Hallo, Ik heb 2 prachtige zonen half jaar en ruim 2 en half. ik hab altijd gezegt 2 kindjes en niet meer. Het voelde compleet! Ik heb niet de makkelijkste kindjes ( allebij slaapproblemen ) de oudste van baby af aan huilbaby geweest en ziekenhuis opnames medisch slaapcentrum etc rijker. en de jongste is ook geen beste slaper maar hij doet het gelukkig wel stukken beter als zijn grote broer.Dit alles heeft ons ontzettend uitgeput zowel geestelijk als lichamelijk en we hebben ook de nodige ups en down gehad. met de 2de een behoorlijk zwaar kraambed gehad een behoorlijke psygische dreun waarbij het echt wel even heeft geduurd voordat ik alles weer een beetje kon relativeren en een plekje kon geven.dit is ook wel 1 van de redenen waarom ik heb geroepen dat ik met 2 kindjes compleet ben. maar nu sinds een tijdje droom ik allemaal dat ik van een 3de kindje beval, dit x een meisje. deze dromen voelen ook veel echter als anders. ik heb dan ook werkelijk 10 zwangerschaptesten gedaan om te kijken of ik niet perongelijk zwanger was. aangezien mijn buik maar dikker en dikker werd. maar nee negatief.ook wel logisch want heb een mirena spiraal en hij is meerdere malen gescheckt of hij wel goed zat. heb hem er vorige week uit laten halen. ( bleef er last van houden ). een 3de kindje is in onze situatie op dit moment zoiezo geen goed idee en zouden we niet kunnen handelen. Maar waarom denk ik er toch steeds zo over na en blijf ik er over dromen? is een 3de kindje in de toekomst nu echt wat ik zou willen? is het een moederinstinct?zijn het de hormonen? of is het toch stiekum dat ik nog een plaatsje in mijn hart over heb voor nog een klein wondertje? ik kan het maar geen plaatsje geven. ik zou willen dat ik kon zeggen ik voel me compleet maar ergens voel ik iets anders. hoe kan dat nou? ik snap mezelf niet. herkent iemand dit gevoel?
Ik snap je. Ik ben nu zwanger van mijn tweede. Ik haat het om zwanger te zijn, ben de hele tijd angstig. Maar toch, een derde.... Ik denk niet dat het verantwoord is, mijn hersenen zeggen nee, maar mijn gevoel. Tja... Ik hou zoveel van mijn zoontje en ik hou zoveel van mijn meisje in mijn buik en om nog zo'n wonder te hebben zou weer zoveel toevoegen aan ons leven. Aan de andere kant, financieel is het beter om 2 kinderen te hebben. Ik kan ze dan alles geven wat ze nodig hebben. Misschien qua aandacht ook. Maar gied, wat denkt je partner over een mogelijke derde? Misschien is dat doorslaggevend? Mijn partner staat open voor beide opties, wat het niet makkelijk maakt. Maar goed, eerst mijn meisje krijgen ☺️
nee hihi mijn man moet niet aan een 3de denken. ook omdat hij nog een trauma heeft overgehouden aan ons eerste zoontje. daar hebben we wat mee af getobt. huilen huilen huilen niet slapen. en nu nog steed niet zelfstandig inslapen zonder medicijnen. ook niet kunnen doorslapen. komt 2 tot 6x iedere nacht ( hooguit 5x doorgelapen in ruim 2,5 jaar ) hier een hele mediche malle molen mee gelopen. ruim jaar terug bleek ik zwanger te zijn van ons 2de wondertje zomaar spontaan en onverwachts. gelukkig was dit een rustig ventje met zijn geboorte en nu overdag ook gewoon een gemiddeld kindje. maar ook een nachtbrakertje maar niet zoals zijn broer. met dit in ons achterhoofd zijn wij toch wel heel bang om nog ooit voor een derder te gaan. maar mijn gevoel nijgt er wel heel erg naartoe te gaan. ook om toch een gokje te wagen dat het mischien wel een meisje word. ( als het jongen is ook harstikke leuk hoor) ik weet het niet mischien over een paar jaar als alle rust is wedergekeerd. dat ik een volmondige ja of nee kan zeggen.
