Om zo verdrietig van te worden...... Ik kan dit maar niet begrijpen.... 19 dagen oud... Jonge baby in Mönchengladbach overleden na mishandeling | NOS
Heel erg! Tot wij onze derde kregen heb ik dit ook altijd steng veroordeeld. Onze derde bleek een huilbaby. Ik veroordeel het nog steeds, maar kan me nu ook meer dan voorstellen dat er omstandigheden kunnen zijn waarin ook een weldenkend mens knapt. Wij hebben hier meer dan eens tegenaan gezeten.... Dus ik zeg bij zulk soort dingen nooit meer: ik nooit!
Wij hebben 2 huilbaby's gehad, met 1,5 jaar er tussen... Maar ik zeg zeker:nooit. Ik zou dit nooit doen. Hoe kun je als weldenkend mens je eigen kind vermoorden, ook al zou het een huilbaby zijn? Nee sorry, dan moet je hulp inschakelen, hebben wij nl ook gedaan. Opa en oma af en toe een halve dag inschakelen. Of een oppas. Mijn man en ik wisselden elkaar ook af. Maar een van de kinderen mishandelen? Ongelofelijk....
Als weldenkend mens dien je hulp te zoeken nog ver voor je ook maar in de buurt van zulke handelingen komt. Dát is voor mij een weldenkend mens. Huilbaby of niet, ik kan geen enkel begrip opbrengen voor het mishandelen van een baby. Als weldenkend mens dien je je grenzen te (her)kennen en hier hulp bij te zoeken als je ook maar 1 sec twijfelt over of je het nog aankan. Het klinkt waarschijnlijk hard. En ik bedoel het niet veroordelend, ik weet namelijk (uit ervaring) hoe het is om een huilbaby te hebben. Maar nee, mishandeling, totaal geen begrip voor. In geen enkele situatie.
Juist ja! Precies dit. Het is niet makkelijk inderdaad een huilbaby. Goed aangepakt door hulp in te schakelen Khlo!
De mensen die "knappen" schudden de baby vaak door elkaar. Hoewel dat uiteraard ook vreselijk is, lijkt het verhaal van deze baby nóg erger. Zo wordt er gezegd dat de baby waarschijnlijk meerdere dagen is mishandeld. Als je gemerkt hebt dat je er zo slecht aan toe bent dat je een volledig hulpeloze baby door elkaar schudt (of wat dan ook) en je zoekt dan nog steeds geen hulp (voor jou of voor de baby) dan ben je wat mij betreft niets meer waard. Er is dan een mate van bewustzijn in je handelen, die ik met de grootst mogelijk moeite niet goed kan praten
Ik hoef geen commentaar hoor. Hulp hebben wij zeker ook ingeroepen, maar niets is zwart wit. Berichtgeving uit de media al helemaal niet. Ik heb de andere kant gezien. Heel fijn voor jullie dat jullie niet op het randje van gekte zijn geweest en dat meen ik oprecht. Maar niet iedereen heeft opa of oma of hulp op de juiste momenten. Veroordelen doe ik het nog steeds, maar ik kan me er wel veel beter wat bij voorstellen.
Ik denk dat er best wat moeders zijn die ook op "dit randje hebben gezeten", maar het niet toe durven geven. Ik vind het ook echt dapper dat je dit toe durft te geven. Ik denk alleen dat je het verschil tussen op het randje zitten en het echt doen niet moet onderschatten. Dit verschil is gigantisch en letterlijk het verschil tussen leven en dood. Iedereen denkt wel eens iets uit wanhoop of extreme slaapdeprivatie, maar ernaar handelen is een tweede en iets dat gelukkig niet vaak voorkomt.
Dan moet je wel hulp kunnen krijgen. Mijn jongste zoon is ook een krijskind en nu hij 20 maanden is, wordt er eindelijk erkent door de kinderarts dat hij inderdaad abnormaal lang achter elkaar krijst en er waarschijnlijk meer achter zit. Begrijp me niet verkeerd, ook wij hebben hem nooit mishandeld, en ik kan me dat ook niet voorstellen, maar hulp is lang niet voor iedereen beschikbaar. (Wij hebben het probleem juist verergert door hem juist te veel te gaan knuffelen, waardoor hij nu echt aandacht eist en zijn broer toch aandacht te kort gekomen is.) Deze ouders zijn natuurlijk veel verder gegaan dan een wanhopige moment om het kind stil te krijgen, waarin ze zijn gaan schudden ofzo. Deze ouders hebben het kind bewust dagenlang mishandeld en dat is voor mij een enkeltje richting de gevangenis wegens moord.
Ik zit midden in een miskraam en kan het goed verwerken... Tot ik dit soort berichten lees dan knap ik (ook met die 2 achtergelaten baby's)...wat oneerlijk, dat zulke mensen ouders worden en ik niet (sorry kan zulke gedachtes nu effe niet helpen) hoe kunnen mensen dit doen? elke moederhart breekt hierdoor of je al een kind heb of niet..bah hoop dat ze rotten in de gevangenis, heb hier geen sympathie voor huilbaby of niet.
Gelukkig ben ik niet van gisteren en weet ik dat het niet zwart wit is, dat er niet altijd de juiste hulp is. Maar waar het mij om gaat is dat er geen enkele reden is die mishandeling (in welke vorm dan ook) rechtvaardigt. Hoe erg je er ook aan toe bent, hoe moeilijk het ook voor je is. Wat dat betreft denk ik dus wèl zeer zwart wit. Voor mij is het niet krijgen van hulp ook geen verzachtende omstandigheid bij het mishandelen van een baby. Dat doe je gewoon niet, nooit niet.
Mijn jongste is 1,5 en kan nog steeds uren huilen om niets. Dat is niet altijd makkelijk maar je kunt altijd als ouders elkaar afwisselen of hulp in de zin van een oppas inschakelen om even de deur uit te gaan. Om even uit die flow te komen.
Niemand heeft het over rechtvaardigen, dat zijn jouw woorden. Er is een groot verschil tussen rechtvaardigen en je een situatie kunnen voorstellen waarin mensen meer geneigd zijn over de scheef te gaan. Je doet net alsof ik die oplossingen niet toepas. Maar niet iedereen heeft die luxe.
Brrr bericht om kippenvel te krijgen. Zijn er dan vooraf helemaal geen signalen geweest van de verloskundige/gynaecoloog, een andere arts of familie/vrienden vraag je je dan af?! Ik kan er nog steeds niet bij. Geef het kindje dan ergens af of leg het desnoods op een plek waar het zeker gevonden wordt. Ik hoop dat deze 2 mensen nooit meer kinderen mogen krijgen als ik eerlijk ben. Ik kan er gewoon niet bij dat je een kindje kan vermoorden.
Onze baby kon ook huilen, huilen, huilen. En dus kan ik de woede, de frustratie en de onmacht nu heel goed begrijpen. Ik heb wel eens ergens een mep tegenaan gegeven of soms wou ik keihard wegrennen.. De frustratie snap ik dus wel. De mishandeling echter NOOIT. Ik kan en wil het niet begrijpen. Loop weg, sloop je spullen, schreeuw voor de spiegel maar doe zo'n kleintje geen pijn