In een rechtzaal zou dit een lastig geval zijn want beide partijen kunnen het op discriminatie gooien. De jongen wegens afwijzing ivm zijn geaardheid en de werknemer wegens het niet achter zijn geloofsovertuiging mogen staan. Beide doen in feite iets wat de wet verbiedt.
Nee, want wat doet die jongen dan wat de wet verbiedt? Hij is toch niet degene die die man oplegt om zijn geloofsovertuiging te negeren? Hij heeft alleen de media opgezocht.
Dit dus Het mes snijdt 2 kanten op. Want wie kan die man verplichten iets te doen dat niet past in zijn geloofsovertuiging? Hij voelt zich er niet prettig bij en dus zegt hij dat netjes. Ik zie dat op zich liever dan mensen die met een kutsmoes een Hassan of Habibi afwijzen wegens "geen personeel nodig", maar s middags wel een Saskia en Pieter aannemen.
Je kan zeggen wat je wil maar die man is wel eerlijk geweest en ik kan er wel bewondering voor hebben dat iemand bij zijn principes blijft. Wat had die man dan moeten doen? De jongen aannemen terwijl hij zich daar totaal niet goed bij voelt? Denk niet dat die jongen dan een fijne stage periode had gehad. Ik vind alleen dat die man het niet slim heeft aangepakt. Die man had voor het eerste gesprek die jongen al op social media op moeten zoeken, dan had hij die jongen een nette mail kunnen sturen met dat de keuze niet op hem was gevallen ofzo iets.
Zulk soort verhalen vindt ik altijd zo frappant. Zijn altijd gebaseerd op het gevoel. Ze keken op een bepaalde manier naar me.. volgens mij stonden ze over me te praten.. ik werd minder snel geholpen enz. Ik heb nog nooit gehoord dat een medewerker van Babypark letterlijk gezegd heeft dat hij/zij iets had tegen iemand die onkerkelijk was. Je kan je ook dingen inbeelden.
Nou, als ik in bepaalde dorpen kom hier dan word ik ook op een "bepaalde manier" aangekeken. En absoluut niet op een leuke, vriendelijke manier. Daar kan ik toch wel e.e.a uit opmaken. En wanneer winkelpersoneel vreemd kijkt (die eigenlijk altijd vriendelijk en representatief over moeten komen) dan kan ik me wel voorstellen dat dat heel verkeerd overkomt. Heeft m.i niks meer met gevoel te maken.
Als je ergens iets uit op maakt trek je een conclusie. En dat heeft zeker met je eigen gevoel te maken, daar is het op gebaseerd. Ik snap trouwens heel goed wat je bedoelt, ik heb er ook regelmatig mee te maken. Maar ik denk dan altijd maar dat ik niet zeker weet wat mensen van mij denken of vinden. Pas als ik letterlijk ergens op aangesproken wordt weet ik of mijn gevoel klopt.
Volgens mij bestaat er ook nog zoiets als lichaamstaal of gezichtsuitdrukking, je hebt echt niet altijd woorden nodig om te weten dat iemand je niet mag. Natuurlijk weet je nooit precíes wat ze ermee bedoelen maar je weet dan wel dat het niet iets positiefs is. Overigens komen er vaak genoeg opmerkingen achteraan, niet altijd, maar de blik is hetzelfde met of zonder woorden. Ik denk dat veel mensen gewoon zo in hun eigen zuil leven (en ik heb het nu niet per se over één bevolkingsgroep, voor de duidelijkheid) dat ze zich geen houding weten aan te nemen wanneer er 'indringers' komen.
Die man had vanaf het begin moeten zeggen dat hij opzoek was naar 'gelijkgestemde stagiaires' , is eigenlijk ook discriminatie, maar een stuk mooier verpakt. Wanneer je een mail stuurt naar een jongen dat hij niet aan wordt genomen omdat hij openlijk homo is, kan je dit - vooral in het heden met de social media- verwachten.
Dus als iemand geweigerd wordt omdat het een vrouw is en dat 'past niet in de mannen cultuur binnen het bedrijf' is het oke? Of dat een Marokkaan door een Turkse winkelier niet wordt aangenomen 'omdat er alleen maar Turken werken' is helemaal prima? Geaardheid is GEEN KEUZE. Net als je huidskleur, afkomst en geslacht. Geloof is een keuze, geen excuus om te discrimineren. Principes? Iemand discrimineren omdat hij homo is heeft helemaal niets met principes te maken. Eerder het gebrek aan principes.
Ik weet niet wat je er allemaal bij haalt qua COC en media ??? Je weet dat wetten via de politiek gaan? We wonen in nederland en dienen ons dus te houden aan de nederlandse wetten. Die wetten zeggen gewoon heel eenvoudig dat discrimineren niet mag. En we leven hier in een land waarin kerk en staat gescheiden zijn. Geloofsovertuigingen, hoe die persoonlijk voor iemand ook heel belangrijk kunnen zijn, mogen dus niet meegenomen worden, zeker niet in functies openbare functies zoals trouwambtenaar. En waar leg je dan de grens? Ik wil geen homo's trouwen, ik wil geen mensen trouwen die al kinderen hebben, of mensen die na een scheiding nieuw geluk hebben gevonden? Iedereen het maar zelf laten bepalen omdat ze zo "getrouw" zijn? Als er geen oplossing gevonden kan worden, is het dus aan de persoon om een oplossing te vinden, en niet andersom.
Dit inderdaad. Heel bijzonder hoe sommigen hier tegen aan kijken.... Discriminatie is discriminatie. De wet is hier ook heel duidelijk over. Dat het nog zoveel voorkomt is vreselijk. Deze zaak is dus een voorbeeld van hoe het NIET moet. Zeker qua stage-plek..
En dat is dus niet zo. Er bestaan tig uitzonderingen op uitzonderingen en mocht deze jongen de werkgever voor de rechter willen slepen dan zou het best nog eens een lange procedure kunnen worden. Wij kunnen wel met zijn allen van mening zijn dat de jongen gediscrimineerd wordt en dat we de werkgever een oppervlakkig mannetje vinden ( ik iig wel) maar zo makkelijk gaat het niet. Juist doordat de wet niet zo zwart/wit is heeft zelfs de werkgever in deze wat te zeggen. Krom maar waar.
en als ik nu in een mannenvoetbalclub mee wil voetballen? Tsjah kan ik er wat aan doen dat ik vrouw ben ik wil gewoon met mannen voetballen.. Tegenwoordig is alles discriminatie hoor
Dat is natuurlijk geen vergelijk. Tot een bepaalde leeftijd mogen jongens en meisjes samen voetballen maar op een gegeven moment wordt het een oneerlijke strijdt een man is namelijk fysiek sterker dan een vrouw en dat heeft niets met discriminatie te maken, dat is gewoon een feit.
Dit is appels met peren vergelijken. Net zo onrealistisch als dat je had gezegd dat je graag in de ring had gestaan tegenover een man van 100 kg.