Alsof ik mijn eigen verhaal lees! Maar dan andersom, wij hebben 2 meisjes en ik heb al een hele tijd het gevoel dat er nog een jongentje bij ons wil komen. Vroeger wilde ik altijd 2 kinderen als het mij gegeven zou worden. Mijn man dacht er net zo over toen we het over onze kinderwens hadden. Onze 1e dochter was een droom baby!!! Slapen ging perfect, eten ging super en ze was echt de allerliefste en mooiste baby die je je maar kan wensen! Totdat er steeds meer ´gekke´ dingentjes kwamen die wij niet goed konden plaatsen. Lang verhaal kort; ze heeft klassiek autisme, een ontwikkelingsachterstand en een motorische achterstand. Inmiddels hebben wij behoorlijk veel extra zorg voor ons mooie meisje van bijna 4,5 jaar en deze zorg zal met de tijd niet minder worden... De oudste was 2,5 jaar toen ik na 2 miskramen en een medisch traject zwanger raakte van onze 2e dochter. Er was voor de oudste toen nog geen diagnose en problemen waar we nu tegenaan lopen waren toen nog niet of amper zichtbaar. Eenmaal geboren bleek de jongste veel te huilen. De oudste huilde (krijste!!!) elke keer keihard mee We werden echt he-le-maal GEK! We hebben het vreselijk zwaar gehad en toen na 5 maanden bleek dat de jongste pijn had door de te snelle geboorte en een paar behandelingen van de osteopaat haar super goed deden, voelde we ons zo vreselijk schuldig!!! We hebben gewoon nooit het idee gehad dat ze pijn had in haar hoofd / nek en toen dit wel zo bleek te zijn voelde we ons de slechtste ouders op aarde Helaas is onze jongste door deze traumatische ervaring nog steeds heel gevoelig voor aanrakingen op haar hoofd / gezichtje, dus aan- en uitkleden of neusje schoonmaken (nu met al dat snot steeds) is nog steeds geen hobby van haar. Het meehuilen doet de oudste niet altijd meer, ik denk zo'n 40% van de aantal keren dat de jongste huilt. Maar we zijn er aan gewend en het huilen is gelukkig sneller over. Ondanks dit hele drama, werd mijn gevoel om voor een 3e te gaan toch steeds sterker. Mijn man wilde het niet, vond het genoeg zo. Financieel gaat het met 2 prima, 3 is toch duurder. In de auto passen geen 3 kindjes achterin en we hebben geen slaapkamer over, dus een 3e zou bij de jongste op de kamer moeten. Daarnaast zijn 2 kids goed te troosten door een papa en mama, met 3 is er toch altijd eentje die er een beetje buiten valt naar ons idee. Maar mijn gevoel bleef sterk en samen met mijn man heb ik besloten om de natuur op z'n beloop te laten tot mijn 33e verjaardag en te kijken of ik nog zwanger zou worden (voordat ik zwanger werd van de jongste heb ik te horen gekregen dat ik voor mijn 40e in de overgang kom en nu al veel minder kans heb op een zwangerschap). We kozen ervoor geen MMM te doen, ik geloof in het lot en als het niet meer zou lukken dan was ik ook heel gelukkig en blij met onze 2 prachtige meisjes!!! Maar vorige week zaterdag was daar dan toch die positieve test! Slechts 5 maanden nadat we hadden besloten er voor te gaan. Met recht een WONDER!!! Natuurlijk zien wij beren op de weg, het zal zeker niet makkelijk zijn. Maar ow wat voelen wij ons gezegend met dit 3e kindje op komst!!! Een jongentje, dat kan bijna niet missen toch?
