Waarom ik dit topic open? enerzijds denk ik om het van me af te schrijven, anderzijds bedoel ik het eigenlijk heel luchtig en ga ik mn leven er verder ook niet vanaf laten hangen. het zal verder wel aan mij liggen Ik heb ooit in mn leven 1 allerliefste vriendin gehad. met haar had ik werkelijk waar never nooit gezeik. zij en ik was 1! geweldige tijd gehad. helaas is ze een eind weg verhuist maar ook onze levens zijn totaal anders gelopen. ik was vroeg gesetteld en moeder, zij heeft lang gestudeerd en word nu binnenkort voor het eerst moeder. we hebben weleens contact via facebook of messenger en als haar kleine er is zal ik bv ook een leuk kaartje sturen. ik weet zeker dat mocht ik haar ooit in grote nood nodig hebben de deur open zal staan. maar goed daar heeft het verdere verhaal niets mee te maken. ik heb in de jaren genoeg vriendschappen gehad en heb verder ook nooit ruzie gehad met iemand maar na verloop van tijd verwaterde het of ging ik me aan dingen ergeren ( of andersom kan ook) en dan was het klaar. nu heb ik sinds drie jaar weer een tweetal vriendinnen. leuke meiden en we doen regelmatig wat gezelligs met elkaar. ook nog weleens met een ander stel meiden erbij. gewoon prima. maar de laatste tijd merk ik vooral bij de ene ( zal ze even nr 1 noemen) dat ze me uit de weg gaat. of nou ja... ze kat veel, op mij , mijn levenstijl, mijn kinderen ( mijn oudste en haar dochter zijn vriendinnen) zij vind mij bv heel streng ( ben ik misschien ook wel in bepaalde dingen maar mijn kinderen hebben duidelijke regels en structuur nodig) maar ook van die andere steken onder water als dat mijn kids bv niet elke dag de schoen mogen zetten, ik vaak via marktplaats of kringloop scoor ( haar dochter hoeft niet in zooi van een ander te lopen) mijn kinderen mogen op 1 sport, ipv 3, niet elke dag spelen maar 2x per week, etc etc zulke kleine dingetjes allemaal. het maakt me verder niet uit wat ze daar van vind ( of wat sowieso iemand daarvan vind want wij staan erachter) maar dat het de laatste tijd allemaal zo lullig benadrukt moet worden. het rapport van mijn dochter was bv beter dan dat van haar dochter. ( ze wilde graag het rapport van mijn dochter ook zien) tja eerlijk... het zal mij aan mn kont roesten of het rapport van mijn dochter beter of slechter is als die van een ander. zolang ze haar best doet op school vind ik het goed. maar dan is er bv ouderavond geweest op school en dan moet ze tegen mij zeggen de volgende dag... jaaaaa de juf vond ons klaasje het allerbeste en allerliefste van de klas. ze doet het beste van allemaal. ten eerste zal een juf dat nooit zo zeggen maar aan de andere kant denk ik... wat wil je nu eigenlijk zeggen tegen mij? of ook de minder leuke kanten van mijn dochter steeds benadrukken ( mijn dochter is soms een ongeleid projectiel maar is eigenlijk een stukje onzekerheid) ik doe dat bij haar kind toch ook niet. en daar mankeert ook echt wel wat aan hoor dus het moraal van het verhaal... ik ga me steeds weer meer ergeren daar aan. ik neem wat afstand dus. met haar praten is niet echt een optie. ze is nogal een heethoofd en pakt dingen heel snel verkeerd op. ( al meerder malen in andere situaties meegemaakt) dat is het me niet waard. ik kan niet teveel in details treden maar volgend jaar is er voor haar een belangrijke gebeurtenis waar ik een rol in speel dus wil het niet laten escaleren. dan wil ik er voor haar zijn. maar verder... ik ga weer wat afstand nemen en nu echt accepteren dat ik eigenlijk weinig behoefte heb aan vriendinnen op deze manier. we hebben heel veel kennissen, dat is zo af en toe leuk. een feestje, een bakkie etc maar echt dat diepgewortelde... nee het hoeft voor mij niet. ben te vaak teleurgesteld inmiddels. heb genoeg aan mn man en kinderen en ouders. bedakt voor het lezen van die lange verhaal
