Weer een schoonoudertopic. En ik waarschuw vast, want dit wordt een enorm lang verhaal. Ik heb altijd al een moeizame relatie met mijn schoonouders (vooral schoonmoeder) gehad. Waar dat aan ligt weet ik niet precies, dat zal van twee kanten komen. Nu ben ik het echter helemaal zat. Een aantal weken terug is mijn beste vriendin geheel onverwacht overleden. Een enorme schok. Schoonouders hadden aangeboden om op te passen tijdens de uitvaart. Mijn moeder had echter ook aangeboden om op te passen en mijn vader ging mee naar de plechtigheid. Nu hebben wij er voor gekozen om mijn dochter tijdens de dienst bij mijn moeder te brengen. A. omdat mijn ouders zowat om de hoek bij het uitvaartcentrum wonen B. omdat wij dat gewoon fijner vonden. Mijn schoonouders blijven nooit maar eventjes en willen minstens blijven eten en het liefst nog blijven slapen (ze moeten nl 45 minuten rijden met de auto). Ik had daar die dag geen zin in en wilde het liefst alleen met manlief en dochter zijn. De dag na de begrafenis belde schoonmoeder op hoge poten dat wij hen ontzettend verdrietig hebben gemaakt en dat ze hoopte dat onze dochter ons nooit zou aandoen wat wij hen hebben aangedaan. (By the way, geen woord gevraagd hoe het nu met ons ging na de begrafenis etc ) Goed, we hebben dit min of meer uitgepraat. In die zin dat we hen er van hebben overtuigd dat het ons niet te doen was om mijn ouders voor te trekken ten opzichte van schoonouders Waar het mij echt om te doen is, is echter het volgende. Schoonvader wordt begin volgend jaar 65. Hij is echt een nakomertje en heeft nog twee oudere broers en twee oudere zussen. Mij leek het een goed idee om alle broers en zussen uit te nodigen voor een lunch. Dit omdat ze elkaar nooit gezamenlijk zien en straks zie je elkaar alleen maar bij begrafenissen. Dat is nogal een geregel omdat de meeste van hen al flink op leeftijd zijn. Het moeilijkste was de tante van mijn man, omdat haar echtgenoot ALS heeft en niet lang meer te leven. Zijn tante was echter heel erg blij met het voorstel, alleen vroeg ze wel of het dan niet al in december dit jaar kon plaatsvinden en niet in Friesland (waar de andere broers en zus wonen) maar in Zuid-Holland. Omdat haar man januari/februari waarschijnlijk niet gaat halen. Wij konden daar geen nee tegen zeggen en zijn meteen aan de slag gegaan. Nu wil het punt dus dat mijn schoonmoeder er geen zin in heeft. Zij vind het te kort dag en ze heeft het te druk. Daarnaast zegt ze als we er mee wachten tot de zomer hoeven we geen rekening te houden met de oom (want die is dan al dood) en kunnen we het gewoon in Friesland doen. Ik snap dit echt niet en vind eigenlijk ook niet dat je dit kan maken t.o.v. iemand die bijna doodgaat. Stomme is wel dat mijn man heeft laten ontglippen dat wij aanvankelijk ( voordat we ruzie kregen over de begrafenis van mijn beste vriendin) er nog over hadden gedacht om een weekendje weg met zijn allen cadeau te geven. Schoonmoeder en schoonvader vinden dit veel leuker. Alleen heb ik gisteren tegen mijn man gezegd dat ik niet weet of ik dit ga trekken. Een heel weekend Stel ik me aan?
