Ik ben zelf overtuigd atheïst, maar heb wel heel bewust rondgekeken voordat ik tot die conclusie kwam. Mijn man is agnost. Wij proberen onze kinderen vrij op te voeden qua geloof, maar gewoon omdat wij het zo kennen, krijgen ze het meest mee van katholicisme en atheïsme. We komen wel eens in andere gebedshuizen, maar dat is alleen nog maar om architectonische redenen geweest. Ik hoop wel oprecht dat mijn kinderen later rond gaan kijken. Ik vind geloof een persoonlijke keuze en die moeten ze zelf maken. Maar ik zou het wel heel moeilijk vinden als hun geloof helemaal niet overeen zou komen met onze waarden. Een niqaab gaan dragen zou ik heel moeilijk vinden, mijn kennis er nu over is zodanig dat ik het geen goede keuze vindt. (ik heb zoons, maar stel ze zouden thuiskomen met een moslima die een niqaab draagt). Maar ik denk ook dat ik genoeg respect voor ze heb dat ik oprecht naar hun keuzes zal luisteren en ze respecteren. Dat is voor mij niet hetzelfde als het met ze eens hoeven zijn. Je kan prima respectvol de discussie aan blijven gaan. Daar kun je ook van leren.
Ik ben niet gelovig, maar mijn zoon gaat bewust naar een christelijke school. Bidden doen ze, maar een kind hoeft niet mee te doen als hij/zij maar stil is en respect toont. Hij krijgt wel informatie over het geloof en kan daar zijn vragen stellen. Als mijn zoon in een moskee zou willen kijken dan sta ik daar ook voor open. Hij is een eigen persoon en hij mag zelf bepalen waar zijn interesses liggen. Ik zal hem alleen maar steunen in zijn keuzes. Ik ben alleen bang dat hij een slecht beeld krijgt over het geloof door alle ellende op de wereld. Maar ik hoop dat hij daar doorheen kan kijken en zichzelf durft te zijn. Of dat nou niet gelovig, christelijk, katholiek of islamitisch is. Ik hou van hem omdat hij mijn zoon is en een verschrikkelijk lief ventje en een geloof maakt hem niet minder leuk! Het kan zijn leven alleen maar verrijken.
De titel deed mij denken aan een Carrie Slee boek. En het suggereert inderdaad een beetje alsof er twee kampen zijn... Verder heb ik het niet gekeken. (niet vanwege de interesse, maar het kwam gewoon niet uit).
Op niets?? Kan jij mij dan verklaren waarom ik om mijn veiligheid te waarborgen andere kleding moest gaan dragen? Of heb ik me al die dreigementen en scheldpartijen ingebeeld? Mamabri: als je ermee bevriend bent dan zou ze zoiets niet dragen in jouw bijzijn, bv als jullie bij elkaar over de vloer komen. wanneer ik bij vriendinnen ben gaat mijn hoofddoek meestal ook gewoon uit.
Mijn collega doet dat niet (ook weleens bij mij op de koffie geweest en geen mannen in huis), maar ze maakt van haar hoofddoek zo'n kunstwerk dat het mooier staat als een gewoon kapsel haha, met 2 verschillende kleuren en speldjes en zo. Maar ze draagt geen wijde jurken zoals die meiden op tv, voor haar functie met ze gewoon een (broek)pak aan.
Het meisje zonder hoofdbedekking wilde graag ook wijdere kleren gaan dragen en hoofdbedekking, maar ik begreep niet zo goed waarom ze dat niet gewoon deed. Het leek mij meer alsof ze nog niet helemaal overtuigd er van was. Ik vond het ook schrijnend dat het meisje met de niqaab moest huilen, omdat haar moeder had gezegd dat ze haar dochter kwijt was. Ik begrijp de uitspraak wel, maar die had toch echt in een andere context gezet moeten worden. Die moeder had beter kunnen zeggen dat ze moest wennen aan haar dochter die een nieuwe richting ingeslagen is. Als ik eerlijk ben, zou ik veel moeite hebben wanneer mijn dochter compleet bedekt thuis zou komen, niet met het feit dat zij een gelovige zou zijn. Overigens begrijp ik niet dat er mensen zijn die andere mensen uit gaan schelden en bedreigen vanwege kleding, geloof of huidskleur. Het zou niet in mij opkomen om dat te doen. Ik moet wel bekennen dat wanneer ik compleet bedekte vrouwen zie, een gevoel van onbehagen krijg, omdat ik iemand zijn gezichtsuitdrukking zo niet kan zien. Het zal mijn eigen onzekerheid zijn. Overigens blijf ik uitsluiting vanwege een andere denkwijze frappant vinden. Ik woonde een tijdje vlakbij een kerk. Mensen zijn, wat mij betreft, uiteraard vrij om daar naar toe te gaan op zondag, maar de kerkgangers reageerden zeer afkeurend wanneer wij bijv. op zondag een klusje aan het doen waren. Ik vind dat je mensen moet vrij laten in hun normen en waarden en dat accepteren en respecteren wanneer ze hier geen kwaad mee doen.
Omdat ze daarin misschien nog zwak was, ze zou dan hoogstwaarschijnlijk haar baan moeten opgeven en veel vervelende reacties uit de omgeving krijgen, dus ik snap dat wel. Ik ken zelf ook moslima's die zichzelf er nog niet klaar voor vinden een hoofddoek en bedekkendere kleding te dragen. Zelf ben ik het wel 'gewoon gaan dragen' maar iedereen is anders.
Overigens kon die Braziliaanse moeder slecht Nederlands dus misschien lukte het haar ook niet echt om zoiets op een subtiele manier te zeggen?
Het ging mij om de aanname dat iemand die dagelijks bedreigd en uitgescholden wordt op straat (niqaab dragend) niet labiel zou kunnen zijn. Dat stelde jij en daar ben ik het niet mee eens. Ik twijfel er geen moment aan dat mensen in een niqaab (en vast ook met hoofddoek) worden bedreigd en uitgescholden. Zeer triest en ook tekenend voor hoe we ervoor staan in NL.
Maar waarom draag je nou precies zo'n niqaab? wat is nou precies de reden? waarom niet 'gewoon' een hoofddoek?
Dat vroeg ik mij eigenlijk ook af. En mag die ook af bij vriendinnen? Wat voor gradaties zitten daar in? Ben je strenger gelovig wanneer je een niqaab draagt of heeft dat er niets mee te maken? En wanneer je 'm niet meer wilt dragen, 'mag' dat dan zomaar?
Tja, haar dochter heeft het zo opgevat en zij zal haar moeder, ondanks gebrekkig Nederlands, toch echt wel begrijpen, denk ik. Maar het zijn aannames, dus echt zeker weten doen we het niet.
Je bent niet zozeer strenger gelovig, hij mag gewoon af bij vriendinnen en je mag zelf beslissen wat je wilt dragen. Vrouwen die de niqab dragen geloven dat via diverse overleveringen is aangedragen dat dit beter is omdat dit in die tijd ook zo'n beetje op die wijze gedragen werd.