Vind het zelf ook lastig. School heeft nog niet terug gebeld. Dus dat woord morgen. Ik ken mijn zoon hij heeft een koppige insteek. Als hij het niet deed dan geen cijfer. Ik zeg had thuis gekomen gisteren na school en had het mij verteld. Hij heeft wat moeite met gezag. Heb zo mijn problemen met hem. Wij.lopen al bij psycholoog. Zijn met hem bezig dat hij beter zijn grenzen aan geeft. Ben al lang blij dat. Hij verder niet uit zijn pannetje is gegaan. Vind soms zo moeilijk. Ik geef hem ook gelijk wat betreft de nagels lakken. Het andere stuk moet hij nog leren. Heb ook gezet goed dat je je grens aan gaf. Nu dus weer net school in gesprek. Bedankt voor de adviezen en meningen. Hoop morgen het verhaal compleet te hebben.
Ik haal uit de openingspost niet dat er een discussie is geweest met de leraar. Zoon gaf aan het niet te willen en is de klas uitgelopen. Dat vind ik niet kunnen. Ben het met Eliza eens.
Ik snap je. Ben ook niet mee eens het weg lopen. Hij is schat van een jongen. Maar is soms heel moeilijk benaderbaar. Het verricht veel energie ook hem hier in te begeleiden. We doen er al van alles aan. Ik moet hen positief benaderen en hem laten nadenkt wat hij doet ik vind het vak en lastige klus. Het is een kind met een gedrags probleem dat kan ik zo wel stellen. In elk geval geen gemakkelijke klus. Hij bezorgd mij soms echt koppijn soms zeker in deze gevallen. Je staat er tussen je kind school. Ect etc. Lopen nu dus bij psychologe. Hij luisterd wel. Het is zo moeilijk uit te leggen.
Met koppijn bedoel ik de zorgen. Niet hij zelf. Hem blijven stimuleren school af te maken. Hij ziet het als een noodzakelijk kwaad. Praat soms uren met hem zijn wensen Zijn gevoelens zijn gedachten wat hij wil. Elmo de kat is een grote positieve kracht voor hem. Ik laat hem. Verzorgen beetje verantwoordelijkheid. Ik die wel kattenbak😉😉😉 hij zit op voerballen. Goed voor zijn conditie en buiten huis school. Maar moet hem hier in positief stimuleren.
Oef...ik herken een beetje het gedrag van je zoon...zo was ik ook. Moeite met gezag...vooral op die leeftijd. Hij is nog maar 15 en moet nog leren...ik vind dan ook dat dit gewoon een leermoment is en dat je er niet meer van moet maken. Hij weet het nu wel... Nagellak bij een jongen...dat is inderdaad wel lastig... vooral als hij het gewoon niet wil. De volgende keer moet hij het zeggen...en als de docent er niks van wil weten moet hij naar jullie als ouders kunnen. Maar goed...dit moet hij gewoon nog leren...hij heeft nu dit gekozen ( weglopen) weet nu dat het niet goed is...en als het goed is neemt hij een volgende keer een andere weg... Niet te moeilijk doen hoor...hij is nog maar 15...hormonen gieren door je lichaam...je hersenen werken ook nog eens niet mee ...kan hij gewoon niks aan doen. Dat betekent niet dat hij daarom mag doen wat hij wil...dat betekent dat hij gewoon grenzen nodig heeft en moet leren.
Begrijp je hoor hij lijkt ook beetje op mama. Kom ook koppig zijn. Nu nog. Echt famillie trekje heeft hij. Ben ook niet iemand die gezag meteen accepteert. Maar het is soms wat lastig . Juf nu niet aanwezig. Ze is vrij zijn mentor ziek. Dan maar een paardagen wat eerder beginnen. Blokrooster haalt hij zo die uurtjes in. Je maakt nog wat me als moeder. Nagellak haha pff.
