Wat betreft HB in zijn algemeenheid: zelf ben ik opgegroeid in een gezin waar alle kids HB zijn; ik ben de oudste. Heb nu zelf een zoontje.. en eigenlijk hoop ik dat hij het niet is. Soms voel ik me schuldig hierover, maar heb zelf zoveel problemen erdoor gehad dat ik hem gewoon een fijnere kindertijd gun. Op dit moment is het een eigenwijze dondersteen die snel is met alles. Gisteren verbaasde hij me door tijdens het spelen met Duplo opeens setjes van 2 te gaan maken en vrolijk te roepen 2 katten, 2 hondjes etc. (zoontje moet nog 2 worden met de kerst). Het HB gedeelte hou ik mijn achterhoofd, maar boven alles probeer ik te genieten van mijn mannetje en hem te helpen als hij gefrustreerd of verveeld is zodat hij ook vrolijk is.
In de kleuterleeftijd kan je al last hebben van je hoogbegaafdheid (die inderdaad pas op latere leeftijd officieel uit een test kan komen) Dus dat ouders van zulke kinderen op jonge leeftijd al vragen hebben hoe ze ermee om moeten gaan, is hartstikke logisch.
ik heb niet alles gelezen, maar officieel spreek je op deze leeftijd dan van een ontwikkelingsvoorsprong. En wil je haar echt goed kunnen helpen en hierop inspelen, en ook zorgen dat ze zich niet verveelt op het kdv en in de toekomst ook op school zal ze getest moeten worden.
daarom schreef ik ook dat die tests om het kind te begrijpen en te kunnen volgen gedaan worden. niet om vast te stellen of het kind hoogbegaafd is. dus ik zou het ontwikkelingsvoorsprong noemen zeker wanneer het om een peuter gaat. ik zou de term hoogbegaafdheid ook niet als een syndroom of als een ziekte gebruiken waar je last van kunt hebben. ergste jaren zijn juist de kleuterjaren volgens onze begaafdheidsdeskundige. school problemen en sociale problemen zijn dan heftig. dat verandert wanneer de kinderen in de klas 8+ jaar zijn en zo snappen zij meer en beter van het 'hoogbegaafde' kind. dat is de leeftijd waarop de kinderen met de normale ontwikkeling langzamerhand ego- centrische kijk naar de wereld beginnen te verliezen. tot die tijd dus gewoon volhouden en het kindje zoveel mogelijk begeleiden. het is dus niet het kind dat last heeft van de hoge IQ. maar onbegrip in de omgeving laat het kind slecht voelen. vooral als de juf niet mee wil werken dan heb je een probleem. maar er zijn ook afwijkingen die samen gaan met hoge intelligentie op jonge leeftijd. verder heb je duidelijk het probleem dat je 'cognitief' meer begrijpt, meer kan volgen, meer kan onthouden dan je emotioneel kun verwerken. gewend raken dat alles je heel makkelijk lukt. dat je zonder oefenen veel kunt doen. dat werkt op 2 manieren negatief.1) je hebt betrekkelijk weinig faalervaring voor je leeftijd, dus je hebt nog niet geleerd hoe je met dat gevoel om moet gaan= faalangst ontwikkelen tegenover alles wat nieuw is. 2) wanneer de opdrachten moeilijker worden= niet weten hoe je jezelf moet organiseren om ergens planmatig werk van te maken, ook voor iets dat jij niet perse leuk vindt om te oefenen. dus weigeren om te werken of oefenen: gissen wissen en ongeorganiseerd, on-planmatig, misschien zelfs lui werken maar toch verwachten dat je geslaagd kan zijn. zo niet, boos worden. frustraties. een HB kind is niet anders in wat hij moet leren. maar hoe hij moet en kan leren is heel anders. dat zijn een paar dingen die ik kan noemen over slimme kinderen.
