Hallo allemaal, Ik moet even mijn verhaal ergens kwijt en hoop dat hier te mogen doen. Ik en de papa van mijn bijna 2 jarige dochtertje en papa van het ukje in mijn buik hebben gisteren besloten na een turbulent jaar van vele downs en amper ups in het nieuwe jaar onze wegen te laten scheiden. Het doet me onwijs veel pijn en veel verdriet maar ik weet ook dat het gewoon niet anders meer kan. Hij heeft me heel slecht behandelt en onze dochter maakte meer ruzie mee dan gezelligheid en dit moest gewoon stoppen. Maar ja ik ben nu wel zwanger van een 2e wondertje, een wondertje dat papa niet wil, niks mee te maken wilt hebben en niet gaat erkennen. Dit omdat hij geen 2e kindje wil. Ikzelf heb een hele rugzak met problemen, zo ook met mijn vruchtbaarheid. Ik kreeg voor ik zwanger bleek te horen dat ik in de vervroegde overgang was. Echt een mokerslag, ook door een vreselijk nasleep van mijn 1e bevalling (lees nog 4 maanden met placentaresten gelopen en 2 curretages om deze reden gehad) blijkt mijn bm een flink trauma opgelopen te hebben. En als klap op de vuurpijl heb ik ook nog eens de agressieve variant van het HPV virus te hebben dus bmmk krijg ik zoiezo... het is geen kwestie meer van wat als? maar van wanneer? Dus ik zal mijn bm preventief moeten gaan verwijderen zsm. We wonen nu in een mooi huisje, maar ik moet hier dus weg. Ik heb zelf helaas geen ouders meer om op terug te vallen, gelukkig nog wel een opa waar ik en mijn dochtertje meer dan welkom zijn. Daar gaan we dan ook tijdelijk naartoe. Echter heb ik geen werk, wel een inkomen, en hulp van verschillende instanties, maatschappelijk werk, pshygische hulp en straks van de vk, gyn en de pop poli in het zkh. Ik heb er wel vertrouwen in dat het goed gaat komen met mij. (ons). Mijn ex denkt hier anders over omdat ik na de geboorte van mijn dochtertje een kraambed pshygose en pnd heb gehad..maar dit is ook te wijten aan die placentaresten mede) Maar toch.. we kennen elkaar al 16 jaar, waarvan 5 jaar een relatie gehad en nu is dit ineens over. Gelukkig geeft hij me de tijd om alles te regelen, ik moet van scholen, cb en andere dingen veranderen voor ik weg kan gaan, mijn spullen inpakken, alles verdelen. Maar vooral voor mijn dochtertje moet dit in alle rust gebeuren. En daar staat hij gelukkig ook wel achter. Vind het alleen wel vreselijk dat hij dit kindje in mijn buik niet wilt. Deze zwangerschap was niet gepland maar voor mij wel gewenst. Ook de reden dat ik geen abortus wil ondergaan was 1 van de redenen dat hij de relatie wil stoppen. Er zijn meer redenen hoor maar dit was voor hem wel de bekende druppel... Wat ik nu wil met dit verhaal? geen idee, misschien zijn er lotmama's? Ik voel me zo vreselijk alleen momenteel... Bedankt dat je de tijd hebt genomen om te lezen.. liefs een verdrietige moeke..
Ach meid, wat een heftig verhaal! Helaas kan ik je niet adviseren.. Wel fijn dat hij je de ruimte geeft om in alle rust de boel uit te zoeken. Heel veel sterkte deze tijd.
Wat een vervelende situatie zit je in. Alleen schrijf je dat je ongepland zwanger bent. Maar in je handtekening staat * december '14 en * juni '15. Wat ik hieruit begrijp is dat je dus na de geboorte van jullie dochtertje 2 x eerder zwanger bent geweest. Gebruikten jullie geen anticonceptie dan als een tweede kindje niet door beiden gewenst was in deze relatie?
Dat dacht ik ook Madelie.. Maar desalniettemin wil ik TS veel sterkte wensen. Lijkt me een pittig besluit en een moeilijke situatie. Fijn dat je bij je opa terecht kunt. Sterkte..
Het kindje is niet door beide ongewenst. Ik mag vanwege mijn problemen geen ac meer gebruiken, dus we moesten het met condooms doen. We waren er zelf bij en ik en hij wisten heel erg goed dat als je het zonder doet dat er een kindje kan komen. Alleen ging mijn ex er van uit vanwege de vervoegde overgang dat ik toch niet snel meer zwanger zou raken, en omdat de mk kans bij mij heel erg groot is ging hij er ook van uit (dit heeft hij ook letterlijk gezegd) dat het toch wel mis ging/gaat mocht ik wel zwanger blijken. Hij weet van mijn grote wens voor 2 kindjes. En hopen op een mk is geen vorm van ac en dat heb ik hem ook duidelijk gezegt. Maar goed gebeurd is gebeurd en ik kies voor mn kindjes.
Bedankt, het kindje is voor mij een groot wonder, met of zonder papa. Hij heeft zelf toegegeven dat hij dacht dat het wel mee zal vallen met zwanger raken, ook heb ik dit voor de seks aangegeven en de condooms liggen op mijn nachtkasje. Hij wist ook dat ik wel hoopte op een kindje dus tja, beide schuldig hieraan. Maar goed hij begrijpt mijn keuze gelukkig ook. En de keus om nu apart te gaan speelde al wel langer alleen durfde we dit beide niet uit te spreken.
