Qua mentale uitdaging vind ik echt dat je daar zelf de hand in hebt. Het kost even wat creativiteit maar als TBM kun je zeker zo mentaal bezig zijn als in een baan. Als je niet wil stoppen maar ook je functie zo eigenlijk niet te doen is zou ik eens goed met je man om de tafel gaan. Wat willen we beiden en hoe kunnen we hier beiden voor zorgen? - andere overwegingspunten: hoe nodig is jouw salaris - is er ruimte om iets te investeren - en met investeren hangt samen: is het werk dat je doet als zzp'er te doen? Kun je vanuit huis in school/kdv slaapuren werken?
Denk trouwens wel echt dat er ook andere banen zijn die je leuk zou kunnen vinden buiten het juridische. Maar moet je wel willen natuurlijk! Maar durf iig verder te kijken als de keuze niet gemaakt kan worden tussen of jurist maar werk niet te doen of thuis blijven! Ik ben zelf ook jurist maar wil er wel uit - dat ik dan mijn inschrijving bij de beroepsorganisatie verlies, neem ik dan maar voor lief denk ik...
Ik heb het 1 jaar en 3 maanden volgehouden. Maar ik werd er echt helemaal simpel van. Terwijl ik wel iemand ben die zichzelf goed kan bezighouden en vermaken. Maar ondanks alles wat ik ondernam, was het toch vooral het contact met andere volwassen professionals (behalve je partner) echt een gemis. Je hebt gewoon geen klankbord meer. Als je het doet zou ik er wel wat bijdoen. Vrijwilligerswerk bijv, op je functieniveau. Daar is vast vanalles in als je jurist bent. En jezelf intellectueel blijven uitdagen door middel van cursussen etc. Het liefst iets waarvoor je soms ook naar een les op bijeenkomst moet.
Ik ben hoogopgeleid, maar voor mij werd de keus helaas gemaakt tijdens mijn verlof, geen verlenging. Toen ik uiteindelijk ook nog eens geen werk kon vinden, en dat was en is er ook amper in mijn vakgebied, heb ik dat wel heel moeilijk gevonden. Toen onze dochter ouder werd en eigenlijk wat makkelijker, vond ik zelf wat meer mijn weg in het thuisblijfmoeder zijn. Ik heb nu altijd genoeg te doen, heerlijk! In de toekomst wil ik zeker weer gaan werken, of misschien wel weer een studie doen, maar voor nu is het prima. Succes met het maken van een keuze!
Ik ben een thuis blijf moeder. Ik heb geen hoog diploma maar wel WO denk nivo. Ik ben wegens omstandigheden gestopt met mijn hbo studie (ontwikkeling/psychologie/psychiatrie). Paar maanden later ben ik thuis blijf moeder geworden. De voordelen: Het is fijn om een goed overzicht te hebben in alles wat er rondom mijn kleine gebeurd, waardoor ik snel weet wat er aan de hand is als er iets is. Weinig stres. Veel knuffels en liefde. Elke nieuwe stap te zien krijgen. Maar er zitten ook nadelen aan. Ik mis uitdaging. Ik heb de neiging om alle ontwikkelingen te analyseren en uit te zoeken. Leerzame spullen te verzamelen waar mijn kind nog veel te jong voor is. Veel thuis blijf moeders (die ik ken) hebben een ander denk nivo en ik vind het lastig om vriendschappen aan te gaan die heel oppervlakkig blijven. Ik krijg mijn hoofd niet uit nadenk modus. Waardoor ik ook veel te ver nadenk over dingen die er niet toe doen. Mocht je uiteindelijk kiezen om thuis blijf moeder te worden, zorg dan dat je iets blijft hebben waar je nadenkende deel van jezelf in kwijt kan.
