een aandeel in heeft als jij een probleem hebt hoe je moeder te pas en te onpas langs komt. Het is voor hem makkelijker om wat strenger te zijn tegen zijn moeder dan jij tegen je schoonmoeder. Ik denk dat je schoonmoeder gewoon heel graag langskomt en niet had verwacht dat jij er last van had en ervan geschrokken is. Dus gewoon uitpraten en dan loopt het vanzelf wel weer los! Succes
Je hebt helemaal gelijk. Dat ze zo dichtbij woont betekent toch niet dat ze maar de badkamer in kan komen? Mijn ouders en mijn schoonouders hebben een sleutel maar die wordt alleen gebruikt in geval van nood of als ze de hond uit komen laten ofzo. Ik zou krankzinnig worden als mijn schoonmoeder of moeder zomaar binnen zou lopen, zeker als ik op het toilet zit. Jouw vriend had in dit geval beter het woord kunnen doen, op de een of andere manier komt dat altijd beter aan. Houd de eer aan jezelf, je hebt groot gelijk!
Ik vind het heel goed dat je voor jezelf bent opgekomen, en als jij het als niet prettig ervaart dat schoonmoeder 3 X per dag voor de deur of onaangekondigd in je huis staat, mag je dat ten allertijde zeggen. Ik vind wel dat jou vriend een beetje slap met de situatie omgaat trouwens. Hij mag best laten zien dat jullie een gezin vormen en dat hij achter zn vrouw staat. Als ik jou was zou ik met een bloemetje naar schoonmoeder toegaan en even uitleggen dat het je spijt dat je het zo niet bedoeld hebt. Dat ze natuurlijk welkom is in jullie huis, maar graag even een belletje. En neem je niet op? Dat je dan zeker terugbelt als je er wel tijd voor hebt. Blijft ze dan nog zo koppig doen, dan zou ik zeker van je partner verwachten dat hij een hartig woordje met zn moeder gaat spreken
Ik vind je vriend maar een doetje en een mama'skindje. Als mijn schoonmoeder mij zoiets zou flikken dan zou ik echt wel eisen dat mijn man actie zou ondernemen, omgekeerd zou ik het trouwens ook doen hoor. Dit soort voorvallen kunnen eigen kinderen beter brengen omdat het gevoelig ligt. Maargoed dan is het natuurlijk helemaal belachelijk dat hij zich er eerst buiten wil houden maar hij zich er nu wel tegenaan gaat bemoeien. Ik vind dat jij prima hebt gehandeld, de bal ligt nu bij haar.
Vriend is zeker geen slappeling hoor. Meestal reageert hij veel te fel. Hij is ook de eerste om zijn moeder te berispen als ze in zijn ogen iets verkeerd doet tov. hem. Vaak zeg ik hem dan ook dat hij zijn moeder niet zo hard moet aanpakken. Maar om de een of andere reden kan hij het ook niet verdragen dat ik zijn moeder bekritiseer. Heel eerlijk gezegd moet ik zeggen dat ik wel wat meer op mijn gemak was afgelopen dagen doordat ze niet meer langskwam, maar ik dacht dat dit 2 dagen zou duren en dat ze wel zou bijdragen. Maar nu begint het toch wel stilletjes te knagen dat ze helemaal niet meer komt en dat het nog lang zal duren. Dat wil ik nu ook helemaal weer niet. Ze is er toch maar in geslaagd om mij een schuldgevoel te geven. En dat doet ze telkens opnieuw. Zoals bvb, weken heeft ze mij de oren staan afzagen om een paar schoenen te komen voor ons meisje. Ik zei haar telkens dat onze dochter (toen) nog niet liep en dat ze voorlopig nog geen echte schoenen nodig had. En ik wou eigenlijk zelf wel haar eerste paar schoentjes kiezen want die dat sm wou zijn echt foeilelijk. Na enkele weken sprak ze er niet meer over. Ik dacht, ah, ze heeft het begrepen. Tot ze plots hier binnenkwam met die schoenen. Ze had ze toch maar achter mijn rug besteld via internet. Toen ik zei 'terugsturen' was ze ook serieus in haar gat gebeten. Dus heb ik ze uiteindelijk maar geaccepteerd om weer niet de slechte te zijn... Maar als ik hier dan met vriend over spreek krijg ik telkens hetzelfde antwoord: ach, ze wil gewoon goed doen voor haar kleindochter...
Jeetje, ik zou dit echt niet pikken hoor. Ik vind dat je je totaal niet aanstelt en dat je alle recht hebt om voor jezelf op te komen! Jullie wonen daar samen met jullie dochter, heeft ze dan een sleutel ofzo dat ze zomaar te pas en te onpas binnen kan vallen? Ik zou nogmaals proberen een gesprek met haar aan te gaan en voet bij stuk houden, maar het zeker eventjes laten rusten. Ik zou je vriend ook eens uitleggen waarom je je zo voelt en wat dit met jou doet (privacy e.d.). Bizar hoe schoonmoeders denken inspraak te hebben, en zomaar denken te kunnen binnen vallen. Vraag me dan altijd af of haar eigen sm ook zo was vroeger, of dat normaal was en ze misschien geen privacy kent.. (hier vroeger ook aardig wat ruzies gehad met sm w.b.t. privacy toen vriend nog thuis woonde, vond zij normaal).