Dank je wel, ja gelukkig wel, het is geen onmens maar we passen gewoon niet meer bij elkaar jammer genoeg. Hij respecteerd ook mijn wens om mijn bibje te houden. We hebben er nu ook gewoon goede afspraken over. Maar ja ik heb er gewoon ontzettend veel verdriet van de liefde is niet weg, en het houden van ook niet. Voor beide partijen trouwens....
Hier staat hij niet voor open helaas, ik heb voor mijn gevoel alles er aan gedaan , wie weet komt het in de toekomst ooit nog goed. Of krijgt hij een change of heart... maar ik heb me bij zijn keuze neergelegd. Vreselijk pijnlijk en hoop ook dat ik het snel een plekje kan geven. Hij zegt ook: nee meis sorry dat kunnen we allemaal wel proberen terwijl we weten dat we dan over een paar maanden alsnog uit elkaar gaan...
Jeetje wat heftig en vervelend voor je. Normaal ben ik heel stellig van mening dat zwanger worden als 1 van beide het niet wil not done is. Maar kan me in jouw situatie zo goed voorstellen hoe gewenst Dit 2e kindje is. Ook super fijn dat hij je de ruimte geeft alles op een rijtje te zetten en alles te regelen wat nodig is. Wat ik me alleen afvraag hoe het voor je kindjes moet zijn straks dat papa wel de verantwoording neemt voor de oudste (ik neem aan omgang, financieel ens) en niet voor de jongste. Het lijkt me een hele rare en nare situatie voor beide kindjes dat kindje 1 straks naar papa gaat, aandacht en kadotjes krijgt en kindje 2 niet. Voor de kindjes zal dat een duidelijk verschil zijn en dat lijkt me erg lastig uit te leggen. Ik wens je veel sterkte!
Jeetje wat een moeilijke situatie.. maar zoals je zelf aangeeft is de liefde nog wel aanwezig , ik hoop voor jouw en je 2 wondertjes dat jij en je ex de rust vinden om alles te verwerken maar vooral dat jij kan genieten van je zwangerschap!!
Maar jij was toch bewust bezig met het proberen zwanger te worden, met tempen e.d.? Heb je hem dat ook wel aangegeven? Lijkt me heel vervelend om dan nu (door hem ongewenst) zwanger te zijn. Ondanks dat wil ik je heel veel sterkte wensen, wat fijn dat je nog bij iemand terecht kunt.
Dat klopt ik ook hoor! Ik ben ook heel benieuwd hoe het zal gaan.. Heel eerlijk gezegd hoop ik dat hij toch in gaat zien dat ook dit kleine wondertje echt van hem is, en dat hij toch wel veranderd hierin. Zelf ben ik ook een 'ongewenst' kindje geweest iig van mijn vaders kant. En de papa van dit kindje is niet van steen, ik denk en ik hoop dat hij nog veranderd van gedachten. De relatie is over maar als hij er voor beide kindjes wil en kan zijn zou ik natuurlijk helemaal super vinden. Bedankt voor je reactie
Zeker die is niet zomaar weg...maar het werkt gewoon niet meer.. Wss zijn we gewoon beter als vrienden. Maar eerst idd de welbekende en oh zo belangrijke rust in alle levens. Bedankt lief dat je gereageerd hebt!
Ja dat klopt idd, en dat wist hij ook. Alleen dacht hij dat het dus gezien mijn gezondheid geen vaart zou lopen... Heb hem zelf gezegd dat ik vruchtbaar was voor de 'daad' dus nja... Bedankt voor je berichtje heel lief, ondanks dat ik voor hem ongewenst zwanger ben, ben ik enorm blij met dit wondertje. En ik mag me gelukkig prijzen met mijn lieve opa!
Super lief dank je wel, alle reacties geven mij nog meer kracht om door te gaan! ik waardeer dit forum zo ontzettend!
Moeilijke situatie, veel sterkte! Ik snap ook heel goed dat je in jouw situatie kiest om het kindje te houden. Ik ken een man die ook een dochter bij zijn ex had. Vervolgens werd zijn ex ook ongepland zwanger van hun tweede kindje. Hij was erg boos en heeft ook altijd geroepen niks met het tweede kindje te maken willen hebben. Ondertussen is het kindje geboren en is het kindje gewoon erkent. Ook ziet hij beide kindjes en zorgt hij ook voor hun beide. Zo zie je dus ook aan deze situatie dat de man gewoon bij kan draaien, hopelijk gebeurt dit ook bij jullie!
Jij kent je partner het beste. Ik zou ook absoluut niet kiezen voor een afbraak van de zangerschap in jou situatie. Dit is letterlijk waarschijnlijk de laatste kans op een broertje of zusje. Wat betreft je partner tja je hoeft dit deel forum er maar even op na te slaan om te zien hoe vaak mannen reageren zoals de vader van jou kindjes. Het is niet te voorspellen wat hij uiteindelijk zal doen maar negen van de 10 keer draaien ze best nog een beetje bij. Hier nog steeds een hele lastige relatie met mijn ex maar ook hij doet 100x meer dan dat ik ooit had durven hopen. Mijn zoontje hoeft zich niet ongewenst te voelen. Heb jij je ooit ongewenst gevoeld omdat je zonder biologische vader vent opgegroeid? Heb je wel contact? Heel veel sterkte!