Hoi! ik herken het wel. Ik ben zwanger van de eerste en dat vergelijken enzo, heb ik gelukkkig nog geen last van Ik heb 1 hele goede vriendin, maar inderdaad, ik ben deze zomer getrouwd, krijg mijn eerste kindje, woon in een onwijs leuk huisje... zij is nu een jaar naar het buitenland voor studie. Helemaal niks mis mee en we hebben nu veel contact, toch ben ik bang inderdaad om haar kwijt te raken. Verder heb ik gewoon geen echte vriendinnen. Ik heb wel leuke kennissen, inderdaad voor zo nu en dan een avondje of om even mee te kletsen,,, maar echt vriendinnen, die heb ik ook niet. Soms vind ik dat jammer, want ik ben bang dat ik veel mis. Aan de andere kant, vermaak ik mij prima. Ik HAAT feestjes, dat verplichte opzitten, voor mij dan net doen of ik het leuk vind, mensen zien die je liever nooit meer ziet.. nee dat hoeft niet zo. Ik vermaak me prima lekker thuis, ik heb t met mijn man samen echt gigantisch goed, ik heb leuke collega's maar ook die zie ik niet buiten werk... Maar heb het op werk wel gezellig. Straks heb ik die kleine uk erbij, eigenlijk heb ik niet meer nodig. Toch vraag ik me wel is af waarom t zo is. Ik ben volgensmij best een leuk mens ... Maar op 1 of andere manier loopt het niet, verwatert het contact, gaan we allebei een andere kant op.. Ik weet niet wat het is. Ik probeer het ook maar los te laten, dat scheelt een hoop gepieker. En ik ben nog geen 80, wie weet wie ik nog tegen kom
Wat ik heel belangrijk vind aan vriendschappen is het accepteren van elkaars verschillen. Er zijn maar weinig mensen die precies hetzelfde in het leven staan. Mijn beste vriendin leeft een leven waarvoor ik absoluut niet zou kiezen, en andersom ook. Maar wij steunen elkaar op momenten in onze levens waar dat nodig is. Ook al zou ik op die momenten een andere keuze maken. En we doen leuke dingen die we beide wel leuk vinden. Voor andere dingen hebben we wel andere mensen die daar aan mee willen doen. Met 1 vriendin ga ik bijv stappen, dagjes sauna en weekendjes weg, met een andere vriendin doe ik leuke dingen met onze kinderen, en de derde zijn we als gezinnen vrienden van elkaar en doen we amper wat alleen met zn tweeën. Ik vind deze scheiding prima, en verwacht bijv niet van vriendin A dat ze bijv Mijn sinterklaasstress begrijpt, ze heeft daar absoluut niks mee. Zij verwacht van mij ook niet dat ik haar vele one night stands goedkeur, die bevestiging heeft ze ook niet nodig. En zo zijn er vele aspecten waarin we van elkaar verschillen, maar lis daarvan in wezen als persoon wel veel gemeen hebben. Voor mij is dat de beste manier om met vrienden om te gaan.
hahaha ja ik herken wel wat je schrijft...ik ben ook graag thuis vermaak me prima, heb mn sport, mn studie nu, mn kids en man en daar heb ik zo mn handen vol aan nogmaals ik vind een dagje of avondje weg met de meiden prima maar hun willen ook altijd zoveel. dan dit, dan dat, alles samen. ik trek dat ook niet. vragen ze ga je mee daar en daar naar toe zondagmorgen ( tuincentrum ofzo) zeg ik, nee bedankt, ik ga zondagmorgen sporten, maar jullie veel plezier! kijken ze me net aan of ik uit een ei kom...
