Vergeven lijkt me moeilijk (maar misschien doe ik het wel ja) de vraag is: kun je het "vergeten" , blijft die achterdocht niet? Die onzekerheid, de controle.... Je snapt t wel. Heb ik daar zin in? Nee.... Eigenlijk niet....
Ik snap je heel goed! Maar wanneer ga je nou eens aan jezelf denken? Ik ken je niet, maar hoe je alles verwoord laat me al heel wat over je persoonlijkheid zien! Je bent veel te zachtaardig, ga er mee aan het werk! De wereld is groter dan alleen je 'man' en zijn 'minnares'. En chapeau dat je je vent een paar klappen hebt gegeven, dat voelde vast en zeker even lekker he?! Heel veel sterkte de komende tijd met de keuzes die je gaat maken..
Dankje meid, doet best goed dit. De wereld is zeker groter, maar wil ik het leven van mijn dochter kleiner maken? Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en ik vond dat zo verschrikkelijk, zou t moeilijk vinden .. En ja, ik zie ook op tegen datgene wat komen gaat. Het alleen zijn, allen moeder schap.. We zijn echte maatjes en ik zou het eigenlijk niet aan kunnen om hem samen te zien met een ander. Maar dan mijn gevoel: ik heb wel degelijk eigenwaarde, zelfrespect en trots... En dat is de reden dat ik het nu gewoon niet weet. Hoe ver ga je? Dat meppen was zeker een opluchting!!! Maar schrok wel van me zelf, als zij hier was geweest had ik d'r waarschijnlijk doodgeslagen
Jij zou niet degene zijn die de oorzaak is van alle problemen mocht je willen scheiden. HIJ heeft die keuze gemaakt, hij is de oorzaak. Daar ben jij niet verantwoordelijk voor. Al snap ik wel dat je er zo over nadenkt hoor, zou ik denk ik ook doen. Maar leg die grote verantwoordelijkheid niet bij jezelf, maar bij hem. Als het zover komt dat je dochter een kind wordt van gescheiden ouders, dan heeft ze dat aan pappie te danken
Ik krijg kippenvel van je verhaal. Waarom: ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Ik was toen al gescheiden en alleen met mijn dochter, hij was single (net uit een relatie, zei hij). 3 keer heeft 'ie me belazerd, in anderhalf jaar tijd, hoe naïef was ik, om hem 3 keer toch weer toe te laten. De 3e keer dat ik hem betrapte (via zijn telefoon), kwam ik erachter dat hij een relatie was begonnen met een collega. Toch met veel praten weer samen verder gegaan, hij zei dat hij de relatie met haar had verbroken en was in therapie gegaan. Na een paar weken heb ik 'm een vuist op zijn oog gegeven (ja echt...), nadat ik erachter kwam dat hij met nog tig vrouwen het bed deelde. Een van zijn scharrels nam namelijk contact met mij op, ze had een schuldgevoel. Ik ben met haar de kroeg in gedoken, haar huid volgescholden en daarna uren lang gepraat. Ongelofelijk, waar ik toen allemaal achter kwam... Ik heb hem in het begin vertrouwd, tot de eerste keer vreemdgaan. Achteraf ben ik behoorlijk naïef geweest en ben ik erachter gekomen dat als je vertrouwen eenmaal geschaad is, dat het nooit meer 100% terugkomt. Ik heb hem eruit geschopt, ondanks mijn enorme hoeveelheid liefde voor hem. Ik dacht niet zonder hem te kunnen, maar kwam een half jaar later toch de liefde van mijn leven tegen. Mijn mening: niemand verdiend het om voorgelogen te worden, vreemdgaan is bij mij persoonlijk een absolute NO-GO. Alles wat er is gebeurd heeft me wel een knauw gegeven, ik ben nog steeds wantrouwend tot het tegendeel bewezen is. Ik zou, hoeveel je ook van iemand houdt, toch een punt zetten achter mijn relatie als ik in jouw situatie zou zitten. Puur uit eigen ervaring... Edit: ik heb uiteraard ook aan de gevoelens van mijn dochter gedacht deze gehele periode. Het is niet tof om je kindje(s) door deze zware tijd te zien gaan, maar geloof me: je kinderen hebben veel meer aan een gelukkige moeder, dan een moeder die bij de vader van haar kinderen blijft en ongelukkig en wantrouwend is. Die spanning is 1000x erger dan een scheiding! Mocht je vragen hebben, pb is altijd welkom!
