Wat ons nu gebeurd... Gisteren sinterklaas gevierd bij opa en oma. Schoonzus en schoonbroer zijn daar ook. Ze zijn zwanger van hun tweede kind. Ze geven mijn vriend een zak met geboortechocolaatjes en daarop een bordje met de vraag of hij peetoom wil worden. Uiteraard zegt hij daar ja op. Hardstikke leuk. Schoonbroer is ook peetoom van onze oudste. Al zijn wij niet religieus (kids niet gedoopt, zelf wel alles tm het vormsel, maar niet getrouwd). Nu maakte mijn vriend later op de avond een grapje, dat hij dan de kleine ook naar pastoor moet brengen voor water over zijn hoofdje en dat hij niet van pastoors houdt. Op dat moment verder geen reactie gekregen hierop. Nu belt net schoonbroer op met de vraag of mijn vriend er wel achter staat dat hij peetoom wordt. Jazeker, antwoord mijn vriend. Ja, want hij had iets gezegd over het dopen. Ja, zegt mijn vriend, ik sta niet achter de kerk als instituut, maar vind het mooi dat jullie achter het geloof staan en je kind willen laten dopen. Dus ik sta er achter. Heel gedoe verder met doorvragen, maar het antwoord niet willen horen. Want ze hadden het er al over gehad dat mijn schoonmoeder dan maar peettante moest worden. Eigenlijk belde hij dus om dit door te geven. Ik merk dat ik er best boos om wordt. Zowiezo wisten ze van te voren hoe hij er in stond. Ze hebben niks verder gevraagd van te voren. De peetoom van hun eerste kind is haar broer die homo is en helemaal niet zo met geloof bezig is. De peettante is schoonzus (zus van mijn vriend) die al helemaal niet met het geloof bezig is. Wij zijn in ons hele leven vaker in de kerk geweest dan zij. En we zijn er meer mee bezig wat er is tussen hemel en aarde dan hen. En dan nu zoiets. Ik merk dat ik er best boos om wordt. Met name ook omdat het zo voor de vorm is en om de schijn op te houden. Zij gaan zelf amper naar de kerk. Leven ook helemaal niet de regels na van de kerk. En dan nu dit. Ik voel me echt er buiten gezet. Zo van, jullie doen niet aan het geloof (wel dus, maar niet in de vorm van het kerkelijk insituut) en vallen er dus buiten. Ik krijg er het gevoel van dat wij, maar vooral onze kinderen, dus als minder gezien worden. Dat gevoel komt ook voort uit eerdere ervaringen. Schoonzus wordt een beetje gezien als de ideale schoondochter volgens mijn schoonmoeder (en ze zou eens moeten weten). Ik weet niet zo goed wat ik hier mee wil, maar ben het even kwijt. Vraag me wel af hoe hier verder mee om te gaan. Vriendlief wil geen heibel en heeft zijn broer uit de wind gehouden door te zeggen dat hij het niet erg vindt, dat het hun keuze is. Maar ik weet niet of ik dat wel kan, de schone schijn ophouden. Zit echt niet te wachten op ruzie of zo, maar vind tegelijkertijd dat je zo echt niet met mensen omgaat.
Het is niet netjes en ik snap dat je er boos om bent. Maar: het is aan je broer om hier wel of niet verder over in gesprek te gaan. Als hij dat niet doet, zul jij je er ook gewoon bij moeten neerleggen.
Goede vraag. Het verschilt volgens mij hoe je het in je familie invult. Meestal is het bij de doop, communie en vormsel aanwezig zijn. Het kind bijstaan met raad en daad als het dat nodig heeft. Op de verjaardagen aanwezig zijn. Wat extra's doen, bijv. uitjes. Het is net wat je zelf belangrijk vind. Mijn vriend legde uit dat hij het ook ziet als: er zijn voor het kind als er iets met de ouders is.
Wat een rare situatie! Ik zou ook boos en teleurgesteld zijn. Hier zijn wij peetoom en -tante van ons neefje. Wij zijn totaal niet gelovig, maar neefje is gedoopt en schoonzus en zwager gaan regelmatig naar de kerk. Prima! Zij wisten ook idd dat wij eigenlijk nooit naar de kerk gaan, alleen uit beleefdheid bv met familie naar de Kerstmis etc. Onze taak is vooral een eervolle Maar mocht er iets met zwager en schoonzus gebeuren en neefje komt er alleen voor te staan, dan vangen wij hem op.
Nou ja, het is al beslist schijnbaar. Op zich gaat het me er ook niet om dat mijn vriend persé peetoom moet worden. Maar om hoe het loopt. En dat 1 ding zo uit zijn verband wordt getrokken. Dat er van te voren niks wordt gevraagd of gezegd over wat zij belangrijk vinden hierbij. En nu ineens worden we voor een kant en klaar feit gesteld. Geen overleg of verder uitpraten niks. En dan wordt er straks wel verwacht dat we gewoon op die doop zijn, dat we er niks meer over zeggen, want het is hun keuze, etc. En anders doen wij weer moeilijk. Ingewikkeld vind ik het, omdat ik word geconfronteerd met iets waar ik geen zeggenschap over heb, maar wel de gevolgen over moet dragen qua omgaan met de famiie.
