Hoi dames, Na n week of 6 met wat strubbelingen en opstartproblemen hier gelukkig toch nog echt de roze wolk aangebroken. Zo lekker verliefd op mn kleine mannetje... Wie nog meer n echte roze wolk? Waar geniet je het meeste van?
Wat lief Annemeis!! Hier is dat gevoel er pas net. Eerste 6/7 weken een huilbaby en ik moest daar echt van bijkomen. Heb het lang zwaar gevonden, en onbewust gaf ik haar de schuld. Totdat vorige week ineens het besef er was dat zij helemaal niet moeilijk is. Maar ik vind de babytijd gewoon zwaar en soms niet leuk. Sindsdien geniet ik veel meer, accepteer ik dat ik gewoon geen babymens ben. En nu helemaal gek op mn meisje!!
Ahhh, lief! Ik ben ook stapelverliefd om m'n meisje! Iedere ochtend de grootste glimlach, ze danst dan van geluk in haar wiegje. Nu ze naar het KDV gaat, geniet ik van hoe ze oplicht wanneer ze mij weer ziet aan het eind van de dag. (Ook een schuldgevoel dan, maar het maakt wel een hoop goed.) Verder: samen gek doen, haar kietelen en laten schaterlachen, haar gebrabbel, hoe ze met haar handje aait over m'n borst als ik haar voed.
Aahhhh jaaaaa! Ik geniet ook met volle teugen. Heb een heftige postnatale depressie gehad (met zelfs opname) waar ik nu weer redelijk van hersteld ben, maar kan nu des te meer genieten van m'n kleine meisje En waar ik het allermeest van geniet is toch wel haar geur. Heeeeeeerlijk!!
Ah wat lief allemaal! Ik geniet echt op de meest simpele momenten. Mevrouw heeft net een keukentje gekregen, na de "wauwww keukentje!" En d'r "jeeeej" met grote glimlach bakt ze heel lief visjes voor me en stopt de kiwi in de magnetron. Houd een kopje onder de kraan en brengt het naar me met een knuffel. Of als ze heel lief d'r eten deelt met d'r knuffel. En mij verteld dat opa en oma altijd op de keuken stoelen zit en dat de kinderstoel van haar is. Bij de ikea een kleine poang ziet staan en er maar wijst en d'r naam zegt.. 2 jaar geleden zat ze nog in m'n buik...
Wat fijn dat het nu goed gaat en dat je van je dochter geniet! Die geur inderdaad: heerlijk!!! Eigenlijk zou ik wel zo'n tutdoek met haar geur willen hebben hahaha.
Hier in heb begin echt nog geen roze wolk! En ook niet meteen het voelen van onvoorwaardelijke liefde. Ik voelde me er een slecht mens door. Maakte het natuurlijk alleen maar erger en ik was erg onzeker! Nadat zoon bij de osteopaat was geweest en daarna veel makkelijker werd en ik heb inmiddels veel meer zelf vertrouwen durf ik te zeggen jaaaa de roze wolk bestaat toch echt! En oh wat ben ik verliefd op mijn mannetje! Als ik terug kijk vind ik het erg jammer dat ik de eerste 10 weken niet op en top genoten heb, maar ik moet zeggen ik besefte me dat toen ook nog niet echt. Dat besef ik me pas nu ik terug kijk. Ik wilde met 6 weken ook wel graag weer werken toen hij 13 weken oud was en ik nog 2 weken vrij had dacht ik, ooooooh ik wil helemaal nog niet werken! haha
Wat fijn voor je! En natuurlijk alle andere moeders. Helaas geen roze wolk gehad, uk was er al met 34.5 dus eerste 1.5 week ziekenhuis en daarna bleek hij verborgen reflux te hebben en huilde hij bijna dag en nacht. Je leert dan genieten van de echte kleine dingen en ben je natuurlijk zo trots als een pauw.
Hier kwam de roze wolk pas met een maand of 5 , maar nu met 14 maanden zit ik er nog steeds op, haha. Waar ik het meest van geniet is hoe ze 's avonds als ik thuis kom met haar armpjes wijd open en de breedste lach die je je maar kunt bedenken op me afloopt en me een heerlijke knuffel geeft. Dat lieve, kleine warme lijfje tegen me aan en die kleine mollige armpjes om mn nek- niets is mooier dan dat!
Ik zit er ook nog dagelijks bovenop, terwijl ie al bijna 10 maanden is Ondanks de slechte nachten en in het begin het vele gehuil heb ik altijd op die wolk gezeten. ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik getwijfeld heb of ik wel een derde wilde, want hij is gewoon zó ongelooflijk leuk (en nu zegt mijn man steeds: kijk hoe blij je met de derde bent, dat ben je vast ook weer met een vierde...' maar ik wil (in ieder geval voorlopig) absoluut niet )
Heel herkenbaar, hier ook regelmatig van die momentjes. Momenteel beleef ik er eentje... Zoontje heeft van de week zelf laten zien dat hij kan slapen zonder speen, gooide z'n speen uit bed en ging erna toch zonder mopperen slapen. Dus wij hebben deze kans aangegrepen en hij gaat nu zonder speen naar bed en in 9 van de 10 gevallen gaat hij lief slapen. Als het hem zonder speen niet lukt, krijgt hij hem gewoon en haal ik hem uit z'n mond als hij slaapt. Van mij hoefde hij namelijk nog niet perse van die speen af, ik had volgend jaar ergens in m'n hoofd om af te leren, maar nu hij dit zelf aangegeven heeft wilde ik het toch eens uitproberen en het lijkt nog te gaan lukken ook. Had het echt niet verwacht, compleet speen verslaafd was ie, ook al kreeg hij 'm alleen bij 't slapen. Maar het liefste komt nog, hij pakt nu opeens ook z'n knuffels die in bed liggen. Voorheen was z'n speen z'n grootste vriend en keek hij naar z'n knuffels niet om. Had er wel altijd 2 in z'n bed liggen, die gewoon bij hem hoorde, maar hij deed er niks mee. Nu kijk ik net op de babyfoon en ligt hij heerlijk te slapen met z'n konijn in z'n armen, zo lief...
Hier roze wolk vanaf dat ie zo'n 12 weken was denk ik. Heerlijk. Kan zo genieten van dat kleine mannetje♡