Dit klopt gewoon ècht niet Belize. Iemand die op volwassen leeftijd hoogbegaafd is, was dat als baby-peuter-kleuter ook al. Je kunt dus niet zeggen dat hoogbegaafde (jonge) kinderen niet bestaan alleen maar omdat het nog niet meetbaar is. Ze zijn niet hun hele jeugd normaal begaafd en dan ineens hoogbegaafd als ze ouder zijn. Die hoogbegaafdheid zat er altijd al in. Je zou het eventueel hoogbegaafd potentieel kunnen noemen, als je zichtbaar wilt maken dat dit er lang niet altijd echt uit komt. Het feit dat je tot een bepaalde leeftijd nog geen sluitende 'diagnose' kunt stellen, betekent niet dat een kind 'dus' niet hoogbegaafd kan zijn. Omgekeerd is inderdaad niet elk kind met een ontwikkelingsvoorsprong of een hoog IQ hoogbegaafd. Maar een kind met een hoog IQ of voorsprong de uitdaging aanbieden die op dat moment bij zijn / haar niveau past, kan geen kwaad. Omgekeerd: een hb-kleuter als een gemiddeld begaafd kind behandelen 'omdat je pas op 16-jarige leeftijd kunt aantonen dat iemand hoogbegaafd is', heeft wel aantoonbaar nadelige gevolgen voor zo'n kind! Ik erger me verschrikkelijk aan de zienswijze uit jouw stukje hierboven omdat het suggereert dat je er tot een bepaalde leeftijd niks mee hoeft / kunt doen. Terwijl het juist heel belangrijk is om kinderen al op jonge leeftijd gepast op te voeden en uit te dagen. Zodat ze -net als elk ander kind!- om leren gaan met mislukking en 'frustratietolerantie' en doorzettingsvermogen opbouwen. En zodat ze gedwongen worden om vaardigheden te leren die te maken hebben met plannen, organiseren, leren-leren. Zeer intelligente kinderen leren dit namelijk onvoldoende als je ze alleen de dingen laat doen die normaal gesproken bij hun leeftijd passen. Daar hoeven ze zich onvoldoende voor in te spannen, het gaat te veel 'vanzelf'. Als je daar pas mee zou gaan beginnen als ze een jaar of 16 zijn, heb je in een aantal gevallen echt al te maken met bijna niet te herstellen hiaten. Of kinderen die dusdanig faalangstig zijn, dat een opleiding die bij hun intelligentie past niet of nauwelijks meer haalbaar is. Doodzonde! Ik vind een diagnose zelf lang niet altijd van belang, zolang je een kind passend benadert en ook de school daar gewoon aan meewerkt. Je hoeft het HB-zijn dan echt niet te benoemen. Maar je moet de leerbehoefte van deze kinderen ook niet negeren uit 'schaamte' richting de omgeving of omdat er geen officiële diagnose is. En als het nodig is om een kind hoogbegaafd te noemen omdat bijv. de school dan tenminste weet waar het over gaat en in welke richting je kunt denken qua begeleiding, dan moet dat gewoon kunnen. En dan moet dat kunnen zonder dat mensen dat inmiddelijk de grond in komen trappen omdat je niet met je kop boven het maaiveld mag uitsteken. Of omdat het misschien wel zo is dat een kind niet echt hoogbegaafd is maar gewoon erg slim. Want ook een 'gewoon erg slim' kind heeft een andere aanpak nodig dan een 'gemiddeld slim' kind. Als een school een aparte aanpak heeft voor kinderen met een IQ van rond de 70 of 85, vindt iedereen dat vanzelfsprekend. En dat die ouders andere zorgen hebben dan ouders van kinderen met een IQ van rond de 100 verbaast de meeste mensen ook niet. Maar een aparte aanpak voor kinderen met een IQ van 115 of 130 zou niet nodig zijn? En dat die ouders tegen andere zaken aanlopen in de opvoeding, is dan ineens 'opscheppen'. Terwijl een IQ van 120 net zoveel afwijkt van 'de norm' als een IQ van 80.
