Ik werd er gister door de kraamhulp en verloskundige nog even op gewezen dat ik het rustig aan moet doen en 6 weken kraamvrouw ben. Ik merk dat ik moeite heb met dat begrip. Deels omdat ik het gevoel heb de controle over mn leven kwijt te zijn. Dat heb ik al een tijdje en komt ook door andere omstandigheden. Maar ook deels omdat ik me fit voel en veel energie heb. Ik probeer die energie dan ook te besteden in het terugvinden van de controle, denk aan een dagritme waarbij wc, badkamer, bed opmaken etc weer een vast onderdeel zijn, misschien nog wel meer als voorheen. Maar tegelijkertijd ben ik bang dat ik misschien te snel ga: pak ik mn rust wel voldoende? Geniet ik wel genoeg? Doe ik niet te veel? Vraag ik niet te veel van mn lijf? Van de kraamtijd van de oudste weet ik alleen nog dat ik geleefd werd door zijn ritme, maar mn jongste is zo veel makkelijker (slaapt beter, meer en drinkt goed, hoef niet voltijd te kolven). De opmerking van zowel kraamhulp als verloskundige over het zijn van kraamvrouw draagt bij aan de twijfels die ik heb. Dus vroeg ik me af hoe anderen omgaan met het 'kraamvrouw zijn'? Doe jij alles weer wat je voor heen deed of heb je echt een aantal weken rust gehouden? Was deze periode voor jou echt anders, buiten het feit dat je een baby had?
ja ik deed minder.. en niet perse omdat ik niet wou of niet kon... Maar ik had echt geen zin om het risico te lopen op een verzakking oid..
Ik ben nu krap 4 weken kraamvrouw... En ik merk dat ik echt niet alles kan wat ik kon voor het derde trimester. Ik mis absoluut de controle die ik toen had over mijn leven. Aangezien mijn man zaterdag weer begint met werken jeuken ook mijn handen om meer te gaan doen in het huishouden en alle andere dingen... Maar zo snel ik te veel doe, merk ik meteen dat ik depri wordt en niet van onze prachtige dochter kan genieten. Ik zet dat dan ook bewust op nummer 1. Ik zou zeggen, zet genieten even bovenaan je prioriteitenlijstje... En hou jezelf lekker in de gaten... Als je echt niet meer kan genieten, omdat je van jezelf alweer zoveel "moet": pak dan je rust en ga weer wat minder doen. Er komt echt wel weer een dag dat je de boel weer in check hebt. Baby'tjes zijn maar zo kort klein... Beter dat we daar elk beetje plezier uithalen nu het nog kan. Een geweldig huishouden, een goed dag- en nachtritme... Het komt wel weer.
Ik heb alleen bij de 2e echt mijn rust moeten pakken en ook gepakt vanwege het herstellen van bekkeninstabiliteit. Maar naast de intensieve tijd met borstvoeding, kraampjes en eigen vermoeidheid etc heb ik bij de andere twee wel meteen na de kraamweek alles weer opgepakt. Moest toch gebeuren en bij de jongste moest de oudste ook naar school etc. Ging eigenlijk ook prima.
de eerste week mocht ik niks doen van ml terwijl ik me eigenlijk wel goed voelde. hij had ook een week vrij genomen om voor ons te zorgen. na die week had ik eigenlijk geen zin om zelf weer in de benen te komen maar je moet wel.. ik ben rustig aan weer begonnen en heb nog best een week of wat een middagslaapje gedaan. zodra je moe word of merkt dat je niet zo lekker in je vel zit stoppen met je taken en lekker rustig aan gaan doen. ik ben zelf van mening dat je lijf zelf aangeeft wanneer het teveel word
Ik heb de eerste twee weken iets minder gedaaan,en daarna deed ik alles weeer. Achteraf gezien had ik meer mijn rust moeten pakken
Ik begrijp je. Ik was ook zo. Stond een uurtje na de bevalling rond te lopen bij mijn eerste. Had geen pijn, nergens last van, was niet geknipt of gescheurd dus dat doet veel. Na een paar dagen was ik wel moe van de nachtvoedingen maar het ging goed. Dus ik begrijp je wel. Zou zeggen dat je gewoon doet waar je zin in hebt. Ik heb het niet zo met dat "6 weken kraamvrouw" zijn. Als je het kan doen en je hebt echt nergens last van, waarom dan niet. Vroeger in de tijd van mijn moeder moesten vrouwen een paar dagen na de bevalling weer gaan werken, al was het thuis of op hun werk.
Ik wist zelfs niet dat je zes weken kraamvrouw bent. Heeft niemand me ooit gezegd. Ik liep dus gewoon rond enkele uren na de bevalling, en ik heb ook niet echt extreem gerust die eerste weken.