Ik weet niet op wat voor school hij zit, maar op sommige scholen word tijdens verzorging de kinderen echt geleerd hoe ze voor hun lichaam moeten zorgen. Ik snap dat het voor een jongen niet zo leuk is om zijn nagels te moeten lakken. Maar aan de andere kant als dit een onderdeel van het vak is.... Hij zou dan toch moeten leren dat hij niet kan weglopen omdat het iets is wat niet leuk is.
Gewoon vmbo. Lwoo. Ik weet snap begrijp wat je zegt. Hij is niet makkelijk. Heel koppig. Wat voor een.ander normaal is oud voor hem lastig. Je doet wat je kan als kind gedrags probleem heeft. Daarbij begint hij. Nu echt iets meer te puberen.
Nagels lakken is toch niet een heel noodzakelijk onderdeel van je verzorging. Zeker niet zo noodzakelijk dat je er een toetscijger aan zou moeten geven lijkt me. Ben het wel met je eens dat hij niet kan bepalen of iets wel of niet bij de les hoort en dat hij niet moet weglopen. Maar nagels lakken? Verder zit hij kennelijk in een leertraject dat hij meer voor zichzelf leert opkomen en beter zijn grenzen bewaakt. Dus DAT heeft hij dan juist heel goed gedaan. misschien niet opdr juiste manier maar hij DEED het wel. Nu aan elmo en school om te zeggen: heel goed! Maar volgende keer graag wel op een andere manier. Inclusief handvatten over wat hij dan anders had kunnen doen.
Ik snap je zoon. Doet me denken aan toen ik vroeger ooit biologieles had, ik ben sinds lagere school bewust vegetarisch, wij moesten kippenlever ofzo en iets van kikkers ontleden. Ik ben ook linea direct weggelopen, waarnaar mijn lerares ook op hoge poten mijn moeder heeft gebeld. Mijn moeder heeft haar op haar beurt heel duidelijk verteld dat ik dat niet hoef van haar en dat ze trots is op me dat ik bewust omga met levens en ik ook niet aanwezig wilde zijn om toe te kijken. Met een sisser afgelopen, maar ik weet dat ik mij onwijs gesteund voelde door mijn moeder destijds. Maar ook dat je grenzen MAG hebben, en zelf hierover een mening mag hebben. Ik bedoel laat je zoon de discussie aangaan of uitleg geven waarom hij dit niet wenst, hier word je alleen maar zelfstandig, zelfverzekerd en wijzer van. Ik zeg steun je kiddo mams, zou ik ook doen als mijn zoon 15 zou zijn en zijn nagels niet wil lakken.. DUH
Ik ben zelf docent en ik ga - als enige hier- tegen jou in. Je zoon volgt onderwijs en wordt gewoon geacht om alle opdrachten mee te doen. Sommige opdrachten zijn niet leuk, andere opdrachten wel. Uiteraard is 'nagels lakken' voor een jongen best heftig, maar ik vermoed dat de docent hem echt niet met roze gelakte nagels door de school zou laten wandelen. Je geeft aan dat jouw zoon (en jij ook) een probleem heeft met gezag. Misschien kun je hem leren om wat meer mee te veren en niet meteen weg te lopen. Het zou je -als moeder- sieren om open te staan voor de visie van de docent. Je steunt je zoon nu zonder dat je de andere kant van het verhaal kent. Een gemiste kans, denk ik.