daar heb je 100% gelijk in. maar er zijn denk ik maar heel weinig mensen die dat nu juist begrijpen. of in ieder geval, andere verwachtingen toch hebben van een ander
Ik krijg de indruk dat er dan toch een stukje jaloezie/afgunst bij die vriendin zit en vaak is dat weer een dingetje wat bij onzekerheid hoort, weinig eigenwaarde hebben en noem maar op. Dat is mijn ervaring tenminste, ik herken het ook wel. En ergens vind ik dat ook wel een pijnlijk besef want een echte vriendin zou je alles moeten gunnen en oprecht blij voor je moeten zijn....en geen steken onder water moeten gaan geven (of erger) omdat het bij haarzelf op wat voor manier ook (in haar ogen!) net wat minder loopt. Een geruststelling in elk geval, dit heeft NIETS met JOU te maken maar met je vriendin en hoe die in haar vel zit en in het leven staat. Kan je verder helemaal niets aan doen behalve accepteren of los laten, laten verwateren of wat dan ook. Op een positieve noot, ik merk nu ik ouder word dat het makkelijker is om echte vriendinnen te vinden en houden. Meer keuze uit gelijkgestemde zielen die op één golflengte zitten en de wijsheid hebben om niet zo snel te (ver)oordelen en vooral ook oprecht blij te zijn voor mij als het goed gaat met mij, ons en de kinderen. Altijd willen vergelijken en vingertje wijzen is toch meestal een teken van onmacht en wat ik al zei onzekerheid en afgunst en maar weinigen hebben de ballen om daar eerlijk voor uit te komen, had ik vroegah ook niet altijd. Conclusie, er is niets mis met jou in die zin dat je 'niet geschikt voor vriendschappen' zou zijn! Je hebt gewoon de pech gehad dat je tot nu toe nog niet een oprecht goede vriendin bent tegengekomen en die leuke vriendin die je had nu zo ver weg woont. Maar als je je niet afsluit voor nieuwe vriendschappen komt dat echt wel weer, maak je geen zorgen. 😊
Het beste is om sowieso geen verwachtingen te hebben van een ander, maakt het leven een stuk makkelijker kan ik je verzekeren. Ik heb alleen verwachtingen van mijzelf en tot op zekere hoogte mijn man, maar daar houdt het dan ook echt wel mee op.
Oh maar dit herken ik ook. Ik ben blij als ik om 20.30 uur 's avonds op de bank zit tegenwoordig, heb geen zin om dan nog naar iemand toe te vliegen.. ben ook vaak voor 6 uur wakker sinds ik een dochter heb dus tja..gewoon moe rond die tijd, in het weekend vind ik het heerlijk met mijn gezin te zijn! Uiteraard maak ik ook tijd voor de vriendinnen die ik wel heb maar gewoon niet wekelijks, ik kan dat niet en voel de behoefte niet. Merk ook wel dat de 'gelijkgestemde vriendinnen' overblijven..en dat zijn er niet heel veel.
Hoi Ts, Jouw verhaal is behoorlijk herkenbaar voor mij. Ik heb nog geen kinderen, dus over het schoolgebeuren kan ik nog niet meepraten. Wel over het feit dat je de ene keer heel boeiend bent voor mensen en de andere keer laten ze je links liggen. Gek genoeg kom ik ook steeds dit soort types tegen. Je zou zeggen dat je een spiegel wordt voorgehouden, maar ik ben juist iemand die WEL een diepgaande vriendschap zou willen. Of liever gezegd: had gewild. Ook ik ben veel te vaak teleurgesteld en tegenwoordig ga ik een eventuele nieuwe vriendschap uit de weg. Klinkt misschien triest, maar eigenlijk heb ik hier best vrede mee. Op die manier tref je geen verwachtingen van mensen en zij niet van jou. Tenslotte heeft iedereen het uiteindelijk toch te druk met zichzelf, dus ook ik ja. In mijn ogen zijn kennissen veel meer waard, het bakkie koffie is dan ook echt gezellig want je hebt veel meer om bij te kletsen. Daarbij is één van de twee partijen niet kwaad omdat 'er te lang niet is afgesproken waardoor hij/zij zich gepasseerd voelt'. Kortom: je voelt geen druk dat je bij elkaar de deur moet platlopen. o ja. Ik denk niet dat jij niet geschikt bent voor vriendschappen, integendeel juist! Ik vind dat je dit goed aanpakt verder. Afstand houden is misschien ook wel goed op dit moment