Doe datgene waarbij je je goed voelt. Ik ben een slechte kraamvrouw. ik verplicht me zelf 1 tot 2 dagen in bed te blijven, langer houd ik niet vol. Ik hou niet van rusten, kan geen klusjes laten liggen. Na zes weken ben ik zeker alweer de oude. MAAR...dat geldt niet voor iedereen en ik denk dat iedereen die tijd moet nemen die ze nodig heeft voor haar herstel. Als jij je goed voelt, prima toch?
Ik heb de eerste week me lekker laten verwennen. Zolang de kraamverzorgende er is blijf ik in bed. Natuurlijk loop ik ook wel even op, maar meer niet. Nu was het mijn 7de kind, maar ik heb dat bij allemaal gedaan. Als de kraamverzorgende weg is ben ik weer op, maar ik doe het wel rustig aan. Niet omdat ik bedenk dat ik nog 6 weken kraamvrouw ben, maar omdat mijn lijf het gewoon aangeeft. Ik denk dat het belangrijk is om naar je lichaam te luisteren. Als het goed gaat, prima. Ben je moe oid? Dan lekker je rust nemen.
Ehm, ik wandelde 2 uur na de bevalling met zoon in de maxi cosi in mijn arm zelf het ziekenhuis uit, heb mijn bed alleen in de nachten gezien en had 1-1,5 uur kraamzorg per dag de eerste 5 dagen. Maandag bevallen, vrijdag alleen naar dorp geweest in de auto, zaterdag met baby naar supermarkt gewandeld en zondag moederdag gevierd in het bejaardentehuis met schoonouders (uur rijden enkele reis). Bij de eerste heb ik me meer laten betuttelen, nu 9 jaar later was ik 9 jaar wijzer en zekerder van mezelf. Kraamtijd, dat getut doe ik niet aan
Wij hebben de eerste week doorgebracht in het ziekenhuis, dus was er voor mij niet heel veel te doen. Wel kreeg ik op m'n kop van de verpleegster, toen ik naar huis mocht en zelf ook een grote tas met spullen aan het sjouwen was En de volgende dag toen we zoon op mochten halen en weer thuis waren, heb ik eerst nog m'n huis lopen stofzuigen (het was echt een bende omdat vriend continu heen en weer naar het ziekenhuis ging om bij ons te zijn en huishouden stond even niet op zijn lijstje ) en de wc schoon gemaakt. En ook toen de kraamzorg er was, gewoon nog m'n eigen was gedaan. Mocht het alleen niet ophangen van haar haha. Verder moest ik het wel redelijk rustig aan doen, want mijn knip was gaan ontsteken en open gegaan, en met een open wond ben je toch iets minder enthousiast om dingen te doen Maar als jij je er prettig bij voelt om weer wat taken op te pakken, zou ik denken, vooral doen. Laat alleen de echt zware dingen even voor wat het is, je bank verschuiven om erachter te stofzuigen ofzo En neem je rust! Als je ergens geen energie voor hebt, is dat ook goed.
Noem mij dan maar lui ofzo maar ik was helemaal kapot na de bevalling en ik heb het toch echt al die weken rustig aan gedaan. Niet teveel doen op 1 dag, 's middags proberen te slapen en het zwaardere werk aan man overgelaten. Mijn moeder kwam 1x in de week om wat in het huishouden te doen. Kraamzorg had me trouwens op het hart gedrukt om de eerste 3 weken niet te fietsen (brrr, moest er ook niet aan denken) en 6 weken absoluut niets zwaars tillen. Geen wasmanden vol, geen boodschappentassen, bierkratten, enzovoort.
