Ik ben bij de geboorte van ons zoontje in het zh bevallen maar vond het verre van kil, ondanks het grote verdriet. Ook nu moet ik in het zh bevallen en vind dat heel fijn. Ze zijn super lief en willen over het algemeen echt het beste voor jou en je kindje. Dingen meenemen waar jij je goed bij voelt idd. Als het goed is maak je ook een beval plan samen met je gyn waar je wensen aan kan geven.
3x in ziekenhuis bevallen. Geloof me als je bevalt boeit het je niet. Ik ben blij dat ik 2 van de 3 zwangerschappen in het ziekenhuis was. Ingrijpen noodzakelijk .
Misschien een doula meenemen? (ik weet niet of het mag, maar als je denkt dat je man wellicht niet mondig genoeg is...) Ik vond mijn thuisbevallingen veel prettiger, maar dat had voor mij persoonlijk niet met de kamer te maken, maar met de mensen er om heen (en na de bevalling). Tijdens het bevallen zelf was ik compleet in mijn eigen wereldje , maar er werd thuis veel beter naar me geluisterd dan in ziekenhuis... En meteen na de bevalling vond ik erg fijn om mijn eigen spullen om me heen te hebben en ook het gevoel zeggenschap te hebben. Neemt niet weg dat je je neer zult moeten leggen bij een ziekenhuis bevalling. In die zin zou ik zeggen, het is fijn dat je het van te voren weet, zodat je ook zelf actie kunt ondernemen om het zoveel mogelijk naar wens te laten verlopen. Geloof in je kracht! Veel succes.
Sfeer was echt het laatste waar ik mee bezig was tijdens het bevallen Overigens zijn er bij veel ziekenhuizen ook gewoon mogelijkheden in te douchen enzo! Bij mij zat er continu iemand in de kamer, wegens medische omstandigheden, maar hebben ons geen moment aan haar gestoord. Ze was zo lief, rustig en behulpzaam Ik raad iedereen en ziekenhuis bevalling aan
Ik snap precies wat je bedoelt, wat heb ik me er voor mijn eerste bevalling rot over gevoeld en tegenop gezien. Mijn dochter is 15 mnd, inmiddels zwanger van dochter 2, en vanwege chronische ziekte en medicatiegebruik heb ik ook een medische indicatie. Onder controle bij de gyn in het umcg, daar de 1e keer klinisch bevallen en eind maart ook weer. En hoewel ik geen keus had en bevallen in het zh me ook wel zo veilig leek, ik zag echt op tegen de kille kamer en vooral: niet in mijn eigen omgeving zijn waar ik me het fijnste voel en mijn eigen gang kon gaan. Ik heb vlak van te voren nog getwijfeld over het Martini, maar met het umcg echt een paar minuutjes van ons huis af voelde dat dichterbij en ik was er natuurlijk de hele zwangerschap al onder controle (van hele fijne gynaecologen). Bij dochter 1 werd ik uiteindelijk ingeleid, met 41 wk vonden we het allemaal wel welletjes 😏 En vanaf het moment dat we ons moesten melden heb ik me niet meer druk gemaakt om sfeer etc, ik wilde haar veilig in mijn armen. Bevallen zonder complicaties, wel drie dagen moeten blijven maar dat was bekend en heb ik eigenlijk best positief ervaren. van mijn bevalplan zijn een aantal dingen in de praktijk ook gebeurd (haar zelf aanpakken bijv, geweldig!) andere dingen bleken in de praktijk gewoon anders en dat was ok. Ruggenprik heb ik op mijn eigen verzoek gekregen, verder was de begeleiding niet zo warm en rustig als ik had gewild maar wel vriendelijk, geruststellend, bekwaam. Het enige wat ik echt nadeel vond en waar het fabrieksgevoel naar boven kwam was de snelheid waarmee alles ging na de bevalling. Bevallen, hechten, even bijkomen, beschuit met muisjes maar dat niet kunnen eten want er moest gedoucht worden zodat ik naar de kraamafdeling kon. Dochter wou niet direct drinken en ondanks dat ik aanleggen binnen het uur heel belangrijk vond, werd daar te weinig aandacht aan gegeven. Wel goed gekomen, ze wil de borst nog steeds niet loslaten 😁 Probeer dat wat je echt belangrijk vind in je plan te zetten, maak daarin ook afspraken met je vriend zodat die voor jullie wensen opkomt als jij dat niet kan tijdens de bevalling. Bespreekbaar maken. En probeer het dan los te laten, het allermooiste moment zijn niet de kaarsjes of de muziek, maar het moment dat je je kindje voor het eerst vastpakt.