nou inderdaad zo voel ik het ook ondanks zo zwaar we het al hebben toch het gevoel naar een 3de gestuurd te worden.een gevoel wat ik niet kan beschrijven. wij hebben ook altijd gezegt 2 kindjes als het toelaat. voor de eerste ook in de mmm. 2de onverwachts spontaan. hier ook osteopaat manuele therapuit . kinderartsen medische slaapartsen etc rijker. ook wel de nodige rugzak. nu met ons tweede kindje zien we dat hij de prikkels van zijn broer moeilijk kan verdragen en het hem soms even teveel word. en ja teveel prikkels kan ook tot veel lichamelijk last uiten. de natuur zijn gang laten gaan zoiezo.als het zo moet zijn dan zal het inderdaad komen. maar voor voorlopig nog even safe en mocht mijn man het gaan willen en onze kindjes zijn wat stabieler en meer in evenwicht dan zal het de tijd zijn. het gekke was.ik heb mijn spiraal eruit laten halen bij de gyn omdat ik er allemaal last van bleef houden . buikpijn , humeurig bloeden. toen vertelde mijn gyn dat enkel een condoom niet veilig genoeg was.. ik heb dat nog nooit van een gyn gehoord. naar mijn weten is een condoom toch best wel veilig als je gewoon normaal doet. toen dacht ik nog ik word steeds "aangestuurd" op een zwangerschap. pas geleden wilde ik mijn babyspullen verkopen. heb het 1 en ander wel verkocht. maar toch heb ik nog dingen achter gehouden voor het geval dat... toch speelt me nog wel de vraag waarom ik een 3de zou willen en het mezelf zo moeilijk wil maken? is het omdat ik stiekum nog wel een meisje zal willen? ( jongetje vind ik overigens ook leuk hoor ) of omdat ik weet dat er betere tijden komen? en omdat de kids op latere leeftijd veel aan elkaar kunnen hebben. gezelligheid etc. financieel gezien vind ik het wel heel pittig.niet onmogelijk maar vliegtuig vakanties zitten er niet in. ( nu ook al niet hoor ) er blijft twijfel bestaan. en gelukkig mag dat nog mijn jongste is nu 7 mnd. maarja mijn gedachten spelen wel nu en dat vind ik vervelend. en ik probeer in compromis met mezelf te komen. ik wil er niet aan denken omdat het nu nog niet de tijd is ervoor. ook heb ik een dubbel gevoel met gemeenschap. we doen gewoon veilig hoor maar ja de gedachten van nog een baby dwalen dan steeds door mijn hoofd niet echt romantisch he... en nu ben ik ook nog is bang geworden door de gyn met dat verhaal dat enkel een hoesje niet veilig is.. pffff... en dan denk ik weer : het zou toch niet gebeuren dat het perongelijk gebeurt.. kortom een hoofd wat van slag is.
ow hihi en natuurlijk GEFELICITEERD!!!!! dat is even een leuke verassing. en ik denk ook een beetje schrikken dat het toch echt gebeurt is
Ja hoor, je bent echt niet de enige Ik wilde altijd 2 kindjes, een meisje en een jongen. Eerste was idd een meisje, maar die zwangerschap ging helaas mis, daarna heb ik twee mooie zoons gekregen. Die ook beide de nodige extra zorg hebben en vragen. Ik zou wel gek zijn om er nog een te willen, gezien de issues die ik lichamelijk heb ook. En toch het voelt niet compleet! Ik wil er nog 1 keer voor gaan en ga dan voor een meisje dmv aanpassen dieet en leefstijl. Hopelijk lukt dit en voelt ons gezin dan compleet.
Ik zou zeggen: combinatie van hormonen en gewoon je gevoel. Ik zou zeggen: afwachten en over een poosje beslissen.
