Niet dat ik weet. Ze kwamen voor termijnecho, dus waarschijnlijk niet goed ontwikkeld ofzo. Pff ik merk dat ik niet meer zo vaak kom om te lezen en te reageren. Eerst alles weer even verwerken. Ik kreeg gisteren de opmerking dat ik al een flink buikje kreeg! Dat geef je weer hoop en positiviteit. Leuk als andere mensen het ook fasm zien
De eerste periode is in een zwangerschapsgroepje altijd erg moeilijk vind ik. Er gaan veel mensen rond dezelfde weken op controle en de kans op een MK of MA is in die periode nog best groot. Moeilijke periode altijd...
Kom er niet echt aan toe persoonlijk te reageren, maar een dikke knuffel voor iedereen en ik denk zeker aan jullie!!!!!!
Mooi rijn! Ik ben ook heel benieuwd hoe het met de new borns gaat, maar ik snap wel dat er weinig tijd is om hier te reageren.
Je hebt al een mooi buikje, Rijn! Met ons dappere meisje gaat het goed. We zijn gisteren thuis gekomen .
Wat fijn!!!!!! Geniet ervan xxx Kort over onze newborn: het gaat goed met ons meisje, ook al zijn er wel wat twijfels over haar gewicht. Sowieso veel overleg overal vanaf de eerste dag ivm oa drinken en temp en nu weer, oa nu omdat ze erg veel huilde. Sliep overdag niet daardoor, dus met recht dag en nacht met haar bezig geweest. Dit was voor haar slopend, erger nog dan dat wij op onze tenen liepen (vriend slaapt nog steeds op de bank en werkt weer, dus ik doe het grotendeels alleen. Zorg voor mezelf werd erg slecht, gaat nu iets beter. Slapen gaat, kleintje slaapt zelfs deels bij mij omdat het anders voor haar en mij niet wil). Daarnaast ook al op huisartsenpost geweest met 2 weken omdat alles dicht zat en ze benauwd was. Blijft nog een euvel. Ons meisje blijft, zoals ik ook steeds maar hoor waar ik ook kom, een kleintje. Maar ze heeft al veel voor haar kiezen gehad en word steeds sterker, dus moet en zal goed komen!
Ja dat wel. Maar soms zit je daar ook juist niet op de wachten, vooral niet op alle verschillende adviezen. En je moet het toch zelf doen, er is niemand die de zorg echt over kan nemen... ook al niet door de voeding natuurlijk. En kan en wil dat ook helemaal niet hoor moedergevoel! Hoe voel jij je verder en hoe kijk je aan tegen de bevalling en zo? Komt dichtbij nu hè? Ben erg benieuwd, hebben elkaar hier nu al zo'n tijd gevolgd!
Het is nu echt aftellen. Nog 12 dagen werken. En dan ga ik eerst lekker genieten van mn verlof. Nog even de laatste dingen regelen enzo. Ik kijk erg uit naar de dag dat we ons meisje in onze armen kunnen houden!
Meiden, even snel.. Ben jullie niet vergeten maar ben dag en nacht druk met ons meisje en krijg de kans niet te reageren. Herken e.e.a. In je verhaal Tacita.. Even een knuffel voor jou! Hier is manlief ook weer werken en doe ik het ook grotendeels alleen. Ik hoop snel even uitgebreider te kunnen reageren dames.
Het is pittig als je dag en nacht bezig bent zo, zo leef ik al sinds de geboorte maar vooral de afgelopen paar weken... Een knuffel terug en neem je tijd! Lfz
Wel heel herkenbaar hoor, jonge mama's! De zorg voor de kleine hoef je niet meteen uit handen te geven maar laat anderen eens wat meer voor jullie zorgen. Denk aan een keerjte koken, boodschappen doen of stofzuigen, een wasje draaien etc. Helpt een hoop!!
