Het idee van melk van een ander geeft mij een (Vies)gevoel. Zeg er gelijk bij dat het niet vies is!! Rationeel weet ik dat het beter voor een kindje kan zijn. Net zoals bloed van een ander het idee maakt mij misselijk. Maar zal het niet weigeren als het echt nodig is. Voor mijn kind zou het niet anders zijn. Gelukkig hier bv dat snel opgang kwam. Maar dat is niet voor iedereen gelijk vanzelfsprekend. In mijn eerste c zwangerschap had ik rond de 30 weken al bv. Sommige zeggen kan niet maar lekte continue bv als baby van ander huilde gingen hier meteen.de sluizen open. Bij de tweede na de bevalling pas.
Volgens mij worden de positieve gevolgen van donormelk versus kunstmelk hier wel enigzins overdreven. Er is nog relatief weinig onderzoek naar gedaan. Eén meta-analyse waarin alleen onderzoeken uit de jaren 70 en 80 zijn meegenomen vindt een iets (significant op p<.05, maar niet op p<.01 niveau) kleiner effect op NEC, maar tegelijkertijd ook een verminderde groei in de eerste maanden na de geboorte. De onderzoekers zeggen zelf dat meer onderzoek nodig is om conclusies te kunnen trekken, te meer de inhoud van kunstmelk behoorlijk is veranderd in de afgelopen jaren. Een andere meta-analyse gedaan over grotendeels dezelfde onderzoeken uit dezelfde tijdspanne vindt hetzelfde en zegt ook nog eens het volgende over de vergrote kans op NEC: "Parents, caregivers, clinicians and investigators were likely to have been aware of the treatment group to which infants had been allocated and this knowledge may have affected some care practices or investigation strategies including thresholds for screening or diagnosing for necrotising enterocolitis, which may have affected the outcomes assessed." (soortgelijke kritiek wordt overigens ook in de eerste studie geuit). Een andere studie uit 1994 vergelijkt donormelk met normale kunstmelk en speciale kunstmelk voor te vroeg geboren kindjes. Er worden alleen verschillen tussen donormelk en de normale kunstmelk gevonden en niet tussen donormelk en de speciale kunstmelk. Ik ben absoluut fan van BV, en ben 100% overtuigd van de effecten van colostrum en mama's BV voor premies, maar ik vind dat er wel iets eerlijker gecommuniceeerd mag worden over de daadwerkelijke wetenschappelijke bevindingen richting het brede publiek (niet door jullie hier hoor ). Ik erger me sowieso mateloos aan de ongenuanceerder berichtgeving rondom wetenschappelijk onderzoek, maar dat is een ander verhaal. Het is niet mijn bedoeling om te zegen dat donormelk geen goed idee is, alleen dat we niet allemaal gelijk in gat in de lucht moeten springen, voordat er fatsoenlijk wetenschappelijk bewijs gevonden wordt. Punt is dat als het om donormelk gaat er nog héél veel (fatsoenlijk uitgevoerd, double blind)... onderzoek gedaan moet worden. Om die reden kan ik me dus best voorstellen dater mensen zijn die hier van afzien en er iets cynischer instaan. Gelukkig staat het iedereen vrij om zelf te kiezen .
Puur medisch heb ik gewoon gekregen wat toen het beste was. Ik weet ook niet wat ik nu zou doen, als ik de keuze had. Waarschijnlijk wel hoor. Maar het idee ermee te worden overrompeld terwijl er nog nooit over gesproken is, want veel bekendheid wordt er ook weer niet gegeven aan bv-d. Bloedtransfusies is overigens ook een best wel naar idee. Het móest hoor, daar niet van.. maar het is niet voor niks dat je na transfusie levenslang wordt uitgesloten als bloeddonor, bij MvM en wellicht ook als bv donor(?) Het is dus niet 100% veilig. Qua overdraagbare aandoeningen dus.
Achteraf gedacht heb ik geen idee of wij destijds expliciet toestemming moesten geven voor een bloedtransfusie bij de baby, hebben het 2X meegemaakt. Weet nog dat wij beide zelf ook bloed moesten geven ter controle, en dat het uiteraard aangekondigd werd. Maar het was nodig en wel meteen, we kregen ook geen 24uur tijd om na te denken of het wel wilden bij het kind. Die 24h had mijn 900gram wegende zoon niet eens gehaald denk ik.. Dus ook 'overrompeld', maar die overrompeling was op de nicu aan de orde van de dag.
