Een pedagogisch leidster die een kind bij de tweede keer wennen alleen, huilend wegzet op de gang mag van mij direct ontslagen worden. Dan heb je namelijk geen flauw idee van de ontwikkeling van een kind. TS: ik vind dat je in deze situatie echt meer achter je kind moet staan. Je hebt een gevoelig kind dat blijkbaar moeite heeft met wennen. Het beste zou zijn om wat vaker mee te gaan tijdens het wennen zodat zij haar veiligheid rustig kan vinden. Ze is in angst en onveiligheid alleen weggezet en daarbij streng toegesproken Welke goede pedagogisch leidster zou een angstig kind streng toespreken en alleen laten? Echt schadelijk voor een kind. Kom op voor je kind , ik word er zelf gewoon een beetje verdrietig van. Als je zelf bang bent dan wil je ook niet boos door iemand weggezet worden alsof je iets fout doet. Een bang, onveilig gevoel is niet fout en mag nooit bestraft worden. Ik bedoel het echt niet lullig naar jou, maar je dochter heeft nu jouw vertrouwen nodig en ik zou hierover hele duidelijke afspraken makem met de leidster. Ik zou een gesprek aanvragen en de situatie bespreken. Dit moet je niet meer toelaten voor je dochter, ze verdient alle steun in een wenproces. Iedereen die hier zegt dat je 'slecht' gedrag niet moet accepteren gaat voorbij aan de angst. Een kind dat angstig is kan huilen, zich terugtrekken, woedend zijn, schreeuwen, slopen, allemaal uit onmacht. Dat mag nooit bestraft worden. Wat je als leidster moet signaleren is dat een kind zich niet veilig voelt en daar moet je mee aan de slag. Dat kan door het kind even mee te nemen en te troosten en geruststellen. Dat kan door het op schoot te nemen. Dat kan door een rustig plekje te creëren en samen een puzzeltje te makem. Dat kan door een kind te koppelen aan een groter, rustig kind en ze samen iets te laten doen. Dat kan door de moeder vaker mee te laten komen om te wennen. Etcetera!
Ik zou hier zeker even met de leidster over praten. Ikzelf ben ook geen voorstander van apart zetten. Maar er zijn zat ouders die dat wel een gepast iets vinden voor hun kind. Wellicht kan je op een rustige manier aangeven dat jij dat niet kan waarderen en ook aangeven hoe jij dit zou oplossen. Ik ben zelf ook van mening dat je dochtertje zo huilt en gilt omdat ze het gewoon eng vind zo zonder mama. Ik zou dat nooit afstraffen. Troosten lijkt mij een betere optie
Jeetje, ze heeft even op de gang gestaan. Kind houdt daar niks aan over hoor. Als mijn zoon zo zou gillen op de psz en niet stil zou worden zouden ze dat van mij prima mogen doen. Een kind van 3 begrijpt prima dat ze dat niet moet doen als het haar wordt uitgelegd, dus ik snap t wel van de juf. Stel je eens voor 16 koters die allemaal gillen en schreeuwen... Grappig dat de meeste hier zo agressief op reageren richting de juf. Laat me raden, jullie zijn straks de ouders bij wie het kind niks verkeerd kan doen maar waar alles aan de docenten ligt ?
Helaas houdt het kind daar wel wat aan over. Wanneer jouw kind ergens voor de tweede is en hij huilt of schreeuwt omdat hij bang is en zich onveilig voelt, zou jij het dan fijn vinden als dat gevoel van angst bestraft wordt en hij alleen op de gang moet zitten? Of wil je dat een leidster hem serieus neemt en troost? Ga je zo thuis zelf ook om met je kinderen? Je kind heeft een enge droom, wordt wakker en schreeuwt, dan zet jij hem alleen in de angst op de gang? Oh nee, je zet hem pas op de gang nadat je hem ook nog streng hebt toegesproken. Dat hij bang is, maakt geen bal uit, krijgt hij niks van.
Ik heb veel aan je reacties Carino, bedankt hiervoor. Ik ga het er zeker over hebben met de juf (zonder beschuldigende toon). Ik wil gewoon meer uitleg geven over hoe ik het zie en ik vind ook dat er voor een tweede keer wennen echt een andere oplossing gevonden had kunnen worden. Ieder zijn eigen aanpak en oplossingen maar ik merk dus wel dat mijn dochtertje er mee bezig is, ze droomt de afgelopen nachten slecht en komt s nachts de afgelopen nachten continu aan ons bed. Ik zeg niet dat dat door de juf komt, maar wel dat het wennen rustiger had kunnen verlopen deze eerste week.
T Ik ben het hier helemaal mee eens! Het gillen is een gevolg van enorm verdriet hebben vanwege mama missen en/of het wennen. Eerst moet de oorzaak aangepakt worden. Straffen/corrigeren is in mijn mening niet hier totaal niet nodig. Zelfs hard toespreken vind ik al te ver gaan. Liever het kind apart nemen, uitleggen dat mama einde van de dag weer komt, en haar rustig maken.
