Ja maar dat niet alleen. Mij triggerde de titel ook al: hoogopgeleid en....daar hangt dus blijkbaar heel veel vanaf. Ook in solliciteren...tja die domme werkgevers missen soms de beste krachten met die eis. Want niet iedereen heeft de middelen om die opleiding te doen...maar vaak wel de capaciteit of kennis. Mijn man is heel actief aan het solliciteren momenteel. En bij 1 vacature viel het gewoon op dat erbij stond: Heao, mer oid opgeleid is geen harde eis, als de sollicitant in het gesprek maar duidelijk kan maken dat hij/zij hbo denkniveau heeft en de benodigde kennis voor de functie heeft. Stond als uitleg extra vanuit het recuitersbureau...nou dat vind ik echt top!
Oh, ik ben Tuc niet, maar veel meer mensen dan je denkt hoor. Oud studiegenoten van mijn man, oud klasgenoten van mijzelf (atheneum, dus dan is mbo geen standaard keuze). Ouders van vriendjes van de kids. Echt, dat gaat helemaal nergens over.
Echt hoor gebeurd regelmatig...of ergens op een feestje: "o wat doe jij in het dagelijks leven"? " ik ben thuis bij mijn kinderen en werk daarbij als go" " ooo...oke... (na stilte) sorry hoor...zie even iemand die ik nog moet spreken. Gewoon mensen die ik tref op verjaardagen, feestjes...uitjes van mans werk oid... ouders van vriendjes of klasgenoten vsn dochter en zoon,geen vrienden iig. Het is gewoon te belachelijk voor woorden...heb een tijdje gewoon gezegd dat ik zelfstandige ben (wat ik officieel ook ben) maar feit blijft dat ik nog steeds thuis ben bij de kinderen en parttime werk als go alleen dan met een kvk nummer en je bent ineens ontzettend interessant
Ja, dat vind ik dus ook. Mijn man is bezig met WO, maar heeft alleen nog maar HBO dus nu. Hij heeft echter een PHD functie, gewoon omdat hij het heeft laten zien dat hij het kan. Zijn collega maakt ook regelmatig de opmerking dat hij het niet eerlijk vindt, omdat hij wel een PHD heeft, maar ja, ze doen hetzelfde werk (ok, man iets beter/meer haha).
Ja, of je ervaart het anders doordat jij hoogopgeleid bent en mensen dit dus niet tegen jou zullen zeggen.
Maar is het een enkeling die zich wel eens zo uitlaat over je niveau of is het merendeel zo? Mijn stiefzus is verpleegster en vindt wel eens dat artsen zich neerbuigend gedragen. Maar het zijn er dan een paar en de rest van de omgeving gedraagt zich gewoon normaal. Dit topic vind ik trouwens niet zo gek. Men zal eerder iets vinden van hoogopgeleide moeders die thuis blijven. Vaak doordat ze meer kosten hebben gemaakt voor hun studie, meer verdienen en moeilijker terug kunnen komen in hun oude werkgebied. Daarom is het niet zo gek om er een apart topic voor aan te maken.
Ik heb de rest nog niet bijgelezen voor ik deze reactie plaats. Ik heb het over anders, niet over beter. Ik heb in de omgevingen waar ik me veelal bevonden heb verdrietig gevoeld om het anders denken. En het daardoor geen aansluiting vinden daarin. Terwijl je ondertussen hun wel aansluitingen ziet hebben, en plezier om dingen die mij niet interesseren. En waarbij ik het geduld niet op kan brengen om ernaar te luisteren omdat ik me ga vervelen en in gedachten afdwaal. Ver met studeren ben ik door omstandigheden niet gekomen. Waardoor ik het meer ervaren heb als een handicap dan een gave. Wat mij belangrijk lijkt in het leven is familie, vrienden, veiligheid/gezondheid, en kunnen rondkomen. Niet om hoe geweldig slim je bent, hoe groot je auto is etc. Ik kijk op tegen mensen die gelukkig en tevreden zijn. Maar hoe een persoon ook in elkaar zit, er zijn altijd plekken waar iemand minder of meer tot zijn/haar recht komt. En dat hang vaak wel samen met waar een persoon wat beter en wat slechter in is.
Maar ik ben wel volledig thuis en vermeld echt niet meteen mijn studie en arbeidsverleden als ik iemand tegenkom.
ik ben het daar niet mee eens. Ik ga ook niet naar een feestje of verjaardag met de instelling: o dat vinden ze vast niks. Nee ik ben zo ongelooflijk blij dat ik thuis kan zijn bij mijn kinderen. Ik zou niet anders meer willen. Maar als ik trots vertel: ik ben thuis en het gesprek valt dan dood dan is dat toch erg jammer. En als er keer op keer zo gereageerd wordt, dan doet dat iets met je. Laatst het tegenovergestelde...toen ik de vraag kreeg wat ik voor werk doe vertelde ik dat ik go was en de reactie:" o dan ben je dus ook thuis voor je eigen kinderen, wat heeerlijk!!" nou ik heb haar echt stomverbaasd aan gekeken. En uitgelegd waarom uiteraard.
Misschien raak je daarbij ook gewoon een pijnlijke plek bij iemand. Vooral als je dat tegen een moeder verteld, heb je daar wel een beetje kans op. Ik heb bijvoorbeeld een vriendin. Die heel erg kan doordrammen dat ik aan het werk/studeren moet gaan. Bij haar is het idee dat een vrouw evenveel moet doen werkgericht etc als een man en dan ook nog de kinderen/huishouden erbij. Puntje bij paaltje zat ze ongeveer te huilen dat ze maar een uurtje per dag tijd heeft voor haar kleintjes. Veel mensen doen wat van ze verwacht wordt en dat uit zich ook in de verwachtingen naar anderen. Of ze er zelf nou gelukkiger van worden of niet.