Beste andere moeders, Mijn zoontje is nu 3 maanden oud en we willen hem laten wennen aan het slapen in zijn eigen ledikantje, bij ons op de slaapkamer. 's Nachts doet hij dit al en dit gaat goed. Hij viel eerder rond 20 uur aan de borst in slaap en dan konden we hem zo in zijn bedje leggen. 's Nachts werd hij dan wel af en toe wakker, maar huilde niet en sliep gewoon verder. 's Ochtends, de laatste weken rond 7 a 8 uur, werd hij rustig wakker. Huilde niet en pas als ik naar hem toe ging, ging hij piepen om opgepakt te worden. Overdag liet ik hem nog wel in een kinderwagenbak in de huiskamer slapen. Ook weer als hij in slaap was gevallen; kon ik hem er zo in leggen en dan sliep hij in het begin even door. Later ook niet zo; wanneer ik hem neerlegde, werd hij wakker. Nu groeit hij er bijna uit en vind ik het tijd dat hij in zijn ledikantje gaat slapen. Hij huilt alleen alles bij elkaar. Het advies van het cb was: laat hem een half uur huilen, tot hij in slaap valt. Doet hij dit niet, troost hem dan even en leg hem weer terug en laat hem weer een half uur huilen (of minder lang, tot hij in slaap valt). Maar dit voelt niet goed voor me. Ik heb gelezen dat baby's eerst huilen om te vechten en dat het in slaap vallen vluchten is; ze schakelen zichzelf uit, om zichzelf te beschermen tegen nog meer stress. Dat vind ik wel heel akelig en het voelt tegennatuurlijk om hem lang te laten huilen. Nu is mijn vraag: hebben meer van jullie dit probleem? Hoe pakten jullie dit aan? Wat werkt(e) bij jullie? Ik hoor graag jullie tips! Ben er nu helemaal gestresst om, wat natuurlijk ook niet goed is en wil graag dat mijn kindje wel kan slapen, omdat hij dit nodig heeft, maar hem niet (lang) alleen laten huilen in zijn bedje. Bedankt alvast!!
Wat vervelend ik kan het me helemaal voorstellen. Hier waren de eerste maanden drama met slapen overdag maar dat kwam door reflux. Het is wel goed dat je zoontje zelf in slaap kan vallen. Zonder te wiegen ed. Misschien werkt het om steeds even naar hem toe te gaan om te troosten. Wel in zn bedje laten liggen zodat hij weet dat hij niet opgepakt wordt. Zal hij echt niet leuk vinden maar wel aan gaan wennen als je vol houdt. Dus wel troosten maar laten liggen. Heeft hij een knuffeldoekje oid? Dat vindt mijn zoontje altijd erg lekker.
Half uurtje laten huilen is best wel erg lang hoor. Zou ik niet doen. Idd een knuffeldoekje helpt hier goed.. ik heb wel een buikslaper op zijn rug was het een drama nog steeds zelfs..
Persoonlijk vind ik een half uur veel en veel te lang en zeker voor babys onder de 6 maanden. Het is een standaard advies van het Cb. Maar ik kan er ook niet tegen, 5 minuten is het langste wat ik ooit heb volgehouden en soms was ze dan in slaap. Maar na een half uur is een baby inderdaad zo vermoeid dat hij in slaap valt van vermoeidheid ipv omdat ie zich fijn en geborgen voelt en dat lijkt me niet de bedoeling. Hij moet in slaap vallen met een prettig gevoel net als wat hij ervaarde als hij aan je borst in slaap viel Hier hielp vooral een ritueeltje bij de eerste tekenen van moe zijn (gapen/ogen wrijven) Licht uit, gordijnen dicht, slaapzak aantrekken, speen en knuffel erbij en over t hoofdje aaien. Muziekje erbij. Nu doe ik dat nog steeds en soms voordat ik de kamer uit ben draait ze al op haar zij/buik en slaapt ze
Bedankt voor jullie reacties! Ik houd het huilen ook niet uit. Wel geprobeerd, maar voelde me er zo slecht bij en nu besloten het nooit meer zo lang te doen. En wat jij zegt, MamavC, heb ik ook; hij moet lekker in slaap vallen en niet uit wanhoop oid. Alleen is het probleem dat hij dus echt niet gaat slapen en steeds moe is overdag. Hij piept al heel snel als ik hem even weg leg, terwijl dat eerder wel kon. We doen hem ook een slaapzakje aan en dan in bed, even laten huilen en dan weer terug naar hem, over zijn bolletje aaien.. maar dan blijft hij maar huilen. Uiteindelijk pak ik hem weer en heeft hij niks geslapen. Ik voel me daar ook slecht bij; hij is moe, hangerig, jammert snel (normaal niet zo) en ik denk dan: och, hij moet eigenlijk slapen, maar hoe? Oh, erg, he? Ik voel me echt rot erom. Weet niet hoe het verder moet. Toch steeds maar laten liggen en laten huilen, maar bij hem blijven? Ik heb hem al een knuffeltje gegeven. Maar kijkt hij niet erg naar om.
