NPO 3 Van hagelslag naar halal

Aparte titel/naam voor een programma. Dat suggereert wel weer dat je als Nederlandse moslima kennelijk toch niet meer helemaal als Nederlands wordt beschouwd.
Maar gelukkig is hagelslag gewoon halal hoor, vruchtenhagel overigens niet...

 

Er zitten overigens best een aantal Nederlandse autochtone moslima's op dit forum. Je kan hen/ons altijd vragen waarom wij voor dit geloof hebben gekozen (voor mij is dit overigens alweer ruim 12 jaar geleden).

 

Ik heb het gezien.
Het vorige soort vergelijkbare programma van Arie ook, dat van de vaders met hun gay zonen. Dat vond ik een super leuk programma. De ene vader en/of zoon vond ik leuker dan de andere. Maar dit programma?
Ik stoorde me nogal aan die meisjes. Beïnvloedbare meisjes. Weet niet of ik het wel classy vind om deze meisjes zo neer te zetten.
Wat lijkt mij het ook vreselijk verdrietig om dit te moeten meermaken voor die moeders. Maar ja.. Ik heb eens een discussie gehad met een mannelijke collega wiens ouders of grootouders in Turkije zijn geboren. Zijn grootste nachtmerrie wat zijn kinderen betreft was dat zijn kinderen zouden aangeven gay te zijn. Ik vond dat oprecht zo gek om te horen. Net zoals hij het onvoorstelbaar vond dat ik het misschien wel net zo naar zou vinden als mijn kinderen in een god zouden gaan geloven.
Ik ben wel benieuwd hoe het verder neergezet gaat worden.

 

Ik heb het bij toeval gezien. Maar ik weet nog niet zo goed wat ik er van vind. Ik snap wel dat het voor de moeders wel heftig kan zijn als ze hun dochters ineens bedekt zien en bekeerd ziin. Mijn kinderen zullen ook als moslim opgevoed worden en mijn dochter mag best een hoofddoek dragen, helemaal prima. Maar een niqaab/boerka zou voor mij ook een stap te ver zijn.

 

Zelf was ik ook samen met een andere cultuur en geloof waar mee ik in het begin nog mijn best deed om er bij te horen ben ik er later van afgestapt. Het had wat toe moeten voegen in mijn leven en van mijn kinderen maar dat deed het niet. Kan ook zijn dat mijn partner ook zeer zeker niet zijn best deed om mij er bij te betrekken. Ja eet maar geen rundvlees, het is omdat ik zelf nieuwsgierig aangelegen ben maar waarom geen rundvlees eten?

Later ben ik terug gegaan naar mijn eigen cultuur en dat voelt voor mij gewoon 1000 procent beter. Ook mijn familie vond het raar sommige dingen van doe normaal, Toch stiekem mijn zoon rund geven bijvoorbeeld toen ik niet in beeld was. Maar was al lang blij dat hij werd opgevangen wie was ik om er moeilijk over te doen? Of net zoals haar afscheren mijn familie laten we zeggen ze vonden mij gek zeer gek. maar ja aan de andere kant wilde ik zijn vader ook respecteren in zijn wensen wat betreft zijn cultuur/geloof.
Het past niet bij mij. Dat is wel duidelijk

Maar dat geld natuurlijk niet voor iedereen als je je kind aanpassen dan is dat toch mooi mee genomen. Als mijn dochter later thuis komt en zegt ik wil een ander geloof of wat aanhangen hoop ik dat ik normaal kan doen en mijn kind hier in kan steunen zonder te veroordelen. Want diep in mij zit er een stemmetje van waarom zou je je haar bedekken staat ver van jouw cultuur af. Maar ik hoop dus dat ik er goed mee om kan gaan om willen mijn kind.

En haar mee geven verlies niet je zelf om een ander te behagen! Blijf ook bij je eigen wil jij sinterklaas vieren wat een deel van je cultuur is doe dat gewoon , Breng twee werelden samen.

 

Wat mij opvalt aan mensen die bekeren tot een ander geloof, is dat de uitingen daarvan best wel naar het extreme neigen. (niet dat dat erg is, maar dat constateer ik wel)
Ik heb vriendinnen en collega's die moslim zijn en die streven hun geloof na aangepast aan de westerse maatschappij.

