De titel zegt het al... Mijn man kent geen rem wat betreft eten en dan met name snoepen en snacken. Hij heeft dat altijd al gehad en hij schommelt sinds ik hem kan al erg in gewicht. Meestal herpakt hij zich na een 'dikke periode' weer, gaat meer sporten en op zijn voeding letten en dan valt hij ook snel weer af. Maar sinds onze dochter (3 jaar) er is laat hij zich wat meer gaan (hij zegt geen tijd meer te hebben om te sporten, wat een smoesje is, want voor andere dingen heeft hij wel voldoende tijd) en dit jaar zijn er zelfs helemaal geen afvalperiodes meer. Hij is van een fanatieke wielrenner en mountainbiker gemuteerd in een couch potato. Gisteren avond was ik weg en toen ik thuis kwam vond ik een lege zak zoute pepsels in de prullenbak (zwak was vol toen ik weg ging ). Als dat nou een keer gebeurd geen punt, maar de avond ervoor heeft hij een halve zak chocolade kruidnoten meester gemaakt. Elke avond gaat hij op zoek naar 'iets lekkers' en als we dat niet hebben rolt hij gewoon plakjes worst en kaas op om te eten of hij zit aan het snoep van mijn dochter. Als ik hem op zijn gedrag aanspreek krijg ik de schuld, want ik doe de boodschappen en haal al het lekkere eten in huis. Maar ik moet toch gewoon broodbeleg in huis hebben en af en toe iets lekkers voor mijn dochter?! Ik vind het echt belachelijk dat hij de discipline niet op kan brengen daarvan af te blijven. Als ik vraag waarom hij haar snoep opgegeten heeft zegt hij 'dan haal je van de week toch gewoon weer een nieuwe zak'. Ik ben er serieus klaar mee. Ik lijk een oude zeur en dat wil ik niet meer. Ik dring toch niet tot hem door met wat ik ook zeg of doe. Hij is momenteel zo dik dat hij zijn kleding niet meer past. Dus van het weekend wil hij nieuwe kleren gaan kopen. Hij heeft aanleg voor suikerziekte en te hoog cholesterol. Maar dit doet hem allemaal niets! Ik sta op het punt hem te vragen of hij nog wel om mij en onze dochter geeft. Dat klinkt extreem, maar zo voelt het wel. De intimiteit tussen ons is ver te zoeken (manlief is continu moe en heeft totaal geen interesse meer). Misschien moet ik mezelf maar insmeren met chocolade om weer een beetje leven in de brouwerij te brengen. Heeft iemand tips over hoe ik tot hem door kan dringen zonder te moeten zeuren? Ik maak me echt druk over zijn gezondheid en onze gezamenlijke toekomst als het zo door gaat.
De knop moet bij hem zelf omgaan. Als hij zelf niet wil dat zal het ook niet lukken. Verder zou ik toch rekening houden met boodschappen. Gewoon niks meer halen. Eventueel te snoepjes voor je dochter verstoppen. Kwa beleg opeten. Tja, dan eet hij de volgende dag maar droog brood.
Phoe.. moeilijke.. eerlijk zijn helpt toch echt het beste. En de zachtaardige manier zal je vast al hebben geprobeerd. Ik denk dat je het best mag zeggen hoe je het in je post verwoord. Maar.. je kunt hem moeilijk aan zn haar naar de sportschool slepen als hij echt niet wil. De kinderachtige manier: niks meer in huis halen en de snoepjes e.d. van je dochter verstoppen.
Niet, hij moet het zelf willen. En voor mensen met een eetverslaving is het niet zo simpel om uit van het snoepgoed af te blijven als jij doet geloven.
als ik de schuld zou krijgen omdat ik de boodschappen doe dan zou ik dus alles gaan verstoppen en ik denk verder niet dat jer er veel aan kunt doen hij moet de knop omzetten maar zolang hij het wel goed vind zo duurt dat nog even misschien stimuleren om samen te gaan sporten ? wandelen etc
Ik neem aan dat de zoutjes en chocolade pepernoten niet allemaal voor je dochter waren... En heeeel eerlijk vind ik het nogal hypocriet dat je er pissig om word terwijl jij notabene degene ben die het koopt
Nou de mijne kan er ook wat van hoor. En als ik geen snoep oid meeneem van de winkel dan gaat hij savonds zelf heen 😂
Hij kan de discipline niet opbrengen. Dat hoeft niet perse eigenwijsheid te zijn, waarschijnlijk is hij gewoon verslaafd aan het snacken. haal het niet in huis, simpel. Wat er niet is kun je ook niet eten. " zeuren" werkt alleen maar averechts. En mocht hij het zelf gaan halen so be it. Je kunt dan duidelijk maken hoe je erover denkt maar daar houdt het ook wel mee op denk ik. Hij is volwassen en maakt eigen keuzes.
Ik zou het eten, snack gewoon verstoppen, zodat je je dochter wel wat kan geven en hij niet! Heel jammer maar dat werkt wel zo.
