lang verhaald maar ik wil het zo graag kwijt ik ben sinds vorige week opnieuw erg misselijk. paar weken terug 2x opgenomen geweest ivm uitdroging en nu ben ik in 6 weken tijd 10 kilo kwijt. en de weegschaal gaf vanmorgen weer aan dat het langzamerhand nog meer naar beneden gaat. Ik neem Primperan zetpillen, al een paar weken. Maar het kots gevoel blijft. Mijn vriend was erg boos toen ik opgenomen werd. het was mijn eigen schuld, had ik maar meer moeten drinken kreeg ik te horen. in het ziekenhuis ging hij gewoon naar huis en kwam terug als het zak vocht er bijna doorheen was. terwijl ik met het infuuspaal ook gewoon naar beneden mocht. vorige week twijfelde hij ook nog of hij mee zou gaan naar de verloskundige waar zij het hartje zou laten horen. maar meneer vond het toch wel heel vroeg in de ochtend. uiteindelijk kunnen overhalen. Elk luchtje en etensrestje doet mij nu weer kokhalzen. ik hoef maar naar een glas te kijken met een restje drinken en ik houd het bijna niet binnen. De afwas kan ik niet doen want ik sta er bij te kokhalzen. het weekend voor het laatst overgegeven en nu vermijd ik gewoon alles. Ik weet van mezelf dat ik niet goed drink dus ik ben snel uitgedroogd. mijn eetlust is nog steeds weg en ik eet hele kleine beetjes nu was mijn vriend vanmorgen kwaad omdat ik zo misselijk ben. hij heeft de afwas gedaan en gestofzuigd. (zijn beiden toevallig vrij vandaag) daarna is hij weg gegaan. ik heb hem een bericht gestuurd want met hem praten is hopeloos. Hij verdiept zich nergens in! ik heb allemaal boeken en tijdschriften over de zwangerschap. nu ook een info boekje van de kraamzorg met leuke informatie. eergisteren was ik bezig met de zorgverzekering en de kosten en hij was alleen maar geïrriteerd als ik hem wat vroeg omdat hij het te druk had met zijn computerspel.. we studeren beide nog. we zijn (hoop ik) beiden klaar voordat de kleine er is. we hebben een gezamenlijke uitkering waar ik helemaal niet trots op ben We wonen nu erg klein. 1 slaapkamer appartement. hier mogen geen 3 personen wonen dus we moeten verhuizen. er wonen alleen maar studenten en er zijn veel feestjes en dus veel lawaai. hij heeft een bewindvoerder en hij wacht op de GKB omdat hij veel schulden heeft. hij heeft ook een schuld bij de woningbouw en hij mag dus niet van hun huren. alleen particulier is een mogelijkheid. Hij is alleen helemaal niet bezig met een andere woning. terwijl ik er niet op zit te wachten om een week voor de uitgerekende datum te gaan verhuizen. ik sta helaas nog maar 2 jaar ingeschreven en reageer elke week op twee slaapkamer appartementen. particulier vind hij te duur en omdat je vaak 2, 3 keer de huur moet voorschieten kan dit niet omdat er te weinig geld is. Het komt zo echt niet goed. ik zit alleen maar te stressen!
Waarom begin je aan een kindje als je zoveel niet op orde hebt??? Sorry, eerste wat ik dacht nadat ik wat berichten van je heb teruggelezen. Hebben jullie hier goed over nagedacht???
Oei klinkt best heftig allemaal. Weet dat je niet de enige bent! Ikzelf woon ook met mijn dochtertje in een studioappartementje van 24 m2. vriend heeft een eigen kamer. We zijn ook druk opzoek naar wat groters maar dat is inderdaad erg lastig, wij staan 3 jaar ingeschreven en het lijkt onmogelijk wat te vinden. Wij hebben ook allebij budgetbeheer en leven van een uitkering. Wat ons heel erg heeft geholpen zijn gesprekken bij het fiom. Zij helpen bij (on)geplande zwangerschappen met vanalles. Dat kan zijn van een luisterend oor tot het helpen zoeken naar een woonplek en helpen met goedkoop aan kinderspulletjes komen. Ik herken me zo in jou verhaal en ik kan je zeggen bij ons is ook veel goed gekomen! (nouwja behalve huisvesting dan) Ik zal je een priveberichtje sturen met mijn telefoonnummer. misschien vind je het fijn om met iemand te kunnen appen die in het zelfde schuitje zit en je kan begrijpen. Het hoeft natuulijk niet, wat je zelf wilt, maar misschien kan ik je nog wat tips geven. qua het eten en drinken. Dat is heel naar! gelukkig gaat de misselijkheid vaan rond de 12-15 weken weg. Probeer toch zo nu en dan kleine slokjes water te drinken, dat is zo belangrijk! en probeer eten te maken wat zo min mogelijk gekruid is. is weet nog dat ik op het begin vaak gekookte rijst at met gekookte kipfilet. Gewoon dat, geen kruiden, niet eens een snufje zout. Tsja je moet toch iets binnenkrijgen.