tupp: ja natuurlijk is een hoogbegaafde persoon ook een hB als hij kind is. het gevoel dicteert dat. hij verandert niet in een andere persoon alles zit in de genen etc. dat kun je allemaal zeggen. maar we hebben het nu over wetenschappelijke termen hier. wat dan ook het kind scoort op een IQ test (als boven gemiddeld) heeft hij een ontwikkelingsvoorsprong. DUS geen HB. er zijn dus echt veel kinderen die op de leeftijd 5, 110 scoren maar straks weer wel boven 130 scoren en een HB profiel ontwikkelen. het is een ontwikkelingsproces. we weten van de allerlaatste gegevens dat zelfs de schoolkeuze -bij twijfel hogere niveau, betekent meer IQ, lagere keuze betekent minder iq score na afronden middelbaar onderwijs- %15 verschil kan maken op de IQ score. Ik vertel dit ook vooral aan de ouders die met een test score boven 130 hun kinderen hoogbegaafd noemen. dat zijn ze dus echt niet. het is wel een indicatie. de kans dat zo een kind een hoogleraar wordt is vaak groter dan dat hij hoogbegaafd wordt. ontwikkelingsvoorsprong is de term die er voor gebruikt wordt. als je dan steeds gaat roepen dat het kind hb is dan zegt je iets over de toekomst van het kind. een speculatie dus. je kunt wel bij een HB volwassene terug kan kijken of hij als kind ook HB was. dat wilde men ook doen in de wetenschap. Daarover zegt nu de wetenschap= helaas wij hebben dat nooit echt kunnen vaststellen. omdat er zo weinig HBers zijn die ook als kind getest zijn. dus wat jij zegt over dat een volwassene HB ook als een kind HB is klopt niet wetenschappelijk. tenminste voor zover ik het weet. IQ score wordt daarom een indicatie genoemd. dat is merkwaardig. want beneden gemiddeld IQscore klopt vaker wel! er zijn nu wel onderzoeken die nog lopen om het vast te stellen wat jij zegt. dus de kinderen met HB score langer worden gevolgd. maar de uitslagen zijn niet in die richting tot nu toe. mensen scoren dus vaker heel anders op de volwassene leeftijd. daarom heeft men de term ontwikkelingsvoorsprong geïntroduceerd. met een reden dus. niet om de mensen het moeilijk proberen te maken met zo een lange term om het beestje bij de naam te kunnen noemen. er is dus helemaal geen wetenschappelijke bewijs waaruit je kunt zeggen dat een HB volwassene ook als een kind HB was. als ik een metafoor moet geven om te verhelderen wat ik bedoel: nou, de kleur van de ogen worden vaak vanaf 6de maand of zo duidelijk. en daarna nog kan de kleur nog veranderen. een blauw oogige persoon kan met 1 jaar oud toch wel groene ogen hebben, of een groen oogige 8 maanden oude baby, straks wel bruin oogig zijn. je kunt wel zeggen dat blauw ogen alvast in de biologie van die persoon zaten. maar was die persoon echt blauw oogig als baby? kun je dat zeggen? ontwikkeling moet voltooid zijn om iets te kunnen zeggen. maar je kunt de kleur van de ogen ergens noteren op de leeftijd 6maanden. en bij geboorte hebben de meerderheid van de babies dezelfde donkere kleur. zegt ook helemaal niets over de kleur van de ogen in de toekomst.
ik vind het ook lastig om ontwikkelingsvrsprong te zeggen met mijn allochtone mond. maar ik zeg dus nooit HB. en veel mensen vragen of mijn zoon hoogbegaafd is(nu vaker omdat hij op gr4 zit, met heel veel ouders die ons niet kennen). ik zeg: dat weten we niet. hij heeft wel een voorsprong in zijn ontwikkeling. soms reageren mensen ook: 'wat? COME AGAIN? wat heeft hij nou?' enzo.. maar dat went wel hoor.