Ik ben hoogopgeleid en kon mijn baan niet/nauwelijks uitvoeren. Ik was in opleiding tot specialist in ziekenhuis en als ik heel veel moeite zou doen had ik wellicht mijn opleiding in 0.8 fte mogen afmaken. Maar... dat was 40 uur per week en dan hebben we het nog niet over onregelmatige diensten. En later als bevoegd specialist zou minder dan 40 uur ook niet echt een mogelijkheid zijn. In mijn beleving schoot ik daar niets mee op. Ik kwam op een punt dat ik dacht, met mijn diploma kan ik ook op makkelijkere manieren geld verdienen, het is maar een baan, een manier om geld te verdienen . Ik heb zelf de rigoreuze keuze gemaakt om uit ziekenhuiswereldje te stappen en werk nu parttime op de universiteit als docent. Ben toch met mijn vak bezig, maar dan zonder al die werkdruk en verantwoordelijkheid. Heerlijk! Toch is de zorgsituatie thuis erg belastend en de combinatie (zelfs met mijn kleine aanstelling, vanaf januari nog maar 0.4 fte) en ik droom ook wel eens, was ik maar een thuisblijfmoeder , dan is dit/dat een stuk makkelijker... Financieel is het voor ons geen optie, dus ik laat dit soort gedachten altijd snel weer varen. En als ik er dieper over nadenk... Lijkt het me vreselijk om echt alle dagen thuis te zitten, ik ken alleen maar mensen die werken. Ben niet type dat heel makkelijk nieuwe contacten legt. Een gat in mijn CV betekent ook verlies van registratie, waarna mijn diploma heeeel wat minder waard wordt en dat ik toekomst weer flink zou moeten investeren om weer terug te krijgen. Dat zou ik ook doodzonde vinden. Ik moet tenslotte nog 35 jaar of zo werken, dan graag in mijn eigen vak, dat ik toch nog steeds heel leuk vind. En de flexibiliteit van baan die ik nu heb... die vind ik nergens, ben ik bang!
Heel leuk om dit onderwerp te lezen. Ik ben zelf ook hoog opgeleid (universitair geschoold en daarna gepromoveerd) en worstel ook al sinds de komst van mijn dochter met thuisblijven of niet. Bij mij spelen een aantal dingen mee. Mijn man heeft een heel drukke baan en is lange dagen van huis. Ik hoef overigens ook inderdaad niet voor het geld te werken het zou geen enkel probleem zijn om thuis te blijven. Mijn leidinggevenden gingen schoorvoetend akkoord met op papier drie dagen werken, maar ik moet heel vaak een vierde dag werken en ben regelmatig laat thuis.Ofwel doordat er iets bijzonders valt op mijn vrije dag ofwel doordat mijn leidinggevende indirect daarvoor zorgt door mij onder druk te zetten om iets af te hebben. Dat vind ik zelf erg jammer want met maar een dag Thuis merk ik dat zowel de kinderen als ik echt moeten bijkomen en dat het vooral een dagje rustig aan doen wordt. Terwijl je met twee dagen thuis ook meer energie en tijd hebt voor uitstapjes. Mijn man is vaak van 7.15 uur tot 18.45 uur van huis en ik moet bijna alles alleen met de kinderen op mijn vrije dag of voor of na werk. ik blijf het heel lastig vinden, want ook als ze naar school gaan zie ik nog steeds heel veel voordelen van weinig werk of niet werken. Ook hebben we vrijwel geen hulp van opa's en oma's. Ik vind het al met al ook best zwaar gewoon, ook al vind ik mijn dagen op werk als er niet teveel stress is ook vaak leuk. Ik denk dat ik diep in mijn hart het liefste wel zou werken maar dan maar twee dagen per week zonder verder te hoeven overwerken. Maar dat is waarschijnlijk echt niet mogelijk in wat ik nu doe en ik zie ook geen mogelijkheden op een ander vlak om dat te realiseren. Lastig is het allemaal hè Heel fijn om het hier te kunnen delen en bespreken met anderen. Want het blijft toch lastig en ongewoon om als hoogopgeleide thuisblijf moeder te worden.