Dankje voor je bericht . Het verschil vind ik wel dat hij met meerdere vrouwen t bed in dook. En hij nu 1 x in 15 jaar is vreemd gegaan, moet overigens ook zeggen dat ik geen nieuwe informatie van haar heb gehoord (iets dat ik nog niet wist) het is natuurlijk 1 x teveel ..... Zo dacht en denk ik er nu nog steeds over. Maar wat je beschrijft over dat vertrouwen daar heb ik inderdaad ook vrees over. Ik overweeg relatietherapie (hij wil dat) misschien kom ik er dan echt achter....
Dankje! Zal zeker pb-en indien nodig en denk idd hart ze het wel aanvoelt de spanning die in de lucht hangt hier.....
Haha, maar goed dat ze er niet was dan! Ook ik ben een dochter van gescheiden ouders en vond het verschrikkelijk! Ik voelde me constant schuldig tegenover mijn ouders terwijl hun dat moesten zijn. En ik heb makkelijk praten, ik ben ook al 8 jaar samen en ik zeg ook altijd dat ik voor mijn kids noooooit uit elkaar wil gaan omdat ik dat mijn kinderen niet aan wil doen. Ook mijn vriend is in het begin van onze relatie vreemd gegaan met zijn ex, maar dat vind ik dan weer een heel ander verhaal! Hoe dan ook, als ik mij even in jou verhaal verplaats, Hoelang ga je dit in hemelsnaam volhouden? Het zal vast goed gaan af en toe, maar bij elk klein dingetje wat je herinnerd aan dit "voorval" voel jij je klote, verdrietig, boos enzovoort. Zou je dochtertje daar gelukkig van worden? Maar goed, ik zeg al dat ik makkelijk praten heb. Misschien komen jullie er juist wel heel goed uit! Ik bedoel maar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Maar denk vooral ook aan jezelf en natuurlijk aan je dochter!
Ik heb eens sex gehad met een bezette man. Was puur lust en 1 avondje. Zijn vriendin heeft hem vergeven en inmiddels hebben ze een kind samen. Ze vond mij eerst ook aardig. Daarna werd ze ineens toch boos en wilde niks meer met me te maken hebben Ik zal zo'n vent nooit vergeven, er lopen nog een paar miljoen kerels rond, waarom zou je blijven bij iemand die hem net zo lief in een ander hangt. Maargoed dat is ieders eigen keuze. Met een beetje zelfrespect ga je gwn weg
Wauw, dit klinkt echt als een soap! (Bedoel dit niet negatief hoor!). Lijkt mij vooral erg lastig. Ik weet natuurlijk niet hoe jij en je man met elkaar omgaan, hoe jullie beiden in elkaar steken etc etc. Maar hoe het op mij overkomt is dat die vrouw een heel sneaky spelletje aan het spelen is. Persoonlijk zou ik erg heel hard van wegrennen! Maar zoals ik al zei: ik weet niet hoe of wat. Ik denk dat je hier danwel samen danwel alleen moet uitkomen. En zeker diep over moet nadenken. Wat wil jij? Daar gaat het natuurlijk om! Veel succes!
Dit is ook een te bizarre situatie. M'n eerste gedachte was natuurlijk ook keihard wegrennen, maar moet eerlijk zeggen dat ik geen overhaaste beslissing wil nemen (voor m'n dochter niet) en dat ik er vooral een beetje anders over denk sinds ik met haar gesproken heb. Het heeft tijd nodig denk ik. De sfeer valt wel mee.... T leven gaat door, we werken , voeden onze dochter op, maar heb t wel gehad met hem en niet de behoefte om iets leuks te doen. (Eten wel samen) we praten er veel over en hij heeft gezegd dat hij zijn voor me doet en me probeert. "Terug te winnen" totdat ik de deur uit loop...
