Hier laatst verteld. Hebben gezegd dat we een groot grote mensen geheim hadden en ze nu oud genoeg was om dat te weten.
Mijn dochter zit nog niet op die leeftijd. Maar ik zal het haar vertellen als ze bijna 7 of bijna 8 is. Ze is een paar weken na Sinterklaas jarig, vandaar dat bijna. Ik denk dat je het wel merkt als ze eraan toe zijn, bij het ene kind is dat wat eerder en bij de ander iets later.
Nou een paar jaar terug waren we in Fata Morgana en voor ons zat een peuter van een jaar of 3 met een opa en die opa zat de hele tijd te vertellen: het is allemaal nep hoor, kijk maar dat is nep, en dat is nep... Leuk ook als je daar met je kinderen achter zit en er net zo in staat als jij . Zijn maar druk gaan praten zodat ze die man niet hoorden
Ik zie het ook niet als liegen, maar als een sprookje wat je kindertijd juist iets magisch geeft. kinderen zijn nu 5 en 6... en ik heb zelf zoiets dat ik het ze na dit jaar ga vertellen, maar goed, we zien het wel.
Wij gaan onze kindjes ook niet wijsmaken dat er een sint bestaat, het voelt voor ons verkeerd om te gaan liegen. Ik herinner me de teleurstelling en het verdriet dat mijn ouders mij voor de gek hadden gehouden. Ik vond het verschrikkelijk en dit wil ik niet voor mijn kindjes. Ik ga er wel voor zorgen dat ze niet aan andere kindjes gaan vertellen dat de sint niet bestaat want dat lijkt me erg sneu.
Tenenkrommend vind ik dat soort dingen altijd. Kijk ieder zijn ding, als jij jouw kids wilt vertellen dat het nep is no problemo natuurlijk maar hou dan wel rekening met kindjes ( zoals die van jou en mij bijvoorbeeld ) die wel gewoon de leuke kant van alles mee krijgen. Het is toch geweldig als je als kind kan fantaseren als je door bijvoorbeeld die fatamorgana gaat? Of door het sprookjesbos heen wandelt en je ziet daar doornroosje liggen? Ik vind het geweldig dat mijn kids dan gewoon door fantaseren en dan helemaal op gaan in het verhaal. Waarom zou ik ze moeten vertellen dat het allemaal maar nep is en dat het allemaal maar poppen zijn etc etc. Nee hoor, ze krijgen er niets van om te fantaseren en te dromen. Genieten noemen wij dat.
Misschien was dat kindje wel bang ik vond alles eng vroeger dus ik denk dat mijn ouders ook heel vaak zo tegen mij gepraat hebben.. Maar die hadden mij dan ook niet meegenomen in de fata morgana
Toen ik in groep 7 zat had de meester het heeeele verhaal verteld, de meeste geloofde er niet meer in maar het was wel heel interessant om te weten hoe t dan zat! In groep 8 deden we juist mee aan t sinterklaasfeest op school We traden samen met de pieten op haha dus sochtends ergens verzameld daar zag je ook hoe de pieten en Sint werden klaar gemaakt.. Je wist dat het nep was maar was even wennen om dat te zien als kind zijnde
Wat Sinterklaas betreft hebben mijn ouders me vroeger altijd verteld dat het een spelletje was. We vierden wel alles volledig mee en kinderen geloven toch wat ze zien ipv wat ze te horen krijgen dus wij stonden juichend bij de intocht, renden 's ochtends naar onze schoen en stonden vol verbazing te kijken waar die zak met pakjes vandaan kwam die voor de deur stond. De hele magie dus, maar als kanttekening dat het nep was. Nooit een probleem geweest en ook nooit de teleurstelling gehad want we wisten het toch al. Voor mijn zoon wil ik het ook zo doen, maar mijn man wil hem wel alles laten geloven dus daar zijn we nog over in discussie
Maar hoe kan het dan dat jij dat als zo verschrikkelijk hebt ervaren? Day moet toch ergens vandaan komen? Zoals jij dit nu verteld zou half Nederland getraumatiseerd moeten zijn door sinterklaas. Mijn zoontje vindt het fantastisch, nu omdat hij een geheimpje met ons deelt dat zijn broertje en zusje nog niet kennen. Geen teleurstelling oid en ik denk dat het met de meeste kinderen zo verloopt.
En hypocriet vind ik het van sommigen ook. Nee sinterklaas bestaat niet, maar voor iemand die niet gelooft bestaat God ook niet. Dus waarom wel gek vinden dat wij onze kindjes laten geloven in iets terwijl een hele hoop mensen het ook onzin vinden dat je in God gelooft Iedereen mag toch weten waarin of in welk sprookje hij/zij gelooft. Voor mijn dochter is Sint even echt als voor sommige mensen God.
Precies dit. Ik zeg ook niet dat ik het geloven in God een leugen vind omdat ik er niet in geloof. Ieder zijn ding toch?
Wat heeft de pietendiscussie er mee te maken? Dat krijgen kinderen toch helemaal niet mee? Mijn zoon heeft daar helemaal geen weet van eigenlijk en hij is bijna 3 jaar ouder.
Kindje kwam niet bang op mij over. En dan nog, onze jongste was wel bang maar dan nog vertelde ik niet dat het nep was maar dat we veilig in de boot zaten . En als je het dan toch wil vertellen dat het nep is, doe het dan zachtjes. Of neem je kinderen niet mee inderdaad
Precies dit. W.b.t. de discussie: hier krijgt ze dat wel mee, maar ze kijkt en leest ook in de krant + journaal af en toe, dus dan ontkom je er bijna niet aan zo vaak komt het aan bod.
Ik weet niet waarom, maar ik vond het verschrikkelijk. Ik voelde mij plots erg stom dat ik in iets geloofd had dat niet bestond, en dat mijn ouders mij nota bene met opzet voor de gek hadden gehouden! Ik was super boos en voelde mij gekwetst. Ik had nog een klein broertje die er in geloofde en ik hield netjes mijn mond, maar toen ook hij te horen kreeg dat de sint niet bestond vond ik het zo zielig omdat hij moest huilen. Nu snap ik ook wel dat elk kind er aan moet wennen dat de sint plots toch niet bestaat, en dat dat ook helemaal goed komt, maar ik kies er gewoon voor om mijn kindjes niets wijs te maken. Ze gaan speelgoed krijgen, mogen lijstjes maken, we gaan het leuk maken net als sinterklaas, alleen gaan mijn kindjes weten dat het van ons komt in plaats van een niet-bestaande persoon.
mijn zoon is 6, maar ik vertel het voorlopig nog niet. ik hoop eigenlijk dat hij nog 2 jaar blijft geloven. de jongste is 2,5 en vind het nu ook al leuk hihi. vind het zo gezellig altijd, mijn zoon twijfelt er ook nog helemaal niet aan dus laat het lekker zo