Een heel verhaal, maar ondertussen is er gewoon dat onderzoek geweest en hebben de artsen de knoop doorgehakt. Dat doen ze natuurlijk niet zomaar. Waarom denk jij dat deze artsen, die de zorg dragen voor hele kwetsbare wezens, deze beslissing maken op wetenschappelijk onderzoek dat NIET fatsoenlijk is? Wat is er toch zo onlogisch aan de gedachte dat voor de aller-allerkleinsten, wiens lijfjes nog niet volledig ontwikkeld zijn, die zo gevoelig zijn voor elke ziektekiem, moedermelk niet zozeer " de beste" optie is, maar gewoon de norm. De binnenkant is gemaakt om te groeien op deze melk. Wij zijn zoogdieren, en deze voeding hoort bij ons. Ik heb eigenlijk helemaal geen onderzoek nodig... Maar al was er maar een resultaat waaruit blijkt dat de kansen om gezond te blijven (voor zo'n kleintje) maar 25% meer zijn bij moedermelk...dan nog verdiend een baby die 25%. Dus prima, nog meer onderzoek. En ondertussen: donormelk.
Helaas is moedermelk voor ernstig premature baby's ook maar een alternatief, die horen nog voeding via de navelstreng te krijgen. Spijsverteringssysteem is helemaal niet rijp om om te gaan met voeding, vandaar zoveel complicaties aan de maag/darm organen. Melk van eigen moeder is enigszins aangepast aan de vroeggeboorte, maar zo uit mijn hoofd maar tot 4weken te vroeg. Moeder natuur gaat eigenlijk vanuit dat de eerder geboren baby's het niet overleven. Gelukkig is de medische wereld zover dat moedermelk verrijkt wordt en kv speciaal aangepast aan de behoefte van prematuren. Daar naast beschermt moedermelk de darmen echt een stuk beter dan kv, en dat is die grote pluspunt. Qua voedingsstoffen is op die termijn helaas niks optimaal..
Pffff heftig hoor.... Wat je schrijft, ik weet het, zelf in mijn omgeving 3 vriendinnen met extreme prematuren (28,5, 29,5 en 31 weken). Waar het gelukkig heel goed mee gaat! Allemaal jongens trouwens... Voordat er uberhaupt sprake is van normaal eten gaat er een lange tijd overheen. Het jongetje van 31 weken kreeg wel meteen moedermelk, maar hij had een behoorlijk gewicht voor die termijn. Nog steeds ieniemienie natuurlijk..
Ik wil alleen nog even deze vraag beantwoorden, omdat deze vraag volgens mij ook in een veel bredere context relevant is. Beleidsmakers binnen en buiten het ziekenhuis (en binnen het ziekenhuis zijn dit inderdaad vaak artsen) nemen helaas heel vaak beslissingen gebaseerd op heuristieke kennis van wetenschappelijk onderzoek. Een goede arts is niet per sé een goede onderzoeker of een kritische consument van wetenschappelijk onderzoek. Ik kan zo een mooie waslijst met belangrijke beslissingen binnen en buiten de medische wereld noemen, waarbij het wetenschappelijk bewijs zwaar ondervertegenwoordigd is in de besluitvorming. Ik zeg dit niet lichtzinnig; kritisch naar wetenschappelijk onderzoek kijken is namelijk een belangrijk deel van mijn werk en is iets waar ik volgens mij best goed in ben . Maar nogmaals, ik ben ook voorstander van het aanbieden van donormelk. Alleen een minstens net zo'n grote voorstander van het uitvoeren van hoge kwailteit onderzoek naar de voor en eventuele nadelen hiervan.
Mijn kind zou geen borstvoeding krijgen van een andere moeder. Ik ken die persoon niet en weet niet wat ze dagelijks met haar gezondheid/lichaam doet. En het zal vast getest worden en streng toegezien worden ik ben zijn moeder en ik kies liever bewust voor flesvoeding dan dat een onbekend persoon mijn kind van melk voorziet.
Mijn dochter heeft zonder dat wij het wisten een bloedtransfusie gehad. Er was haast bij en ik lag nog onder zeil. Als ze dit niet had gekregen ging ze dood. Punt. Het medicijn wat ze in haar longen toegediend kreeg om de longblaasjes te openen kwam kennelijk van een kalf. Als ze dat niet hadden gedaan ging ze ook dood. Kijk haar nu met haar 2,5 jaar en dan is dat allemaal echt niet belangrijk!