Er loopt btw ook onderzoek in belgie geloof ik naar of hb heeft relatie met afwijkende dna/gen. Het is lastig vast te stellen omdar dna wordt niet standaart onderzocht of zo. Maar dat hoorde ik dus bij klinische genetica dat ze daar wel link leggen ook mede omdat hb gaat vaak gepaard met genetische afwijkingen/sindromen zoals adhd/autism etc.. ik moet eerlijk toegeven dat ik mijn dochter ook vaak zei dar ze wellicht hb is maar dat komt omdat als ik dat vertaal in mijn taal betekent dat gewoon "talentvol", we hebben geen hb term of dergelijk "lable" in mijn land/taal. Maar ik zocht daar niet speciefiek iets voor mij is gewoon term en verder betekend dat voor mijn gevoel niets anders dan gewoon voorsprong. Maar indd gezien reacties noem ik nu dat gewoon "voorsprong". Echter ziet ik wel verschil in "voorsprongen" kind kan met sprongen ontwikkelen en kind kan op bepaalde momenten iets beter dan andere etc maar als ik of andete naar mijn dochter kijken is gewoon niet dat ze iets beter kan is gewoon dat "gevoel" dat ze slim is. Soms doet ze iets of zegt wat echt kindje van 2.5 nog ver niet dar niet kan maar dat het niet in zijn hoofd zit zeg maar. Lastig uitleggen ik weet het zelf niet hoe dat benoemen maar ze denkt over dingen waar andere kinderen geen aandacht aan besteden of zo. Maar wat ik wil zeggen is dat vaak zie je kindje die met 2 praat zo goed echt niet normal! Maar dan wat hij zegt is minder opvallend terwijl mijn dochter met 2 pratte niet zo veel maar wat ze zei was juist wat opvallend was. En ik hoop dat mijn dochter geen hb is maar gewoon slim en uiteraad vind ik dat het erg belaagrijk om het weten dat je kind slimmer is of juist niet dan gemiddeld om zo goede ondersteuning hem geven en begeleiden. Btw als je naar hb forum kijkt noemen ze daat babys van 4mnd hb en niemand zegt over ontwikkelingsvoorsprong dan daar ik denk omdat het niet relevant is hoe je dat noemt of wat zit achter term. En daar zie je veel hetzelfde patronen in onwikkeling vaker wat aansluit dan hier maar is ook logisch aan een kant.
@Belize, er bestaat niet één sluitende definitie van hoogbegaafdheid. Om in dit geval over 'de wetenschap' te praten, vind ik dus wat ver gaan. 'De wetenschap' is er in het geheel niet over uit wat nu precies hoogbegaafdheid is. De meeste partijen zijn het er wel over eens dat intelligentie er één element van is (meestal vanaf 130 punten),maar dat meerdere factoren een rol spelen. Vaak speelt in ieder geval creatief denkvermogen een rol. Maar welke definitie je ook hanteert: feit is dat de methodeboeken op scholen mikken op een 'gemiddeld intelligent' kind. Met meer of juist wat minder uitleg kun je een grote groep kinderen die daar net boven of onder zitten ook prima helpen. Maar kinderen die daar behoorlijk ver van afwijken, hebben gewoon een ander aanbod nodig. Ik vind het dan nogal kort door de bocht om te roepen "je kunt het nog niet aantonen" of "veel kinderen die hoogbegaafd lijken, blijken dat achteraf niet te zijn."
je doet de wetenschap echt te kort. voor intelligentie heb je ook binnen de wetenschap 100 definities. je gaat dan ook zeggen dat geen theorie over intelligentie kan ons helpen om over denkvermogens op een zinvolle manier te kunnen praten? Ik zeg alleen dat het niet zo verstandig is om een kindje op jonge leeftijd met of zonder iq score HB te noemen.(ja dat veroorzaakt inderdaad irritatie, omdat het een teken is van onwetendheid) als jij zelf zegt dat er geen sluitende definitie van HB bestaat dan moet je het zeker niet zo roepen, 'mijn kind is hoogbegaafd'. Het is een beetje absurd om het woord perse te willen gebruiken voor een peuter en kleuter en vervolgens dat verdedigen door te zeggen dat je dat mag doen omdat er geen vaste definitie van HB bestaat. Dus je kunt het dan wel zeggen omdat niemand weet wat het is? dat is vreemd. ze zijn in feite allemaal indicaties, IQ, intelligentie etc. (ik gebruik nergens het woord 'aantonen') over school: er zijn WEL methodes die zo een kind kan helpen. talloze betrouwbare testjes en manieren om voorsprong te meten en genoeg materieel voor de juf om zo een kind te volgen! en precies aan te bieden wat het kind nodig heeft. DAT IS ECHT zo. wij zijn in nederland heel goed hiermee bezig. dat is echt een feit. daar kunnen we trots op moeten zijn. maar allemaal kosten geld. tijd en energie. sommige scholen lossen het op door uitbesteden. voorsprong bepalen, didactische voorsprong meten, hiaten vaststellen. en met een plan specifiek aanbod bepalen. maar het kost dus geld. en je moet ermee al bij kleuter tijd stelselmatig beginnen zodat je het beter kunt sturen. maarrrr en een grote maarrr. dat wil de scholen vaak niet wegens geld en tijd. En bij sommige gevallen weten de juffen simpelweg niets van. of heeft de school geen zin in zo een kind te investeren. net als hoe men vroeger met achterstand kinderen om ging. Het is wel zo dat de school dit allemaal moet regelen. passend onderwijs dus. maar los van deze discussie en wat er op de scholen zich afspeelt, Ik vind het echt persoonlijk ook belachelijk om een 2-3 jarig kindje zonder een onderzoek of wat dan ook HB-kind te gaan noemen. dat is voor mij alleen een teken van onwetendheid van zo een ouder over het onderwerp. is het zo moeilijk om het, na het vast stellen van voorsprong, via een test door een deskundige ontwikkelingsvoorsprong te noemen? in plaats van 'hoogbegaafd'. want dat is echt veel te grote woord voor zulke kleine kindjes. we hebben wel perfecte definities van ontwikkelingsvoorsprong, waarom dan steeds daarvan willen afwijken?ik snap dat niet.