Wat jij zegt is idd ook wel wat ik denk ( zegt mn man ook) maar ik wilde dat in eerste instantie hier niet benoemen want dan klinkt het misschien zo vooroordelend tja ik zou niet weten waarom ze jaloers op ons moeten zijn. ok we hebben een groot huis en redelijk prijzige auto maar zijzelf woont ook in een mooi nieuw huis, ze doen volop leuke dingen ook, uitstapjes, vakanties, niet minder en misschien zelf meer dan wij. ze hebben het financieel gewoon goed. wij iets beter maar ik loop daar nooit mee te koop en hou mezelf eigenlijk al vaak in als we bv een middagje gaan winkelen ( zag bv de laatste keer een horloge waar ik op slag verliefd op was van MK. ik koop weinig wat duurs of leuks voor mezelf maar deze moest ik hebben) ik heb hem die dag niet gekocht en ben later alleen teruggegaan. verder is er echt niets om jaloers op mij te zijn. Enige wat ook wel steekt is dat ik me op het moment veel richt op mn studie en sport. maar dat doe ik puur voor mezelf en val daar een ander al zo min mogelijk mee lastig. maar een voorbeeld. tijdje terug waren we ergens, wilden ze naar de mac. ik nam een salade en een mc kroket. waarom geen mega menu met friet etc, puur omdat ik A daar geen zin had, B smorgens om half 12 sowieso geen friet hoef, C ik nu buikpijn krijg van vette hap en D ik gewoonweg niet meer dan 1x per week wil zondigen. krijg je weer van die verwijten naar je hoofd... dat ik alleen sla vreet, nou ik eet zelden sla maar het was dan nog het enigste beetje verantwoorde daar en ik weet zeker dat ik meer eet als de gemiddelde vrouw. maar goed, daar ga ik niet eens meer op in. je laatste post over verwachtingen klopt ook ja.. probeer me steeds meer daar ana vast te houden, valt niet altijd mee
Mensen kunnen echt om de meest - voor mij dan-onbegrijpelijke redenen jaloers zijn. Zo had ik een familie lid....bloed mooi, verschrikkelijk slim (zoals een paar Harvard titels op zak en zo), zeer vermogend en een glansrijke carrière, landgoed en leuke vent. Maar die vrouw begon op een gegeven moment ook van die ruk opmerkingen te maken, afstandelijk te doen, je voelde gewoon een bepaalde spanning bij haar. Terwijl we de eerste paar jaar echt goede maatjes waren. Op een gegeven moment is het contact verbroken en vele jaren later kwam ik erachter via via dat ze zo jaloers op mij was. Ik dacht echt wtf, waarom in vredesnaam. Nou ja blijkbaar omdat ik in HAAR ogen zo'n leuk sociaal leven had, lieve vriendinnen, charisma en ja.....een paar kinderen. En dat was nou net het 'enige' wat zij inderdaad niet had....vriendinnen of kinderen. Met het laatste zei ze overigens nooit bezig te zijn, ze wilden zogenaamd nooit kinderen. Nou ja, moraal van het verhaal. Het kan bij je vriendin echt van alles zijn: misschien twijfelt ze of ze zelf wel een goede moeder is, misschien is ze jaloers op je nieuwe figuur, misschien op bepaalde karakter eigenschappen die zij niet heeft....of ja misschien ook wel op jullie bankrekening. Who knows?! De kans dat ze daar ooit voor uit zal komen is nagenoeg nihil maar nogmaals blijkbaar zit HAAR iets dwars en dat ligt niet bij jou!
Heb ook niet echt vriendinnen. En soms mis ik dat wel maar aan de andere kant ik heb zo veel dingen vaak aan mijn hoofd dat ik er zelf misschien niet genoeg voor open staat voel mij al snel te veel, Of te opdringerig. Mis ook de aansluiting. Eigenlijk altijd wel gehad. En ben geen typ om wat te gaan doen wel zou ik het leuk vinden om eens buiten mijn kinderen om eens naar een bios te gaan of ergens gezellig met iemand te gaan eten. Maar allemaal druk leven werk kinderen ect ect. Misschien ben ik ook wel een eigenheimer dat kan. Er zijn vele mensen langs gekomen maar geen een is gebleven ligt dat aan mij ja kan. Wat betreft jouw verhaal het lijkt of ze je wilt overtroeven of wat. Mijn kind is de liefste in de klas zegt de juf geen leuke eigenschap van je vriendin vind ik. Elk kind is lief. Toch en iedereen heeft zo zijn of haar eigen opvoeding. Ook hier het liefst maar twee keer per week afspreken ook hier maar een keer sport vind al druk zat allemaal. Geen werk geen studie wel vrijwilligerswerk doe ik en sta op school ook altijd wel klaar. Zo te lezen heb je genoeg omhanden je gezin werk studie, Deze vriendschap zal denk idd verwateren want die klik raakt kwijt. Dan maar vriendinnen zijn met je zelf. Zo doe ik het. Gebeurt bijna nooit maar heel soms duik ik alleen de mc in. Of alleen even de Ikea in tja haha boekje mee lezen maar zo vermaak ik mij als ik wat voor mij zelf wilt doen buiten mijn kinderen.
