Mijn schoonouders wonen in het buitenland, niet zo'n goede band mee. Mijn vader is overleden in 2011, sinds die tijd is mijn moeder nogal los aan het gaan en zie ik amper nog, denk vier keer per jaar. Herfstvakantie had ze bijv geen tijd en het kostte na de geboorte van onze jongste haar een week om eindelijk tijd vrij te maken om op kraambezoek te komen om maar een beeld te schetsen. Vind het nu niet zo erg meer, heb nu ook niet zoveel tijd meer met school, zwemmen, clubjes etc.
Het is zeker niet verplicht en het voelt ook heel raar dat ze beterschap beloven. Zoiets hoort vanzelf te gaan vind ik. Maar als je ouders echt nooit eens bellen uit zichzelf dan is dat toch raar?
Helemaal niks, nooit. Mijn schoonmoeder geeft alleen om zichzelf, dus niet om onze kinderen en haar enige kleinkinderen. Wanneer we 10 000km zijn overgevlogen is ze er na een uurtje wel weer klaar mee, we zitten ook alleen maar thuis op de bank bij haar. ☹️ Helaas zijn de andere opa's en oma's allang overleden, ze hebben onze kinderen ook nooit gekend. Ja dat is verschrikkelijk pijnlijk, mijn moeder zou de allerbeste oma ter wereld zijn geweest, dat weet ik zeker. 😍
Mijn schoonouders gaan met mijn oudste vaak dingen doen. Ze nemen haar mee naar de zaak, gaan met haar boodschappen doen, op visite bij mensen, ze mag bijna altijd mee naar de moskee met mijn schoonmoeder of ze gaan gewoon de dagelijkse dingetjes doen en sluiten dan de dag af met mc donalds met haar.
Niks. Is eigenlijk nooit geen tijd voor. Daarbij vinden ze 3 kinderen teveel en dus Is het oneerlijk als een 1 thuis moet blijven wat steevast de jongste is. Ik heb dus gezegd of alle drie of niet
Mijn schoonvader en zijn vrouw gaan ook vaak kamperen met 'haar' kleinkinderen en slapen daar heel vaak. Ze nodigen onze kids nooit zomaar uit voor een leuk logeerpartijtje.
Hier ook weinig, maar mijn moeder woont 190 km verder en mijn vader zo'n 350km. Als we ze zien dan zijn ze wel ondernement. En als de afstand korter was dan weet ik zeker dat ze met regelmaat hem even kwamen halen. Mijn schoonpa is lichamelijk niet in orde, dus dat zit er ook niet in. En schoonma en vriend zien we amper en hebben ook geen behoefte dat ze iets met onze zoon doen. De andere kleinkids zijn belangrijker. Ook zijn ze totaal niet ondernement. Die sluiten zichzelf op in hun eigen huis. Nu scheelt het dat wij zelf ook niet willen dat ze iets doen. Vertrouwen is er niet.
mee eens, ik snap dat nooit die verwachtingen van opa en oma. tuurlijk is het leuk als opa en oma je kinderen graag zien en dingen met ze ondernemen maar dat het klakkeloos verwacht word vind ik te ver gaan. ik heb drie kinderen en als ze later allemaal ook 3 kinderen bv krijgen heb ik 9 kleinkinderen. ik zal zeker waar nodig helpen, oppassen, leuke dingen doen enz maar wel dan wanneer het mij uitkomt en ga me nergens op vastleggen. ik hoop dan dat mijn man en ik nog beide in goede gezondheid samen weer dingen gaan ondernemen en probeer echt nog van het leven te genieten dan ook met alleen mn man samen. dus als ik dan zin heb om het weekend de kroeg in te gaan dan doe ik dat. bij wijze van spreken ik snap je gevoel wel hoor maar ergens is het niet helemaal eerlijk. opa en oma hebben gewoon recht op hun eigen leven. maar als antwoord op je vraag bij mijn ouders gaan de kinderen zo 1x per 2 maanden logeren, oma komt vaak langs of wij gaan bij opa en oma op de koffie, gaan met zn allen uit eten of ze mogen er eten. echt opa en oma een dagje naar de dierentuin ofzo alleen met onze drie doen ze ook niet. vinden ze echt te druk. en geef ze helemaal gelijk. de andere opa en oma propten ze alleen in uur tijd vol met chips en snoep, maar daar komen we niet meer ( niet om die reden overigens)
Niks en ja, vind het jammer maar de opa en oma's hier zijn al in de 70 en kampen allemaal met gezondheidsproblemen dus is het niet aan onwil te wijten. Zoontje en ik gaan 1x per week een dagje naar mijn moeder en schoonouders zien we gemiddeld eens per twee weken, telefonisch contact is er nauwelijks...maar het contact op zich en de band met ouders/schoonouders/oma/opa&oma is gewoon goed!
Maar hoe zou je het dan vinden als je echt nooit (echt nooit) iets van je ouders of schoonouders zou horen? Alleen wanneer jullie daar zelf heen gaan met de kids en op verjaardagen? Dus dat al het contact alleen van jullie kant komt?
Er zijn wat jaren overheen gegaan maar sinds ik m'n verwachtingspatroon heb aangepast heb ik meer rust in m'n hoofd/minder irritaties, ik zou het wel jammer vinden maar accepteren...en als er verder niks speelt en het gewoon gezellig is als je komt zou ik gewoon blijven heen gaan.
