Nee hoor zo komt het niet over, en als jij je er goed bij voelt is het ook goed toch! Ik ben zelf drager van GBS en het zou mij enorm onrustig maken als ik misschien ontsluiting zou hebben zonder dat ik het weet. Ook doordat wij al eens eerder een kindje verloren zijn door die GBS natuurlijk. Maar neem aan dat ze dat gecheckt hebben bij je. Wil je verder ook geen stress bezorgen of zo maar vroeg me dat ineens af.
Ukkie onwijs dikke knuffel en was stress zeg! Die onzekerheid is inderdaad het meest killing! Meid denk aan je en snap dat het gewoon kut is en gewoon niet eerlijk is.
Madelien, hier doen ze ook geen controle omdat ze niet onnodig iets willen irriteren. Plus het zegt inderdaad niks zo meting
Hier komt morgen mijn zoontje weer thuis! Yeaaaaaahhhh naar twee wekenkan ik hem weer vasthouden ! Mijn zus blijft gezellig logeren dus kijk er erg naar uit! Verder hier en daar een harde buik maar zeker niet de onrust van 2 weken terug! Bijna 34 weken! Vind zo bijzonder
Hee Lunap, thanks!! Zo is t nou precies, gewoon KUT en ik vind er niks meer aan!! Wat fijn dat je zoontje thuiskomt!!! Wat moet je hem hebben gemist :'( ik mis mn man al alstie hiet een paar uur niet is dus god wat moet jij je ellendig hebben gevoeld zonder hem. Wat fijn!! Echt blij voor je, lekker genieten!! En wat fijn dat t stabiel is allemaal en WAUW, 34 weken! Dit is echt jouw dag :-D
Ik kom nog eens even piepen.. war fijn om toch te zien dat er nog niemand bevallen is. Hou vol allemaal! Dikke knuffel
Hee Lunap, hoe was je dag?? Hier is het weer rustig aan t worden en mocht ik weer uit mn bed vandaag. Morgen gaan ze weer meten en als dat allemaal rustig is mag ik naar huis!! Heeeel fijn Wat ik wel lees hier, is dat de metingen bij jullie niet veel zeggen maar bij mij is dat juist waar ze op varen eigenlijk... misschien ook omdat mijn harde buiken en krampen op t Ctg niet te zien zijn en die baarmoedermond ook de grootste zorg is?? Maar veel verschillende ideeen overal bij iedereen erover, toch gek dat er voor 1 probleem niet 1 beleid is. Ze weten verder ook geen oorzaak bij mij dus dat maakt t misschien allemaal wat lastiger... In ieder geval naar huis morgen met een beetje geluk, das zo fijn!
Ukkie, Het is heerlijk om het manneke weer thuis te hebben! Heerlijk knuffelen! Maar merk wel dat gisteren meteen weer last had van mijn buik en nu nog steeds Verder vind ik het ook maar raar dat elk ziekenhuis zijn eigen beleid heeft, zelfs binnen een Ziekenhuis zie je vaak verschillende meningen. Vandaag 34 weken en vind het toch erg spannend! Dit was de dag waarop plotseling mijn vliezen knapte en in rap tempo beviel van mijn zoontje! (2 uur) Toch bijzonder, hoop vanavond zwanger in mijn bedje te stappen.
Ooh ja das dan zeker spannend! Ben benieuwd hoe t gaat nu. Maar 34 weken, hoe ging dat bij zijn geboorte met hem enzo? In mijn hoofd is dan wel ern flink veilige grens maar vergeet soms.dat t nog minstens 3 weken te vroeg is... Je gaat zo anders er naar kijken, 34 weken klinkt dan ineens heel ver. Ben je veel alleen met jouw zoontje? Of heb je hulp de komende tijd of is je man thuis?