Allereerst wil ik je toch nog even sterkte wensen met je/jullie verlies. Wat moet dat verschrikkelijk geweest zijn. En inderdaad, op zo'n moment kan je de reactie van je schoonmoeder wel missen. Ik kan goed begrijpen dat ze het "jammer" vond, maar op zo'n moment moet je als (schoon)moeder toch begrip hebben voor de situatie en je eigen klagen even opzij zetten. Ik weet waarover ik spreek, ik heb ook zo eentje. Totaal geen besef van gradatie en empathie. Maar dat heeft op zich dan weer niet veel te maken met je tweede verhaal. Ik vind het wel mooi van jullie dat jullie de familie van je schoonvader willen samenbrengen. Mijn schoonvader is er niet meer, en het merendeel van zijn familie heb ik ontmoet op zijn begrafenis. Verschrikkelijk was dat. Nu, op zich, als jullie degene zijn die het regelen en iedereen uitnodigen, dan heeft je schoonmoeder de keuze om te komen of niet hé. Dus als "zij geen zin heeft" is dat haar probleem, vind ik. Wat zegt je schoonvader van het idee, zeker met de zieke schoonbroer (als ik het goed gelezen heb)? Uiteindelijk doe je het voor hem... Oh, en wat dat weekend betreft, als jouw schoonmoeder nog maar half lijkt op die van mij, dan zou ik dat niet doen.
ik vind dat jij je absoluut niet aanstelt. op basis van jouw verhaal vind ik jouw schoonmoeder ontzettend respectloos overkomen en ook erg egoïstisch. Persoonlijk zou ik er al klaar mee zijn en mijn handen eraf trekken. Waarom zoveel moeite doen voor zo iemand?
Helemaal mee eens! Dit was precies wat er in mijn gedachte opkwam. je doet het voor je schoonvader en niet voor haar! dus als ze niet wilt prima eigen verlies! zou heb absoluut niet verzetten en gewoon meegaan in de wens van tante/zieke man van tante. zeker als de rest zich daar ook in kan vinden! Vind het ronduit asociaal om te zeggen we wachten tot hij dood is want dat komt mij beter uit! oja en dat weekendje weg word vast niet gezellig als ik zo je verhaal lees, dus uit eigen veiligheid zou ik dat dus al niet doen. dan komen ze maar een dagje bij jullie en samen naar een dierentuin of zo andersom als je man op ze poten gaat staan. dan kom je hem ook nog een beetje tegemoet, want het blijven zijn ouders
Weekendje weg zou ik absoluut niet doen! Ik ben afgelopen jaar samen met mn vriend nog een weekje naar Spanje gegaan, waar so op de camping zaten (sowieso al niet mijn ding, daarom maar een week) samen met sb en een goede vriend van de familie. 't Was nou niet bepaald gezellig. Bespaar jezelf zoiets! Wat je andere probleem betreft: wat een belachelijke en respectloze uitspraak van je sm! Bah! Zou d'r lekker in haar sop gaar laten koken. Dan gaat ze toch niet mee?
ben het met mijn voorgangers eens. ik ben zelf ooit een keer een weekend met oa mijn schoonmoeder weggeweest en goddank waren er nog een aantal andere mensen mee maar anders had schoonmoeder in duitslang gebleven vrees ik, het zegt genoeg dat ik nu al 2 jaar geen contact mee met haar heb.
Misschien aangeven dat de reden dat jullie het bv niet in de zomer plannen juist te maken heeft met het feit dat die oom er zeer waarschijnlijk niet meer is en de bedoeling van zo'n lunch is om de broers en zussen nog eenmaal samen te laten zijn voor het te laat is? Als ze dan nog te egoïstisch is om het te begrijpen dan mag zelf kiezen of ze wel of niet komt. Komt ze wel is dat prima, komt ze niet dan toedelodokie. Je kan toch onmogelijk telkens rekening gaan houden met iemand die overduidelijk graag in de belangstelling staat ook wanneer het niet om hem/haar gaat? Een weekend samen weg zou ik niet zo snel doen.
En wat vind schoonvader er zelf van neem je hem toch lekker mee gaat schoonmoeder gezellig naar een sauna ofzo. respectloos vind ik dit.
Nog gecondoleerd met je vriendin. Ik zou beginnen met je eigen keuzes niet meer uit te gaan leggen aan sm. Je mag natuurlijk zelf weten waar je kind (en jezelf) heen gaat. Als je man graag een weekendje weg wil met zn ouders, dan zou ik hem precies dat voorstellen
Dank voor alle reacties... Probleem is natuurlijk dat ik voor mijn man en dochter de relatie goed wil houden. Maar ik vrees dat ik de laatste tijd te veel heb geslikt. Toch maar eens open gaan praten...