Je verdient beter en je dochter ook Hij is dus 2x vreemd gegaan En hij heeft bij zijn ex t zelfde gedaan met jou T word en patroon lijkt wel Succes met je keuze
Waarom ben je zooo kwaad op haar dat je d´r wel kon doodmeppen?? Ik begrijp dat echt niet hoor; jouw vriend/man is degene die naast de pot pist (zoals ik lees tot 3 keer toe). En nee; dat vergeet je niet hoor, de achterdocht blijft ja, en je relatie wordt nooit meer hetzelfde.
Ik heb 1,5 jaar een relatie gehad voordat ik er achter kwam dat hij getrouwd was. Om een heel lang verhaal kort te maken is dit uiteindelijk ook bij z'n vrouw terechtgekomen en hebben wij echt uren en uren gepraat. Het klikte heel goed en we hadden zo goede vriendinnen kunnen zijn. Dat kon niet omdat zij bij haar man wilde blijven en dan is dat denk ik ook het enige juiste. Ze zijn nog bij elkaar maar alleen voor de kinderen zegt ze. Zoals ze zelf in een van onze laatste gesprekken zei: ik zie wel waar dit schipbreuk aanspoelt. Vertrouwen is weg maar voor je kinderen wil je toch alles op alles zetten. TS ik zou bij zo'n vent niet kunnen blijven omdat het niet om een eenmalige fout gaat. Als je hem er mee weg laat komen lijkt het mij een kwestie van tijd voor het weer gebeurd. Vertrouwen zou compleet stuk zijn bij mij.
Hahah ik moest wel lachen om die Sister Wives opmerkingen. Dat was ook het eerste wat ik dacht 😂 Maar even serieus.. Wat een k*t situatie TS.. Ik weet niet of ik het hem zou kunnen vergeven. Zoals iemand al eerder zei: hij heeft het bewust opgezocht. En dat hij bij zijn ex ook al is vreemdgegaan, en nu bij jou ook weer.. Ik zou heel bang zijn dat het een patroon is en hij hiermee door blijft gaan. Misschien een pauze inlassen en dat hij maar moet laten zien wat jullie relatie hem waard is? Laat hem maar vechten voor jou
Dat was mijn idee ook, laat m eerst maar eens tot zichzelf komen omdat hij in een crisis zit, zo zegt hij zelf. Daarom heeft hij zich zo makkelijk laten verleiden. Hij is idd 2 x vreemd gegaan. De eerste keer was met mij 15 jaar geleden. En nu met die collega ... . Z'n ex destijds had geen kans, ik wel. (Zo zegt hij) En vraagt om deze kans ... Ik weet het allemaal nog niet. Tis zo moeilijk. Ik zei ook van te voren: als het gebeurd, ik ben meteen weg. En dan ineens zit je in die rollercoaster, gebeurd het, en pak je niet hals over kop de spullen met name niet voor je kind en ook omdat ik niet eens ergens sta ingeschreven ofzo, dus zou dan ook wel ff duren voor ik een huurwoning heb. En dam strijken de dagen voorbij, doet je vent z'n best dat het weer goed komt.. En dan twijfel je weer.... En vraag je je af of hij t nog waard is.... Chiggy, hoe zat dat bij jou toen in die situatie dan? Jij bent in mijn verhaal eigenlijk de minnares , alleen wist "zij" wel wat ze deed ..... Hoe kwam t zo dat jullie elkaar ontmoette?
Hmm.. Ja precies zo denk ik ook. En ik denk maar zo: als je echt van iemand houdt, dan doe je je vrouw geen verdriet.. Zeker niet als je al onzeker bent van te voren.