Ik vind het wel altijd interessant om te lezen hoe er keuzes voor anderen worden gemaakt. Dat er op basis van weinig informatie allerlei aannames worden gedaan en conclusies worden getrokken. Iedere thuissituatie is anders en elk mens is anders. Wat bij de een wel werkt, kan voor een ander drama zijn. Ik kan prima om 5 uur beginnen en dat mn man de rest overneemt. Hij kan net zo goed als ik met de kinderen eten en ze naar bed brengen. Daar heb je toch niet altijd 2 ouders voor nodig? Hoe doen gezinnen waarvan een ouder structureel de avonden werkt dat dan? Misschien ben ik in mijn eerste bericht onduidelijk geweest. Het is niet zo dat ik deze functie zal weigeren als thuis werken niet kan. Ik zou het alleen heel prettig vinden als het wel zou kunnen omdat het beter uitkomt. En het lijkt mij toch een normaal iets om tijdens een gesprek te bespreken. Waarom zou je het niet doen? Andere arbeidsvoorwaarden worden toch ook besproken?
Ik denk wel dat je sowieso goed na moet gaan of je niet word afgeleid thuis als je man alles overneemt wat betreft de kinderen. En hoe je de uren van 1 werkdag in 1 avond kan stoppen. Lijkt me ook afhankelijk van wanneer het werk klaar moet zijn. Of je je werk op kan splitsen in wat je thuis en op kantoor doet etc.
Waar wil je naartoe met dit topic? Op alles wat gezegd wordt heb je een weerwoord. Niet vervelend bedoeld, maar het komt over alsof je het allemaal al in je hoofd hebt. Waarom dan advies vragen?
ik werk ook 1 dag thuis, waarvan er dan 4 kinderen bij mij thuis zijn... misschien ligt het dan aan mijn kinderen dat ze makkelijk zijn ofzo, want het werkt hier prima. De oudste 3 (4, 4 en 5) gaan sowieso al een hele ochtend naar school en de jongste (2) is heel de dag thuis. Ik krijg mijn werk gewoon af voor die dag en mocht het echt een dagje minder gaan kan ik altijd in de avonduren nog wat werken wanneer ze op bed liggen. Nou moet ik ook wel zeggen dat ik verder weinig hoeft de communiceren met de buitenwereld wanneer ik mijn werk doe, hoogstens bel ik af en toe met een collega, maar dan weten de kinderen dat ze stil moeten zijn. En ik kan mijn gedachten goed bij mijn werk houden als er 4 gillende kinderen om me heen rennen Mijn werkgever weet dat ik de kinderen thuis houdt op mijn thuiswerkdag en vind dit prima, gaf me zelfs groot gelijk omdat de opvang zoveel geld kost....
Ik zou hooguit vragen in zo'n gesprek wat hun visie hier op is, wat normaal is bij het bedrijf. dat kan zonder dat je meteen aangeeft dat je dat zou willen (per direct). als uitzendkracht denk ik dat je ernaar kunt fluiten, naar die optie van thuiswerken, maar ach niet geschoten is altijd mis toch. je bent er in elk geval van overtuigd dat je het wilt proberen hoe graag wil je aan het werk? hoe leuk lijkt je de baan? moet je werken omdat het anders financieel niet uitkomt, of werk je omdat je het leuk vind voornamelijk (en jullie t met 1 salaris ook prima kunnen redden zeg maar). ik werk nu ook 24 uur, maar er zijn nu eenmaal niet/nauwelijks parttime banen (waarin ook nog een beetje uitdaging te vinden is voor mij), en dus solliciteer ik ook op functies voor 32 uur of meer. 32 uur is echt de max voor mij, meer wil ik (nog) niet met mn dochtertje nog zo jong (2,5). en ja ook ik reageer wel eens op vacatures van 40 uur, maar vaak genoeg blijkt dat ze zich ook wel zouden kunnen vinden in 32 uur (tenzij er nadrukkelijk bij staat dat het echt 40 uur en niet minder is, dan reageer ik al niet eens). Dit zijn dan alleen wel functies voor vast, en geen uitzendfuncties waarin vaak niet onderhandeld kan worden over de werkuren. voor jou 10 anderen zogezegd.
Dit doe ik ook. Maar 24 uur is echt bijna nergens te vinden, ik vind 32 of zelfs 36 (4x9) ook niet erg. Maar ik denk dat je nu niet realistisch nadenkt TO. Als je deze functie echt wilt dan zou ik gewoon 32 uur doen of wat anders gaat zoeken. Wie weet kan je na een poosje wel echt bij ze in dienst en dan kan je overleggn dat je graag 24 uur wilt werken en evt. Een paar uurtjes thuis. Voor ik een dochter had werkte ik eerst een hele dag thuis, daarna een halve dag thuis gaan werken, vond het zelfs zondee kind erg lastig, dus met lijkt me helemaal niet prettig, zeker niet op een nieuwe functie/bij een nieuwe baan.
Je titel zegt dat je wilt onderhandelen. Persoonlijk denk ik niet dat je bij een eerste gesprek in die positie bent. Dus, wat dat betreft, geen tips. Kun je het misschien niet zo regelen dat je man 1 dag in de week vrij kan zodat de kinderen niet naar de opvang hoeven?
Ik weet niet precies hoe het werkt met thuiswerken (kan in mijn sector niet), maar moet je dan niet gewoon je werk in de kantooruren afmaken? En bereikbaar zijn in die uren? Dat lijkt me niet handig met een kleine thuis.
Mijn man werkt gemiddeld 1 dag thuis en heeft dan de verantwoording over onze kinderen want ik ben dan aan het werk. En hij kan dan evenveel doen als dat hij gewoon op zijn werk is. Je kan het altijd proberen dan merk je vanzelf wel hoe ze reageren.
Niet.... gewoon de baan accepteren zoals die is.. niet direct "hoge" eisen gaan stellen aan een nieuwe werkgever.. Vergeet niet dat het een markt is die gerund wordt door werkgevers op dit moment...
Ik zou het bespreken. Niet in het eerste gesprek, maar zeker in het tweede. Stel het is je droombaan, en ze vinden jou geweldig! Dan valt er misschien prima over te praten.
Ik zou eerst mezelf bewijzen in 32 uur en mijn thuissituatie even anders oplossen. Als je er een half jaar werkt en ze vinden je fantastisch dan kijken of je evt 1 dag thuis kan werken. Als ik werkgever was dan zou ik ECHT niet in zee gaan met iemand die bij zijn sollicitatiegesprek al dingen wil veranderen aan het aanbod. Voor jou 10 anderen.
Dit dus! Jij kan jezelf "bewijzen" en een band opbouwen in het bedrijft. Tegelijk kun je kijken of het werk is waar je blij van wordt en of het überhaupt mogelijk is om thuis te werken. Bij wederzijdse klik en een beetje opgebouwd krediet kun je altijd nog kijken wat er mogelijk is. Waarom zou je het niet gewoon proberen?
Oeps...was mn topic eigenlijk al een beetje vergeten. Voordat ik voorgesteld kon worden, was er al iemand anders aangenomen. Ergens wel jammer, maar ook wel een klein beetje opgelucht.