Er zijn denk ik 3 problemen als ik het zo lees. Eerste wat ik lees is dat jullie niet klaar zijn voor een baby. 2e is dat je vriend zich ontzettend aanstelt en zich als kleuter opstelt. Ik neem eventjes aan (hoop dat ik het goed heb) dat hij ook voor jou en dit kindje heeft gekozen dus zal hij nu dan ook verantwoordelijkheid moeten nemen. 3e probleem is gewoon je misselijkheid, waar je zo niks aan kan doen (behalve wat beter drinken). Ik heb het gevoel, door je verhaal, dat vooral je vriend deze 3 dingen door elkaar haalt. Het heeft allemaal met elkaar te maken natuurlijk maar het zijn aparte problemen die je, wellicht, apart moet aanpakken. Nu is dat begrijpelijk maar het wordt al snel veel zo, dat snap ik wel. Het is, lijkt me, altijd goed om met mensen die hetzelfde doormaken of doormaakte, te praten. Praat ook eens met professionals, met mensen die je kunnen helpen, vanuit verschillende instanties.
Oh wat erg dit. Ik denk niet gauw dat iemand niet aan kinderen moet beginnen. Maar vooral je vriend is wel heel onvolwassen zeg. Jij hebt HG, daar kun je niks aan doen, is hij niet goed bij z'n hoofd ofzo?? Kun je bij je ouders terecht met de baby?
Oreokoekjes weet het goed in drie kleinere problemen onder te verdelen. Hoe je vriend zich gedraagt, daar heb je weinig invloed op. Probeer te blijven praten en samen je voor te bereiden op jullie kindje. Je bent goed bezig met je zoektocht naar een huurwoning. Is het mogelijk makkelijker om een twee kamer appartement te vinden? Dan kan je vriend voorlopig op de studentenkamer blijven. Is misschien wat lastiger omdat jullie dan niet altijd samen zijn maar zoals het nu klinkt ziet het er niet naar uit dat hij zo gezellig is om mee samen te wonen, als hij de hele tijd zit te gamen, kwaad wordt en wegloopt. Een eigen plekje en rust voor de baby en voor jou zou super fijn zijn, misschien kun je een paar maanden logeren bij je ouders of een vriendin? Sterkte met de misselijkheid, helaas weinig aan te doen. Het enige wat zeker is, is dat het na de bevalling over gaat, hopelijk wordt het ervoor al beter.
Wat bevind jij je in een ontzettende kl*te situatie. Ik heb zelf ook HG, pas met 26 weken over het spugen heen en nu nog 1 a 2 keer in de week en ben 40 weken zwanger. Was een ongeplande zwangerschap, niet minder gewenst. Want we hadden alles op orde. Tot mijn vriend zijn baan verloor en mijn contract niet verlengd werd. Mijn vriend pakt qua werk alles aan wat hij kan en ik mag in mijn handen knijpen met mijn schoonouders die een huis gekocht hebben ( al betalen we iedere maand hypotheek en alle kosten die erbij komen zelf ) Maar als ik het zo lees loopt jouw vriend weg van zijn verantwoordelijkheden.. Wij zijn zelf ook pas 22 en 25 ( heb het idee dat jullie ook niet heel veel ouder zijn ) maar hebben nu wel alles weer op orde ook financieel zelf.. Gelukkig geen schulden en dergelijke.. Maar hoe zie je het zelf voor je met een baby straks? Denk je dat je vriend veranderd? Je woon situatie is penibel als jouw vriend in de schulden zit en allebei een uitkering hebben.. Aan spulletjes komen is niet het grootste probleem, ik heb het meeste ook wel gekregen. Maar de woonsituatie is toch iets wat je ruim van tevoren op orde wilt en moet hebben.. Word je wel geholpen door jullie familie?