Punt wat je mist is dat het kind gilt vanwege haar verdriet, dat verdriet is niet aangepakt en het heeft zich zo geuit. Op de gang zetten verergerd de situatie dan.
Ik zou ook even een praatje maken met de juf zodat ik exact weet wat er gespeeld heeft. Als ze haar samen even apart genomen hebben om tot rust te komen zou ik dat ook niet erg vinden, maar streng toespreken en helemaal alleen zetten zou ik niet accepteren voor een 2e keer op de psz. Ik ben wel benieuwd wat de juf zei, houd je ons op de hoogte?
Bij een kind van drie is het altijd de vraag of hun versie van de waarheid klopt, maar het lijkt me wel duidelijk dat ze zich -op dit moment in ieder geval- niet veilig voelt bij deze juf. Ik snap de moeilijkheid voor de juf ook wel, als jouw dochter echt aan het gillen slaat als ze zich niet OK voelt, is dat op een groep natuurlijk echt wel heel lastig. Ik zou het gesprek aangaan en vooral tips geven over hoe ze je dochter tot rust kunnen brengen. Doet je dochter dit thuis ook? Hoe reageer jij dan? Breng dat ook over.
Umm85; nee het is afscheid nemen bij de deur. Ze vinden ouders in en uit op de groep rommelig. Ik ga zeker vragen hoe het precies gegaan is, maar wat in ieder geval vast staat is wat de juf mij zelf ook vertelt heeft: ze heeft haar streng toegesproken en apart alleen gezet, er was dus geen andere juf bij haar. Het is niet vaak voorgekomen thuis maar als ze echt gilt is ze bij mij gemakkelijk te troosten door haar even op schoot te nemen en erover te praten. Ze is verbaal sterk dus ze kan goed uitleggen aan mij waar ze bang voor is of wat er aan de hand is. Als ik daarop weer uitleg geef over hetgeen waar ze bang voor is of om gilt is het bijna altijd over. Maar bij een vreemde weet ik niet hoe dat gaat, ik weet ook niet of zij deze aanpak ook geprobeerd hebben dus daar ga ik zeker naar vragen. Ik houd jullie op de hoogte en wil jullie bedanken voor de reacties. Ik heb er veel aan.
Ok totaal anders als hier dus. We hebben sowieso altijd een kwartier inloop en ze verwachten meestal wel dat je de eerste week (even) erbij blijft.
Ik vind dat ook natuurlijker, maar dit was tijdens de rondleiding echt een leuke psz leek me dus ik dacht; die doen we! Ik ga wel bespreken of hier nog andere mogelijkheden voor zijn of dat ze desnoods om t op te bouwen anders eerst een paar weken een uurtje of anderhalf uur kan komen. Ik ga in ieder geval maandag bellen of we t er dinsdag even wat uitgebreider over kunnen hebben.
ik heb niet alles gelezen, maar ik vind dit echt niet kunnen!! Streng toespreken omdat je kindje jou mist.... omg!!! Op onze peuterspeelzaal word juist heel lief gedaan, Mijn zoontje blijft wat moeite houden met afscheid, en zit er nu een half jaar op. Ik geef hem altijd aan de juf en gaan even rustig samen zitten tot hij zich prettig voelt. Hier krijgen ze nooit straf als ze verdrietig zijn, maar worden juist geknuffeld en opschoot genomen! Ik zou me niet meer prettig voelen bij zon peuterspeelzaal....
Ik heb niet alle reacties gelezen. Ik werk zelf op een peuterspeelzaal en inderdaad zijn er kinderen die even huilen in het begin en er zijn ook kinderen die wat langer huilen/moeten wennen. Als kinderen echt gaan gillen zodat de andere kinderen er last van hebben dan zeggen wij ook wel dat het kind daar mee moet stoppen. Huilen mag natuurlijk best even, maar zo hard gillen is voor niemand fijn. Als het kind echt blijft gillen, dan gaan wij ook wel eens naar de gang omdat het voor de andere kinderen anders heel onrustig wordt. Maar dan gaat er altijd een leidster met het kind mee om het vast te houden/gerust te stellen. Dus zeker niet een kind alleen in de gang zetten en al helemaal niet als het net nieuw is! Dan proberen we juist dat het kind zich veilig gaat voelen. Dus niet voor straf op de gang maar echt om even rust te creëren samen met een leidster.
Als er 16 koters op een kdv gillen van angst, zou ik me afvragen wat er mis is met het kdv zelf! Ik vind de laatste zin die je schrijft ook behoorlijk generaliserend. En ik vraag me af wat er mis is met het kijken naar de reactie van een kind zelf. Ze zijn ook mensen he? En alle mensen zijn verschillend. Dat jou zoon het allemaal prima begrijpt en oppakt is fijn, maar dat hoeft niet voor alle kinderen zo te zijn. Mij lijkt ts juist een hele meevoelende ouder die goed naar haar kindje kijkt en andere conclusies trekt uit een standaard aanpak. Ze lijkt me geen ouder "van wie het kind niks verkeerd kan doen". Ik denk dat Carino het heel mooi verwoord. Heftige emoties zijn 'lastig' in een groep maar het is ook mijn ogen van wezenlijk belang dat ze serieus worden genomen. Juist in een omgeving waarvan je verwacht dat ze pedagogisch verantwoord omgaan met dit soort dingen, is het alleen op de gang zetten en streng toespreken van een overstuur en angstig kind in mijn ogen compleet de plank mis slaan. Zorgelijk ook. Ik zou meer vragen gaan stellen over hun precieze aanpak.