School heeft nog steeds niet terug gebeld. Dus nog geen kans gehad. Drie keer gebeld. Zijn mentor is Ziek. Denk dat daar door komt. En sta wel open. En Lees terug ik loop met hem bij psycholoog. School weet van zoon zijn problemen. Hier mee. Zo als je kunt lezen in al mijn berichten. En zeker het eerste. Dat ik deels ook vond dat zoon niet zo moeilijk had moeten doen. Nagels lakken persoonlijk vind ik niet nodig voor een jongen. Al was het zwart. Zijn lijf. Het zou jouw sieren als docent om. Je te verplaatsen in een puber. Met gedrags probleem. Dit de starheid van sommige docenten lopen kinderen juist de klas uit. Dit dreigen met cijfers bereik je niet v met alleen kinderen je nut. Ik als moeder sta tussen twee vuren in maar zal altijd de kant van mijn kind kiezen. On geacht wat hij wel of niet moet doen. Niet elk kind kan door regels groeien. Wat wel helpt. Is je verdiepen in kinderen met gedrags en emotienelen problemen. Van starren docenten. Krijg je veel vaker deze problemen. Bedankt voor je advies.
Ik ben ook leerkracht en ik kan echt geen begrip opbrengen voor een leraar die kinderen dwingt iets met hun lichaam te doen dat ze niet willen en dat ook absoluut onnodig is. Het heeft geen enkele meerwaarde om je nagels te lakken. Het maakt je niet gezonder, het is geen noodzakelijk onderdeel van de persoonlijke hygiëne. Dus waarom zou je iemand daartoe dwingen? Natuurlijk moeten leerlingen de opdrachten doen die de docent opgeeft. Maar dat brengt voor de school wel de verantwoordelijkheid met zich mee om te kiezen voor opdrachten waar een kind iets van leert, door groeit, beter van wordt. Ik begrijp niet wat het doel van deze opdracht was, maar ik kan me niet voorstellen dat nagels lakken de enige manier zou zijn geweest. De leraar had dit dus ook kunnen voorzien en voor een keuze uit meerdere taken kunnen kiezen. Het is jammer dat het nog niet gelukt is om met die docent contact te hebben. Ik zou namelijk wel willen weten hoe het precies zo ver is gekomen dat je zoon de klas verliet. Is hij in eerste instantie op een goede manier in gesprek gegaan met de leraar en ging het daarna mis? Of werd je zoon meteen boos en opstandig. Dat vind ik namelijk wel een verschil.
Vervelend dat zijn mentor ziek is. Ter informatie: ik werk nu 16 jaar in het middelbaar onderwijs, met pubers. Gedragsproblemen (her)ken ik; jongens ken ik ook (ik heb al 16 jaar 'jongensklassen'). Ik ben niet star, maar ik probeer wel aan te geven dat het handig is om bij jouw zoon aan te geven dat sommige dingen erbij horen, ook al zijn ze niet leuk. Dan nog kun je zelf je mening hebben over het lakken van nagels. Nu is het nagels lakken...wat wil hij de volgende keer niet doen? Hij kan later toch ook niet weglopen bij een werkgever? Heeft hij - behalve zijn mentor- niemand anders om aan te spreken op school bij misstanden? Lijkt me vreemd. Bij mij op school zijn er leerlingbegeleiders, zorgcoördinatoren, afdelingsleiders, etc. Misschien een gekke vraag: heeft de docent bij wie dit is voorgevallen zelf geen contact opgenomen? Ik zou dat namelijk wel doen.
Wat jammer dat het niet gelukt is contact te krijgen met school over dit voorval. Ik kan mij de actie van jouw zoon wel voorstellen eigenlijk. Zo heb ik zelf eens een dansje moet instuderen en moeten laten zien voor een cijfer. Nou ik vind het hels om zo in de spotlight te staan, heb een hekel aan dansen en als ik dan met allemaal meisjes samen sta die meermaals per week dansen, dan ga ik dat dus echt niet doen. Toen niet, maar nu ook niet. Weglopen deed ik niet, maar ik heb wel aangegeven het niet te doen. Ik wilde de consequenties die daar aan vast zaten wel dragen: een 1 voor die opdracht. Uiteindelijk had de lerares wel respect voor mijn beslissing: de eerste keer dat ik duidelijk mijn eigen grenzen aangaf in jaren. Ik heb gekeken hoe de rest wel optrad en er was verder niets aan de hand. Maar hij is zelf weggelopen of moest hij weg als hij niet mee wilde doen? Weglopen is natuurlijk niet de oplossing, maar dat is op die leeftijd gewoon best heel erg lastig: weglopen lijkt dan een makkelijkere (tijdelijke!) 'oplossing'. Hopelijk kun je het binnenkort uitpraten op school!
