faalangst is inderdaad heel wat anders. vaak is het de reden van onderpresteren. het kind lijkt foutloos te werken. maar hij vlucht van alles waar hij niet van zeker is dat hij foutloos kan maken. je ziet dus niet een kind dat van slag is wegens een gemaakte fout of wanneer iets niet lukt. maar een kind waarvan je weet dat hij iets wel zou kunnen maar niet wil proberen. je ziet dan dat het kind van alles verzint om niet te proberen of iets niet te af maken. haakt af. weigert etc om te oefenen. iets nieuws is dan een bron van angst. mijn zoon moest dan naar de wc rennen, of in broek plassen, of vol houden zeggen dat het niet leuk is, stom is. omdat hij bang is om te falen. je ziet ook dat hij enorme sprongen maakt. iets dat ineens zonder oefenen te voorschijn komt. ineens iets heel nieuws waarin hij helemaal geen interesse toonde. want hij kent het gevoel niet zo goed dat je overkomt wanneer je ziet dat je een fout gemaakt heeft. iets dat niet meteen lukt, of snapt. hij doet dan alles om dat gevoel niet te hoeven krijgen. het voelt als een hel. echt angst. een kind dat van slag is wanneer hij een fout maakt is een kind dat het gevoel goed uit kan drukken. is met verwerking bezig van dat gevoel. juist een kind dat foutloos is of heel weinig nieuws uit probeert. die heeft faalangst, die durft dus niet. om dat te behandelen moest mijn zoon juist faalervaringen krijgen(vaak adviseert men succes ervaringen, die gaan dus natuurlijk samen) dus nieuwe moeilijke dingen samen met mij proberen en ik ben er voor hem als hij faalt. leren van fouten, leren fouten maken, steeds beter worden door oefenen deze zijn heel erg moeilijk om toe te passen, zoontje snapte dat allemaal heel erg goed, maar wilde het gevoel nog steeds niet hebben. heel eng gevoel kennelijk voor een klein kindje. hij is nu veel beter trouwens en wil niets anders dan iets nieuws en moeilijks! want dat is nooit saai! de juffen op school hebben ook heel goed omgegaan met zijn angst. ze pushen hem nooit te ver. daar ben ik blij om. ze praten echt goed met hem en geven steun en helpen hem wanneer hij dat nodig heeft.
het is ook dat het kind het door heeft wat hij moet weten en wat hij moet moeilijk vinden. zo wil hij niet laten zien wat hij goed kan, spelt een beetje, dat is voor moeilijk, terwijl thuis wel helemaal makkelijk gaat. waarom? nou, als hij laat zien zo ver tot het werkelijk moeilijk wordt, moet hij echt hard werken en misschien fouten maken in de werkjes. OF heel erg op vallen door wat hij kan en zo een reactie daar op kan hij niet aan: 'OOO wat knap kun je dat al' enzovoort. dat wil zo een kindje niet weer hebben in de klas, want dan kijken alle kinderen naar hem toe, denken dat hij anders is. dat wil hij niet. verlegen en bang.
Jitte is mijn jongste en die zit nu in groep 3. Zij loopt ook wat voor, maar niet zo overduidelijk als Jelle. Vorig jaar in groep 2 gaf de juf dat ook aan, maar heeft daar niet heel veel mee gedaan. Wel een beetje, zoals als ze letter leerden, Jitte ook de letter schreef, maar waar de andere kindjes een tekening maakten van een woord wat met die letter begon, mocht Jitte daar dan ook het woord bij schrijven. Zoiets dus. Maar voor de rest heeft de juf het niet echt gestimuleerd, dit was een beetje een ouderwetsere juf, die het spelen en samenwerken belangrijker vind. En eigenlijk ben ik het daar wel mee eens, tot op zekere hoogte. Pas als een kind zijn draai echt niet kan vinden, moet je als juf actie ondernemen. Bij Jitte was dat dus niet het geval. Nu zit zij helemaal op haar plekje in de klas. Ze heeft het enorm naar haar zin in de klas, heeft vriendinnetjes en komt over het algemeen vrolijk thuis. En eerlijk gezegd vind ik dat op dit moment belangrijker dan die eventuele voorsprong. Ze werkt nu wel, samen met een paar andere kindjes in een zonboekje, en dat gaat haar goed af. Bij ons word er in groep 3 nog behoorlijk veel geknutseld, eigenlijk iedere middag wel. Ze hebben ook nog speelhoeken, al is dat natuurlijk minder dan in groep 2. De ochtend is bij ons voor het leerwerk en de middag voor de creatieve vakken en nog wat spelen. Nu zijn ze bijvoorbeeld aan het oefenen voor een voorstelling op de komende vrijdagmiddag. Dan worden we verwacht op school om te komen kijken.