Tupp roept toch ook niet dat haar kind hoogbegaafd is? Ik snap niet wat je nou probeert te bewijzen. Tupp schrijft al een paar pagina's terug dat je op jonge leeftijd niet van hoogbegaafdheid spreekt maar van een ontwikkelingsvoorsprong.
Er is onderzoek dat laat zien dat als je 100 mensen vraagt om hun eigen intelligentie te ranken in verhouding met de andere 99 mensen in dezelfde ruimte, +- 70% van de mensen zichzelf boven het 50ste percentiel scoort . Waarschijnlijk ligt precies hetzelfde proces ten grondslag aan de overschatting hier op ZP. Sowieso zijn er relatief weinig HB mensen, die niet ten minste één zeer intelligente ouder hebben. Statistisch gezien is de kans dat twee gemiddeld tot net boven gemiddeld intelligente ouders (IQ tot 115-120) een echt HB kind hebben (135+) heel erg klein. Gezien het aantal leden hier op ZP, zullen er inderdaad vast wel een aantal rondlopen, maar vast niet zoveel als het hier soms lijkt.
ik zeg ook niet dat tupp haar kind HB noemt! maar ze gaat met mij in discussie over de term, omdat ik zei dat ik het belachelijk vindt om een peuter of kleuter HB te noemen. (Ze zegt toch dat het echt wel bestaat 'hb kinderen' waardoor je je kind wel HB kunt noemen?) zij doet dat zelf ook niet. maar goed, wanneer iemand dat doet moet dan niet klagen over de reacties van de mensen. die reacties komen ook vaak genoeg van mensen met slimme kinderen. iemand hier had het over dat mensen niet tegen kunnen als je je kind HB noemt. en dat zou dan komen door jaloezie. niet waar. ik kan het ook niet tegen. ik doe dat zelf niet. ik raad ook aan iedereen om het voorsprong te noemen. zo doen ik dat zelf. tupp dus ook.
Wat ik in mijn omgeving merk is dat mensen hier de term ontwikkelingsvoorsprong enorm bagatelliseren. Dan kreeg ik echt standaard de reactie:'O ja, Pietje loopt ook in dit of dat voor, leuk he zulke snelle kindjes?' Terwijl ik daar toch ook wel heel anders over kon denken haha. Maar dat zegt misschien meer over de omgeving haha. Zodra ik zei dat het niet alleen maar leuk was en er het vermoeden van hb bestond leek men in ene wel te begrijpen dat het niet zomaar even een voorsprongetje op een bepaald gebied betrof. Maar nogmaals, ik hecht zelf helemaal gaan waarde aan het labeltje of de naam die je het geeft. Wij hebben er uiteindelijk ook voor gekozen het niet verder te laten onderzoeken bij de oudste: zij is op het moment best wel op haar plek in haar huidige klas en school en de manier waarop met haar omgegaan wordt daar (ook nog dyslexie, dus genoeg 'dingetjes' al zo) en thuis (met de extra stof die ze zo interessant vindt). Bij de middelste gaan wij misschien wel een andere weg bewandelen, maar dat zien wij nog wel. Bij haar zie ik veel meer onvrede en frustraties, wat ik ook erg herken van mijzelf als kind. Ik wil en hoop niet dat zij daarmee net zo gefrustreerd haar schooltijd door hoeft te maken. Maar voor nu kijken wij dat nog even aan.