Wie zegt dat de juf niet alles geprobeerd heeft om het dochtertje van TS te troosten? Ze zal dr heus niet gelijk apart gezet hebben. Ik zie er geen kwaad in als je als juf alles geprobeerd hebt (mama komt zo terug, zullen we gaan spelen met dit/dat enz) Als het kind dan nog niet te bereiken is en hysterisch blijft gillen zou ik ze ook 'streng' toespreken. Je gaat dan heus niet aan de emotie voorbij, maar stelt een grens dat bepaald gedrag echt niet hoeft. In mijn ogen is dat echt niet schadelijk voor een kind.
Dus als de juf alles uit de kast heeft getrokken en het kind blijkbaar zo dusdanig angstig is, dan mag het wel alleen weggezet worden. De angst is dan niet nodig volgens jou. Juist op zo'n moment lijkt mij het verstandig de moeder te bellen, aangezien je niet anders kunt concluderen dan dat het alleen achterlaten nog een te grote stap was. Geleidelijk aan wennen met een ouder erbij zou dan veel logischer zijn. Wat leert/ervaart een kind in hemelsnaam wanneer het in zulke stress zit? Fantastische eerste schoolervaring waar een kind mee vooruit komt en fijn op terugkijkt. Waarom toch niet investeren in een fijne ervaring waarbij het kind serieus genomen wordt en okk daadwerkelijk plezier beleeft aan de psz. Ongelooflijk dat dit soort uitspraken gedaan worden. Een kind mag zijn angst niet voelen, moet zich daarover heenzetten (de vraag is op welke manier hij dat gaat doen en wat de effecten zijn op langere termijn) en leert daardoor dat zijn gevoel er niet te doet en niet klopt. Een kind voelt angst maar een ander legt jou op om dat niet te voelen. Ik denk dat je daardoor echt goed op je gevoel leert vertrouwen Gelukkig hanteren de meeste psz's de regel dat wanneer een kind langer huilt dan 10/15 minuten, hij wordt opgehaald door een ouder. De meesten bevestigen hiermee dat langer huilen ondraaglijk is voor een kind en dat het een te grote stap is. Helaas lees je hier dat dat niet overal geldt.
@ Carino, late reactie, hahaha. Maar ik had het dus ook over het feit dat je zei; in geen enkele situatie. Terwijl ik vind dat als een kind gilt (zoals mijn zoon af en toe zo lekker kon doen, orde verstoren ) dat hij prima even apart gezet mag worden om na te denken/ rustig te worden. Dat dit gebeurd op de tweede dag vind ik wel kwalijk! Mijn zoon had een topdag toen hij voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging. Vervolgens heeft hij twee weken lang bij het afscheid gehuild. Toen werd ik er inderdaad bijgehaald. Eerst bleef ik een uurtje 'meespelen', vervolgens kwam ik hem wat eerder halen. Ten alle tijden mocht hij zijn beer en flesje meenemen om 'troost' uit te halen en wat ik al zei: binnen twee weken was het huilen over en heeft hij een toptijd gehad en nu nog. Ook op de basisschool. Ze hebben hem NOOIT apart gezet als hij bang was, of huilde omdat hij mama miste. Hij werd getroost, gedragen, geknuffeld, afgeleid en er werd vanuit de leidsters gezien ZO onwijs hun best gedaan om hem op zijn gemak te krijgen. Dat TS zegt dat ze niet eens ouders in de groep willen vind ik ook maar apart. Al helemaal omdat het 'rommelig' zou zijn. Het is toch zeker geen strafkamp!? Ik had lekker een andere peuterspeelzaal gezocht in zo een geval.
Ik zeg niet dat ik 'weg zetten' goed vindt. Ik haal het alleen aan omdat de meesten hier er ongeveer van uit gaan dat de juf haar gelijk op de gang gezet heeft. Verder geef ik alleen mijn mening over 'streng' toespreken. Grenzen stellen bij gegil en vindt ik dat je zeker wel in moet gaan op de emoties van het kind. Maar daar heb je blijkbaar overheen gelezen... Ik ben een moeder die zeker wel rekening houdt met de angsten/emoties van mijn kinderen. Maar ik blijf er niet continu in mee gaan. Als ik van alles geprobeerd heb en ik merk dat het op een gegeven moment omslaat in driftig gekrijs, dan vraag ik me wel eens af, is dit nu uit angst of is dit nu pure nijdigheid/onmacht omdat het kind merkt/voelt dat er niet a la minute aan zijn wens voldaan kan worden (mama moet terug komen)