Kache dat lijkt me heerlijk die aanstelling die jij hebt! Ik kan me overigens voorstellen in jouw situatie met de extra zorg thuis dat het nog steeds druk is hoor. Maar qua hoeveelheid uren op de universiteit lijkt me dat dus ideaal
Ik werk zelf 32 uur per week en mijn man ook. Ik begin om 8 uur en ben om 1630 klaar. Ik werk vrij dicht bij huis wat ook scheelt in reistijd. Mijn man werkt van 7 tot 1630 dus we zijn altijd op tijd thuis. Ook al wordt het een keer wat later dan is dat uitzondering en geen regel en dat is fijn. Daarnaast hebben we een schoonmaakster wat heerlijk is. Ik heb een baan op hbo niveau. Een drukke leuke afwisselende functie maar ook met optie tot thuiswerken. Mijn man heeft een baan die ook flexibel is dus zo krijgen we het allemaal goed geregeld. Maar ik besef ook wel dat we het getroffen hebben zoals het gaat en is! Het is echt mijn ideale combinatie zo!
Ik heb HBO en master SEN, maar dat is dus gericht op onderwijs. Na de geboorte van mijn dochter was ik heel erg ziek (HELLP) en hebben de artsen de keus voor mij gemaakt. Ik ben een jaar thuisgebleven en ik werd er ook behoorlijk simpel van hoewel ik absoluut genoten heb van de rust, geen gehaast en gestress en geen kdv voor mijn kleine uk. Daarna ben ik weer 3 dagen begonnen, toen weer naar 4 en toch terug naar 2,5 nu en dit bevalt me heel erg goed. Maar in het onderwijs is dit veel makkelijker voor elkaar te krijgen (hoewel bij mij op school in het zeer zeer speciaal onderwijs werken al mijn collega's 4 dagen, behalve de gedragswetenschapper en ik dus 2,5) Zou je helemaal willen stoppen of ook een periode?
Klinkt precies zoals wij het hebben! Bij ons kan mijn man makkelijker thuis werken. Ik heb een leidinggevende functie en moet dus wel zo veel mogelijk aanwezig zijn maar het is flexibel.
Ha ha, ja ! Er waren wel veel mensen in shock toen ik het vertelde (inclusief mijn moeder), dat ik 'alles weggooide', maar ik heb nooit, nog geen seconde spijt gehad. Heb echt een leuke baan, waarbij er ook veel mogelijk is qua werkdagen/tijden.
Nu moet ik ook zeggen dat we pas één keer hebben gehad dat ons zoontje zo ziek was dat mijn man thuis bleef. Daarnaast is mijn man wel eens langere tijd in het buitenland maar dan nemen mijn ouders die gepensioneerd zijn de dagen van mijn man. En dan eet ik daar mee ! Ik denk dat reistijd ook wel scheelt. Als ik iets af wil maken doe ik dat zeker en dan weet ik dat mijn man in elk geval onderweg is. Op mijn vrije dag loop ik wel vaak even door mijn e-mail heen maar eigenlijk kan het 9 van de 10 keer tot morgen wachten. Met plannen van projecten houd ik rekening met mijn vrije dag. Tot nu toe gaat dit heel goed eigenlijk. Maar mijn team heeft sowieso 3 moeders met kids die 4 dagen werken en dus in prinicipe niet bereikbaar zijn op hun vrije dag misschien dat dit ook wel scheelt! Weet je ik denk ook echt zo: ik krijg niet betaald die dag. Ik werk sowieso keihard want eigenlijk doe ik hetzelfde als mijn fulltime collega's in 32 uur dus mijn vrije dag is heilig behalve als ik het zélf wil. Maar dat is wel een mindset. Ik vond vroeger tot laat werken en borrelen prima. Maar nu is het gewoon anders.