Misschien een beetje vroeg om me hier te melden, maar ik voel me erg alleen. Afgelopen donderdag voor termijnecho naar t ziekenhuis, 11wk en 2dg. En daar bleek het hartje gestopt halverwege de 9e week. Ik heb morgen een nieuwe afspraak om mijn opties te bespreken maar ik weet al dat ik voor het eind van de week een curretage wil. Mijn lijf is nog op en top zwanger. Kotsmisselijk en doodop. En op twee zweempjes roze gisteravond laat mijn lijf totaal niks van een naderende miskraam zien. Het wachten is slopend. Ik ben/was in verwachting van de 1e. Ik heb al vrij snel mogen concluderen dat ik zwanger zijn vreselijk vind. Ik ben zo vreselijk moe en misselijk dat mijn leven de afgelopen 6 weken volledig in de ijskast heeft gestaan. Ik kan daar niet mee omgaan. De enige reden dat ik iedere dag mijn bed uit kwam is dat er een babytje in mijn buik groeide en de belofte aan mezelf dat ik nooit meer zwanger hoefde te zijn als de kleine zou zijn geboren. Nu dat vooruitzicht weg is wil ik zo snel mogelijk mijn lijf terug. Ik ben boos omdat dat lijf doet alsof er niks aan de hand is. Maar ik maak me nu ook al druk over de toekomst, ook al zou ik dat misschien niet moeten doen. Ik heb geen idee hoe ik dit nog een keer moet gaan doen. Weken en weken van uitputting en misselijkheid en nergens zin in hebben. Hoe kan ik mezelf voorbereiden op nog een naarste periode in mijn leven?
Hai Cheshire. Het geeft geen garantie dat je bij een tweede zwangerschap je weer zo gaat voelen. Bij mijn eerste zwangerschap had ik nergens last van, op gezwollen borsten na. Toen bleek het toch fout te zijn. Bij deze tweede zwangerschap voel ik me juist vermoeider en heel anders dan bij de eerste. Ik wil je/jullie heel veel sterkte wensen in deze periode. Ik hoop voor je dat de curretage gauw mag plaatsvinden. Ik moest er ruim een week op wachten. Nogmaals sterkte.
Dikke knuffel voor Tacita en ButterflyNova. Lijkt me erg heftig! Welkom hier, Cheshire. Jezelf nog op en top zwanger voelen terwijl het mis is, herken ik. Ik vond zwanger zijn ook niet leuk, maar de wens was zo groot dat ik het toch nog een keer aandurfde.. En juist omdat het de eerste keer mis was, genoot ik van elke dag ook al hing ik de eerste 3 maanden boven de pot en waren de laatste tien weken alles behalve zorgeloos. Probeer niet te ver vooruit te denken. Geef dit eerst een plekje, wacht totdat je je lijf weer terug hebt en kijk en voel dan wat je wil.. Veel sterkte!
Lieve cheshire. Vreselijk om je in dit clubje weer te ontmoeten. Het is jou ook zo gegund! Probeer niet te ver vooruit te kijken. Verwerk dit eerst. Ik herken je gedachten wel. Voor mij hoefde het ook allemaal niet meer. Toch veranderde die gevoelens weer. Sterkte morgen bij de afspraak. Ik heb ook voor een curretage gekozen omdat ik er zo snel mogeljjk vanaf wilde. De ingreep is me heel erg meegevallen. Probeer er ook met mensen in je omgeving over te praten. Praten lucht echt op ook al heb je er misschien geen behoefte aan op dit moment.
Hi rijn. Gelukkig heb ik een hele fijne vent waar ik mee kan praten en die dat ook enorm stimuleert. En een beste vriendin die dit alles zelf vorig jaar ook mee heeft gemaakt. Morgen wordt ze ingeleid om te bevallen van haar eerste. Ik kan pas na een curettage kennis gaan maken met haar dochter (woont aan de andere kant van het land) dus ook dat is voor mij een stimulans. Ik begreep dat je bij de meeste ziekenhuizen kan vragen of ze het vruchtje voor je willen bewaren bij een curettage. Weten jullie daar meer van?
Even een dikke knuffel en goed dat je je verhaal doet! Wat gezegd werd klopt: elke zwangerschap is anders. Ik had deze keer ook bijna geen klachten tov de eerste keer. Neem je tijd voor het stukje verwerking en weet dat je hier altijd terecht kunt, wij weten hoe het is en dat is soms voldoende. Hou je haaks x