Moet weer even van me afschrijven, maar onze zwangerschap is niet echt verlopen zoals we hadden gehoopt. In eerste instantie grote doom scenario's kindje zou waarschijnlijk niet levensvatbaar zijn door nekplooi 7.1 en wat andere bevindingen. Uiteindelijk niks ernstigs en even afwachten als die geboren is. Maar grootste deel is uitgesloten. Daarna blijkt die te groot te zijn. Wij vinden dit allang niet meer erg, maar toch weer veel echo's. En nu heb ik 2 dagen in het ziekenhuis gelegen met 34 weken. Ik had heel erg pijn aan me buikwand ze denken door het groeien en misschien een breukje of iets dergelijks maar is echt stekende pijn. Nou ja is niet anders heeft geen effect op de kleine. Maar op gegeven moment onwijze druk van onderen en steeds meer pijn aan me buik en wist niet meer wat ik met mezelf aanmoest kon amper nog lopen dus naar VK. Bleek ik weeën te hebben en 2 cm ontsluiting. Naar het ziekenhuis gegaan en uiteindelijk naar paar uur weer rustig in me buik. Nu weer thuis en 35 weken. Als het nu doorzet houden ze het niet meer tegen. Moet nu thuis blijven en mag bijna alleen op bed liggen. Nu moet ik er toch niet aan denken dat die eerder komt. De zwangerschap duurt al een eeuwigheid en dan denkend dat als die eerder komt die ook nog moet blijven en ik nog niet heel de tijd bij hem kan zijn terwijl ik ook niet weet of die gezond is. Echt een hel. En elke keer als het rommelt zit ik in de stress of die niet al komt. Zo frustrerend. Ik wil dat het snel eind december is, maar natuurlijk niet dat die eerder komt. Hebben jullie dit meegemaakt en toch nog paar weken door blijven lopen als de zwangerschap al een keer is begonnen?
Geen ervaring mee maar ik wil je wel even een dikke knuffel geven, niet echt een fijne zwangerschap zo nee. Hopelijk blijft de kleine man nog even zitten en kunnen jullie dan echt gaan genieten samen.
IK herken je gevoel. Ik had in de zwangerschap van mijn oudst hg en kreeg later nog bi. T was zo anders als ik me voorgesteld had. Zwanger zijn hoorde volgens mij een roze wolk te zijn ipv een grote donderwolk zo als het voor mij voelde. In mijn 2e en nu 3e zwangerschap heb ik me bij alle kwaaltjes neer gelegd. Ook nu loopt de zwangerschap niet soepel. Er is al heel vroeg zwangerschapsdiabetes geconstateerd waardoor ik me helaas alles behalve fit voel en ook mijn bekken gooien deze keer roet in het eten. Maar t verschil is dat ik me er bij neer gelegd heb en het accepteer dat het niet niet zo loopt als ik zou willen dat maakt het voor mij een stuk fijner en kan ik ondanks alles toch geniet van de kleine dingen. Sterkte met de laatste loodjes!!!
Ik snap je stress heel goed, zeker na alle onzekerheden die er waren en ook nog zijn. Maar... je kindje is groot, mocht het nu geboren worden en alles is goed, is de kans groot dat hij snel naar huis mag. Bij de zwemles een paar jaar terug een moeder gesproken waarvan het kindje opens met 35 weken geboren werd en ze mochten 2 dagen later al naar huis. Op het forum een aantal meiden die heel vroeg weeën kregen maar die uiteindelijk de 37 weken wel hebben gehaald. Je kan er gewoon niet zoveel over zeggen, hoop voor je dat hij in ieder geval nog 2 weekjes blijft zitten. En dat alles goed is.
Hier ook niet op een baby wolk aan het genieten van de zwangerschap. Op dit moment hoop ik maar een ding dat ze gezond op de wereld komt of dat nu iets te vroeg is of wanneer dan ook. Ik zou bij 35 weken al blij zijn dat ik zo ver zou zijn (zelf 26 weken nu). Maar inderdaad is het K dat je niet fulltime kan genieten van je zwanger zijn bij ieder ding denk je wat kan er nu nog bij komen. In ieder geval succes als de bevalling door zet!
Wat vervelend inderdaad, inderdaad is positief blijven en je er bij neerleggen heel belangrijk. Wij zijn gelukkig wel heel positief gebleven. Denk dat het nu ook een beetje wanhoop en angst is maar misschien moet ik me er inderdaad bij neerleggen dat die eerder kan komen.
Ja gelukkig is die wel groot inderdaad. Wat fijn dat het meestal toch nog wel tot 37 weken goed gaat. En fijn om te horen dat er ook kindjes zijn die snel alweer naar huis mogen!
Dankjewel, vervelend dat jij ook niet genieten kan. Het is zo mooi iets en zo'n wonder maar toch is het allemaal niet vanzelfsprekend. Ik hoop ook dat onze knul gezond is dat is alles wat je wil voor je kleine ukkie. Hoop dat het voor jou ook allemaal goed zal gaan!