Lilou (en natuurlijk ook de andere dames), wat mooi gesproken.., De reacties stellen me gerust en geven me meer vertrouwen in een ziekenhuisbevalling. Ik vind het inderdaad het belangrijkste dat ik mijn kindje veilig in mn armen kan houden. Mn wensen zal ik in het bevalplan zetten en duidelijj bespreken met mijn vriend. Hij is ook de enige die met me meegaat naar het ziekenhuis. We doen het met zn tweetjes. Ik ben al een cd aan het samen stellen met leuke muziek, en ook de visualisatie oefeningen van de hypnobirth ben ik nog steeds goed aan het oefenen en zijn op mn telefoon ingesproken. We moeten er maar het beste van maken. Hopelijk is het personeel in het umcg op de verloskamers vriendelijk en geduldig. Maar dat kunnen we achteraf pas bepalen. Ik blijf toch in het umcg, omdat ik daar bekend ben en het vlak bij huis is. Dat voelt toch wel veilig. Helemaal nu we hartje winter straks daar heen moeten rijden. De auto kunnen we niet voor de deur thuis kwijt omdat we in de stad wonen. Dat is dus al een paar straten verder. Zul je net zien dat je die nacht (waarschijnlijk) moet krabben en dat de auto niet start. En dat mn vriend met de hele hutkoffer met mijn bagage (sfeerspulletjes, babyspullen, autostoeltje, etc.) door de sneeuw moet banjeren. Hihi zie het al helemaal voor me. Nou ja, het duurt nog wel even(hoop ik) maar voor ik het weet is het zo ver en dan voelt het fijn dat ik alles heb georganiseerd voor zover dat in mijn macht ligt. Helaas kom ik echt niet onder een ziekenhuis bevalling uit, dus we moeten er maar het beste van maken!
Ik ben bij de eerste bevallen in het umcg en ook voor de 2e loop ik daar. Ik heb het echt als prima ervaren. Deskundig, adequaat en zeer bekwaam. Het hele bevalplan heb ik in de prullenbak kunnen gooien omdat alles anders liep. Maar nu hechtte ik daar sowieso niet heel veel waarde aan. Ik had deze keer de keuze of verloskundige of umcg en heb heel bewust zonder twijfelen voor umcg gekozen. De kraamafdeling vond ik minder, ook omdat ik op een kamer kwam met anderen en ik mn behoefte had aan veel rust. Toen lag ik er inmiddels ook al aantal weken dus ik wilde gewoon naar huis. Overigens is op de gyn afdeling bijv een bad bevalling wel mogelijk (zolang je niet bed gebonden bent), wellicht is dat nog bespreekbaar? Tijdens mijn opname voor de bevalling waren alle verpleegkundigen ontzettend aardig en behulpzaam. Tijdens de bevalling zelf mn daadkrachtig maar dat zorgde er wel voor dat ik niet flipte dus was niet heel erg haha. Ook een goede nazorg gehad, kon me niets meer herinneren terwijl de bevallig voor beiden behoorlijk kritiek is geweest. Heb mijn hele medische dossier meegekregen na een paar weken en bij vragen kon ik ook weer daar terecht. Daarnaast was ik maar met 1 ding bezig: dat kind moet er uit! Voor mij was de rest van ondergeschikt belang op het moment zelf 😁
Ik ben een keer thuis bevallen en vond dit super fijn. Wou de tweede keer weer graag thuis bevallen. Dit kon vanwege medische redenen niet. Zag wel tegen een ziekenuis bevalling op. Maar t viel me 100 % mee! We hadden een mooie kamer met allerlei eten en drinken tot onze beschikking. We hadden ook een "eigen" zuster die ons begeleidde met alles. Vond dit net zo fijn als thuis.
