Hier sluit ik mij bij aan. Mijn man zou niet zovaak en zo lang van huis weg kunnen voor z'n werk als ik niet deed wat ik nu doe. Als ik de rest niet draaiende zou houden. Het is een win-win. Hij doet wat hij leuk vind, verdient daar leuk mee, ik kan iig de eerste 4 jaar van beide kinderen volledig bij ze zijn en heb ook nog een leuk inkomen voor een vrouw die thuis zit en geen kinderopvang hoeft te betalen
Ik ben het wel met je eens, maar ik vind wel dat het in balans moet zijn. Ik hoef geen 30000 euro op mijn spaarrekening, maar als ik elke maand zou moeten struggelen om rond te komen, tja, dan zou ik, indien mogelijk, ook liever wat zuiniger zijn of, indien mogelijk, meer gaan werken.
Precies. Hij zei gisteren nog dat hij blij is met alles wat ik doe als moeder voor de kinderen, en dat hij als man dat gewoonweg niet zou kunnen opbrengen. Moet zeggen dat dat besef nu met 2 kinderen wel groter is geworden bij hem Opvang staan wij ook beiden echt niet achter. Een papadag is ook geen optie, hij moet soms binnen 1 dag een nieuwe klus aannemen (alhoewel hij nu al 2 jaar bij dezelfde opdrachtgever zit) en die regelstress willen wij onszelf en de kinderen niet aandoen. Familie om in te springen is er ook niet. En als alles hier weer wat tot rust is gekomen (ontzwangerd, verhuisd, verbouwd etc) ga ik weer verder met mijn schrijfactiviteiten. Uiteindelijk zal dat ook wel tot wat extra inkomsten leiden, maar niet ten koste van zijn werk.
ik zou heel graag 30.000 euro spaargeld willen hebben... zou het wel zo weer weg zijn wij willen het huis van mijn ouders kopen. maar hebben daar simpelweg niet genoeg geld voor.
Ik hoop echt dat je alles goed uit hebt gezocht. Hou je er ook rekening mee dat de vaste lasten omhoog gaan? Zo moet je bijvoorbeeld gemeenschappelijke belastingen betalen op basis van 2 personen ipv 1 persoon en zo zijn er nog wel meer dingen. Dan heb je nog de luiers en de kleding daar vliegen ze ook de eerste maanden uit. Als ze ouder worden moet je ook goede schoenen halen voor die kleintjes en het kan zomaar gebeuren dat ze een maat groter nodig hebben net in de maand dat je al nieuwe schoenen aan had geschaft. En als ze nog ouder worden heb je de schoolreisjes, schoolbijdrage, sportclub enz. Het is totaal niet mijn bedoeling om je aan te vallen op je gedachtewijs ofzo. Maar als alleenstaande moeder van een kind waarvan de vader geen geld bijdraagt weet ik dat het soms allemaal best duur is, en ik had ook niet stil gestaan bij het feit dat ik straks voor dingen extra moest gaan betalen omdat we nu mijn zijn tweeën zijn.
Is toch ook helemaal prima. Het is een vrij traditionele rolverdeling. Maar daar is toch niks mis mee? Helaas wordt een thuisblijf moeder vaak gezien als een vrouw die profiteert van haar man. In vele gevallen is het zoals bij jou en mij. De man kan simpelweg niet doen wat hij nu doet als de vrouw fulltime of parttime buiten de deur zou werken. Hoe je het doet, doe je het. Dat is iets tussen 2 partners. Maar om nou te beweren dat het zijn inkomsten en mijn inkomsten zijn? Nee, wat hij verdient en wat ik verdien zijn beide onze inkomsten. Beide werken we voor ONS leven, voor ONZE kinderen en voor ONZE toekomst. Dus is het ook ONS geld.
ooit Als het huis vrij is..dat duurt nog een paar jaartjes. Ik heb, op dat punt, het geluk enigst kind te zijn en dan zijn er wel flink wat regelingen te treffen waardoor het haalbaar gaat zijn. Als ik het nu zou willen dan heb ik die 30.000 nodig om de k.k te dekken en komt ons huis misschien op 150.000 max in de verkoop. Dan kom ik nog een ton te kort hahahahaha mens moet wat te dromen hebben he Mijn ouders hebben gelukkig heel gunstig gebouwd toendertijd en hebben een hypotheek voor de helft van de huidige waarde van het huis dus het komt vanzelf een keer goed.