Geen ervaring mee maar mijn zwangerschap is ook zeker geen grote roze wolk. Bij elk (sorry ik zwak het eventjes af) "kwaaltje" gun ik mezelf dat paniekmomentje en dan ga ik gewoon weer door. Ik begrijp dat je de kleine gewoon direct wilt mee kunnen nemen. Maar het belangrijkste is dat je babe gezond op deze wereld wordt gezet toch? Adem in adem uit en neem alle rust die je nodig hebt. Dat is beter voor jou en de kleine. Je bent er bijna! Dikke knuffel en je kunt het
Hoi! ja, dat is allemaal niet leuk.. Ik herken je gevoel wel, ik vind zwanger zijn STOM. Tuurlijk, de bewegingen vind ik leuk, mn dikke buik ( zolang ik maar niet onder mn shirt kijk, STRIAE).. En de voorbereidingen, kamertje enzo. K kan niet wachten tot die kleine er is! Maar verder ook veel tegenslag hier. Eerst medicijnen om zwanger te worden, daarna bloedverlies van week 6 tm 12, ondertussen ontzettend misselijk, op de 20 weken echo zou vocht te zien zijn bij het hartje waarvoor uitgebreide echos maar gelukkig niks gevonden.. Maar wat een paniek, die moet bij jullie nog veel erger zijn geweest... en vanaf week 28 heb ik verplichte rust ivm verkorte baarmoedermond en 1cm ontsluiting. WAT NOU LEUK?! Maar.... ik ben ondanks een aantal keer opname en toch wel paniek omdat de baby plannen had te komen inmiddels 36 weken zwanger, ook van een grote baby!! Ik snap je zorgen echt heel goed en je schrikt je natuurlijk rot, maar je zit al op een hele veilige termijn en als de kleine nu komt! Zeker met een boven gemiddeld gewicht. En het lijkt nu een eeuwigheid, maar met 37 weken zit je op een normale termijn om te bevallen! Probeer jezelf een doel te stellen, dat is makkelijker dan jezelf verplichten de 40 weken te halen, want das nog best een tijdje. Ik ben van 28, naar 30, naar 32 naar 36 gegaan en nu, ja nu mag die kleine van mij stiekem wel bijna komen Ik wens je heel veel sterkte en een dikke knuffel, vertrouw op jezelf en op de dokters! Heb je duidelijk uitleg gekregen hoe en wat als het wel nu komt? Dat vond ik erg fijn, heb ook de neonatologie hier gezien en dan weet je in ieder geval wat er gaat gebeuren als het nu komt! Denk aan jezelf, verwen jezelf een beetje en probeer toch een beetje te genieten van je dikke buik nog!! Knuffel
Hey ben jij al 35 weken?? Hoe kan dat nou! Ik kan me je topic over de slechte combitest nog zo goed herinneren en ineens ben je hoogzwanger Echt niet leuk dat deze complicatie er nu bij is gekomen, bah Ik had je een rustigere tijd gegund nu. Hopelijk blijft je zoontje nog minstens 2 weken zitten! Overigens is het niet zo dat een groter kindje bij een vroeggeboorte minder complicaties heeft, zo werkt het helaas niet. Mijn zoontje is met 37+7 geboren na een inleiding en hij heeft daar echt ontzettend last van gehad. Het was een triest en gek gezicht om een kindje van 7 pond en 55 cm lang in de couveuse te zien liggen Maar weet je ts, als dit gebeurt, dan kun je je er idd het beste bij neerleggen. Je kunt er niks aan veranderen. Dikke knuffel!
Dankjewel voor je verhaal doet me goed Wat moet dat schrikken zijn al zo vroeg elke keer in de zwangerschap. Gelukkig tot nu toe elke keer goed gekomen! Ik heb gelukkig inderdaad wel een veilig termijn, maar als ze dan weer vertellen jij mag waarschijnlijk niet gelijk mee naar huis als die voor de 36/37 weken komt zak je toch weer door de grond. Maar uiteindelijk hebben we het al aardig ver gered want volgens het LUMC moesten we rekening houden met een niet levensvatbaar kind en tegendeel heeft die al bewezen! Kan ik ieder geval niet wachten hem eindelijk vast te houden. Maar we houden nog even vol.
Nee is ineens toch ook wel hard gegaan! Ben ook erg blij dat het uiteindelijk allemaal zo is afgelopen! Ik hoop dat die inderdaad nog even warm binnen blijft. Het zegt inderdaad niet altijd wat dat die groter is hadden ze al aangegeven. Papa is ook heel lang dus dat is niet heel vreemd maar dat betekend inderdaad niet dat die verder ontwikkeld is. Kan er inderdaad helaas weinig aan doen en we moeten ons er bij neerleggen. Het is niet anders we zijn al zo gelukkig dat we gezegend zijn met een kleine man, alleen hoop je toch dat het allemaal wat anders loopt.
Ja, echt genieten is t niet. Ik kan me echt niet voorstellen hoe eng t moet zijn als ze zeggen dat t niet levensvatbaar is, wat moet dat eng zijn... Ik ben ook in t LUMC geweest en ik werk daar, niet op de verlos hoor, maar je zit daar wel echt heel goed!! Ik vond de mensen daar heel lief en kundig. Ik kan nu gelukkig gewoon in mn eigen ziekenhuis bevallen. Hou je sterk! Laat je weten hoe t gaat met jullie af en toe?
Ja het was verschrikkelijk maar had ze ook gelijk duidelijk gemaakt dat ik het echt niet zomaar zou laten weghalen. Was al door mijn verloskundige gewaarschuwd dat het in het LUMC heel anders gaat. Deze mensen zien alleen de ergste gevallen en weten eigenlijk vaak al hoe het afloopt en het is vaak verdrietig nieuws terwijl het bij de VK juist andersom is. Je kan het deze mensen ook niet kwalijk nemen is hun werk. Maar het zijn inderdaad allemaal hele lieve mensen zowel de verpleging als de artsen! Ja ik hou jullie op de hoogte. Vanavond even naar de VK en vrijdag ctg en daarna gynaecoloog om te kijken hoe het ervoor staat.
Ik wil je alleen even heel veel sterkte wensen! Rust lekker uit, ik duim voor je dat je kereltje nog een tijdje lekker blijft zitten.