Ik ben plotseling in ziekenhuis bevallen en heb dat als heel prettig ervaren. Ze waren allemaal erg lief en vond de sfeer verder niet kil. Plus toen aan het bevallen was heb ik niks gemerkt van omgeving, was veels te druk met weeën en persen Nu deze keer medisch maar vind niet erg ofzo .
Sorry als ik het compleet verkeerd opvat hoor maar ik lees toch wat angst in je verhaal. Ondanks de cursus hypnobirthing, hoeveel cursusavonden hebben jullie gehad? Wellicht begeleid jou hb docent ook wel bevallingen als ondersteuning? Dat de auto niet start en je wellicht moet krabben is wel een erg uiterste, dan bestaan er altijd nog taxi's of buren of familie. Ook ga je gewoon lekker optijd naar het ziekenhuis in de meeste gevallen beval je echt niet in 30 minuten En dan maar wel, je baby komt wanneer je baby dit wilt
Gut Tweekids, dat soort 'angsten' zijn toch heel normaal? Van die dingen waarvan je denkt 'nu even niet!' Autopech op je trouwdag, bevallen op de snelweg, je verslapen voor een belangrijk tentamen. Als een niet-startende auto en bevroren ramen moeten krabben de dingen zijn waar je je het meest druk over maakt voor je bevalling, vind ik je heel relaxt haha. Er zijn vrouwen die vooraf complete horrorscenario's uitdenken. Zo ontspannen en rustig mogelijk je bevalling in is fijn, maar je mag best een beetje angst en onzekerheid kennen.
Gut Lilou, ik ben het met Tweekids eens...en misschien omdat ik ook hypnobirthing heb gedaan, maar misschien ook omdat ik heel nuchter ben. Je kunt van te voren alvast beren/angsten gaan zien, maar je hebt geen glazen bol en weet dus niet wat er zou kunnen gebeuren. Het geeft je alleen maar stress en je ongeboren kindje merkt dat ook op. Het is zoals het is! En je zult er mee om moeten gaan als het op dat moment komt. Het heeft echt geen nut om al van te voren daar angsten over te hebben. Ik ben vol vertrouwen, enthousiasme en kijk uit naar de dag dat mijn kindje geboren gaat worden. Ik denk absoluut niet na over 'wat als'. Ik creëer wat ik wil.
Wij hadden rond de tijd dat ik van de eerste ging bevallen een autopyromaan in de buurt... daar heb ik toch ook wel stress van gehad hoor! Je slaapt toch al niet lekker, maar nu hees ik me dus ook nog eens bij elke geluidje uit mijn bed om uit het raam te kijken of niemand onze auto in de fik stond te steken Ik snap je gevoel dus wel! Het goede nieuws is dat JIJ in ieder geval niet hoeft te krabben! Zodra het begint heb je nog wel even voordat je naar het ZH gaat. Je vriend kan dan mooi de bagage in de auto zetten, eventueel ramen krabben etc. En jij hoeft ook niet door de sneeuw te banjeren hè. Hij kan de auto ophalen en voor de deur zetten. Desnoods moet ie er even voor over een fietspad of de auto op een stoepje zetten. Er is ècht geen agent die een aanstaande vader een boete gaat geven omdat hij wat extra 'service' verleent aan zijn hoogzwangere-vrouw-met-weeën. Verder eens mat wat veel dames hiervoor zeiden: ik was in het ziekenhuis niet bezig met sfeer. Ik denk ook niet dat ik bij een thuisbevalling wel behoefte had gehad aan kaarsjes of een muziekje. Nu is iedereen anders, natuurlijk. Maar ik hoor het wel meer dat vrouwen echt niet meer met hun omgeving bezig zijn en vooral in hun eigen wereldje zitten. Al snap ik ook jouw gevoel wel: het is allemaal al zó spannend en dan wil je alles gewoon