Ook ik ben het hier mee eens! Met de oudste was het een DRA-MA, uit eten gaan. Dus nee, laat maar! Wij zijn de eerste 5 maanden alleen weg geweest voor een boodschap of wandeling. Slapen bij anderen? Kind totaal overstuur. In eigen bed, anders niet. En dan ook echt slapen, zo diep... Toen kwam jongste dochter. En kijk eens aan, die had geen enkel probleem met slapen op andere locaties. Alles was prima. Wat een verassing! Please....het "gewoon meenemen niet moeilijk doen" idee...niet voor elke baby!!!
Please...... Lieve meid je doet het goed hoor!!! Je past je aan,doet wat werkt voor jouw kindje. Wie plezier je er eigenlijk mee, door wel die dingen te doen waarvan je weet dat het niet werkt....Dan zit je daar, en dan? In de ideale wereld zit de hele familie gezellig samen, de oudere kindjes spelen heel lang heel lief, en baby zit er bij en valt dan lekker in slaap. Prachtig allemaal. Maar niet voor iedereen �� Heel bijzonder om te lezen dat sommige moeders van mening zijn dat het een "keuze" is, dat je er voor kan kiezen om je kindje te laten wennen aan dit soort dingen.
Je moet vooral doen waar jij je goed bij voelt want jij kent je kindje het beste. Toen onze middelste 2 maanden was gingen we ook met de familie uit eten maar ik heb haar toen bij mijn moeder gebracht omdat ik het echt niet zag zitten om met haar in een vol en rumoerig restaurant te zitten. Ik werd toen ook vreemd aangekeken waarom ik haar niet had meegenomen maar ik wilde juist mijn aandacht kunnen geven aan onze 2 jarige zoon destijds en niet steeds met een huilende baby zitten. Als het niet goed voelt dan gewoon niet doen. Ik vind uiteten met kinderen doorgaans toch al een hele onderneming. Mijn oudste kinderen vermaken zich prima maar ik ben doorgaans degene die continue met de jongste aan het sjouwen is terwijl iedereen lekker zit te kletsten en te eten. Ik ben dan ook blij dat we dit jaar gewoon thuis bij schoonouders eten en dan zwijg ik er nog maar over dat ik destijds ook tot 2x toen tijdens het kerstdiner in een restaurant met een zieke kleuter naar huis heb moeten gaan.
Dikke knuffel voor jou. Vaak bedoelen mensen het niet zo maar soms missen ze weleens het inzicht dat nu eenmaal niet alle kinderen hetzelfde zijn. Ik kan het ook weten want ben ook moeder van 3. Wat bij nummer 1 weer makkelijk ging is bij nummer 3 haast onmogelijk om maar een voorbeeld te noemen. Zo moest ik ook altijd maar aanhoren dat mijn schoonzus het belachelijk vond dat ik niet ging stofzuigen terwijl mijn oudste in de box lag want daar moest hij maar aan wennen want dat deden haar kinderen ook. Dat het mannetje destijds helemaal compleet over zijn toeren raakte door het geluid van de stofzuiger werd allemaal maar weggewuifd als aanstellerij en ik moest maar even doorzetten en zo heb ik nog veel meer voorbeelden waarbij je het idee kreeg dat je een softie was. Die mensen weten gewoon niet hoe het is om met een overprikkeld kind te zitten wat zich alleen maar wil overstrekken en niet te troosten is. Ik begrijp je gevoel helemaal want nu zoveel jaren na dato kan ik me er weer over opwinden.
Haha, tnx meiden, dat had ik even nodig. Ik merk dat ik het wel een worsteling vind. Hoeveel ik ook van mijn kindje hou, het is enórm zuur dat eigenlijk alle 'leuke' dingen die je die eerste jaren met je kleintje beleeft bij ons een beetje in het water vallen door zijn verdriet, frustraties en gehuil. Ik zie als een berg op tegen de feestdagen en daarna de verjaardagen van de oudere kinderen: urenlang rondjes lopen met je huilende dreumes terwijl iedereen gezellig bij elkaar zit. Of alleen thuis blijven zitten met je mekkerende dreumes. Allebei niet feestelijk. Dus het zit me toch al een beetje hoog en dan vallen de reacties van anderen me soms niet mee. Overigens is hij goed gezond hoor. Volgens mij is dat huilen ook niet zo heel uitzonderlijk op deze leeftijd, maar wordt er gewoon niet zoveel over gepraat. Als hij 3 is, is het over. Maar tot die tijd...
Ik zou ook echt niet gaan! Met kerst en in zoon gaotisch wok restaurant.. totdat men meisje een maand of 4 was ging ze nog regelmatig mee uit eten. Toen sliep ze ook goed in de bak en als ze wakker was vond ze het ook prima om daar in te liggen met een speeltje of iets. Maar nu wil ze alles zien en word heel onrustig van drukte. Ik zou dan alleen maar druk zijn met haar en er zelf helemaal niks aan hebben. En dan snachts de heLe tijd op zijn met een huilende baby omdat ze alle indrukken niet goed kan verwerken.. ( dit is al na een verjaardag of dagje zwembad. Ookal doen we dit natuurlijk heus wel eens) Nee ik zou niet gaan. Misschien wel op een andere avond in een ander soort restaurant. Gewoon puur voor mezelf