Ja, de mijne ook. Durfde ook niet meer naar school vandaag. Was ook bang dat er mensen met geweren binnen zouden komen. Dit spookt echt nog wel een tijd door zijn hoofdje heen en dat vind ik wel sneu.
Hier kunnen ze er dus helemaal niks bij voorstellen. Hebben nog nooit een pistool of geweer gezien. Ook niet in films oid. Ze worden dus nooit geconfronteerd met geweld. Misschien dat ze er daardoor zo 'koel' onder blijven. Ze hebben zich ook niet afgevraagd of het hier in de omgeving zou kunnen gebeuren. Als mijn kinderen zo gevoelig zouden zijn zou ik het ook het liefste verzwijgen. Maar of dat zou lukken? Er wordt toch overal over gepraat waar ze bij zijn. En in gezinnen waar de tv dagelijks aan staat is dat toch bijna niet te vermijden? Of staan er alleen zenders met kinderprogramma's aan als de kinderen in de kamer zijn? Hier is het gisteren in de kerk genoemd, dus alle kinderen hebben het daar ook gehoord.
Ligt ook aan het kind en de leeftijd. Mijn oudste zoontje is 8 en die is dus zo bang nu. Mijn dochtertje is 6 en ik denk niet dat zij het al bewust oppakt.
Misschien is dit ook wel een reden van radicalisering. Dat ouders niet eens weten waar hun kinderen mee bezig zijn. Dan kan je natuurlijk wel de staat alleen de schuld geven, maar ouders spelen hier, volgens mij, ook een duidelijke rol in.
hier heeft ze dus ook nog nooit ene vorm van geweld gezien..maar wij zijn in de meivakantie naar disney en parijs geweest...ze weet dus dat het gewoon een stad is als onze stad met mensen en kinderen. Ik vind dit echt heel lastig. de tv staat hier overdag alleen s ochtends een half uurtje en voor het eten een uurtje aan en dat is dus speciaal voor de kinderen.
Mijn kinderen zijn 12, 10, 9 en 5 (jongste van 3 lag op bed toen we er over gesproken hebben) Qua leeftijd begrijpen de oudste 3 dus zeker wel waar het om gaat. Qua beelden van geweld ed hebben ze geen idee.
hier staat overdag idd geen volwassenen tv aan. Bij mijn vriendinnen waar ze over de vloer komt praten ze er ook niet over want die denken er net zo over als ik. In de kerk komen we ook niet dus nee ze zullen er hier weinig van meekrijgen mits school er dus niet over begint
Islamitische Staat (IS) hebben via een video opnieuw gedreigd met aanslagen op landen die luchtaanvallen uitvoeren op Syrië. Landen die daaraan meedoen, ondergaan hetzelfde lot als Frankrijk, aldus de boodschap. "We zeggen tegen de staten die deelnemen aan de kruistochtencampagnes dat, werkelijk waar, er een dag komt, zo Allah wil, dat we zullen toeslaan in het centrum van Washington, net als in het centrum van Parijs.'' (ANP) zag ik net op liveblog van nu.nl staan
Precies. De ouders hebben vaak hun geloof ook niet echt meegegeven aan hun kinderen, wanneer de kinderen dan met vragen zitten en de ouders hebben geen antwoord gaan ze vaak maar op internet zoeken. En dat is (in veel gevallen) nou net zo gevaarlijk...
In de klas hebben ze het er vanochtend niet overgehad. Wel met vriendinnetjes in het speelkwartier. Haar vriendinnetje had verteld dat disneyland Parijs dicht was en dat er heel veel mensen waren doodgeschoten en dat daarom de vlag op school uit hing. Toen was ze erover uit verteld.
Onze dochter heeft het ook heel nuchter opgevat. Viel me mee, want het is er één die zich nog druk maakt over dood getrapte mier. Toen ik ernaar vroeg zei ze: "in Frankrijk waren er stoute mensen die anderen mensen hebben doodgeschoten en we moesten daar 1 minuut over nadenken. Maar dat vind ik lastig want ik weet helemaal hoe die mensen eruit zien! En de juf zei tegen ons dat hier niets gebeurt, en anders zal de politie, helikopters, leger en soldaten ons beschermen". Toen was het klaar.
Verdrietig om de reacties van kinderen te lezen. Tijdens de aanslagen van 9/11 was ik zelf nog kind en ik weet nog precies hoe ik naar de tv keek en zo bang was ik. Ik kreeg het gevoel dat het hier ook zou gebeuren en dat we allemaal werden aangevallen
Dat is nou oorlog voeren, het komt van beide kanten en aan beide kanten zijn het meestal de gewone burgers die het slachtoffer worden. Westen voert oorlog met middelen die zij hebben, namelijk raketten afvuren en bombarderen, IS zoals wij het in Frankrijk gezien hebben.
Het kan denk ik enorm heftig overkomen op een kind dat helemaal out of blue voor het eerst te horen krijgt dat er ook slechte mensen zijn op de wereld. Misschien sta ik anders in het leven, maar wij voeden misschien wat realistischer op. Hier schrikken ze iig niet zo wezenloos denk ik omdat we al eerder hebben uitgelegd wat oorlog betekent, en dat bommen en geweren in werkelijkheid gebruikt worden om mensen veel pijn aan te doen (hiermee hebben wij thuis duidelijk gemaakt dat bij ons geen wapen- speelgoed binnen komt). Op een of andere manier geloof ik niet dat ik mijn kind echt help of bescherm als ik doe alsof we in een utopia leven. Overigens benaderen wij alles wel op een laag begrijpelijk niveau en zonder schokkende details.
Hier net zo. Maar dat moet ook wel, ze hebben een vader die uit een land verwoest door oorlog komt. Uiteraard word dit wel op niveau van het kind uitgelegd. Met onze zoon van 13 kunnen we er echt diep over in gesprek gaan, bij onze dochter van 7 gaat dat heel anders.
ik voed mijn kind echt niet in een utopia op...maar er zijn dingen waar ik van vind dat kinderen zich niet mee bezig hoeven houden. En over oorlog e.d. hebben we al vaker vertelt. Maar de gedachte voor kind van 7 (sociaal emotioneel eerder 5/6) dat je een paar maanden geleden bent geweest (want voor haar is bataclan of disney hetzelfde: allemaal parijs) nu mensen zomaar dood worden geschoten lijkt mij best schokkend. En dat lijkt mij ook niet meer dan normaal.