Muziekknuffeltje in bedje hangen? Dan kunnen ze nog ergens naar luisteren als jij al weg bent. Dl viel ook een tijdje in slaap op ons bed, was een fase dat ze niet wilde slapen, dan legde ik haar daarna 2 meter verderop over in wiegje
Je zegt dat het s nachts al goed gaat, dat was hier ook met die leeftijd Ik herken je verhaal ook echt. Overdag wilde het alleen nog niet lukken. Rond 3-4 maanden heb ik haar overdag veel gedragen in draagdoek (weet niet of je die hebt) om haar daarin te laten slapen. Dit is namelijk de tijd dat we als ouders wat meer gaan verwachten van baby's "Het wordt nu wel eens tijd om..." maar eigenlijk zijn ze nog best wel klein. Als ze wat groter zijn, en daar hoef je helemaal niet meer zo lang op te wachten, gaan ze vanzelf ook overdag gewoon slapen zonder problemen. Mijn dochter wil nu zelfs niet eens meer gedragen worden , die mamahonger wordt vanzelf minder. Je kunt het ledikant gewoon blijven proberen, en mss gaat ie er dan in slapen overdag. Zo niet: dan niet komt vanzelf en dat scheelt een hoop stress voor jullie beide. Verwennen kan je ze op deze leeftijd nog niet dus als je bijv besluit hem bij jou te laten slapen in een doek oid dan zegt dat helemaal niks over dat ie straks niet meer in bed wil Succes!
Ik heb/had hetzelfde probleem. Snachts sliep mijn meisje goed en in haar eigen ledikant. Overdag lukte dat helemaal niet. In overleg met de kinderarts (nadat alle medische dingen zijn uitgesloten) leg ik haar nu overdag in eigen bedje, fopspeen en doekje erbij. Aai over haar bol en laat haar dan alleen (als ze rustig is). Dan wacht ik af, gaat ze huilen dan laat ik haar maximaal 5 minuten huilen. Daarna ga ik weer terug, geef haar fopspeen, aai over de bol en wacht tot ze rustig is. En dan weer opnieuw. Ik praat niet en haal haar nooit uit bed. Ow en ik baker haar in. Dat geeft haar een geruststellend gevoel. Het lijkt tot nu toe geweldig te werken. E moet consequent zijn en doorzetten. Maar ze slaapt nu goed in haar eigen ledikantje. Belangrijk is wel dat je zeker weet dat je kindje niet huilt omdat hij honger/vieze luier of pijn heeft. Het brengt hier heel veel rust. Hopelijk kun je hier iets mee.
Ow ter aanvulling: de kinderarts heeft expliciet gezegd dat hij tegen lang laten huilen is. Dit helpt je kindje helemaal niet en een half uur is voor een baby een eeuwigheid volgens hem. Ik ben het hiermee eens en vin het advies van jouw cb belachelijk.