Ik las over een sabbatical, zo noem ik het precies zo. Ik heb 10 jaar ervaring als marketeer in fmcg, waarvan eigenlijk ook al 10 jaar internationaal. Voor mijn laatste baan reisde ik ruim 50% van mijn tijd. Mijn vriend is met een mooi woord serial enterpreneur wat zoveel inhoud als dat hij momenteel 6 verschillende ondernemingen heeft, maar dat kan wisselen omdat hij regelmatig aan- en verkoopt. Wij hebben iedere dag gezinsmomenten die heilig zijn en verder werkt hij altijd. Toen kwam onze tweeling. Om mijn oude functie uit te kunnen voeren hadden wij een gastouder met nachtopvang, huishoudster, iemand voor de was en een tuinman nodig. Geen doen! Ik heb de afgelopen 6 maanden freelance wat klussen gedaan maar dan mis ik vooral het werken met een team aan een duurzaam resultaat. Uurtje factuurtje geeft mij weinig voldoening. En zo heb ik een sabattical, ben ik weer zwanger en doe ik het een en ander binnen de bedrijven van mijn vriend. Verder hebben we een nieuw huis wat geheel verbouwd en gemoderniseerd moet worden. Een enorm project qua werk en m2. Dus helemaal niets doe ik ook niet maar ik zal ook moeten accepteren dat mijn oude leven niet verenigbaar is met mijn kijk op het moederschap. Overigens heb ik nog steeds een huishoudster en 2 dagen kinderopvang om wel naar kantoor te kunnen. De rest doe ik dan wel zelf. Ik denk dat ik mijn oude functie wel had kunnen blijven uitoefenen als mijn partner een baan in loondienst had.
Ik vind thuisblijfmoeder zijn met een baby/dreumes echt het zwaarste wat er is. Ik heb een WO-opleiding, later nog een HBO gedaan naast een baan en 2 kinderen, maar dat ik het afgelopen jaar met een huilbaby heb doorstaan en dat mijn hele gezin daar relatief ongeschonden doorheen is gekomen, vind ik absoluut mijn grootste verdienste. Voel me nu zelf alleen wel uitgewoond. Als ik naar mijn gezin kijk, vond ik mijn tijd thuis absoluut een aanwinst. Voor de kinderen en mijn man was het heerlijk. Maar zelf vond ik het zwáár dat ik non-stop met de baby bezig was en dat ik zo ontzettend weinig sociale contacten had. Mijn kleintje sliep en slaapt niet makkelijk onderweg, dus ik ben erg aan huis gebonden en tja...vrienden en familie werken wél gewoon overdag. Ik heb me dus het afgelopen jaar best eenzaam gevoeld en soms ook wel overvraagd, gek genoeg. Ik vond mijn baan juist altijd wel een lekkere break...even mezelf zijn, los van mijn gezin. Dus of het me goed bevallen is? Voor mijn gezin wel. Voor mij persoonlijk niet zo. Hopelijk binnenkort weer aan de bak, maar daar voel ik me ook wel wat schuldig over nu ik gezien heb hoe fijn het voor de kindjes is dat ik thuis was...
Klinkt erg als mijn situatie, al werk ik vaak tot 5/6 uur, waardoor ik soms pas om 7 uur thuis ben (files.....😡. Maar; kan eerder weg als het moet en later mijn werk inhalen, thuis werken kan en is zelfs gedoogd als mijn dochter ook thuis is, al heb dat maar 1x gedaan. Tijdens mijn parttime dag werk ik als dl slaapt, slaapt ze niet, dan werk ik niet, al check ik wel regelmatig mijn mail, maar dat neemt weinig tijd in beslag. Ik heb wel een stressvolle baan, maar gelukkig zijn de werktijden flexibel.
Ik ben hoogopgeleid en thuis bij de kinderen. Ik ben wel een hbo studie erbij gestart maar dag gaat in rustig tempo. Voor mij voelt het vanzelfsprekend om bij de kinderen te zijn. Ik wil niet anders dan mijn kinderen zelf opvoeden, zeker de eerste 4 jaar. Het is onwijs leuk en tegelijkertijd onwijs pittig maar ik ben echt dankbaar dat ik de kans heb om thuis te zijn. Ik kijk er wel naar uit om iets te gaan ondernemen wanneer ze allebei op school zitten. Ik heb veel plannen en nog een flink leven voor me om te werken. Wel graag als zelfstandige zodat ik mijn eigen uren kan bepalen en de kinderen uit school kan halen. Volledig thuis zijn als de kinderen op school zitten, zie ik niet echt zitten. Een gat in mijn cv maakt me niks uit, mijn kinderen zijn belangrijker en ik weet dat ik genoeg kwaliteiten heb om weer leuk werk te vinden. Ik zie het hartstikke positief in.