Ik heb dat 12 jaar lang geprobeerd. Maar vorig jaar heb ik toch moeten concluderen dat je een goede relatie niet in je eentje kan hebben. Zo te horen zit jouw sm ook op een heel ander spoor. Succes!
Het is een vrij stille man. We hebben eerst bij mijn schoonmoeder gepolst, omdat het natuurlijk een verrassing was. Hij vindt het veel geregel zo'n familiebijeenkomst binnen een maand ( met een dementerende oudste zus, broer met parkinson en dan nog een zwager die terminaal is). Daar ben ik het ook wel mee eens, maar het is niet ondoenlijk volgens mij. En mij gaat het ook meer om het idee. Je gaat toch niet tegen je zus zeggen dat ze de familielunch een half jaar uit stellen zodat ze geen rekening hoeven houden met haar stervende echtgenoot. Mijn instelling zou zijn dat we het in ieder geval proberen en als het dan niet lukt, hebben we het in ieder geval geprobeerd...
Klopt hoor. Zij is erg van de alternatieve gezondheidszorg. Ik niet, maar dat lijkt ze niet te snappen. Toen we vertelden dat ik zwanger was kreeg ik meteen een boek over de trauma's die baby's oplopen in het geboortekanaal... Sorry... ik ben nu lekker aan het spuien.
Ik heb 4 jaar lang al die dingen weggeslikt omdat ik mijn vriend wou sparen - geloof me vrij, dat heeft bijna tot een breuk geleid. Dankzij therapie ben ik beginnen leren te praten over mijn gevoelens t.a.v. mijn schoonmoeder en onze relatie was never better. Ik dacht altijd dat als het erop aankomt, ik geen prioriteit zou zijn t.o.v. zijn moeder. Door te praten en bij het zoveelste incident ook mijn mening te zeggen, is het tegendeel me duidelijk geworden. Moraal van het verhaal: doen! Mijn schoonvader was ook een stille man. Kan ook bijna niet anders als je vrouw zo over je heen walst, al die jaren. Sorry, ik zit met veel frustraties Het is misschien wel veel geregel, maar als ik het goed gelezen heb, is het iets wat jullie willen doen toch? Als cadeau? Misschien zegt hij dat om jullie niet te veel tot last te zijn. Ik denk dat hij het erg zou appreciëren. En je schoonmoeder moet dat ook begrijpen!
Ik ga niet eens reageren op de rest, wat een onhebbelijk persoon jou schoonmoeder werkelijk!! Maar wat als hij nu wel overlijd, dan zal ze ook tijd moeten vrijmaken! Alleen heeft ze dan geen kans meer om te praten met zwager. Wat een kansloze reactie zeg van haar. Sorry zit ff met frustraties en dit komt misschien te hard over, maar dan nog sta ik achter wat ik nu schrijf. En een weekend weg zou ik niet doen.
Ik moest wel lachen om dat boek echt hoe komt ze erop gruwelijk!! Als je iedereen samen kan krijgen op dat feest kan je mooie foto's maken van iedereen samen, en dat op de verjaardag van schoonvader zelf geven. Ik zou absoluut niet een weekend weggaan het lijkt me ook niet iets waar je naar uitkijkt om te gaan doen, je gaat er eerder hoe dichterbij het zou komen meer tegenop zien lijkt me. Gewoon een dagje uit zoals een ander al opperde.
Wat een afschuwelijke redenatie, dat als je langer wacht je geen rekening hoeft te houden met die broer omdat hij dan toch dood is! Echt: áls je zoiets als per ongeluk zou denken, dan schaam je je toch de ogen uit je hoofd en houd je zoiets vóór je?! Met zo iemand zou ik zeker ook niet een weekendje weg gaan!
Dank voor alle reacties weer. Misschien heb ik het wat cru opgeschreven, dat ze wil wachten met het etentje totdat zwager dood is. Maar het komt er in ieder geval wel zo op neer. Inmiddels hebben we ons er bij neergelegd dat de lunch niet doorgaat. Nu hebben manlief en ik er wel discussie over of we nog wel een weekend weg moeten gaan. Hij snapt dat ik er geen zin in heb, maar vindt dat we er niet onder uit kunnen. Hij wil de relatie goed houden, al is hij wel boos om wat er de laatste maanden is gebeurd.