Ik vind het een bijzonder iets dat iedereen zijn of haar geloof nastreeft en de bijbel/koran etc op zijn of haar eigen manier interpreteert. De ene extreem en de andere op mildere wijze en beiden voelen ze dat ze het goed doen naar de maatstaven van het geloof.
Overigens islamitische mensen uit de grote steden uiten hun geloof toch anders dan mensen die op het platteland en in de bergdorpjes wonen.

Ik denk dat wanneer je dingen meemaakt in je leven en je door je vrienden met het geloof in aanraking wordt gebracht en je jezelf daar thuis bij voelt en gesteund door voelt, je makkelijker bekeert dan wanneer je de keuze geheel zonder beïnvloeding van mensen in je directe omgeving maakt.
Het gevoel van 'je thuis voelen' bij het geloof moet dan wel heel sterk zijn als je je gaat differentiëren van je gezin.

Ik vind het een interessant programma. Dat meisje Nour vond ik behoorlijk uitdagend gekleed (diepe decolete en elegante jurk) terwijl ze vertelde dat ze het liefst wijdere kleding zou willen gaan dragen.

Ik snap het van de moeders wel dat ze in shock zijn. Ook wat de buitenwereld van hun dochter zal denken.
Soms valt het me wel op dat de moeders ook geen moeite doen om zich inhoudelijk te verdiepen in hetgeen wat hun dochter zo aanspreekt. Ze missen toch iets ergens wat ze thuis niet kunnen vinden, en wel in het geloof.
Sommige uitspraken van de moeders vond ik zo kortzichtig dat ik het me ergens nog in kan denken dat hun dochter op een gegeven moment niets meer gaat delen met haar moeder.
Dan komt er een nog grotere afstand wat weer tot gevolg heeft dat de dochter zich nog sterker vastklampt aan het geloof. Voila cirkeltje is rond.

 

Ik ben aan het kijken en vind die moeders inderdaad erg oppervlakkig, ongeïnteresseerd naar de gevoelens van hun kinderen, en vooral bezig met het napraten van vooroordelen uit de media. En dat terwijl het om hun bloedeigen kind gaat.

En de 'extremere' uitlating heeft denk ik vooral te maken met het verschil tussen het bewust kiezen voor een geloof/levenswijze, en tot een gemeenschap behoren omdat je toevallig geboren bent in een bepaalde familie.

 

Ik vind deze moeders helemaal niet oppervlakkig, ze doen het maar mooi, zo'n reis maken met hun dochter en het proberen te begrijpen. Het is logisch dat je vooroordelen hebt als je je niet hebt verdiept in een geloof, en het is ook logisch dat je er moeite mee hebt als je dochter een totaal andere kant op gaat dan jij gewend bent, hoe je ze opgevoed hebt en hoe jij in het leven staat. Ik zou er ook ontzettend veel moeite mee hebben, vooral vanwege angst. Voor mij zou een niqaab ook een hele grote stap te ver gaan.

 

Elmo, je haalt cultuur en geloof wel erg door elkaar lijkt het.
Ik ben een Nederlandse moslima met dus een Nederlandse cultuur maar ik zie cultuur losstaan van geloof. Mijn man (die oorspronkelijk geen Nederlander is) ziet dit trouwens net zo. Voor ons speelt met name het geloof een rol.

Zo zie je bv. dat roddelen binnen de Marokkaanse cultuur heel gewoon is maar binnen het geloof absoluut niet toegestaan.

 

Een van je ergste nachtmerries is dat je kind in een god gelooft? Maakt niet uit hoe, waarom, welke god, op welke manier, maar gewoon überhaupt geloven? Wat een vreemd extreem soort atheïsme...

 

Ik vind uitspraken als:
- hoop dat ik niet voor niks 2 weken weg ben van mijn werk (terwijl je je kind gaat begeleiden in haar levenskeuze), en
- ik ben mijn dochter kwijt (waar het kind bij zit notabene)

Absoluut onacceptabele uitspraken van een moeder, moeite of geen moeite. Haar dochter heeft immers niks verkeerds gedaan, en toch zo weinig steun krijgen van je eigen moeder..

Maar dat is mijn persoonlijke insteek.