Ben niet boos hoor. Idd zelf ook problemen gehad met gezag. Soms nog. Bedoel met regels. Als een kind zo reageert. Kom er op een beter geschikt moment op terug. En klas vol mede leerlingen. Werkt niet mee. Onbewust luisteren ze ook mee. Als een kind blokt. Vlucht die. Eerste reactie is vluchten. Begrijp beide kanten. Maar snap mijn kind beter dan een.docent. waarom omdat het mijn kind is. Hij komt. er wel ben vol hier mee aan de slag. Kijk maar eens op bijvoorbeeld moeilijke mensen.nl
Dat ligt waarschijnlijk aan de uitstroomrichting. Ik ben het met jou eens dat ik me ook afvraag wat er is gebeurd. Ik zou het daarom ook willen bespreken met de docent. Maar ik vind het vreemd dat 'iedereen' hier een oordeel vormt, terwijl pas de helft van het verhaal bekend is. Daar heb ik zelf dan moeite mee.
@ Miss T: dat sommige dingen erbij horen, prima. Maar nagels lakken of zoals ik aangaf een dansje doen.. Dat kan bij een opleiding horen, maar je kunt er ook voor kiezen niet mee te doen en de consequenties daarvan te dragen. Net zoals je er ook voor kunt kiezen een tentamen niet te leren en een 1 te halen bijvoorbeeld. Dat zegt ook helemaal niet dat je dit soort gedrag ook in een andere setting vertoont. Natuurlijk kan dat wel. Maar naar mijzelf kijkende: nee, absoluut niet. Ik ging alleen geen dansje opvoeren en ik heb bepaalde tentamens nooit gemaakt omdat de leraar niet eens kon uitleggen waarom we die dingen moesten weten en wanneer wij het dan gebruikte. Tja, natuurlijk had ik daar mijzelf mee (al stond ik er nog steeds netjes voor), maar ik heb zulk gedrag nooit vertoont op mijn werk etc.
Nee. Zijn andere mentor heb ook ook gebeld. Intern begeleider. Deze week eerste paal nieuwe te bouwen school. Studie middag. Zieken. Wat jij zegt. Ben ik mij zeker bewust van. Hier praat ik met mijn kind regelmatig over. Voel mij sinds een v halve psycholoog wat betreft hem. Zijn psycholoog heeft al meerdere keren hem verteld dat hij een verstandige moeder heeft. Ook dat ik hem goed begeleid en aanpakt. Soms zou ik hem door elkaar willen schudden. Die nu v eens normaal. Maar het niet. Omdat hij zich ook tegenover mijn kan gaan afzetten en dan is er geen grip meer. Daarom kom ik voornamelijk zo voor hem emotioneel op. Praten Praten en praten. Bel van uit begrip. Hoe je een kind. Op zijn te korte aanspreekt deste met gaan ze zich afzetten. Wel bedankt voor je v adviezen. Tips neem ook altijd aan.
Daar ben ik het mee eens: aanspreken in een groep werkt zelden. Maar ik ben van de 'onderonsjes' met mijn leerlingen: een klein - vooraf afgesproken - teken of gebaar werkt vaak beter. Je geeft zelf aan dat je nagels lakken niet nodig vindt, maar je hebt de uitleg nog niet gehoord, net als de uitleg van de situatie vanuit de docent bekeken. En je kent zelf je kind inderdaad beter; daarom is samenwerken met school zo belangrijk. Maar wacht dan met oordelen over wel/niet nagels lakken totdat je de docent hebt gesproken. Bedankt voor de site.