Goed dat je voor jezelf kiest. Vriendinnen die roddelen, jaloers zijn en rotopmerkingen maken zijn geen vriendinnen. Die heb ik ook gehad. Wat heb ik een rust gekregen sinds ik heb besloten om afstand te nemen. Nare eigenschap, dat constant spiegelen aan een ander. Er komt vanzelf wel weer een vriendschap op je pad.
wat jij hier schrijft elmo is precies wat ze steeds wil doen ja... overtroeven. zelfde als met haar man... ze zegt ook altijd , haar man is perfect... ehm kom op nou, geen enkele man is perfect als we met alle meiden weg zijn en ze begint daar weer over dat ze de perfecte man heeft plagen we ze ook weleens. dan zit er bv een van ons te mopperen op dr man gewoon voor de gein en dan is het altijd, nee hoor dat doet pietje van mij nooit. mijn piet is echt perfect. dan denk ik ook weleens jeeee. bedoel piet is een beste gast maar perfect zal tie echt niet zijn en hetzelfde idd met de juf... de juf zal zeer zeker gezegd hebben dat haar dochter het goed doet en ze lief is in de klas en goed haar best doet ( want dat is ook zo) zelfde als dat ze over mijn dochter heeft gezegd dat ze het heel goed doet, haar uitstekende best doet en hard werkt maar soms wat teveel de juf speelt. en dat is ook zo. daar ga ik niet over liegen of het mooier maken dan het is. waarom zou ik. nobody is perfect. gelukkig maar. net bij het schoolplein ook weer koeltjes. ik maak me er niet druk om. hier effe spuien heeft me opgelucht en jullie reacties laten me zien dat het iig niet allemaal aan mij ligt
Vreselijk als mensen je proberen te overtreffen. Dit ligt puur aan haar eigen onzekerheid. Heel jammer dat ze dat op deze manier uit. Ik zou met zo'n vriendschap dan ook zeker snel klaar zijn!
Ik ken het gedrag wel, maar gelukkig zijn dat geen vriendinnen van me. Ik denk ook dat niemand dat onder vriendschap schaart. Lullig voor je, dat je die mensen blijkbaar vaker tegen komt. Maar er zijn zat mensen die dat niet doen, ik hoop voor je dat je die ook een keer tegen het lijf loopt.
Wat je in je OP schetst is precies waarom ik ook maar weinig echte vriendinnen heb. Op de een of andere manier kwam er op een gegeven moment altijd een moment waarop er dan gezeik was over het een of het ander. Ik ben in dat soort situaties net een vent, je geeft elkaar een spreekwoordelijke schop onder je *** en dan is het klaar. Maar bij de vriendinnen die ik had werkt dat dus niet, er blijft dan altijd iets onder het oppervlak loeren wat de sfeer ongemakkelijk maakt. Heel veel goede vriendinnen gehad in mijn leven maar stuk voor stuk nam ik op een gegeven moment afstand (of de ander). Ik heb wel een paar beste vrienden gehad, maar dat ging toch niet zo goed in combinatie met mijn gesettelde leven. (Manlief vond dat niet echt prettig) heb nu 1 beste vriendin, van haar weet ik gewoon dat het zal blijven voortduren. Ook omdat haar man en mijn man beste vrienden zijn zullen we toch 'gedwongen' worden, mocht zich een dergelijke situatie voordoen om met elkaar in gesprek te blijven. Kortom ik snap je heel goed.