Ik vrees ook dat ik er weinig tegenin kan brengen. Hij moet er zelf wat aan willen doen en die wil is er niet, wat ik ook zeg of doe. Dat stemt mij heel verdrietig en machteloos, want ik hou heel veel van hem en wil hem graag helpen. Samen op dieet en sporten hebben we al vaker gedaan, maar als ik er nu over begin wil hij dat niet. Ik haal al zo weinig mogelijk in huis (pepsels en pepernoten waren voor visite, die morgen komt, en dat wist mijn man ook) en heb ook regelmatig wat verstopt, maar hij gaat op zoek of haalt zelf wat of eet het broodbeleg (dat voor mij is, want hij neemt geen brood mee naar zijn werk en eet alleen in het weekend brood thuis) op. Ik vind het raar dat ik hypocriet genoemd wordt als ik er boos over wordt dat ik voor de zoveelste keer geen kaas meer in huis heb en de koekjes op blijken te zijn die ik visite wil aanbieden, maar dat zal dan wel. Ik zal het wel weer heel kinderachtig gaan verstoppen.
Als dit exacte verhaal was geschreven door een man over zijn vrouw .. ai ai ai, dan breekt de hel los hoor!
Als het voor mij of kids bedoeld is en hij eet het op, dan krijgt hij de wind van voren hoor! Plak er een briefje op, misschien helpt dat.. Ik vind je geen zeur hoor!!
TS, Blijkbaar houdt hij erg van snacken 's avonds. Je kunt stellig volhouden 'dat is MIJN kaas', maar blijkbaar werkt dat niet. Je kunt voor hem misschien vervangende snacks kopen? Wat vindt hij lekker? en dan koop je de variant met minder kcal of the light versie of zo? Daarnaast zou ik een gesprek met hem aangaan over zijn gezondheid (en niet over zijn gewicht perse). Wat vind hij? Wat wil hij? Probeer met hem samen te werken ipv te roepen dat hij alweer een halve zak kruitnoten opheeft.
Ik vind je niet hypocriet hoor, snap die reactie niet. Ze mag toch dingen in huis hebben voor visite? Wij hebben ook altijd dingen in huis voor visite, maar dat staat in de schuur. Anders vreet mijn man en ik zelf vaak ook alles op. Nu staat het dus apart en kan ik het laten staan. Als het in de kastjes staat, werk in een vreetbui alles naar binnen. Heel kinderachtig, maar ik lijk alle controle te verliezen. Maar eerlijk gezegd twijfel ik of het bij je man gaat werken. Want hij gaat dan dus de gewone dingen zoals beleg opeten. Dat vind ik niet normaal. Ik denk dat dit niet meer eten is omdat het lekker is, maar omdat hij MOET eten ofzo.
M'n vriend heeft ook van die periodes. Het ergste is dat hij altijd echt fit is geweest, gespierd lichaam enz. En nu is het ook een couch potato. Hij geeft mij de schuld want hij zwangert mee haha, ja lekker makkelijk. M'n vriend heeft hartproblemen dus zodra hij dikker word krijgt hij klachten. Druk op de borst, benauwd ed. Dus ja ik ben die gemene vriendin die rot opmerkingen maakt en hem achter z'n kont aanzit. So be it.
Nou meid ik zit in t zelfde schuitje. Manlief hoeft vor mij niet af te vallen wel voor z'n gezondheid. Dus indirect ook voor mij. Alle adviezen die hier gegeven worden werken niet en zijn veel te makkelijk gedacht. Je wil niet overal in huis dingen moetn verstoppen, of ook de andere leden van t gezin alles ontzeggen. Niks in huis halen werkt niet er is altijd wat te snoepen, kaas, koekje voor bij de thee, broodbeleg etc. Je man en jij moeten achter de reden waarom zien te komen. Stress, gewoonte, verveling... Daar moet je iets aan doen. Hier is het puur stress. Manlief is nu het start to run programma aan t doen als uitlaatklep. Daarnaast de gewoonte tot snoepen ombuigen naar de gewoonte tot fruit pakken. Moeilijk maar mogelijk. Je pakt de oorzaak aan en daarmee het probleem.
Ik ben zo'n vrouw met een snackverslaving; daarom doe ik altijd mijn akelige best om het NIET te kopen. Partnerlief haalt het hier in huis. Men, wat een verschrikking. Ik wou dat we het konden afschaffen - al die snacks. Het voelt soms net alsof ik een verslaafde junk ben waarbij de xtc-pillen zich opstapelen in de snoepjeskast. Stom spul! Mijn visite wil ik ook altijd wat geven. Maar omdat ik het niet in huis wil hebben, probeer ik fruitspiesjes te maken of sandwiches ofzo voor hen. Omdat ik weet dat ik er toch niet van af kan blijven en zoek daarom alternatieven.
Jouw houding tegenover hem zal hem eerder meer doen laten eten dan minder. Misschien eens proberen om positief te stimuleren ipv deze "kijk-daar-pakt-die-dikke-koe-weer-wat-te-snacken" houding. Misschien eens verder praten? Grote kans dat hij meer eet omdat hij niet goed in zijn vel zit. Zou ik overigens ook niet zijn als mijn partner zo over mij zou denken.