Dit klinkt wel heel positief gelukkig Ik vind ook niet dat ze echt iets moeten doen met die voorsprong, maar wel ervoor zorgen dat ze zich niet gaat vervelen. Hier in groep 3 echt wel een stuk minder spelen (maar inderdaad nog wel een paar soort van hoeken en ook wel knutselen) en ze is juist nog heel speels, maar goed we zullen we zien, ze heeft nog wel even Hier elke 2/3 maanden een opvoering (elke klas), zijn ze ook wel een week elke middag voor aan het oefenen. Ik denk en hoop dat het in geval van onze dochter ook alleen maar in haar voordeel gaat werken dat ze voorloopt. Ik hoop alleen dat ze niet te snel gaat. Maar goed, dan maar wat meer aandacht aan schrijven besteden want ze schrijft wel en ook de juiste letters, alleen de manier van schrijven is een beetje apart. Misschien is dat wel iets om nog aan te geven aan de juf. Want ze schrijft best veel en leert nu dingen verkeerd aan. Dat is natuurlijk niet handig want ze doet het dan 9 maanden verkeerd (tot aan groep 3) en moet het straks weer goed aanleren.
zoontje schrijft al heel lang(voor hij 3 was begon hij) en veel maar dit jaar eerste keer leert hij schrijven en dat gaat goed. hij mag schrijven zoals hij wilt wanneer het om werkjes gaat maar in schrijf les leert hij de juiste manier. school vindt het heel normaal. geen probleem. hij is niet de enige in de klas die aan elkaar schrijven niet zo goed kan. maar die andere leerlingen kunnen hun antwoorden ook niet leesbaar schrijven omdat dat de enige manier is waarop ze kunnen schrijven. zoon schrijft leesbaar met losse letters en leert aan elkaar schrijven op zijn eigen nivoo. dus maak je geen zorgen!
Ok dat is fijn. Aan elkaar schrijven hoeft ze natuurlijk nog niet, maar het is misschien wel fijn als de juf af en toe haar een letter leert in schrijfschrift. Denk dat het geen kwaad kan. Weet alleen niet of ze er motorisch al aan toe is, dat zal de juf in moeten schatten. Ze houdt nog heel vaak haar potlood/pen verkeerd vast, al las ik van iemand hier op het forum dat een kindje van 7 dat nog steeds doet en gewoon netjes schrijft.
Ga hier even meelezen.. Onze middelste (maart 2011) heeft mede door het meekijken en soms meedoen van groep 2 (hakken en plakken), zichzelf de eerste woordjes aangeleerd en leest nu boekjes M3. Ze is erg onzeker (net haar moeder wat dat betreft) dus heeft er iets positieve ondersteuning bij nodig. Ook heeft ze zelf een begin gemaakt met rekenen. Vind het toch lastig hoor. Oudste was vlot, maar die vond het spelen in de klas heerlijk. De middelste komt soms echt gefrustreerd uit school van 'en nu ga ik lezen, pff'. Laatst aangekaart met het 10 minuten gesprek en ze gaat nu meer meedoen met de dingen van groep 2, maar ze 'moet' nog 1.5 jaar bij de kleuters. Ze is ook erg dik met twee vriendinnetjes dus korter kleuteren gaan wij echt niet doen: daarvoor voelt ze zich nu net fijn in deze klas (ze is heel erg verlegen), maar er gaat misschien wel sprake zijn van stof uit groep 3 meedoen als het zo doorgaat.
Hier gaat het ondertussen redelijk. Wel een drukke tijd achter de rug. Sinterklaas vind mijn dochter eigenlijk veel te spannend. Ze was blij dat het weer voorbij was. Voor de andere moeders; mijn ervaring leert inderdaad ook dat ze pas met je kind aan de slag gaan en echt een plan maken, als je er om vraagt. Afwachten is vaak niet de beste aanpak.
dat helaas. bah. we wachten nog steeds dat de juf geschikte verrijking vindt. hij krijgt ondertussen sudokus. 20 sudokus in zijn la zag ik. maar het verveelt natuurlijk ook op een gegeven moment.. en er zijn ook zo veel beschikbaar qua materieel. waarom moet het zo lang duren; o ja, zoontje is niet de enige leerling in de klas...maar goed, de rest doet gewoon wat er in de klas is daar hoeft ze niets uit te zoeken. alleen hij moet iets anders krijgen-staat in de handelingsplan die nog niet af is-. ... en wij mogen ook geen suggesties doen. dat raakt de trots van de juf... de juf wil natuurlijk niks geven wat zij zelf niet zo makkelijk kan vermoed ik dan.
