Ik denk dat het goed is om alert te blijven en in gesprek met zijn (toekomstige) juffen te blijven. En open staan voor wat zij ervaren en zien. Want het kan best zo zijn dat hij zich vrij gemiddeld gevraagd als je er niet bij bent. En verder denk ik dan helemaal dat je lekker zo door moet gaan. Want een hoogsensitief kindje pushen heeft naar mijn idee geen enkel nut. Op het eigen moment en zelf keuzes laten maken helpt denk ik enorm. Uiteraard waar mogelijk, want grenzen en duidelijkheid zijn voor dit soort kindjes ook heel belangrijk denk ik.
Het komt goed Dit hoor je terug bij heel veel hoogsensitieve kinderen. Ik herken het van mijn dochter en van velen andere kinderen die sensitief zijn. Er is weinig kennis over hoogsensitiviteit waardoor deze kinderen te vaak bestempeld worden als verlegen of gezien worden als iemand met een sociaal-emotionele achterstand. Het tegendeel is waar. Sommige kinderen willen eerst graag observeren voordat ze deelnemen. Nieuwe situaties zijn daardoor lastiger want ze willen eerst weten waar ze zijn, wie er zijn en hoe anderen zich gedragen. Vooral jonge kinderen zijn vaak drukker en lichamelijk waardoor het erg onvoorspelbaar wordt, en dus vervelend. Wat je doet is goed, veel situaties opzoeken met andere kinderen en zelf voorleven hoe je met anderen kunt omgaan. Nooit dwingen of vergelijken met anderen, hij is goed zoals hij is. Het komt vanzelf. Ik lees vaak dat dit soort kinderen nooit heel veel vrienden verzamelen, liever een paar goede, vertrouwde. Prima. Er zijn echt veel boeken over hoogsensitieve kinderen, ook eentje over hooggevoeligheid in de klas (heel praktisch handboek ook voor leerkrachten). Verder is er een FB pagina waar je veel herkenning en tips vindt. Er zijn al 4700 leden, dus het leeft gelukkig wel. Hooggevoeligheid is niks raars, jouw kind heeft gewoon wat meer antennes, wel heel handig eigenlijk. Mijn dochter is heel opmerkzaam en bedachtzaam, ze staat graag eerst langs de zijlijn en als ze weet waar ze aan toe is, vermaakt ze zich uitstekend. Het belangrijkste is om een kind jouw vertrouwen te geven, dat ze goed zijn en dat je naast ze blijft staan, ook al 'dwingen' anderen je tot iets anders. Mijn dochter is ook gestart op een psz, ging voor geen meter en mijn gevoel zei te stoppen. Heb ik ook gedaan. Het was een kleine ruimte met veel drukke VVE kindjes met een achterstand. Dat was geen match en ze voelde zich niet veilig. De leidsters 'zagen' haar ook niet en dat was de reden om te stoppen. Een eerste schoolervaring moet veilig zijn. Je moet gewoon net zo lang meegaan om te wennen tot zij zeggen dat het goed genoeg is. Als je vertouwensband goed is, kun je daar eerlijk van op aan. Zoek een school waarbij je het gevoel heb dat er ruimte is voor deze aanpak en maak ver van tevoren een afspraak om te overleggen hoe je hem fijn kunt laten wennen. Ik zou echt veel informatie rondom dit onderwerp zoeken, je zult veel herkennen en kunnen toepassen. Er zijn ook veel kindercoaches die gespecialiseerd zijn in hoogsensitiviteit. Jij kent je kind en je weet dat het goedkomt, vertouw daarop, dat verdient hij
Ik had jouw verhaal kunnen schrijven op die leeftijd die jouw zoon heeft. Nu is mijn dochter 3 jaar en 7 maanden en ze heeft gigantische sprongen gemaakt. Elke ervaring is er weer een en ze durft nu al zo veel eer dan een half jaar geleden. Blijf vertrouwen geven.