Bij je eerste moet je echt je rust nemen, dan heb je verlof, en nog geen zorg over andere kinderen, probeer die rust ook echt te pakken, Bij de tweede kon ik ook mijn rust pakken want de eerste was mog maar 18 maanden en sliep ook nog overdag, dus ik kon af en toe even lekker terug naar bed. Bij de derde ging de oudste naar school en kwamen er vriendjes spelen of hij ging uit spelen, de tweede was nog thuis maar sliep niet meer. De vierde heb ik helemaal geen kraam periode gehad doordat hij met spoed opgenomen werd in Nijmegen, hoewel ik de kraamzorg zelf niet gemist heb, heb ik het rust nemen wel gemist, onze zoon lag heel kritiek met CHD, ik zat in het Ronald mc Donald huis, in het weekend kwamen mijn man en andere kinderen, bij onze zoon slapen op de ic kon natuurlijk niet dus in de nacht moest ik weg, in de ochtend om 05.30 was daar en ik ging om 00.00 uur weer weg om er vervolgens de volgende ochtend weer te zijn, continu die lange gang op en neer in Nijmegen, en dan nog naar het huis lopen terwijl je je punani op de enkels hebt hangen en nog helemaal beurs voelt.... Deze keer heeft het van onder ook langer als ravage gevoeld dan bij de andere drie, Slapen hoef je niet te doen als je dat niet fijn vind, maar lekker op d'r bank liggen met de baby op je buik en rustig theetje drinken met een filmpje is ook fijn ! Geniet er lekker van
Ik heb me alleen de eerste week echt kraamvrouw gevoeld en me daar ook naar gedragen. Dus idd rust genomen, en me laten verwennen, haha. Vooral bij de tweede en de derde had ik daarvoor echt geen tijd na de kraamweek. Aan het eind van die week stond ik ook gewoon weer bij school, moest naar zwemles, boodschappen doen etc. Dat gaat tenslotte allemaal door. Mijn man was ook niet vrij, dus ik moest het allemaal zelf doen. Bij de eerste was het op mijn werk ook een beetje lastig en toen ging ik vanaf een week of 3 alweer af en toe aan het werk, omdat we anders teveel vastliepen. Wel heb ik geprobeerd af en toe even 's middags een uurtje rust te nemen, vooral bij de derde. Want als je eenmaal weer moet werken komt daar al helemaal niks meer van, terwijl je het echt wel kunt gebruiken. Dus of even slapen of anders gewoon even op de bank met een boekje of DVD.
6 november bevallen van 1ste kindje. Was geknipt. Deed 6 dagen veel pijn, maar ben niet iemand die zich laat verzorgen. Ik doe alles wel zelf. Gewoon door de pijn heen bijten. Ik laat ook niet zien dat ik pijn heb. Dat betuttelen hoeft niet voor mij. Heb ook het gevoel dat veel mensen ervan profiteren na de bevalling. (Niet iedereen natuurlijk, maar er zijn er wel!) Niks voor mij. heb natuurlijk nog geen andere kinderen rondlopen hier. Ik ging dus meteen verder met mijn leven. (Huishouden, boodschappen, autorijden,...) Heb nooit een kraamhulp gezien en dat gaat perfect. Ik zou ook niet weten wat een kraamhulp hier zou moeten komen doen. Huishouden is op orde en spendeer vele uren met mijn boeleke. (+ live borstvoeding + kolven) en ik rust ook voldoende. Maar dat is heel persoonlijk he. Maar wie wel graag kraamhulp wil, moet dat gewoon doen! Zorg gewoon dat je in een situatie zit waarin je je goed voelt. Zodat je ten volle kan herstellen en genieten van je nieuwe kindje. Met of zonder kraamhulp...
Ik werd een beetje manisch in mijn kraamtijd. Daardoor ben ik mezelf vaak voorbij gelopen. Dat had effect op de bv. En een paar weken later kreeg ik de klap dat ik lichamelijk erg uitgeput was. Wat verstandig is ligt ook een beetje aan hoe je in elkaar zit en of je jezelf in het verleden makkelijk voorbij bent gelopen.
Ik wist niet eens dat je 6 weken rust moest houden. Dacht dat dat alleen was bij een keizersnee. Bij mijn oudste was ik ruim 9 weken een vaatdoek. Was slap, geen energie en futloos, en lichamelijk veel pijn van de knip dus kon bijna niks. Dit keer liep ik dezelfde dag al rond in huis en aan het eind van de kraamweek ben ik al naar buiten geweest. Nu voel ik me echt top, ben al naar Ikea gegaan, boodschappen etc. Maar merk wel dat ik mezelf moet corrigeren om niet teveel te doen. Ik vergeet doordat ik me goed voel dat ik tillen bukken etc beter niet of niet teveel kan doen.
Nou 6 weken wist ik ook niet eens dacht idd ook alleen bij ks... Maar de eerste twee weken kon ik niet erg veel. Eerste 5 dagen in het ziekenhuis daarna nog 5 dagen kraamzorg gehad. Had ik ook echt nodig. Vooral door de hechtingen etc. Op dag 11 ben ik op verjaardag geweest bij mijn schoonvader , was 3 uurtjes weg maar was daarna echt kapot. Vriend moest gewoon werken dus toen de kraamzorg weg was heb ik wel alles zelf weer gedaan (op boodschappen na , we woonden toen 3 hoog zonder lift dus de baby sjouwen was genoeg haha) maar stofzuigen etc deed ik wel , was daarna wel even moe maar ging dan lekker met de baby liggen. Toch ging het na die twee weken ineens een stuk beter. Die 6 weken was voor mij dan ook niet echt nodig. Nou dan ik dat het echt bij elke bevalling anders is. Je hoort zoveel verschillende verhalen ook van moeders met meerdere kinderen.
Dit dus althans zoveel mogelijk. Als alleenstaande mama ( hoewel ik veel hulp kreeg van ouders) is dat wel eens moeilijk.