Hier hebben we ook de traditionele huishouding. Ik ben thuis voor de kinderen (ben gedeeltelijk afgekeurd en krijg een kleine WIA) Mijn man heeft werk waar hij veel verder in kan groeien dan ik dat kon bij mijn vorige werkgever dus toen ik ziek werd hebben we besloten dat ik thuis zou blijven voor de eventuele kinderen. Daardoor heeft mijn man nu een universitaire studie kunnen doen om door te groeien en heb ik alles geregeld voor de kinderen. Nu verdiend mijn man best lekker om het zomaar te zeggen en sparen we lekker ervan. Maar we willen ook nog genoeg leuke doen dus zouden veel meer kunnen sparen maar wij willen een minimum van 10.000 euro hebben en die hebben we nu. We sparen nu door om een nieuwe vloer te laten leggen door het hele huis maar we hebben een nogal dure smaak dus mogen echt flink door sparen haha!
@ brinta - doordat ik weinig verdien krijg ik soms kwijtschelding van de gemeentelijke belastingen. Maar heb die wel in de berekening meegenomen. Met de vaste lasten eraf inclusief kdv en sparen houden we zeker 500-600 euro over voor zijn tweetjes. Dus ik denk dat wij het wel redden straks samen Bij mij is er helemaal geen vader bekend omdat ik van een donor zwanger wordt. En door mijn minimale inkomen krijg ik meer toeslagen.
Ik snap je zeker, alleen het dikgedrukte heb ik heel veel mensen mee in de shit zien komen, en dat wil ik gewoon écht niet. Ik vind dat je enigzins rekening moet houden met "wat als". Niet tot in het oneindige maar wel mbt "wat als het inkomen drastisch daalt/wegvalt" We hebben wel een huis dat betaald moet worden en we moeten toch ook eten. Daar denk ik dan wel over na, maar zo ben ik opgevoed en dat is voor iedereen misschien anders maar ik vind dat je in zekere zin wel rekening moet houden met de toekomst. Wij sparen de KBS weg voor als Luc wilt gaan studeren. Als hij dan zegt Mama ik wil dit studeren, dan kan dat gewoon. (tenzij hij opperpiloot wilt worden ofzo) En dat vind ik toch wel belangrijk Ik heb het heel lang met 50 euro pw moeten doen incl tanken toen ik alleen met Luc woonde en dat was lastig maar is wel gelukt en daar ben ik trots op en nu zorg ik ervoor dat ik wel een aardig zakcentje heb, want leuk was het niet.
Sparen vind ik echt niet leuk om te doen, ik denk liever andersom; meer geld verdienen! Maar goed wij zijn ondernemers, iedere cent gaat in een (nieuw) bedrijf en van de maandelijkse rendementen hebben we een mooi huis en een goed leven. En wat we ernaast doen, eigenlijk ook een bedrijf geworden, is pandjes kopen op de veiling die opknappen en doorverkopen. Eentje per jaar zo, maar dat levert goed op. Zuiniger leven ben ik er alleen niet van gaan doen. De belangrijkste risico's zijn afgedekt en als het geld op is dan is het zo. 10 jaar geleden woonde ik 3x zo klein als nu, en nee dat was geen kamer, en was ik ook gelukkig. Materie is tijdelijk, dus geniet ervan zonder jezelf in gevaar te brengen.
Bij een groot gedeelte is het echt noet dat ze niet weten hoe ze moeten sparen, maar simpelweg niet kunnen omdat er niet genoeg binnenkomt. Hier leven we echt zuinig, maar komen gewoon net aan rond. Tja dan kan ik wel weten hoe ik moet sparen, maar als het geld al niet binnen komt heb je daar niks aan. Onvoorziene uitgaven moet van de lopende rekening en dan wordt het wat beknibbelen die maand. Niet alles hoeft nieuw, dat scheelt ook weer. Ik heb geleerd heel bewust met geld om te gaan, daar ligt echt het probleem niet. Man wat minder vanuit huis maar die heeft het inmiddels wel geleerd. Heb trouwens niet de ambitie om 10000 of meer spaargeld te hebben, als we zo veel gaan verdienen straks leef ik liever wat luxer.