Ik herken het ook van bij mijn dochter en het gaat hier steeds beter. Al heb ik wel heeeeel erg moeten stimuleren dat ze voor zichzelf kan opkomen. Hier werken rollenspellen heel goed (dmv speelgoed). Ik kwam erachter dat in haar spel al snel terug kwam dat ze dacht dat andere kindjes zouden slaan. Toen heb ik uitleg gegeven dat niet alle kindjes slaan en wat ze wel kan doen als het wel gebeurd. Ik zie absoluut verbetering, het gaat alleen wat moeizamer dan bij andere kinderen. Maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik vind het bedachtzame en voorzichtige ook goede eigenschappen in veel situaties.
Ik vind het besef van hoogsensitief zijn al een hele verbetering voor hier. Vooral voor mezelf en dus ook automatisch voor haar. Doordat ik zelf rust probeer te vinden en haar echt te zien en horen, voelt ze zich veilig. En dan durft en doet ze dingen...!
Doen jullie al peutergym, zwemles etc? Daar is misschien wat meer structuur dan op kdv, alle kindjes doen hetzelfde. En het duurt niet zolang.
Bedankt voor je uitgereide antwoord. Ik weet ook zeker dat het goed komt, daar twijfel ik niet aan. Ik accepteer hem ook volledig zoals hij is. Maar toch heb ik de hoop dat het gewoon wat makkelijker voor hem wordt op een gegeven moment. Er gaat zoveel om in dat koppie en hij is zich zo ontzettend bewust van alles om zich heen en van zichzelf. Ik heb er toch voor gekozen om niet bij hem te blijven op de psz. Ik heb hem namelijk een jaar zelf op de groep op het kdv gehad, dus toen had hij in principe heel veel tijd om te wennen in mijn nabijheid, maar dat was geen succes. Ik heb er nu voor gekozen om het aan de leidsters over te laten. En ik ga heel goed in de gaten houden of dat gaat werken, maar ik wil het wel proberen. Ik ben inderdaad lid van de facebookgroep en in januari begin ik zelf met een opleiding tot gezinscoach, dus ik verwacht daar ook heel veel over mijzelf en mijn zoontje te leren.
Ik zie ook grote sprongen bij hem, hij is nu alweer zo anders dan een half jaar geleden, zo snel kan het inderdaad gaan. Ik hoop dat hij op dit gebied dit jaar nog een grote stap kan maken voordat hij naar school gaat.
Ja, het heeft ook heel veel mooie kanten. Het voor zichzelf opkomen vindt hij dan weer niet moeilijk, hij is heel duidelijk in wat hij wel en niet wil. Hij heeft gewoon weinig plezier in samen spelen.
Mijn zoontje nu bijna 5, en heeft zich zo een hele tijd gedragen. Op de psz speelde die altijd alleen, en daar is de leeftijd dan ook wel voor hoor. Heb me daar ook geen zorgen over gemaakt, hij is Hoe die is en dat ga ik hem ook zeker niet in dwingen. Sinds die naar de basisschool is gegaan dit jaar heeft die vriendjes, maar speelt ook nog regelmatig alleen... Ik ben juist erg blij dat die zichzelf zo kan vermaken in zijn eentje met zijn fantasie. En idd wat Jennifer zegt, in bepaalde situaties zijn deze eigenschappen juist erg fijn. En voor zichzelf opkomen heeft die ook helemaal geen problemen mee. Ze moeten al zoveel, laat ze lekker zelf spelen als ze dat fijn vinden...
Ik heb alle reacties van anderen niet gelezen hoor maar ik vind het heeeeel herkenbaar. Kai had dat ook heel erg. We hebben het altijd geaccepteerd en hem daarin niet gepushed. Dan bedoel ik bijv. op verjaardagen ofzo. Binnenspeeltuinen waren hel voor hem. Vond hij veeeel te druk en al die rennende en gillende kinderen vond hij echt niet leuk. Om hem wel te leren omgaan met andere kinderen hebben wij hem met 2 jaar wel direct naar de PSZ gedaan. In het begin ging dit heel moeilijk maar tijdens de zomervakantie werd het rustiger in de groep en toen vond hij helemaal zijn plekje. Nu de vakanties weer voorbij zijn stroomt de groep weer vol maar is hij inmiddels gewend aan de andere kinderen en de leidsters. Hij speelt nu ook echt samen met andere kinderen en het gaat steeds beter. Heel leuk om te zien! Maar nog steeds, op kinderverjaardagen kijkt hij de kat uit de boom. Blijft hij het liefste bij ons op schoot of gaat hij zelf een rustig plekje zoeken om te spelen.
