Sinds een aantal weken is onze dochter van 3 jaar overal bang voor. Elke avond krijgen we de vraag; 'Mama, komt er onweer of vuurwerk?'. Terwijl wij er altijd heel relax onder zijn. Gaan bij haar zitten wanneer ze bang is, praten met haar, verzinnen verhaaltjes over het onweer (wolkjes boos op elkaar en doen tegen elkaar aan botsen), zeggen tegen haar dat we begrijpen dat ze bang is maar dat we bij haar zijn e.d. Daarnaast vraagt ze bij elk geluidje wat het is. Een deur dichtslaan, de buurman met de bladblazer, de kat die aan de deur krabt, alle geluidjes is voor haar reden om bang van te worden. In bed trekt ze de dekens helemaal over haar hoofd en 's nachts moeten we er minimaal 3x uit omdat ze iets hoort. Wie heeft hier ervaring mee? Heeft iemand een idee voor een oplossing?
Op dit moment is het bij ons ook zo. Alleen heeft ze het over monsters, draken, reuzen en de halve dierentuin. We weten het ook niet zo goed. We stellen haar iedere keer gerust en jagen de monsters en apen denkbeeldig weg. Bij dochter heb ik soms wel het idee dat ze het soms zegt om de boel te rekken (bijv. bij het naar bed gaan) Belangrijk is wel om haar serieus te nemen en haar angst niet te bagataliseren.
Het is gewoon iets tijdelijk. Dochter va 2.5 al bezig ermee: bang voor gruffalo, voor donker, voor iets geluid, voor tekening in boek, donker kamer, boos, hond etc. Ze ontwikkelen fantasie en ze ontwikkelen ook het "bang zijn" omdat ze fantasie zien als echte. Ik let daar niet op, of zeg dat ze magbest bang zijn maar ik ben bij haar etc. Of ik spel mee en begroet "gruffalo" en vraag hem lief zijn voor haar etc. Dus gewoon op diverse manieren omgaan zodat ze niet erin blijft hangen.
Ok, dank jullie wel! Het is wel grappig om te lezen dat kinderen voor zoveel verschillende (onzinnige) dingen bang zijn. Dan zal het best wel weer zo'n fase zijn...pffff
Ja joh hier gisteren was ze bang voor vlek koffie op tafel)) Ze vraagt eerst: oh, wat is dat??!! Je zegt: vlek koffie is ok maar zeg je: vieze vlek (dat klopt het niet in hoofdje) en zegt ze: oo..!! Ik ben bang!! dus is maar ook hoe je dingen zegt en ze hun interpreteren hihi
Hier zeiden we gister dat het wat ging stormen en misschien onweren. Bij het woord onweer zat ze te trillen in haar stoel. Maar laatst hebben we Belle en het beest gekeken en toen was ze boos omdat het beest een prins werd. Ik dacht dat ze bang voor het beest zou zijn, nou niets van dat alles. Beest mocht geen prins worden. Best gek waar ze bang voor kunnen zijn en waar niet voor.
Agossie Dl is bang voor de 'totzo' (is een verzonnen monster uit een pooh-filmpje, waar alle dieren bang voor zijn) en ze is geloof ik ook een beetje bang voor sinterklaas, want ze wil niks in haar schoen krijgen van de sint, ik moet het gewoon kopen zegt ze. (Heeft overigens wel al 2x schoen gezet met veel plezier hoor).
Is meestal een fase. Ze worden gewoon meer en meer bewust van de wereld om hen heen. Dat is best eng soms. Gewoon doen wat je doet. Uitleggen, begrip tonen en verder niet echt mee gaan in de angst.
Nou ja, een fase, hier is dochter bijvoorbeeld al sinds haar geboorte doodsbang voor de stofzuiger. Terwijl er nooit iets mee gebeurd is ofzo! De eerste 2 jaar kon ik alleen stofzuigen als dochter niet thuis was, anders was ze compleet over de rooie. Inmiddels als ik het woord 'stofzuiger' noem dan rent ze al super bang naar de bank. Tegenwoordig mag ik de stofzuiger pakken als zij op de bank zit, en dan stofzuigen. Maar als de stofzuiger in de gang staat (uit) dan durft ze bijvoorbeeld al niet er langs te lopen. Gaat ze serieus 10 minuten huilen dat ik haar moet komen halen/tillen. Ook als ik probeer spelletjes te doen met de stofzuiger, bal aanzuigen bijvoorbeeld, dan gaat ze op de bank al doodsbang krijsen. Zelfde soort angst voor andere harde geluiden of snel bewegende voorwerpen. Ze is bang voor: stofzuiger, de printer, bladblazers, boormachines, auto's die aan komen rijden, scootmobiels, honden, katten en ik kan nog wel even verder gaan. Als ze eenmaal een keer een hond gezien heeft op een plek (tussen de berging en de voordeur) durft ze alle keren daarna al amper uit de berging te komen want misschien komt er wel een aangelijnde hond op 10 meter afstand. Als ik haar vraag waar ze dan precies bang voor is krijg ik geen duidelijk antwoord, terwijl ze al wel heel goed praat. Terwijl op andere vlakken is ze totaal niet bang: Naar mensen is ze super spontaan! Spreekt iedereen aan op straat. Watervrees heeft ze ook totaal niet, springt zo het zwembad in, kopje onder, en zwemt dan zelf weer naar de kant als een hondje. En motorisch met 1,5 jaar crosste ze al op de loopfiets rond en wil op alle fietsjes zitten. Dus op andere vlakken is ze juist minder bang dan leeftijdsgenoten. Weet zelf ook niet zo goed wat ik er mee moet! Het is hier echt al van jongs af aan angst voor geluiden, geen fase.
Mijn dochter van 2,5 kan gigantisch gillen om ieder geluidje. Ze is dan oprecht heel bang. Ik vind het wel heel rot voor haar. Ik hoop dat die fase snel over is
Haha, mijn dochter van vier stelt letterlijk precies dezelfde vraag elke avond voor ze gaat slapen. Inmiddels accepteert ze het wel als ik zeg dat er wel een kleine kans is op onweer of hier en daar een knalletje van vuurwerk, maar toen zij drie was was ze nog véél banger- eigenlijk voor alle harde geluiden. Uitleggen en dergelijke hielp hier ook totaal niet. Ik heb zelf wel eens met balonnen en dekbedden minibliksems voor haar gemaakt in het donker (statische ontladingen ), maar hoewel ze het reuze interessant vond was ze de volgende onweersbui weer net zo bang. Het gaat bij haar echt om harde geluiden en de oorzaak van het geluid speelt eigenlijk geen rol. Als ik eten in de mixer deed, kroop ze bijvoorbeeld ook altijd onder de tafel en als we eens met een metro gingen liep ze letterlijk de gehele rit met haar vingers in haar oortjes. Mijn ervaring is dus dat het met de tijd wel iets minder wordt, maar ze is nog steeds een angsthaas als het om harde geluiden gaat. Ze kijkt nu elke dag het Sinterklaas journaal en zodra ze vermoed dat pietje paniek in de buurt kom stopt ze haar vingertjes in haar oren, omdat ze vindt dat hij zo hard roept (wat hij natuurlijk ook doet ).