Met 3 maanden oud een half uur laten huilen, wat een advies zeg Van wie 'moet' hij zelf in slaap kunnen vallen in zijn eigen bedje? Wil je dit zelf graag of is het iets wat de omgeving zegt? Ik was erg onzeker soms van alle opmerkingen over baby's die op die en die leeftijd allang doorsliepen/zelf in slaap vielen/ geen nachtvoeding nodig hadden/enz... maakte mezelf helemaal gek. Sommige mensen doen net alsof het nooooit meer goed komt als je baby dat nu nog steeds niet kan... Maar inmiddels denk ik, ieder kind is anders en heeft andere behoeftes en is sneller of langzamer met dingen. En alles is een fase. Loslaten en meebewegen is veel makkelijker dan stressen omdat hij nu nog niet doet wat de baby van die die en die al wel deed... Er komt vanzelf een tijd dat hij het wel kan! Mijn zoon heeft erg veel behoefte aan nabijheid met slapen. Hij is zo druk met de wereld ontdekken dat hij in zijn eentje de rust niet vind en onrustig blijft en uiteindelijk gaat panieken. Dus ik laat hem bij mij in slaap vallen en leg hem weg, of neem hem bij me in de draagdoek waardoor ik mijn handen vrij heb en hij heerlijk in slaap valt. Ach er komt vanzelf een tijd dat hij wel zelf in slaap gaat vallen. Als hij mij nu even nodig heeft daarvoor dan help ik hem daarbij. Als ik ga stressen om wat hij volgens anderen zou moeten kunnen gaat het helemaal niet helpen, want hij voelt mijn spanning en gaat dan helemaal niet slapen...
Zo doe ik het ook, werkt hier goed. Zo laat je ze niet huilen maar overprikkel je ze ook niet door steeds op te pakken. Ik probeer dit geen uren hoor, anders gaat hij toch mee naar beneden. Maar dat is eigenlijk bijna nooit nodig. En voorspelbaar blijven. Slapen-verschonen-voeden-spelen-knuffelen-(eerste slaapsignaal weer)slapen
Bedankt weer voor jullie reacties! Heel fijn! Ik zit mezelf ook steeds gek te maken. Zie dat hij moe is en wil hem laten slapen, maar dat lukt niet zo. Word ik erg onzeker van. Ja, het lukt even in de kinderwagen, maar daarna is hij eigenlijk zo weer moe (hij slaapt hooguit 3 kwartier in de kinderwagen en doordat hij in slaap wordt 'gewiegd' slaapt hij licht). En in zijn bedje blijft hij maar huilen, behalve als we hem heel lang laten huilen, tot hij het uiteindelijk opgeeft. Als ik naar hem toe ga om hem te troosten (net als jullie doen met een aai over zijn bolletje, knuffeltje bij hem leggen, muziekdoosje aan..) dan helpt dat niet. Hij blijft huilen. Dat vind ik helemaal vervelend (kijkt hij me zo zielig huilend aan), dus pak hem dan toch maar weer op. Vandaag ook weer laten huilen en dan wel elk kwartier hem toe, maar het duurde ruim 3 kwartier voor hij ging slapen. Vanmiddag zijn we met hem gaan wandelen in de kinderwagen, maar nu is hij weer huilerig, omdat hij moe is (mijn man is bij hem gelukkig). Eerder liet ik hem dan maar op mij slapen en dan sliep hij na zijn tweede voeding zo'n 3 kwartier, 's middags ergens ruim 2 uur en 's avonds ook nog een half uurtje. Dit ging voor hem prima, maar zelf kon ik helemaal niks. Bij een afspraak bij het cb over gehad en vervolgens kwam iemand van het cb bij ons thuis. Zij raadde dus aan hem te laten huilen. Terwijl zij er was, hem in bed gestopt en hij sliep toen na 10 minuten. Dan vind ik het al veel minder erg; 10 minuten huilen en dan in slaap vallen is heel wat anders dan een half uur huilen. Het ritme aanhouden proberen we hier ook, maar lukt niet zo goed. We voeden (borstvoeding) op verzoek en hij eet nu bijna elke 2 uur. Wel hebben we wat regelmaat gelukkig, maar het rijtje 'verschonen, voeden, even spelen en dan slapen' gaat hier niet helemaal op. Vooral ook omdat hij dus niet slaapt.. Draagdoek zou een idee kunnen zijn en ik heb er één aangeschaft toen ik zwanger was, maar hij huilde erin en ik had wat moeite met het knopen. Heb het toen even laten liggen en niet meer opgepakt. Misschien kan ik dat toch weer proberen. Ik vraag me alleen of af hij erin gaat slapen. En het probleem is dat hij wakker wordt (is iig met de wandelwagen zo) wanneer je stopt met bewegen. Dan zou ik dus 3 keer per dag een eind moeten wandelen. En dan nog afwachten of het werkt. Pfft.. ik ben inmiddels ook gewoon heel moe en onzeker (sorry als dit verhaal ook wat warrig is). Weet niet wat ik ermee moet. Het enige wat werkt is hem op mij laten slapen, maar voor mij was 2,5 uur op de bank blijven zitten en niks kunnen best zwaar (ook voor m'n lijf; hem steeds vasthouden in rare houdingen.. ). Wel fijn het zo even te kunnen delen en jullie mening en tips te horen. Ik probeer nu te accepteren dat het maar even rommelig en zoeken is. Voor ons zoontje is dat minder erg dan een moeder die gestresst is. Dan maar even niet zo goed slapen en zoeken. Groetjes!