Ja jammer toch, maar je kunt er niks aan veranderen. Mijn moeder belt ook nooit en wil dat ik altijd daar langs kom maar doe dat gewoon niet (moet met ov, lange reis). Ik ga mijn geluk echt niet van haar af laten hangen.
Nou dat zou ik heel knap vinden. Ik kan dat echt niet, als het altijd van 1 kant moet komen. Mijn schoonouders doen ook niet aan feestdagen.
Mijn ouders zijn behoorlijk betrokken. Gaan vaak naar de speeltuin of de dierentuin. En verder hebben ze echt Een giga tuin met 'doolhof' en waar je in het najaar hazelnoten, walnoten en kastanjes kunt rapen en rond de zomer fruit. Ze vind het daar ook helemaal het einde. Andere opa en oma staan wat meer op de achtergrond. Als we op bezoek gaan is het ook echt voor op de koffie. En meer niet. Ze zijn ook nog nooit met haar alleen geweest. Maar wat ik wilde zeggen. Mijn beste vriendin had vroeger geen opa en oma. Haar ouders hebben toen een een advertentie geplaats voor oudere die graag als opa en oma willen functioneren. Deze mensen hadden zelf geen kinderen kunnen krijgen en konden op deze manier toch nog opa&coma zijn. Maar ik snap wel dat je natuurlijk eerst een vertrouwingsband moet opbouwen.
Opa en oma 1 doen niet heel veel met onze dochter. Ze paste eerder 1x per week op als ik ging werken en op een gegeven moment wou onze dochter er gewoon niet meer heen omdat ze nooit wat met haar deden. Over gepraat, tijdje niet laten gaan en nu gaat oma afentoe even met haar naar de speeltuin/winkel/eendjes voeren. Maar heel veel meer zit er niet in. Vooral omdat ze dat lichamelijk niet kan en opa heeft er gewoon geen zin in. Vanwege mijn verlof gaat ze ook niet meer naar oma toe en we moeten even kijken of het wel gaat lukken als ik weer ga werken. Maar dat duurt nog even Met andere opa is er geen contact dus daar word niks mee gedaan. En andere oma is het contact zeer minimaal en daar hoeven we ook niks van te verwachten. En al zou ze onze dochter eens mee willen nemen ergens heen dan gebeurd dat ook niet zomaar, want onze dochter weet nauwelijks wie het is. Probeer er dan eerst maar een band mee op te bouwen denk ik dan.
Wij hebben wel een beetje pech. Er is alleen nog een opa over (mijn vader) en die is al behoorlijk op leeftijd. Hij woont met zijn nieuwe vrouw 200 km bij ons vandaan. We zien ze niet vaak maar als opa en "oma" komen is het altijd feest voor de kids. Een keertje spontaan oppassen zit er ook niet in. Maar als we ze echt nodig hebben, zijn ze er voor ons, en komen ze logeren. Gelukkig zijn ze nog redelijk ter been en rijdt mijn vader nog auto.
Probeer het los te laten. Ik heb dezelfde situatie ongeveer. Mijn ouders (vooral mijn moeder) ziet ze regelmatig en mijn schoonouders zien we nooit. Ik heb bijv nog geen kaartje of belletje gehad voor de geboorte van onze jongste dochter van m'n schoonvader (zijn gescheiden). Schoonmoeder is 1 keer langsgeweest. Ik heb het ook lang niet gesnapt en werd er ook verdrietig van. Maar m'n vriend zegt: ze hebben toch een leuke opa en oma? En het kost zoveel onnodige energie om me er druk om te maken. Helaas werkt mijn vader nog (veel), dus voornamelijk m'n moeder past op. Dingen ondernemen is al lastiger, soms doet ze het wel, dan neemt ze er 1 mee. Maar omdat ze dat dus alleen moet doen is dit een stuk pittiger voor haar. Plus daarbij komt dat ze ook voor de andere kleinkinderen van m'n broer en zus ook de 'enige' opa en oma zijn. De tijd is dus schaars. Maar ts ik snap je wel, ik zou het ook graag meer zien, maar het is helaas niet anders.
Je kunt mensen ook niet veranderen. Ik heb wel meer rust sinds in mijn sm heb ontvriend op FB. Hoef ik ook niet te zien wat voor leuke dingen ze doet en waar ze wel tijd voor heeft en dat ze zoveel heeft opgepast op de andere kleinkinderen van mijn zwager. Want dat doet ze wel.
mijn ouders zijn ook echt een opa en oma wat je achter een oma en opa zoekt om de op woensdag is het sowieso opa en oma dag dan gaan ze altijd iets leuks doen met de kinderen soms als ze daar blijven slapen gaat vaak mijn moeder met mijn dochter knutselen en dat soort dingen en mijn zoontje met opa naar buiten om te voetballen of ze gaan zwemmen met ze, vanaf hun geboorte zijn ze al heel betrokken met hun, ik heb sinds 2 en half jaar een vriend ik en de vader van mijn kinderen zijn uit elkaar maar mijn schoonouders die niet hun opa of oma zijn betrekken echt mijn kinderen bij mijn schoonfamilie alsof het hun kleinkinderen zijn en daar ben ik zo blij mee want mijn kinderen gaan nu ook heel graag naar mijn schoonouders toe zo kan het dus ook. snap ook best dat anderen er verdrietig om zijn als hun dat niet hebben en hun dat graag ook zo gewild hadden ik zou dat ook hebben hoor! hopelijk komt er een tijd dat ze het mischien wel gaan doen?