Eerlijk is eerlijk ik ben nooit bang geweest mijn zoontje te verliezen en toen de bevalling begon had ik geen idee dat 34 weken ook echt nog prematuur was. Het was mijn laatste dag voor mijn verlof en had de kleine die dag minder gevoeld en dus verloskundige gebeld en werd toen door gestuurd voor een ctg scan. Aan de monitor bleek ik een erg onrustig buik tw hebben maar dat had ik al weken en zelf op dat moment ging geen lampje branden want het waren geen pijnlijk harde buiken ofzo, was gewoon hard meer niet. Opeens uit het niks knapte daar mijn vliezen... Dacht nog help ik plas in mijn broek maar al heel snel kwam ik in een weeën storm( alleen rug weeën). Naar 50 min had ik het gevoel dat naar de wc moest en bleek ik al 9 cm ontsluiting te hebben, niet veel later mocht ik persen en naar uurtje persen werd mijn zoontje geboren. Hij heeft een maand in het ziekenhuis gelegen. Moest dus zonder kind naar huis en zonde buik... Hij had vooral moeite niet te vergeten te adem te halen en heeft lang aan de monitor gezeten. Dat vond wel meest vervelende, Dat je kind niet kon oppakken en knuffelen. wanneer je maar wilde. Verder nog onder een lamp en sondevoeding. Natuurlijk is het niet te vergelijken met een extreem prematuur, daar heb je echt meer zorgen mee maar merk dat mensen in mijn omgeving vergeten dat best zwaar kan zijn bevallen met 34 weken. Nu ben ik er op voorbereid maar toen helemaal niet. Was druk bezig met mijn verlof en had nog niks klaar en opeens was hij er al. Vanacht veel last van mijn buik vandaag toch echt een stap terug want ik wil echt nog bevallen
Ooh jeetje joh wat eng! Ik ben er nog een soort op voorbereid nu maar dan weet je helemaal niet wat je overkomt! Kan me voorstelken dat dat best wel traumatisch is ja. Ook die bevalling gaat dan zo aan je voorbij lijkt me... Een maand in t ziekenhuis lijkt me zwaar indd, maar vooral dat je je eigen kind niet kan kroelen wanneer je wilt lijkt me zo erg. Dat is ook mijn angst. Morgen ben ik 31 weken dus dan is t nog heel klein. Ondanks de forse groei. T is nog maar een ukje rn zal dan een tijd in de couveuze liggen en inderdaad om naar huis te moeten, ik kan nu al huilen bij t idee!! Hopelijk blijft hij of zij gewoon nog even bij me
@ukkie succes vandaag. Hoop dat je lekker naar huis mag. Ik verbaas me er ook over hoeveel verschillende protocollen/meningen er zijn wat je zegt idd het kan soms ook binnen een ziekenhuis per gynaecoloog verschillen! @lunap heerlijk dat je zoontje weer thuis is. Wat zullen die 2 weken lang geduurd hebben. Een maand ziekenhuis klinkt echt nog heel lang lijkt me even goed heel heftig. De gyn zei dat 34 wel een mooie grens is maar wat je zegt ze moeten dan even goed nog een tijd in het ziekenhuis blijven. Lijkt me heel moeilijk. Ik hoop dat dit ukkie lekker tot minimaal 37 weken blijft zitten en daarna heerlijk mee naar huis mag. Hier is de situatie nog steeds hetzelfde. Rustige buik en geen rare dingen. Ons dochtertje is nu door de weeks niet meer thuis en vind dat wel heel moeilijk mis haar enorm maar net als lunap merk ik dat ik wel meer rust neem als ze er niet is. Ik wil gewoon weer voor haar kunnen zorgen en normaal leven. Kan zo jaloers zijn op de zwangere dames om ons heen waarbij alles probleemloos verloopt. Ik zie 32 weken als een grote grens. Dan mag ik hier in het ziekenhuis bevallen ( dat is om de hoek nog geen 5 min bij ons vandaan). Lijkt me nog steeds heel verdrietig om je kindjes dan achter te moeten laten maar ze zijn wel dichtbij. Ik krijg het spaansbenauwd bij het idee om voor 32 weken te bevallen ( ze verwachten tenslotte nog steeds dat ik dat niet ga halen). De dichtstbijzijnde nicu is een uur hier vandaan en ze zullen daar nog heel lang liggen. Ze hebben wel een Ronald macdonald huis maar dat is echt niet haalbaar voor ons maanden lang.. Vriendlief kan geen maanden vrij nemen en voor onze dochter moet het normale leven ook gewoon doorgaan. Maar het idee om maanden lang m'n kindjes een uur bij me vandaan te hebben en maanden lang minstens een uur heen en terug te moeten reizen pff.. Ben echt bang dat ik dat niet ga trekken. En dan nog de zorgen om de 2 kindjes... Oh wat krijg ik het er benauwd van. Morgen 26 weken dus de 32 weken grens is echt nog heel ver weg. Zit pas op de helft. Hoe doen jullie dat met spullen enz kopen? Ik heb wel kleertjes en begin langzaam aan toch maar alles te regelen. Merk wel dat ik het moeilijk vind het blijft maar door me hoofd spoken of het niet allemaal voor niks is straks. Herkenbaar? Liefs!