Even ter aanvulling: De vrouw van het cb zei dat het laten wennen aan het bedje (en dus half uur laten huilen, even troosten tot hij rustig is en dan weer half uur laten huilen 1- 2 weken duurt en je dit dus moet volhouden. Dat kindjes daarna niet meer gaan huilen en zelf in slaap gaan vallen. Ze zei dat als je het volhoudt, je na een paar dagen of een week al verbetering ziet en het na 2 weken dan goed gaat. Ik heb het ook om deze reden overwogen en geprobeerd, omdat andere dingen niet werken. Nu weet ik het nog niet zo goed. Maar ga verder proberen..
Oooh nee zeker geen halfuur laten huilen, ocharm! Ze worden het dan gewend dat mama of papa dan toch niet komt om te troosten.. Met 3 maand sliep dochter overdag vaak bij mij of legde ik ze slapend weg in het park of draagmand. Vanaf 5 maand sliep ze overdag in haar eigen bedje ,maar ik wiegde haar in slaap of liet haar in mijn armen in slaap vallen en dan legde ik haar weg. Overdag valt ze pas zelfstandig in slaap sinds ze !7! maand oud is, heeft ze op de crèche geleerd (Daar hebben ze geen tijd om haar in slaap te wiegen of sussen). Ze hebben haar niet laten huilen, ze hebben haar de 1ste 2 weken ingebakerd, zo viel ze meteen in slaap. 2 weken later zonder inbakeren geprobeerd en dat ging goed. 's Avonds leggen we haar wakker in bed, ook pas sinds ze !8! maand oud is , ging meteen goed. 3 maand is nog erg klein, bij mij was het mss extreem laat maar ik heb wel genoten van die knuffelmomenten Ze leren het écht wel ooit hoor ! Hier helpt : Vast ritueel, slaapliedje, tutje, op de buik leggen/aaien/ zachtjes 'ssst' zeggen, bij moeheidssignalen naar bed brengen, 's avonds een redelijk vast slaapuur Ik heb haar zelden tot nooit laten wenen, mss max. 5 minuten met pijn in mijn hart dan ook nog. Nu huilt ze haar eigen afentoe zelf in slaap, maar dan hoor ik ook echt dat het een 'in slaap val huil' is Als ze krijgt ofzo ga ik meteen naar haar toe om haar in haar bedje te troosten
Nou dit zou ik zelf ook nooit doen. Een half uur is echt te lang. Vanmiddag lukte het mij ook even niet om hem te troosten. Dan pak ik hem ook wel op hoor. Even eruit, kalmeren en rustig nog een keer proberen. Hij hoeft zichzelf echt niet overstuur te huilen. Ik weet niet of je op mijn mening zit te wachten maar ik denk dat je nu wel een oververmoeid kind hebt. Van daar ook het korte slapen, huilen en moeilijk in slaap komen. Als het hem een keer lukt om wel goed te slapen 3/4 uur zou ik direct uitproberen om er wel ritme in te krijgen. Je kan het niet afdwingen maar misschien wel sturen. Rond 3 maand is ook een hele nare sprong (die weet ik nog van de oudste 😥 dus wie weet lukt het straks opeens allemaal wel vanzelf. Ik hoop het voor je!
Als ik t zo lees zou het wel eens een buikslaper kunnen zijn. Probeer dat eens? En dan wangetje, ruggetje aaien denk dat hij dan veel sneller slaapt Hier had ik haar achteraf al veel eerder op haar buik moeten leggen, nu kan ze t zelf en dat doet ze dan ook altijd. Had haar in de eerste maanden veel drama bespaard