Ik kreeg het inderdaad financieel makkelijker toen ik ging samenwonen en een andere baan kreeg. Hiervoor had ik een baan bij een ideële instelling die niet bijzonder veel betaalde, maar wel eiste dat je altijd beschikbaar was. Hoge particuliere huur, geen tijd om extra te werken, hoge studieschuld etc. Toen had ik echt geen geld over om te sparen en was ik blij dat ik de maand had gered. Dus ik kan me echt heel goed voorstellen dat niet iedereen het redt. Nu is het makkelijker. We hebben beide goede inkomens, studieschuld is afbetaald, woonlasten zijn niet megahoog. Dus ja, dan kan het. Ik werk nu nog steeds bij een ideële instelling, maar dan wel één van het type 'practice what you preach'. En ik vind het zelf inderdaad ook wel belangrijk en rustig om te sparen. Verder is mijn man erg zuinig (ik niet, heb een enorm gat in mijn hand). Hij wil ook geen leningen af hoeven sluiten voor bijvoorbeeld een auto. Maar goed. Wij hebben ook nog wel wat plannen met huis dat we vorig jaar hebben gekocht, dus we sparen ook met een doel.
Hier houden wij graag een buffer van 10.000 euro. Helaas door de verbouwing is dat nu even 1600 euro. Maar we hopen dat we met een jaar sparen weer richting de 10.000 euro gaan. Dat houdt dan wel in dat we wat minder leuke dingen gaan doen, maar dan voelen wij ons wel wat financieel zekerder.
Wij werken er ook 'gewoon' voor. En ik wil daar niemand mee voor het hoofd stoten, want snap ook zeker dat dat niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Allebei jan modaal, of nou ja, ik 3/5 jan modaal omdat ik maar drie dagen werk. We letter gewoon heel erg op onze uitgaven. En (en ik krijg nu vast mensen over me heen) vaak zijn het de keuzes die je maakt. 'Het huis moet betaald' dat klopt, maar of dat een tweekamerappaetement is of een vrijstaand huis, dat is aan jezelf (=voorbeeld).
helemaal met je eens.. wij hebben nu beide een riant inkomen maar kiezen ervoor om juist NIET te gaan verhuizen.. Heb een koopwoning en ja, ik zou wel groter willen en een tuin en.... Maar dan heb ik (zeker in de randstad) hoge lasten en MOET ik blijven werken.. Stel ik zou nu mijn baan verliezen (hoop het niet) dan zouden we, door sober te leven, kunnen rondkomen op 1 salaris (kdv valt dan oa weg).. Maar zou ik groter gaan wonen dan zou dat geen optie meer zijn en dat vind ik een groot risico..
Maar zo denken wij ook hoor, bedoel wij betalen nu ook de hypotheek sneller af zodat we er sneller af kunnen zijn en misschien zouden andere dat dan weer niet doen en dat geld wat ze dus nu extra betalen opzij zetten maar dat willen wij niet. Wij leven inmiddels al 10 jaar op deze manier en dat gaat prima zo. Wij vinden altijd wel een manier om het dan te kunnen bekostigen. En dat gaat dus al 10 jaar super goed. En geloof mij, wij hebben de afgelopen 10 jaar echt wel eens een grote uitgave moeten doen maar dat hebben we allemaal netjes op kunnen lossen. En wij leven nu echt niet breed of luxe hoor, we moeten gewoon opletten maar we genieten wel. We kunnen gewoon leuke dingen ondernemen met de kids, we gaan gezellig eens uit eten of een nachtje weg dus niemand komt wat te kort. En voor de duidelijkheid, wij hebben ( buiten de Hypotheek om maar dat vind ik wat anders ) geen leningen, we krijgen nergens geen toeslagen voor waar we bewust voor hebben gekozen ( behalve de KBS ) Voor de kids sparen we wel, die kunnen dan straks inderdaad zoals jij ook zegt studeren of een eerste auto bekostigen of iets in die richting. Maar voor nu voor ons als gezin vinden wij het dus niet nodig om 10.000 op de rekening te hebben staan.
Dit vind ik persoonlijk rare keuzes. Als ik 200 had, ging ik echt niet naar Disney... Wat nu als je onverwachts een rekening krijgt? Er gebeurt iets? Met kinderen ben je gewoon verplicht om slimmere keuzes te maken.