Ik hoop zo op wat herkenning. Ik weet het soms echt niet meer met mijn dochter van 15 maanden. Bij de opvang en de oma's is ze zo lief, speelt heerlijk zelf en hoor je haar niet. Iedereen is gek op dr en ik krijg vaak te horen dat ze zo lief en makkelijk is. Heerlijk om te horen natuurlijk daar ben ik dan ook zo blij mee. Maar......... thuis is het een heel ander verhaal. Thuis dramt, huilt en krijst ze zo veel. Als ze ergens niet bij kan, als ze iets niet mag, als ze iets wel mag maar ik ben niet snel genoeg enz.. daarbij begint ze meteen te meppen en om zicht heen te slaan. Het leven is 1 grote fruatratie thuis voor haar. Ze hangt alleen maar aan mn been, of ze gaat huilend voor mijn voeten liggen en bonkt met haar hoofd op de grond. Ik probeer echt zo geduldig mogenlijk te zijn. Help haar waar ik kan, speel en zit vaak met haar, knuffel, zing met haar. Maar het is een beetje op merk ik aan mezelf, ik kan steeds minder hebben en wordt gek van het gehuil. Het liefst huil ik een potje mee. Doe ik iets fout denk ik steeds want ze is overal zo lief en makkelijk behalve bij mij. Soms denk ik gewoon dat ze mij niet zo aardig vind, ik twijfel dus constant aan mezelf. Ze zit zichzelf zo in de weg en dat vind ik voor haar ook zo zielig. Bij papa doet ze dit ook minder dus soms ga ik maar even weg. We hebben nog een zoon die ik soms gewoon te kort doe vind ik en daar voel ik me dan weer verdrietig over. Kortom zijn er mensen die dit herkennen? Die tips hebben? Die me een hart onder de riem willen steken? Ik hou zielsveel van mijn kinderen maar ik vind het erg zwaar op het moment
Oh wauw... Ik herken het! Het gaat hier al zo lang zo... En inderdaad voor de buitenwereld een perfect kind. Ik heb morgen een afspraak bij het CB om onder andere haar gedrag te bespreken (zij is zo te lezen nog wat extremer dan jouw dochter) want ik weet het niet meer. Je hebt dus weinig aan mij, maar pff ik ben blij dat ik niet de enige ben!
Loopt je dochtertje al? Hier was het een paar maanden terug ook wekenlang gezeur overdag, vond het gewoon echt niet leuk om een hele dag met 'm thuis te zijn, maar sinds hij loopt (nu 3 weken), gaat het veel beter en kan hij zich ook weer beter vermaken. Ook heb ik het speelgoed wat meer in bakken verdeeld, zodat ik meer kan afwisselen enz. Sinds van de week gaat hij opeens zelf boekjes zitten lezen, terwijl hij er voorheen alleen maar mee kon gooien en meppen. Verder ging ik vooral veel op stap, want dan was hij een stuk rustiger en liever. Ook deed ik wat meer dingen, waarvan ik wist dat hij het leuk zou vinden. Bv. gewoon een keer extra in bad/douche spelen, omdat ik zijn gedrag even zat was en hij in de douchen tenminste een half uurtje zoet was, vaak ging het dan na zoiets ook weer een stuk beter. Erg lastig als ze zichzelf zo in de weg zitten, hopelijk gaat het snel beter!
Ach Bailief nee je bent niet de enige, ik ben benieuwd wat het Cb je aanraad en zou het heel graag nog horen als je dat niet erg vind? Misschien heb ik er ook wat aan Succes voor jou morgen.
Ja mijn dochter loopt al, ik hoopte ook dat het dan minder zou worden. Wij gaan ook veel weg want juist thuis is het het ergst. Maar mijn zoon van 6 heeft ook noet altijd zin weer weg te gaan na een lange dag school. Maar ik onderneem heel veel met ze en idd dan is ze heel gezellig.
Vreemde ogen dwingen. Is echt zo! En thuis proberen ze de grenzen op te zoeken. Heb gelezen dat ze dat het meest doen bij mensen die ze vertrouwen. Komt mij ook erg bekent voor hoor! Ging graag elke dag even met haar op stap. Een hele dag thuis zag ik niet zitten. Nu is ze ruim twee en gaat het een stuk beter! Sterkte!
Herkenbaar,mijn dochter is nu bijna 19 maanden en we gaan hier weer een nieuwe fase in,ze kan ook erg schreeuwen,soms heel lelijk doen als ze iets niet mag en als t anders gaat als zij zou willen.. We hebben nog 2 zonen (van 6 en 4) en merk ook dat ze het erger doet als de jongens thuis zijn van school. Hier is het weer een sprong,dan zijn ze vaak hangerig en vervelend,ze kan ineens meer woorden praten... Ik kan soms ook wel janken,het is soms wel zwaar idd. Succes!
Aangezien ze zich alleen bij jou zo gedraagt, klinkt het alsof ze je een spiegel voorhoudt. Hoe voel jij je? Spelen er lastige zaken momenteel? Hoe denk je over jezelf? Denk er eens over, zonder het als gevolg van haar gedrag te zien. Ik denk dat jij een bepaald gevoel en energie uitstraalt waarop zij reageert. Dat klinkt zweverig maar kinderen kunnen heel veel aanvoelen. Ben je gelukkig, ben je gezond, heb je tijd voor jezelf, heb je stress? Probeer eens eerlijk naar jezelf te kijken en voel of er reden is voor haar frustratie en drift. Niet omdat het jouw schuld is, maar de oplossing misschien wel bij jou ligt.
