Jaloers ben ik niet. Maar als ik iets aan mijzelf zou kunnen veranderen wat iemand anders wel heeft dan kies ik voor een volle bos met haren.
Jaloers op iedereen die wel een roze wolk heeft en die geen huilbaby hebben die 20 uur per dag huilde... Maarja daarnaast heb ik wel een fantastische man die altijd100% overal bij heeft geholpen en zijn we er samen doorheen gekomen, dus ach.
Op mensen met normale lieve ouders .. die naar hun kinderen omkijken en ze liefhebben . En een normale familie .
Ik ben jaloers op een gezond lijf. Niet op een ander persoon, ik ben graag mezelf alleen dan met een gezonder lijf. En heel heel soms lijkt het alsof het gras bij de buren groener is. Sommige mensen lijken zo'n perfect leven te hebben dat ik daar soms wel een klein beetje jaloers op kan zijn maar ik weet gewoon 100% zeker dat ieder gezin zijn nukken heeft en dat het nergens zo perfect is als het lijkt!
Dit dus, ondanks onze normale inkomen. En mensen die kunnen doorslapen wij hebben al 6 jaar geen nacht meer kunnen doorslapen.
Op mensen met een goede gezondheid. En die kunnen werken. En op mezelf tot 1,5 jaar geleden dat ik een zus had en geen enigst kind was. Als ik niet genoeg lieve mensen had hier, was ik er liever niet meer geweest om weer bij haar te zijn. Zo erg mis ik haar.
Nergens op eigenlijk. Gras bij de buren gevalletje. Ik ben erg tevreden met wat ik heb ( ondanks mn schuld etc )
Jaloers is een groot woord, maar ik voel af en toe een klein steekje jaloezie als ik moeders borstvoeding zie geven. Zo, hoppa, alsof het niets voorstelt. Wat lijkt me dat fijn als je dat zo gemakkelijk afgaat. Is bij mij helaas, ondanks enorme inspanningen, 2x niet gelukt . Of nou ja, bij allebei 2 weken, daarna was het letterlijk op. Verder ben ik totaal niet jaloers ingesteld. Ben tevreden en dankbaar met wat ik heb en wie ik ben.
Ach jaloers....... ik ben soms een beetje jaloers op mensen die gewoon het lef hebben om hun droom waar te maken, zelfs al mislukt het. Die mensen die je in "Ik Vertrek" kunt volgen en die tegenslag na tegenslag door moeten, maar ze dóen het wel. Terwijl het bij ons alleen maar bij dromen blijft. Ik wou wel dat wij het ook echt durfden te doen.
Ben soms wel eens jaloers op vrouwen die er goed uitzien, dan bedoel ik die echt altijd superleuke kleding aan hebben, leuke accesoires en hun haar altijd mooi geknipt en geföhnd hebben en mooi in de make up. Ik loop er sinds mijn laatste bevalling bij als een slons en heb door de extra kilo's ook niet echt leuke kleren die nog goed passen. (Maar gezien ik wil afvallen wil ik ook niet te veel nieuws kopen) Ow en een klein beetje jaloers op vrouwen die goed op hoge hakken kunnen lopen de hele dag. Vind dat echt zo mooi! Kan het zelf gewoon niet de hele dag.
Waar ik jaloers op ben is op mensen die heel oprecht vriendelijk zijn en altijd makkelijk contact maken met een onbekende! En soms ben ik jaloers op mensen bij wie alles aan komt waaien, die altijd geluk lijken te hebben met een nieuwe baan krijgen of hun droomhuis vinden en voor een mooie prijs kunnen kopen! Eigenlijk ben ik dus een heel gelukkig persoon, en heb maar kleine dingen waar ik jaloers op ben.
Ik ben soms best jaloers op mensen die een goeie band hebben met hun opa's en oma's, of deze überhaupt nog hebben. Zelf ken ik het namelijk niet om een oma of opa te hebben, en als mijn man dan verteld over de middagen die hij bij zijn grootouders doorbracht en de logeerpartijtjes dan klinkt heel stom wou ik dat ik dat ook had gehad. Ook ben ik soms jaloers op vrienden die al afgestudeerd zijn, terwijl ik een andere weg heb 'gekozen'.
Op vrouwen die zwanger zijn of net bevallen kan ik soms" beetje jaloers" om zijn, wij willen ook zo graag maar tot nu toe hebben we nog geen geluk,
Ik heb alles wat ik graag wil hebben, heb helemaal niks te klagen. Maar mijn vriendin heeft altijd een opgeruimd en schoon huis, dat zou ik ook wel willen hebben....
Als ik erover nadenk ben ik jaloers op veel te veel dingen dus ik ga het maar niet opnoemen. Ik ben enorm perfectionistisch
Jaloers als in afgunstig, gelukkig niet. Maar er zijn wat dingen die ik anders zou willen, of zie bij anderen en zou willen voor mij/ons. Als, inmiddels sinds 5 jaar, mantelzorger van zowel mijn dementerende oma als autistische (tweeling)zoon met verstandelijke handicap, doordat mijn oom zeer zware psychiatrische problematiek heeft en mijn moeder en meest zielsverwante persoon die ik ooit zal kennen, sinds de leeftijd van 50, inmiddels ver gevorderde Alzheimer heeft, zijn er wel wat dingen die ik ander zou willen zien... Vooral dat mijn broer eens echt zou helpen, of mijn neven en nichten met oma... En als belangrijkste dat ik iets had kunnen delen met mijn moeder over mijn moederschap. Dat gezegd hebbende, ik ben dol op mijn kleine mannetjes van 5, ik krijg vaak genoeg complimenten over uiterlijk, kleding- en schoenkeuze, ben gezond genoeg, heb veel fijne en langdurige vriendschappen, en na wat serieuze problemen i.v.m. acceptatie autismeproblematiek zoon, zit mijn relatie nu ook alweer een tijd heel goed. Echte geldproblemen ken ik ook niet (beleid, mijn vader-gift, eigen inbreng en man verdient goed).