Wat een situatie zeg... Ik heb zelf enorm veel overgegeven tijdens zwangerschap en dat is écht klote en ik vind het belachelijk hoe je vriend er op reageert... Echt te bizar en super kinderachtig. En als dat nou het enige was, maar nee. Hij lijkt totaal geen verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie, terwijl jij dat wel doet, alleen komt dat niet van de grond door zijn gedrag. Als ik jou was, zou ik me heel goed gaan afvragen wat je wilt. Wil je met hem blijven? Of ga je er liever samen met je kindje voor?
Wat een heftig verhaal.. en wat een kleuter is jou vriend! Neem aan dat jullie beiden gekozen hebben voor een kind? (wat ik misschien ook niet gedaan zou hebben in deze situatie).. Als ik het zo lees wordt het eens tijd dat hij zich verantwoordelijk gaan gedragen. Hij heeft schulden, hij mag niet huren bij de woningbouw.. Tijd om volwassen te worden? Dat hij boos wordt op jou omdat jij zo misselijk bent vind ik misschien nog wel het ergste.. Hij hoort jou te steunen! Ik kan je zo geen oplossing bieden, maar wil je wel veel sterkte wensen!
hij kwam net bij zijn moeder vandaan. die 2 hebben lekker over mij zitten praten, ik ben woest! ik was misselijk. 2 weken geleden was het opeens over. heerlijk gevoel! vorige week vrijdag begon het weer een beetje. ik heb wat gegeten en het was over. die dag hadden we de verjaardag van zijn schoonmoeder. ik heb lekkere hapjes gehad. ik kon er eindelijk van genieten. dag erna is de misselijkheid niet meer weggegaan. ik ben weer aan de primperan gegaan. nu zegt mijn vriend net: ja je gebruikt de misselijkheid gewoon. als ik vraag om wat te doen ben je misselijk. mijn moeder zegt dat ook. vorige week viel het haar op dat je wel gewoon aan het snoepen was.. en nu opeens ben je misselijk.. ik ben boos geworden in huilen uitgebarsten en gezegd: nou daar kom ik dus NIET weer!! beetje over mij te lullen! daarna zei die dat hij niet wist of we kunnen verhuizen omdat er niet genoeg geld binnenkomt. ik zei: begin volgend jaar ben je klaar met school toch? dan heb je een diploma en er is een kans dat je werk kan krijgen op je stage. komt hij ermee dat hij de opdrachten niet snapt en dat hij niet weet of hij de opleiding klaar krijgt... aangegeven dat we een maatschappelijke werker moeten zoeken en daar is hij dan nu mee bezig...
en.. hoe is jullie relatie samen? Willen jullie wel samen dit kind op gaan voeden?.. Anders zou ik zeggen, ga uit elkaar.. vraag urgentie aan bij de woningbouw.. Maar misschien is dat veel te makkelijk gezegd dan gedaan natuurlijk..
Hi meid, wat een ontzettend lastig parket zit je in zeg.. pfff.. zoveel stress lijkt me nu ook niet goed voor je misselijkheid :S. Ik hoop dat je vriend gewoon het te eng vindt en daarom zich op deze manier gedraagt. is natuurlijk geen excuus maar kan zijn dat hij er helemaal niet klaar voor is. Betreft het meer drinken, dat is leuk maar het stopt niet het feit dat je misselijk bent, het zorgt alleen maar ervoor dat je niet uitdroogt idd. Maar als je alles eruit kotst is het laatste waar je aan denkt wel eten of drinken. probeer steun te krijgen van vrienden of familie, zodat je zo min mogelijk jezelf rot voelt. het is al vervelend genoeg als je je zo ellendig voelt. veel sterkte de aankomende tijd!!
Dit is het tweede topic wat ik van jou lees over je vriend en schoonfamilie (drugs, roken, geweld)...ik wilde er eerst niks op reageren, en sorry dat ik het zeg, maar ik vraag me dan ook echt af of dit wel serieus allemaal is. Als het waar is, wat doe je jezelf aan? Hoe kan het dat jij je kind en jezelf in zo'n situatie plaatst? Zie je zelf werkelijk niet dat dit geen normale situatie is? En hoe zie jij dat je kindje hierin opgroeit? Sorry, maar ik denk echt dat jij zou moeten gaan nadenken over de situatie, je relatie en je kind. Zoek hulp!