@ukkie: hier varen ze ook op de cervix hoor, dat moest ook van het vu toen ze daarmee overlegd hadden. Ik denk dat het per situatie verschilt. Als je cervix al kort is en niet veel klachten hebt en er weinig veranderd zal dat weinig zeggen idd, terwijl als het wisselt en je veel klachten hebt je daar ook niet veel van kan zeggen. @lunap: spannende tijd dus. Sterkte! Hier is het al 2 dagen redelijk rustig. Wel harde buiken maar het slaat niet om in weeen. Heel fijn! Vrijdag voor het laatst indocid genomen dus ik ben blij! Zo even voorzichtig de wc's schoonmaken want manlief doet dat toch niet helemaal naar m'n zin
@ourmiracle: snap je angst goed. Je kindjes zo ver bij je vandaan, dat zou eigenlijk niet mogen. Ik hoop heel erg dat je toch tegen de verwachting in die 32 weken haalt! Qua spullen: wij vinden dat ook erg moeilijk, komt bij ons ook voornamelijk door het verlies van ons zoontje. Toen hadden we net een bedje en kinderwagen etc besteld en dat moest dus weer geannuleerd worden. Vreselijk. Het is daardoor nu een enorme drempel. Ook de kinderkamer zijn we nog niet aan begonnen. Maar zo langzamerhand moeten er toch stappen gezet worden. Ik kan zelf niet winkelen dus mijn man zal binnenkort de spullen bestellen. Dingen als dekens en lakens enzo bestel ik dan via internet.
34 is ook een mooi termijn, het was vooral dat het zo onverwacht was wat vooral moelijk was. Nu zou ik het bijvoorbeeld heel anders ervaringen omdat je nu de rekening mee houdt en al sinds 20 weken eigenlijk verwacht dat hij elk moment komt. Laten we hopen dat we allemaal gewoon voorbij de 34 weken gaan!
Hallo allemaal! Ik ben weer thuis sinds gistermiddag! Wat een heerlijkheid. Buik blijft rommelen maar t is stabiel. Heeft hier iemand ook zo enorm veel striae?? Het is echt afschuwelijk en plopt nu overal op. Mn buik was al, iets onder mn borsten. Maar nu wordt t echt veel erger en ook mn liezen, bovenbenen en zelfs mn billen doen mee :'( Nu snap ik dat t niet mn grootste zorg moet zijn en dat is t niet, maar k voel me net een nieuwe kandidaat voor Artis! Een nieuw soort zebra ofzo.