Het is heel wat ingewikkelder dan dat Ja het zaadje heeft een x of y chromosoom, maar de vrouw bepaalt welk geslacht het meest kans maakt.
ooh oke wist ik niet. wel dat de x en y qua snelheid en levensduur verschillen maar met dieet geslacht beinvloeden nooit gehoord. weer wat geleerd. voor mij maakt het niet zoveel uit mocht ik een 3de krijgen welk geslacht. alles is welkom. zou het leuk vinden als het een meisje zou zijn. maar mocht het niet zo zijn ook leuk
Dat is de shettles-methode (jongens zijn sneller en gaan eerder dood, meisjes langzamer en leven langer) en die is jaren geleden al onderuit gehaald. Werkt niet, was het maar zo makkelijk Maar met die instelling maakt het idd niet uit
wat voor dieet is het als ik vragen mag? ben nieuwsgierig of het mijn eetpatroon waaardoor ik jongetjes heb ik ben een zout en veteter voorla veel chips maar ben wel gewoon slank . ( nouja een klein buikje dan)
Jongentje veel zout en rundvlees eten jonge kaas. Meisje spinazie melk oude kaas ect.. als meisje wil moet het vocht zuurder zijn en bij jongens milder... Zoiets ongeveer.. kan je Google
Oow en wat ik las.. was als de vader rookt en drinkt dat je meer kans op meisje hebt (zou persoonlijk niet voor gaan) En had ergens gelezen als het dag voor ei of op meer kans op jongen. Twee dagen ervoor 50/50 % en meer dan drie dagen meer kans op meisje. Maar vind het persoonlijk niet echt kloppen.. want vriendin van mij heeft 1 dag voor ei gedaan en krijgt meid. Maar effe terug topic... haha Jou gevoel snap ik. Ik had het na mijn tweede. Eerste kei makkelijk kind en tweede oei.. daar hebben we mee afgezien! Ook heel veel mensen vonden het knap dat we als nog half om half voor derde gingen.. maar elke zwangerschap is anders en elk kind is anders is mijn ervaring en drie vind ik persoonlijk geen derde wiel, soms ook wel merk ik nu, maar dat is omdat de jongste nog niet alles begrijpt van de oudste twee en daarbij komt dat ze elkaar toch uit testen wat hun plek is in de (roedel) om het zo maar effe te zeggen. Zou zeggen volg je gevoel
Nee, het is nog ingewikkelder en simpeler (ja lekkere contradictie he? ) dan dat, ik heb nu geen tijd om uitgebreid te schrijven en ben bezig met een artikel waarin ik het uitleg. Helaas is mijn laptop gecrashed met al mijn data erop grrr. Die moet dus gemaakt worden, anders kan ik helemaal opnieuw beginnen Maar ts je mag me even een pm sturen, dan kan ik met je meekijken.
Herkenbaar verhaal. Hier twee moeizame bevallingen, geen roze-wolk-kraamtijd en twee hele slechte slapers (nr 1 een huilbaby en nr 2 reflux). De jongste slaapt nog steeds onrustig, maar het gaat veel beter. Eindelijk zijn we niet altijd zo moe meer. Hier twijfelen we over een derde. Ons gevoel (mijn man denkt er hetzelfde over) schreeuwt ja. Maar als we er dan even over nadenken: straks hebben we weer een 'moeilijke' baby, weer twee jaar niet slapen, en we hebben ook al twee jongetjes die aandacht nodig hebben. Dus doen we niets, wachten we af. Misschien dat we volgend jaar er toch voor durven te gaan. Ik adviseer je nog even te wachten tot je wat meer rust hebt en weer beter slaapt. En als jullie gevoel echt zo sterk is: ga ervoor.
Ik heb altijd het idee gehad dat ik 2 meiden zou krijgen. Dus toen de 2e een jongen bleek te zijn moest ik even omschakelen. Ik wilde echt geen 3e meer, omdat ik niet de makkelijkste zwangerschappen heb gehad. Mijn man wilde op zich nog wel 1 erbij, maar vond het ok dat het er bij 2 zou blijven. Maar ik ben nu toch zwanger van de 3de. Absoluut niet gepland, maar erg welkom. En blijkbaar is een condoom idd niet zo heel veilig. Nu afwachten of het inderdaad een meisje wordt (al is mijn voorkeur nu helemaal verdwenen hoor ).
ooh nee zowiezo als we er voor kiezen duurt het zeker nog we een jaar of langer hoor eerst even wat betere nachtrust en volledige focus op mijn zoontjes. zou ze niet willen verwaarlozen.