Ja hier is dat ook zo. Voor de buitenwereld een heel makkelijk kind, maar thuis kan het echt wel een draakje zijn. Als ze iets wil, haar zin niet krijgt of als er iets niet lukt, is het krijsen op de grond gaan liggen etc. Tis hier niet heel extreem, maar herken me zeker in jouw verhaal. Ik negeer het gedrag overigens gewoon.
Ook dit is iets waar ik zelf ook bij stil heb gestaan. Nee ik zit niet lekker in mn vel, en ben me er zeker van bewust dat kinderen alles haarfijn aanvoelen. Ik heb graag controle maar zit nu in een visieuze circel voor mijn gevoel. Als mijn dochter een goeie dag heeft ben ik zo blij en valt er een soort last van me af. Zie je wel ze kan het wel denk ik dan, ze vindt me wel lief. Maar op de mopperdagen zakt de moed me soms in mn schoenen en dat voelt ze aan. Het is een wisselwerking maar hoe doorbreek ik dat? Wat fijn dat ik niet de enige ben (als je dat zo kan noemen) het gedrag negeren doe ik ook wel maar het is een behoorlijke volhouder. Ik vraag me soms af wat de buren wel niet moeten denken..
Herkenbaar. Hier een dame die nog steeds niet zelf kan spelen (alleen thuis bij mij) en dan gaat drammen en dreinen. Helaas helpt hier alleen straffen. Als ze hier gaat huilen en gillen om niks doet ze dat maar in de hal. "afzondering' vind ze verschrikkelijk en houdt dan snel op. En verder vooral voet bij stuk houden.
Nou haar broer zit van half 9 tot 2 op school, ze is stapelgek op hem en doen veel spelletjes met zn 3en. Soms is ze juist makkelijker als hij er wel is. Hij is super lief voor haar altijd ook al krijgt hij nog wel eens een mep.
Straffen werkt bij haar nog niet, ik zet haar wel eens op de gang maar ze is nog zo klein ze snapt er niks van nog. Dan staat ze bij de deur (die heeft ruitjes) op zm allerliefst mama te roepen.
Dankje Ik hou je op de hoogte! Ik zit vooral met het probleem dat zij zichzelf elke driftbui bewust pijn doet. Als ze zichzelf alleen maar slaat heb ik "geluk". Hoofdbonken gebeurd hier heel vaak en op zo hard mogelijke dingen incl. Straatstenen... Daarnaast ook overgeven t.g.v. een driftbui. Op het kdv gebeurd dit ook. Ik dacht ook eerst aan frustratie vanwege ontwikkeling. Als ze loopt dan gaat het wel beter etc. Maar nee... Moet wel zeggen dat dochter nog niet kan praten. Dat frustreert haar volgens mij ook, maar hier gaan we ook voor naar het CB . Je hoort het morgen!
Ach ja dat is zo moeilijk. Mijn dochter slaat zich zelf ook vooral als iets niet lukt of als ze iets niet mag. Fijn als je het nog even wil delen. Succes!
Om heel eerlijk te zijn denk ik dat het gedrag door velen hier te negatief uitgelegd wordt. Van alle mensen op deze wereld is jouw dochtertje hoogstwaarschijnlijk het allermeest aan jou gehecht. Als ze bij jou is wil ze daarom dan ook meer dan bij wie dan ook jouw aandacht en bij jou zitten, door jou gedragen worden, etc. Jij bent degene op wie ze haar hechtingsbehoefte loslaat zeg maar . Ik weet dat dit soms lastig kan zijn, zeker als je nog een ouder kindje hebt, maar vat het op als een compliment! Hoe ouder ze wordt, hoe makkelijker ze zal worden, maar dat kan nog best een paar maandjes duren helaas. Overigens kun je je haar huilbuien best af en toe zonder schuldgevoel liefdevol negeren. Geef haar een aaitje over haar bolletje en zeg heel duidelijk dat je nu even geen tijd hebt en straks met haar een boekje gaat lezen/liedje zingen/ wat dan ook. Je gaat echt niet meteen effect merken, maar over tijd wordt het vanzelf minder, écht waar. Volgens mij is het wel heeeeel erg belangrijk dat je consequent bent. Heb je gezegd dat je geen tijd hebt? Geef dan ook niet na 15 of 30 minuten krijsen toe. Toegeven maakt dat het moeilijker voor haar wordt om te leren hoe ze zich het beste kan gedragen voor de beste uitkomsten.
Zoals beloofd, de info die ik gekregen heb . Wij zijn doorverwezen naar integrale vroegulp vanwege de combi nog niet praten en het zichzelf pijn doen. Vooral omdat dat laatste dus te extreem is. Dit is een team van deskundigen die op basis van videobeelden -iemand komt een dag thuis filmen en een dag kdv- gaat kijken waar onze dochter baat bij zal hebben. Jouw dochter is natuurlijk wat jonger dus misschien gaat het bij jullie wel vanzelf over, dat hoop ik voor jullie! En mocht dat niet zo zijn kun je altijd nog de stap naar het CB zetten als je het echt niet meer weet toch.
Helemaal mee eens! En ik geloof ook echt dat ze bij jou dit gedrag vertoont, omdat dat heel veilig is voor haar. Dus denk aub niet dat je iets fout doet. Natuurlijk ben jij ook weleens moe en geïrriteerd....welke mama van een dreumes of baby is dat nou niet
Wat fijn voor jullie dat er nu stappen ondernomen worden en dat jullie daar hulp bij krijgen. Ik hoop voor jullie en haar dat jullie nu wat verder komen. Voelen jullie je er ook goed bij? Mijn dochter is inderdaad nog een stukje jonger en praat ook al vrij veel. Ik denk dat het hier meer een combi is van graag bij mama zijn, een pittig karakter hebben. Heel veel succes de aankomende tijd!