@ukkie; wat heerlijk dat je weer thuis bent! Hopelijk nu voor wat langer. Striae heb ik nog geen last van, maar smeer ook wel meerdere keren per dag. Geen idee of dat nou daadwerkelijk helpt. Zag gister wel dat het litteken van m'n navelpiercing uit gaat scheuren. Ik gebruik die al jaren niet meer, maar ja het litteken zit er natuurlijk wel. Hier gister eind Vd middag weer indocid moeten nemen vanwege die stomme voorweeen. Ik heb alleen heel raar erop gereageerd. Was helemaal de weg kwijt, duizelig misselijk, enorm wazig en slaperig. Leek wel of ik morfine had genomen. Ben er best van geschrokken. De weeen zakte wel wat af, van elke 4 min naar elke 10 min, maar het was dus wederom niet helemaal weg. Had alleen dus niet meer de tegenwoordigheid van geest om het zh te bellen. Nu nog steeds een gespannen gevoel en wat menstruatie pijn. Hebben jullie die menstruatie pijn ook wel eens zonder dat je kramp hebt? Gewoon een soort van continue aanwezig? Is dat een reden om straks toch het zh te bellen?
Menstruatie gevoel heb ik de hele zwanger gehad, met dagen wel en dagen niet...denk dat meer te maken heeft met de groei van je baarmoeder. Ukkie, heerlijk dat je thuis bent zeg! Ik heb wel wat striae op mijn buik maar snap dat je er niet blij mee bent. In de puberteit heb ik heel veel striae gehad op mijn boven benen/ billen en zij. Denk dat smeren niks uitmaakt, want ik smeer ook maar heb ze toch, denk dat gewoon puur pech is dat je de aanleg voorhebt, Hier officieel langer zwanger dan ooit geweest ben, danst vrolijk in het rond! Op naar de 35 weken! Hoe is met de rest? Al hele tijd niks van joos gehoord...hoop dat alles goed gaat.
Hee Madelein, Ja smeren doe ik ook vanaf t begin maar helaas... Die menstruatiepijn heb ik ook regelmatig. Als dat bij mij langere tijd aanhoudt, dus een paar uur, moet ik bellen want dn is op de echo's te zien dat m'n baarmoedermond daar enorm op reageert. Wat naar dat je zo ziek werd van de indocid, lijkt me niet de bedoeling. Ik zou wel even bellen om te overleggen, ook over die bijwerkingen en of je het nog mag gebruiken. Vervelend allemaal he? Elke keer bellen en langskomen en t risico op opname is zo naar... maar als t doorzet vergeef je je zelf ook niet. Overleggen zou ik iig even doen! Hoe doen jullie dat met al die ziekenhuis controles? Ik mag zelf geen autorijden en t halve ziekenhuis doorlopen kan en mag ik allang niet meer. Maar mijn man kan ook niet elke keer vrij krijgen, mn moeder werkt ook en woont een stukje hier vandaan en vriendinnen/vrienden werken ook en die ga ik zeker niet vragen vrij te nemen. Daarnaast dan t risico dat ik weer opgenomen moet worden, wil ik ook niet iedereen erbij hebben, al die onderzoeken zijn toch ook vrij prive... Ik loop daar echt enorm tegen aan! Nou weet ik niet meer wie daar v/d week over schreef en toen was ik even met mn gedachte heel ergens anders met weer een opname, maar ik mis t ook enorm om te kunnen vrijen met mijn man!! Ik mis t lichamelijk maar ook qua relatie en intimiteit. nu maak ik t voor hem wel gezellig en dat vind ik ook fijn maar ergens ook frustrerend voor mezelf. En het duurt nog weeeeeken voor dat weer in beeld komt. Moest ik toch even kwijt nog!!
Lastig ukkie, ik heb geluk dat mijn beide schoonouders niet meer werken en dus mee kunnen . Soms kan zo regelen dat mij Fam mee kan naar groei echo ( wonen niet in de buurt jammer genoeg ) Maar kan je mag op zulken moment geen zorgverlof opnemen? Snap dat het niet meest ideale is maar nood breekt wetten . Vervelend hey geen intimiteit , zoals van de week vertelde heb ik nu het einde in zicht het meeste moeite mee....oh ga straks zo van genieten hahahahaha.