Wat heb jij met de hele situatie gedaan? Ben je bij hem gebleven of weggegaan? Je schrijft ex, ben je meteen weggegaan?
Wat erg met meerdere vrouwen? Hoe ben je hiermee omgegaan? Zo te lezen is hij nu je ex. Heb jij de scheiding aangevraagd of hij? Hoe ging je ex ermee om, heeft hij het nog geprobeerd goed te maken, heeft hij spijt? Heel persoonlijke vragen en je hoeft er geen antwoord op te geven. Maar misschien hebben andere vrouwen (of mannen) in dezelfde situatie er iets aan, zodat ze weten dat je het ook overleefd als de relatie voorbij is. Hele dikke knuffel!
Flauw en gemeen dit zeg. Dat jij het niet gelooft is 1 ding, maar hoe zou jij het vinden als je echt in deze situatie is en er is iemand die er zo'n grapje van maakt en jouw verdriet belachelijk gaat zitten maken? Getuicht wel van weinig inlevingsvermogen zeg en zo te zien heb je zelf ook al genoeg meegemaakt. Verwacht dan toch meer van je...
Ik snap wel dat je dat je denkt. je hoort immers van alle kanten "als iemand vreemd gaat MOET het wel fout zitten in je eigen relatie". Maar ik kan je vertellen dat dat helemaal niet altijd zo hoeft te zijn. Je kunt zomaar verliefd worden op iemand en dat hoeft dan helemaal niets te maken te hebben met de gevoelens die je voor je partner hebt. Begrijp me niet verkeerd hoor, liegen is nooit ok, maar ik vind vreemdgaan/ verliefd worden op een ander niet perse altijd een symptoom van een slechte relatie. Misschien is dit voor je man ook wel zo.
Precies vlinderbloem. Dat is in ieder geval wat hij aangeeft. Veel mensen denken inderdaad dat er dan iets niet goed zit in je relatie. Ik neig zelf ook zo te denken.. . Maar dan kijk ik weer naar mezelf en dan denk ik: ik zou het niet kunnen. Ik heb overigens helemaal geen behoefte aan een andere man. Vriendinnen zeggen nu: nu heb jij ook je vrijkaartje! Weet je... Ik blijf gewoon lekker bij me zelf! @ pinguïn ik ben ook wel nieuwsgierig naar je verhaal!
Hij gaf in maart aan twijfels over ons te hebben. (hij bleek toen al minstens met 1 persoon te zijn vreemdgegaan) We zijn toen relatietherapie gestart. Ook weer gestopt vanwege een missende klik met de therapeute(op zijn verzoek). Daarna naar een andere en toen wilde hij niet meer verder in therapie. We zijn nog op vakantie geweest, Ik heb me rotgewerkt aan mijn relatie. In september zei hij dat hij niet meer verder wilde en is vertrokken. In oktober kwam ik erachter( mijn laptop ging kapot dus ging ik op die van hem) dat hij al sinds juni echt een relatie had met een getrouwde vrouw. Zelfs toen wij op vakantie waren en ik mn relatie probeerde te redden zat hij alleen maar met haar te appen. Toen ben ik gaan zoeken en kwam ik er achter dat er minstens 2 a 3 vrouwen waren het afgelopen jaar. ( hij bedroog zijn maitresse ook al weer namelijk). We waren dus al uit elkaar maar ik had in eerste instantie nog wel hoop. Totdat ik mezelf afvroeg of dit een voorbeeld naar mijn kinderen zou zijn. Toen wist ik dat het klaar was. Als ik geen respect naar mezelf zou tonen in deze situatie dan zal ik het ook nooit van anderen krijgen. Dus vanaf toen zat de deur dicht bij mij. Ondanks dat de liefde daar nog wel was. Helaas gaat dat niet in een keer over. Mijn kinderen weten overigens niet hoe of wat. Maar op een gegeven moment zullen ze daar toch achterkomen. Ik zit nu dus nog middenin mijn scheiding en het is allemaal niet makkelijk. De laatste week zijn we wat meer on speaking terms en dat maakt het scheiden ook wat makkelijker.
Ik ben het met je eens. Al vind ik verliefd worden op een ander of vreemdgaan wel twee heel verschillende dingen. Maar je kan misschien issues in je relatie hebben, maar ook 'gewoon' met jezelf, waardoor je meer openstaat voor andere contacten.
Ik vind dat hij weinig spijt heeft getoond. Er zijn zoveel leugens verteld door hem dat hij waarschijnlijk zelf niet meer weet wat recht of krom is. Hij heeft geen poging gedaan dingen te lijmen. Ook niet echt sorry gezegd. Ik zie wel dat hij verdrietig is. Hij is 37 jaar, heeft een geweldige baan met geweldige beoordelingen maar op persoonlijk vlak faalt hij behoorlijk. Woont weer bij zijn ouders( heb hem er uit gezet). Hij heeft wel gezegd dat het hem allemaal niet waard is geweest, maar ondertussen zie ik hem ook niets doen om bijv afstand te nemen van die getrouwde vrouw. Voor mezelf is het niet makkelijk. Mijn eigen verdriet en woede, maar ook het verdriet en de onmacht van mijn kindjes(7 & 9) zijn pittige dingen om mee om te gaan. Ikzelf heb een geweldige therapeute die ik wanneer ik het nodig acht me heel goed helpt. Ik vind het een moeilijk weg te gaan maar heb op dit moment geen keuze. Ik ben ook nog niet klaar. We moeten nog scheiden, het huis moet nog verkocht worden , ik moet een baan en een huis vinden. En eerlijk gezegd kan ik niet wachten dit allemaal achter me te laten en met mn kids aan een mooie toekomst te gaan bouwen!