vooraf plannen en weten wat je te wachten staat en liefst alles in de hand houden. Zo zit ik ook in elkaar, beetje controledwang Focus dus op de dingen waar je wel invloed op hebt. Wat ik in ieder geval weet wat in ons ziekenhuis mogelijk was: - licht dimmen (totdat de vk echt meer licht nodig heeft, maar dat is pas tijdens het allerlaatste stukje en dan kan het je ECHT niet meer schelen.) - eigen muziek afspelen. - keuze uit bevallen op zo'n "gyneacologenbed" met de bekende beensteunen of op de baarkruk. - Zeker tijdens de ontsluitingsweeën, kun je gewoon rondlopen en douchen. Je hebt in die fase gewoon een eigen kamer met badkamer, waar je dus ook muziek kunt afspelen, tv kijken, gordijnen dicht etc. Althans: als je zonder pijnbestrijding of andere medische 'fratsen' bevalt. Zodra je aan een infuus of ctg hangt ben je nog wel op die kamer maar kun je niet meer vrij rondlopen of onder de douche gaan. Maar dat kun je dan ook niet meer vergelijken met een thuisbevalling. Vraag nog een keer een gesprek aan met iemand van het ziekenhuis. Ik begrijp dat je daar bij een psychiater loopt? Laat desnoods hem / haar even het eerste contact leggen zodat ze wat meer tijd voor je nemen en snappen waar je vragen vandaan komen.
Haha Tweekids, geen hypnobirthing nee (hoewel ik het wel interessant vind trouwens), daar zal het vast aan liggen dan 😏 Ik ben het er wel mee eens hoor dat dat soort gedachten niet helpend zijn, je in jezelf en je eigen lichaam mag vertrouwen. Ik vind het fijn dat ik tot nu toe geen enkele angst voor de komende bevalling heb, omdat ik nu weet dat mijn lichaam dit kan en vertrouwen heb. Maar dat is, zeker bij een eerste, voor veel vrouwen toch ook anders en ik vind dat daar ook ruimte voor moet / mag zijn. Je kunt dingen direct wegrationaliseren, maar je kunt het ook de ruimte geven om er te zijn om het daarna los te kunnen laten.
Met je eens maar na een cursus hypnobirthing hoor je zoveel handvatten te hebben om die angst uit je lichaam gebonjourd te hebben maar wellicht zit ts nog wel midden in de cursus en zijn ze beide nog zoekende.
Als ik jou was zou ik echt nog switchen! Ik heb mijn twee oudsten in het UMCG gekregen. De laatste met spoed van het UMCG, naar Martini.. wat een wereld van verschil.!!. echt.. zoveel warmer, zoveel aardiger..zoveel beganer... ik zou het wel weten.. Ben daar super begeleid, heerlijke dagen gehad.. denk er met gekoesterde gevoelens aan terug.
Ik heb een ziekenhuisbevalling gehad omdat het hier zowat standaard is. Maar ik vond het super. Een mooie bevallingskamer, verpleegsters die je de hele tijd bijstaan, op de bal kunnen zitten of in het bad, zoals je wil. Een mooie badkamer voor mezelf. Ik vond het wel leuk. Echt niet kil zoals jij het noemt. Tja, kaarsjes branden kan niet maar tijdens mijn ontsluiting en bevalling had ik echt geen behoefte aan zulke dingen. Enkel aan een comfortabele houding en aan de ontsluiting. Ik vond het ook geruststellend dat ik de hele tijd het hartje van de baby in het oog kon houden en dat als er iets was er een heel medisch team klaar stond. Neen, ik zou nooit kiezen voor een thuisbevalling denk ik. Heb het 2x in het ziekenhuis gedaan, daar ook 3 dagen mogen blijven, met een lactatiedeskundige dag en nacht beschikbaar en verpleegsters die jou en je kleintje in de watten leggen. Vond het geweldig.