Niet netjes, maar jouw boosheid lost het niet op. Erger nog, het kan, als je je er aan vast houdt, nog voor onenigheid zorgen. Laat het los, hun keuze.
Officieel vanuit de kerk is het de taak van de peetoom / peettante om de ouders te ondersteunen bij de geestelijke (religieuze) opvoeding van hun kind. Als dat de rol is die de ouders voor zich zien, is het natuurlijk wel handig als je qua geloofsovertuiging goed op één lijn zit. Maar als je meer uit gaat van het 'knuffeloom' / 'knuffeltante' principe (iets extra's doen voor & met het petekind) dan is het natuurlijk minder van belang.
Dat is prima, als zij het als jouw eerste uitleg zien. Maar het is nu meten met 2 maten, omdat ze dat bij hun eerste zoontje met de keuze van die peetoom en peettante ook niet hebben gedaan. En dat er in praktijk verder niks rondom het geloof wordt gedaan, noch vanuit hen, noch vanuit de rest van de familie (behalve schoonmoeder). Dat maakt het zo krom.
Ik weet het, ik weet het. Het maakt me gewoon boos, dat ik/we dit nu zo op ons bord gedropt krijgen incl. de gevolgen. Een ander doet iets, waar ik nu mee zit en voor mijn gevoel niks mee kan, want anders heb ik het gedaan. Blehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
Het is de bedoeling dat een peetoom en peettante een bijzondere belangstelling voor het kindje hebben.en mochten de ouders niet in staat zijn om het kindje het geloof bij te brengen dan nemen de peetom en peettante deze taak op zich totdat de ouders het zelf weer kunnen. Dit laatste zal alleen nog gebeuren in gelovige families
Ik kan mij het voorstellen dat dit je niet lekker zit, is ook best een lullige actie. je zou toch gewoon kunnen vragen wat de reden is dat er ineens geswitched is?? Waarschijnlijk gaan ze dan beginnen over die opmerking of grap, dan kunnen jullie gewoon uitleggen dat het een nietszeggend grapje was waar jullie verder niks mee bedoelden en dat jullie daarbij hun verzoek heel serieus namen om peetoom te worden. Als het gesprek op niks uitloopt dan kan je aangeven dat je je persoonlijk aangesproken voelt omdat ze jullie blijkbaar van de een op andere dag te min vinden. Je kan het ook allemaal laten gaan, maar dan blijf je er zelf ook mee zitten en waarom zwijgen over iets als het misschien uitgesproken kan worden.
Over die grap is al gesproken tussen mijn vriend en zijn broer aan de telefoon gisteren. Het bleef hangen op de vraag of hij er achter stond. Mijn vriend legt uit hoe hij het ziet en dat hij er dus achter staat. En vervolgens wordt nog tig keer dezelfde vraag gesteld en willen ze het antwoord niet horen. Mijn vriend heeft dat ook nog benoemt. Dan wordt er gezegd, jawel, maar ..... Tsja, dan ben je op een gegeven moment uitgepraat. Mijn vriend wil er verder geen aandacht aan geven, behalve als zij er zelf over beginnen. Zijn vader is ziek, mijn moeder is ziek. Hij wil het voor niemand extra zwaar maken. Wat ik ook goed snap. Maar ik blijf wel met mijn eigen gevoel zitten.
Wat kwam er dan na het ja, maar ...? Gaven ze duidelijk de reden aan waarom ze toch van gedachten veranderden?
Steeds hetzelfde, dat ze vinden dat je er wel achter moet staan. Bij doorvragen kwam er niet meer dan dit.
Wat ik uit je verhaal lees, is dat je het gevoel hebt dat jullie als minderwaardig worden gezien en dat dát steekt. Objectief gezien is namelijk het feit dat je vriend niet achter het instituut 'kerk' staat voldoende reden om hem geen peetoom te laten zijn. Ik zou als ik jou was naar dat andere gevoel gaan kijken en proberen erboven te gaan staan. De perceptie van andere mensen (over je schoonzus bijv.) kun je niet veranderen, alleen de manier waarop je er zelf naar kijkt. Retemoeilijk in sommige situaties, dat weet ik, maar wel de enige manier om geen ruzie te krijgen en jezelf minder naar te gaan voelen.
Klopt helemaal. Rationeel weet ik dat ook, maar ja zo lastig in praktijk. Wat je schrijft over het feit dat hij niet achter de kerk als instituut staat en dat dat voldoende reden is om hem geen peetoom te laten zijn klopt. Alleen wisten ze dat van te voren ook al. Daarom vind ik het zo naar dat het op deze manier loopt. Ze hebben ons echt gekwetst hiermee.