Vriendin 1 gedraagt zich niet echt als vriendin met zulke oordelen over jou en die uitspraken.... Ik ga bijna denken dat ze jaloers is op jou! Dat ze ziet dat jij het goed voor elkaar hebt. Soms kunnen jaloerse mensen dan ook juist gemene opmerkingen....
Het is of dat ik jou verhaal geschreven heb.. Ooit ook 1 hele beste vriendin gehad, zij ook vroeg getrouwd en kids.. Verder weg gaan wonen en nu veel minder contact helaas. Ik heb heel veel ´vriendinnen´ alleen nooit vast vriendinnen. Het is altijd wel op 1 of andere manier dat het weer verwaterd... En dan geen ruzie maar wat het dan wel is?? Ook 1 vriendin waar ik afstand van heb genomen precies wat jij schrijft.. ooo krijgen jullie kinderen maar 3 kadoos voor sinterklaas? Mijn kinderen veel meer en veel groter.. Mijn kinderen klieren nooit in de auto etc etc. Daar heb ik zelf bewust afstand van genomen..
Maar hier ligt ook een stuk van jouw kant hoor. Als zij een echte vriendin is accepteer je haar zoals ze is. Ook dat ze van opscheppen houdt en soms dingen roept die nergens op slaan. Je bent ook om een reden vriendinnen met haar geworden, waarom kun je dat niet van je laten afglijden? Want eigenlijk accepteer je haar niet zoals ze is, met al haar onzekerheden. Ze heeft waarschijnlijk deze manier om die te uiten. . Want je schrijft zelf dat iedereen zijn tekortkomingen heeft. Echte vrienden kijken door deze dingen heen, en zien de kern die daar achter zit..
Klinkt heel bekend allemaal. Hier zijn er mensen waar ik heel close mee ben geweest, en opeens houdt het op/verwaterd het etc. Ik zit ook op een punt dat ik denk: vriendinnen, heb ik ze nog wel nodig? Ik heb een fijne man, leuke kids, buren waar ik eens bij op de koffie kan en leuk mee kan kletsen, een broer en schoonzus waar ik heel goed mee kan en een paar vriendinnen. Maar die 'paar' worden er ook steeds minder, en het kost de laatste tijd veel energie. Soms/vaak meer dan het oplevert. Moet ook wel eerlijk zeggen dat het mij qua vriendschappen ook wel even hoog zit, wellicht dat ik er daarom zo negatief naar kijk.
Eerst was het niet zo erg. Dat het een beetje bij haar hoort vind ik prima. Maar dat ze nu vervelende opmerkingen steeds over m'n dochter maakt vind ik niet leuk. En nee, daar kijk ik niet doorheen. Bij niemand
Ik had ook zo'n 'vriendin'. Haar huis was mooier, nieuwer, groter, haar trouwdag leuker en haar trouwjurk duurder, haar functie op het werk beter en haar opleiding ook, alle rottige ellende die ze had was erger dan de mijne. Noem maar op, ze had altijd een soort van competitie. Als ik eens iets had begon ze altijd over iets vergelijkbaars van zichzelf wat natuurlijk vele malen erger was. Toen ik mijn laatste miskraam kreeg, wilde ze niet luisteren en begon ze over perfecte leven op te scheppen. Ik heb het contact verbroken, zulke mensen wil ik niet in mijn leven.
Tsja ik weet wel een beetje hoe je je voelt. Echt vriendinnen heb ik ook niet. Waarom? Geen idee. Ik denk niet dat ik zo raar ben. Maar bij alles voel ik me wel altijd het 5e wiel aan de wagen. Men negeert mij altijd een beetje terwijl ik nooit raar doe of gemeen of iets. (voor zover ik weet toch) Ik heb me er inmiddels maar bij neergelegd, ik denk dat ik gewoon niet zo'n aantrekkelijke vibe heb waar mensen wat mee willen. Dan maar alleen.