Ik heb een paar reacties gelezen, waarin mensen suggeren dat je je zorgen moet maken. Mijn mening is dat dit op dit moment ner-gens op slaat en je kindje gewoon is wie hij is! Leuk voor andere ouders als zij allemaal extraverte kindjes hebben, maar 30% van de mensheid is in meerdere of mindere mate introvert en heeft minder behoefte aan sociale stimulatie. Dit is niet erg of raar en inmiddels weten we zelfs dat er ook voordelen aanziten (zo zijn introverte mensen vaak creatiever ). Natuurlijk is het wel belangrijk dat hij zich straks staande leert te houden in een sociale omgeving en niet te angstig wordt, maar dat hoeft ook helemaal niet. Misschien moet je er als ouder straks iets meer in investeren om hem deel te laten nemen aan sociale actviteiten die goed zijn voor zn ontwikkeling (sport, hobby's, een paar vrienden hebben), maar het voordeel is dat jij hem waarschijnlijk veel minder hoeft te stimuleren om tevreden te zijn wanneer hij alleen is en te genieten van het zelf alleen spelen. Gewoon lekker genieten van je introverte mannetje en hem laten zijn wie hij is. We hoeven niet allemaal hetzelfde te zijn en extraverte mensen en kinderen zijn niet beter, aangepaster of leuker dan introverte mensen.
Mooi verwoord! Niet alles hoeft direct een stempel te krijgen. Ik herken er ook heel veel in van vrnl mijn middelste dochter. Had wel speelmaatjes op de creche maar had verder niet zoveel met andere kinderen in speeltuinen,vakanties etc. Ze is nu zowat 10 jaar en is gewoon een kat uit de boom kijker en verder inderdaad ontzettend creatief en een leuk clubje vaste vriendinnen. Mijn oudste van 12 jaar is juist heel makkelijk in het leggen van contacten maar dat maakt hem niet leuker of aangepaster.Vaak juist het tegenover gestelde want hij gaat vaak genoeg naast zijn schoenen lopen en "rare"dingen doen omdat die zo populair is.(ook niet altijd leuk) De jongste van 3 jaar is hetzelfde als haar zus. Op de creche speelt ze met de kindjes maar zijn we in een speeltuin en komt er een kindje bij haar op de glijbaan dan heeft ze het ook snel bekeken. Binnenspeeltuinen hoeft ook niet zo nodig.Te druk en teveel die iets van haar willen. Ik respecteer haar daarin en ga dat niet forceren want is gewoon het karaktertje. Ik ben ook niet dol op volle woonkamers bij een verjaardag en iedereen een handje te moeten geven (doe ik dus ook niet haha) Iedereen is anders maar dat maakt mensen juist zo uniek en bijzonder in zijn soort.
wel jammer dat een goedbedoelde mening meteen afgedaan wordt als: slaat nergens op Dat iemand een andere mening heeft betekend niet dat die van mij nergens op slaat.
Ik vind dat je wel degelijk ergens een punt hebt Tuc. Natuurlijk moeten ouders ervoor waken dat het niet doorslaat in iets ergers als bijvoorbeeld een sociale fobie. Bij velen komt het gelukkig zover niet.
Ik vind inderdaad dat het nergens op slaat dat TS zich zorgen moet maken! Het gaat mij niet specifiek om jouw stukje, maar het is nogal wat om iemand te suggeren dat ze zich zorgen zou moeten maken. Wanneer je zoiets zegt vind ik wel dat je het goed moet onderbouwen en ik heb weinig overtuigende onderbouwing gelezen. Natuurlijk mag iedereen zijn of haar mening geven, maar ik snap niet waarom mensen het woord "zorgen" in zo'n stukje neer zouden willen zetten (tenzij ze er misschien écht verstand van hebben of het om iets écht zorgelijks gaat).