Wow! Zij had een engeltje op haar schouder zitten. maar toch, nu moet ze opgroeien zonder mama en papa. Is het overleven van een vliegtuigcrash wel een geschenk in zulke gevallen? Ik hoop dat ze kan opgroeien bij haar familie en heel erg goed opgevangen word.
Goede vraag. Aan de ene kant lijkt een leven beter dan geen leven maar vrees dat het zeer van de "kwaliteit" van opvang af hangt. Maar het is in ieder geval een kans op iets moois.
Heel cru gezegd maar ze is te jong om zich later haar ouders nog te herinneren. Hopelijk heeft ze lieve familie die haar goed op kunnen vangen. Ik als ouder zijnde zou het iig als een grootst geschenk zien wanneer mijn kind zo'n ongeluk zou overleven, ook al zou dat betekenen dat ik er dan niet meer ben.
In zulke gevallen denk ik wel : dit is het lot, er staat haar iets speciaals te wachten, dit kan niet anders,... Het lijkt me wel heel erg moeilijk voor haar. Ik hoop dat ze alle hulp krijgt die ze verdient en nog veel meer. Zeker als ze ouder is en met ontelbare vragen zit zoals, waarom ik en niet mama en papa? En dat ze heel liefdevol kan opgroeien.
Dat denk ik ook altijd als ergens lees dat 1 lid uit het gezin een drama heeft overleefd. Ik geloof echt dat kinderen een crash veel beter aan kunnen dan volwassennen, die kleine Ruben dat het een aantal jaar ook als enige overleeft.
Volwassenen spannen hun spieren op en verstijven helemaal als iets gebeurd. Dit moet je juist niet doen maar het is een heel natuurlijke reactie. Kinderen doen dat niet zo snel, die kleine kindjes helemaal niet volgens mij. Zijn veel soepeler en dat kan volgens mij ervoor zorgen dat hun dit sneller overleven. Hoewel ook 1 crewmember het heeft overleefd.
Dat klopt inderdaad. Misschien een stomme vergelijking, maar dronken mensen overleven een ongeluk ook vaker om die reden.