 

Maar ze is tenminste wel eerlijk. Hoeveel ouders zijn er wel niet die zeggen dat ze hun kind vrij laten in te kiezen waarin ze willen geloven of juist niet maar als puntje bij paaltje komt zijn ze helemaal niet meer zo ruimdenkend. Ik heb dit zelf van dichtbij vaak meegemaakt. Dan is het realistischer om te zeggen wat maartje zei en veel eerlijker.

 

Ik ben ook niet tegen de eerlijkheid, ik vind het idee gewoon vreemd. Er zijn genoeg mensen die in iets geloven aan wie je het helemaal niet 'ziet', er zit nogal verschil tussen de geloofsbeleving van de een en die van de ander. Beetje raar omdat allemaal bij elkaar te vegen en daar nachtmerries van te hebben.

 

Ik kan het wel begrijpen, ik ben waarschijnlijk wat dit betreft ook minder openminded als dat jij bent en zo zal dat ook met deze moeders zijn. Zij hebben de angst om hun dochter kwijt te raken. Ik zou ook bang zijn voor radicalisering en voor hun toekomst. Ik heb me niet verdiept in de Islam omdat ik daar geen behoefte aan heb, dit zou ik wel gaan doen als mijn dochter aangeeft zich te willen bekeren. Maar ik kan mij erg goed voorstellen dat deze moeders er erg veel moeite mee hebben, juist omdat je goed kunt zien dat deze vrouwen heel anders in het leven staan dan hun dochters. Uiteindelijk wil (bijna) iedereen het beste voor zijn kind dus er zal ook een hoop angst bij komen kijken en daardoor ga je ook al sneller gekke uitspraken doen omdat het lastig is om je angst te tonen aan je kind.

 

Ik zie dit zelf niet als een vreemd soort atheïsme.. Ik vind atheïsme ook zo'n gekke term. Atheïst klinkt zo anti god. Ik ben niet anti god. Ik ben gewoon 'Maartje84'. Niet voor een god en niet tegen een god. Ik kan niet voor of tegen iets zijn dat er niet is, in mijn beleving. Ik ben niet voor marsmannetjes en kabouters en daar ook niet tegen. Niet om mensen te kwetsen maar ik geloof ook niet in kabouters. Maar iemand die niet in kabouters gelooft krijgt toch ook niet een stempel? Voor mij zou het zijn alsof mijn kinderen op volwassen leeftijd zouden gaan geloven in kabouters. Dat zou ik vreselijk vinden. En ongezond.
Ik wil hier geen dicussies over uitlokken want ik weet dat dat niet mag op ht forum, ik probeer alleen mijn gevoel over dit onderwerp en het programma toe te lichten.

 

Ja snap wat je bedoeld maar het is wel met elkaar verweven. bepaalde dingen hebben met het geloof te maken en bepaalde dingen met de cultuur waar in de ander is op gegroeid.

En ik heb de keuze gemaakt om bij mij zelf te blijven en dus niet verder mee te gaan geloven omdat het geloof op zich zelf van mij al verwijderd is wel heb ik er voor open gestaan. En toch eet ik nu al weer jaren gewoon rundvlees ik accepteer en respecteer de vader van mijn kinderen hier in. Als hij komt hou ik rekening mee bijvoorbeeld met het mee eten. Of als zijn familie kwam speciaal patat in schone olie bakken zonder dat de bitterballen daar voor gebakken waren. Rekening houden met en tot.

 

Ik begrijp je volledig hoor.

Voor mij zou het ook ver van mijn bed liggen als mijn kinderen streng gelovig zouden worden, mbt welk geloof dan ook. Omdat dat zo ver afstaat van mijn eigen levenswijze.

Maar zolang ze zichzelf of anderen geen kwaad doen vind ik moeite een groot woord.
Deze moeders hebben bijv moeite met de kledingstijl van hun dochters. En dan hoor ik dingen als: komt zo mijn huis niet in..
En dan denk ik, zou ik zo reageren als mijn dochter ineens voor de deur staat met een hanenkam, 16piercings in haar gezicht en vol tattoos? Want die kledingstijl is mij ook totaal vreemd, gooi ik haar dan het huis uit?? Nee, natuurlijk niet..
Wat bereikt ze er eigenlijk mee?

 

Offtopic: Ik vind het zo frappant dat jij soms zulke doordachte stukken schrijft met mooie zinsopbouw en een dag later is het zo verwarrend dat je er geen touw aan vast kunt knopen .. heeft je schrijfstijl te maken met je stemming oid?