Soms lijkt er niks tussen als zeurmoeder gezien worden en genoeg voor je kind op komen te zitten. Dat overlapt elkaar dan blijkbaar. Daar liep ik op de vorige school dus ook tegenaan.
ze snapt er niks van. waarom zou een kleine jongen van net 6 in z'n eentje reken sudoku's willen maken? hij tekent liever. maar omdat hij slim is moet hij elke dag sudoku willen maken? 1 keer 2 keer of 4 keer, dan is hij echt klaar mee... ik houd mijn mond maar steeds dicht. ik probeer niets te zeggen. hij komt wel redelijk blij uit de school dus nog geen nood.
Maar waarom zou je je mond houden? Nu komt hij nog redelijk blij uit school, dat zou ik vooral zo willen houden. Beter voorkomen dan genezen, toch? Ik zou gewoon een heel open gesprek voeren met de juf en kijken wat er verder mogelijk is.
Mijn dochter is niet versneld. Ze kon wel al lezen in groep 2. Dit gaf ik aan bij de juf, maar zij deed hier niets mee. Had ik in principe geen problemen mee. Wel aan het eind van het schooljaar gevraagd haar te toetsen zodat ze in groep 3 niet zou beginnen in kern 1 van VLL. Mijn dochter werd getest (DMT M3 en AVI E3). Maar helaas gewoon in groep 3 met kern 1 begonnen. Wel het zonboekje maar mijn dochter kan eigenlijk al op groep 4 niveau lezen. Bij het 10- minutengesprek hierover gesproken en mijn zorgen geuit en nu mag ze Humpie Dumpie boeken met begrijpend lezen lezen. Zelf vind ik dat de juf meer kan betekenen voor mijn dochter, maar helaas is dit alles wat ze krijgt Wel een beetje tegenstrijdig met de "onder presteren toets" (officieel benaming ken ik niet) die ze in groep 4 moeten maken .Ach ja, ze gaat met plezier hen
Onze dochter zit perfect op haar plaats in groep 7 aldus haar juf. Alleen blijkt dat het compacten van de rekenstof van groep 6 vorig jaar zo snel is gegaan dat ze geen enkele instructie heeft gekregen, waardoor ze toch wel wat basale kennis mist en ze opeens onvoldoendes haalt. Gevolg: een verdrietig kind dat bang was weer terug te moeten naar haar oude klas... De RT'er gaat haar nu individueel toetsen op groep 6 stof, en bij elke fout direct doorvragen om te achterhalen wat het probleem is. Ben blij dat ze ingrijpen en ook rekening houden met haar gevoelens (het was gemakkelijker geweest haar met groep 6 mee te laten doen, maar dat wilde ze zelf echt niet)!
de juf weigert afspraak omdat zij het druk heeft (ze heeft wel 6 kinderen van vorig jaar die zij zelf liet blijven zitten). ik moet vertrouwen hebben zei ze en tot nu toe geen afspraak met ons wilde maken, ik vind dit zo gek. zij heeft met de adviseur een paar keer gezeten en samen met de adviseur met ons maar de adviseur voerde het woord. mijn zoon is maar een van de kinderen in haar klas(alsof ik dat niet weet) blijf ze beweren. en ze wil niet dat ik me bemoei met haar werk, dat gevoel geeft zij heel duidelijk. maar het is me duidelijk dat zij weinig snapt van mijn zoon. zolang hij redelijk blij naar buiten komt laat ik de juf. ook als zoontje zegt dat hij zijn werkjes vervelend vindt. ik heb geen invloed op de juf, ze wil niet met de ouders praten, vaak loopt ze snel naar binnen als ouders naar haar toe lopen; vind het zo vreemd. maar als zoontje verdrietig wordt dan ga ik wel met de directeur een gesprek vragen. we gaan ondertussen ook naar onze eigen adviseur, gewoon dat ze hem even bekijkt en noteert hoe hij zich ontwikkelt. haar verslag ga ik ook aan de juf geven als ik denk dat het nuttig kan zijn. (dat is een ouderwetse juf die de ontwikkelingen in dat gebied niet zo goed volgt heb ik de indruk. )
hebben ze compacten zonder voortoetsen aangeboden?voor toetsen helpt beter te bepalen wat de hiaten zijn. doortoetsen is daartegen niet zo betrouwbaar zei onze adviseur. de juf keek met voortoetsen wat hij nog kan leren en wat nog moet automatiseren.
Wat fijn dat ze dat zo oppakken. Logisch dat ze niet weer met groep 6 mee wil doen dat ging haar te langzaam. Mijn dochter heeft nu een jaar stof overgeslagen dus zelfs niet compact gekregen. Maar ze krijgt sowieso individuele instructies dus ook wat overgeslagen stof daarbij.