't is gewoon een klote situatie.. ik hou van mijn vriend. en nu ik zwanger ben is hij zo omgeslagen. hij zei dat alles goed zou komen wat betreft een ander huis, werk en inkomen. ik ben gewoon bang dat ik niet op mijzelf kan gaan wonen. hoe ik dan alles moet regelen wat betreft school, stage en oppas. ga ik bij hem weg wil ik niet dat mijn kind bij zijn familie over de vloer komt. maar hoe houd ik dat tegen. dan kan ik er niks over zeggen! ik hoop gewoon dat het allemaal goed komt. maatschappelijk werk is nu aangevraagd.
Maar waarom niet eerst alles regelen ipv eerst zwanger raken en dan maar hopen dat alles goed komt??? Ik snap er gewoon echt niets van, hoe naïef ben je dan? Als je vriend zegt dat het goedkomt, dan is dat zo??? En tuurlijk kan je wel op jezelf gaan wonen, er zijn genoeg vrouwen die dat doen. En in jullie geval maakt het financieel niet uit of je alleen woont of samen met hem, denk dat het nog makkelijker te regelen alleen dan met hem. Als je een melding maakt bij het amk hoeft je kind echt niet naar je schoonfamilie. Maar je hebt je hoe dan ook heel veel ellende op de hals gehaald door zwanger te raken. Heel erg voor het kindje vind ik het. En voor jou ook, maar je had van tevoren na moeten denken. Waarom wil je een kindje? Wat wil en kan je je kindje bieden?
Erg slim is het niet geweest om bewust zwanger te raken als je in zo'n situatie zit. Ik zou mijn kind nooit bewust in zo'n situatie laten komen. Is het een mogelijkheid dat jij alleen met je baby straks in dit kamer blijft wonen? Dat je vriend ergens anders gaat wonen? Hij moet sowieso werk gaan zoeken. Of die nou erbij studeert of niet. Er moet toch geld komen. Voor jou word werken in deze situatie lastiger omdat je zo misselijk bent. Ik zou eens informeren bij de gemeente waar je eventueel recht op hebt ook met je toeslagen. Verder zou je nog als optie kunnen houden je baby tijdelijk in een pleeggezin op te laten groeien tot jullie alles op orde hebben, mocht dit tegen die tijd nog niet zo zijn. En dan even in het belang van je baby denken en niet in het belang voor jezelf.
Ik ging er eigenlijk vanuit dat de zwangerschap een verrassing was. Ik kan me niet voorstellen dat ze bewust voor een kindje maken gekozen hebben in deze situatie? En eens, ik denk dat een (tijdelijk) pleeggezin misschien nog wel de beste optie is. Dit kan echt niet, arme baby
Lieve schat jij bent letterlijk de enigste die ervoor kan zorgen dat het goedkomt. Aan hopen heb je niets. En als jij er nu al vanuit gaat dat je niet op jezelf kan wonen en dat het niet te regelen valt met school, stage en oppas dan gaat het inderdaad niet goedkomen. Het is serieus allemaal heel vervelend voor jou en dat vind ik oprecht, maar jezelf in een slachtofferrol plaatsen gaat je niet helpen vooruit te komen. Wees sterk voor jezelf en je kindje! Wees niet afhankelijk van je vriend maar van jezelf, ga op jezelf leren vertrouwen en wees gemotiveerd, al is het voor je kindje. Hoeveel (alleenstaande) mama's gaan je voor met school, stage, oppas en opvang? Het is allemaal te doen en ja natuurlijk wordt het zwaar, een kindje krijgen is zwaar maar eerlijk is eerlijk daar hebben jullie samen voor gekozen? Wat ik je vooral wil meegeven is wees nooit afhankelijk van een ander en al helemaal niet van een man, zit niet bij de pakken neer dan komt het niet goed nee er is altijd wel een weg meid kom op! Maar niet als je er niets voor doet. Wens je wel veel succes met alles, de stap naar een maatschappelijk werker is al super goed, zij kan je hoogstwaarschijnlijk op weg gaan helpen naar een betere situatie. Maar ik blijf erbij, als je er zelf ook maar voor en naartoe werkt....