Mijn zoon kreeg met zijn 27 weken geen 'normaal' eten. Hoewel ik netjes het colostrum, en al het overige melk met veel moeite heb afgekolfd. Tenslotte overleed hij nog voor hij iets van mijn melk had kunnen krijgen en is het linea recta de prullenbak in-gesodemieterd. Ik kon weer afbouwen (met veel moeite), maar moest leren dealen met een toeschiet-reflex als ik maar een baby hoorde huilen in de supermarkt. Heel pijnlijk op zoveel verschillende manieren. Bij vrouwen met een te vroeg geboren baby komt vaak de borstvoeding niet lekker op gang om meerdere redenen. Dit kan medisch zijn, maar net zo goed psychisch omdat een ernstig prematuur kindje ook de nodige stress en zorgen met zich meebrengt. Toch was het voor mij geen optie om het niet te proberen, maar door dit alles heb ik wel een soort van 'kolf-trauma' overgehouden. Het is de negatieve associatie zeg maar. Maar dat er voor deze vrouwen toch moedermelk beschikbaar is vind ik een goed streven. Ik denk trouwens ook niet dat ik het raar vind dat moedermelkbanken in opmars zijn. Hoewel ik echt geen hardcore borstvoedingsmama ben. Tenslotte drinken we melk van een koe, schaap, geit, paard, kameel enzovoorts. Waarom is het dan ineens 'vies' als het om een ander mens gaat? Die tenslotte en waarschijnlijk wel goed gecontroleerd wordt op medicijngebruik etc. iets wat bij bovenstaande genoemde dieren averechts gebeurd. Tenslotte worden deze juist volgepropt met medicatie om ons NIET ziek te maken.
Ik vind het een enorm kinderachtige treiter-opmerking en ik snap niet zo goed waarom dat nou weer nodig is.
Dat vraag ik me dus af. Standaard is standaard protocol neem ik aan? Tegelijkertijd ga ik er ook vanuit dat er onomstotelijk bewijs is voor het geven van bv-d. Anders zou elke prematuur meteen IN een onderzoek terecht komen en dat kan alleen middels toestemming. Ik blijf erbij dat je moet kunnen toestemmen of weigeren. Wellicht een goed plan om dit op te nemen bij de intake VK of gyn? Of, dat je op de hoogte wordt gesteld van de nieuwe norm, en dat je moet aangeven wanneer je niet wilt? Je geeft immers ook toestemming voor je eigen bloedonderzoek op bijv HIV Als je in een Nicu situatie terecht komt overvalt je dat meestal volkomen. In alle onzekerheid is elke twijfel of je het goede doet eigenlijk ondoenlijk.
Maar wordt elk flesje melk wat binnenkomt dan onderzocht? Of hoe moet ik dat voor me zien? Hoe kan anders continu de kwaliteit gewaarborgd worden? En dan kan de melk toch ook niet meer 'vers' zijn na zo'n proces? Ze hebben mij namelijk toen mijn kind op de NICU lag (niet te vroeg geboren overigens) verteld dat melk die bevroren is geweest al een stuk minder voedingsstoffen e.d. bevat. Of is dit niet zo? En wat als blijkt dat er een baby besmet is met het een of ander (bv. HIV) door deze melk? Ik begrijp best dat moedermelk beter, voor deze kindjes, is maar ik vind dat er best wel wat risico's aan zitten.
Er staat bij dat de bloedbank Sanquin de selectie en monitoring van de donorende dames verzorgt. En weigeren mag ook gewoon.
Je kunt gelukkig eigenlijk niet door HIV of veel andere enge ziektes besmet raken via (donor)melk. Dan zou er namelijk (voldoende) bloed van de donor in de melk moeten zitten (en het kindje toevallig ook net een wondje in de mond moeten hebben) en bloed in melk zie je. De gevaren zijn enkel dat het niet de voedingswaarde zou hebben, waar je op zou hopen door bijvoorbeeld onvoldoende gezond eten van de donor of in hele extreme gevallen dat het schadelijke stoffen als nicotine of alcohol, etc. @Alf: je mag nu gerust weigeren hoor. Het is volkomen optioneel en ik voorspel dat dit ook altijd het geval zal blijven. Wat betreft gelijk onderzoek doen bij onvoldoende bewijs, zo werkt het helaas niet. Ten eerste moet je wetenschappers hebben die het onderzoek willen ontwerpen, opzetten en uitvoeren. Een gewone (ongepromoveerde) arts zal dit niet zo snel doen (tenminste niet zonder begeleiding van gepromoveerde artsen). De wetenschappers in kwestie moeten daarnaast voldoende gespecialiseerd zijn en voldoende geinteresseerd in het onderwerp en moeten ook nog eens verwachten dat ze een goed te publiceren artikel hierover kunnen schrijven (dat is uiteindelijk het doel van iedere wetenschapper). Dan moet er budget zijn, goedkeuring gekregen worden, etc.