Helemaal niets. Het gebeurde voornamelijk tijdens werk. Of hij zei gewoon dat hij in de file had gestaan. Of hij ging weer tennissen met collega's Ook nam hij dagjes vrij. Via zijn parkeerapp kon ik zien hoe en wanneer hij vertrok. Ik ben vol van vertrouwen geweest.
ja wel dat hij steeds afstandelijker werd. Hij gaf veel op mij af wat er allemaal mis was met mij. Ik had echter gedacht ( en vele met mij) dat hij zoiets nooit zou doen.
Lijkt me inderdaad zo vreemd dat je je eigen man gewoon helemaal niet meer herkend. Iemand waar je jaren leef en leed mee hebt gedeeld maar uiteindelijk wel een soort van dubbelleven erop na heeft gehouden. Hadden mensen in jullie omgeving ook niets in de gaten?
Niet in mijn directe omgeving. Zijn broer wist dat hij chemie had met die getrouwde vrouw. Maar was heel verbaasd dat hij daadwerkelijk was vreemdgegaan. Mensen met wie ik het over mijn problemen had hebben wel regelmatig gezegd.. heeft hij geen ander?? Maar over het algemeen was hij 's avonds thuis, de weekenden thuis. Zat alleen enorm aan zn telefoon vast.
oh hij vind overigens zelf dat hij geen dubbelleven heeft geleefd. Hij ontkent ook dat er meerdere vrouwen zijn naar anderen. Aan mij heeft hij het toegegeven, maar eerst ontkende hij het ook. Pas toen ik met bewijzen kwam ( hij had chatgesprekken bewaard, smsjes dat soort dingen) durfde hij het toe te geven, En inderdaad ik herken hem niet meer terug en dat is raar na 13 jaar samenzijn.
Heel vreemd. Vooral ook omdat ik er in geloof dat dit soort mannen altijd zo zullen zijn, die zullen niet veranderen of ineens plots vreemdgaan, waarschijnlijk heeft hij dit door jullie hele relatie heen gedaan. Het lijkt me zo gek dat de man die jij kent eigenlijk ook een hele andere kant heeft. Maargoed hij ontkent en dat zegt ook veel, waarschijnlijk zit is het bij hem psychisch ook niet in orde, zoekende naar aandacht en een kik, daar spelen vaak meerdere factoren in mee.
Oh pinguin, ik kan me niet voorstellen hoe verdrietig, boos, wanhopig en vol onmacht jij je moet voelen Ik vind het echt heel erg voor jou en je kindjes! Heel veel sterkte met alles dat erbij komt kijken, ik hoop dat de praktische zaken (nieuwe baan, huis verkopen etc.) snel achter de rug zijn zodat je echt vooruit kunt kijken. Dikke knuffel!
Vlinder84 Waarom is mijn reactie flauw en gemeen? Ik heb helaas meerdere keren meegemaakt dat mensen nepverhalen op een forum zaten te posten: Over ernstige ziektes, overleden kindjes, miskramen, zwangerschappen die niet waar zijn. Als het echt is, dan vind ik dat heel erg voor degene. Ik heb daar helemaal de gek niet mee, ik zit dat niet belachelijk te maken. Gezien de schrijfstijl en wat er gepost is, in combinatie met het enige topic van TS, twijfel ik eraan of het echt is. Dat mag toch? Ik vind het geschreven als iets uit "Mijn Geheim" of een soapserie, het komt in mijn ogen wat gemaakt en soms voorspelbaar over. Ik ben overigens niet de enige, die dat denkt. Maar dat wil toch helemaal niet zeggen dat ik geen respect heb voor vrouwen die het echt meegemaakt hebben? Dat staat hier totaal buiten! Ik twijfel gewoon aan dit verhaal, niets meer en minder. Daar is niks gemeens aan en dat zegt al helemaal niks over mij als persoon, maar wel over dingen die ik op verschillende fora meegemaakt heb. TS: Als het allemaal echt waar is, dan wens ik je veel sterkte met alles! En dan hoop ik natuurlijk voor je dat die andere vrouw niet zwanger geworden is en dat je SOA-test in orde is.
Aaaah pinguïn wat een vreselijk verhaal ! Kan me voorstellen dat je je man niet meer kent: ik had dat idee ook al eens eerder bij mijn man, zo vreemd! Ik wens je in ieder geval het allerbeste toe! @ jippie: dankjewel! Uitslag soatest duurt nog even, maar ik blijf positief!
Kijk je had alleen dit laatste stukje hoeven typen. je twijfelt of het waar is, oke prima, maar je geeft haar het voordeel van de twijfel en wenst haar succes. Prima zo toch?