Hallo meiden, Ik ben de trotse moeder van een mooi menneke. Ik heb de laatste jaren te maken gehad met angsten die zomaar kwamen opzetten en die op dat moment mijn leven gingen beheersen. Zo was ik voor mijn zwangerschap enorm bang dat ik niet zwanger kon worden, tijdens de zwangerschap dat er iets mis was met het kindje, na de geboorte dat hij allergisch zou worden voor onze hond etc. Het heeft steeds lange tijd (maanden) geduurd voor ik me weer wat beter ging voelen. Ik heb ook cognitieve therapie gehad wat mij niet zo heel veel hielp. Ik kon alles wel goed beredeneren maar mijn gevoel nam het gewoon over. De laatste tijd is het best goed gegaan maar nu zit ik weer 'gevangen' in een angstige gedachte. Ik baal er zo ontzettend van en wil gewoon weer 'normaal' doen en van mijn kind genieten, maar dat lukt me niet. Ik ben bij de huisarts geweest die mij antidepressiva (ook tegen angstklachten) heeft voorgeschreven. Nu ben ik wat terughoudend in het nemen ervan. Ik lees veel dat mensen er niet meer vanaf komen. Ook zou ik volgend jaar graag weer voor een kindje gaan. Maar dan moet ik me wel beter gaan voelen natuurlijk. Zijn er meer dames die tijdelijk antidepressiva hebben genomen en hier baat bij hebben gehad?
Anti depressieva is een heftig middel om 'zo maar even' te nemen. (weet ik uit ervaring) Ik zou dit niet nemen zonder de begeleiding van een goede professional op het gebied van de geestelijke gezondheid. Ik zou eerder op zoek gaan naar een goede thearapie die werkt voor jou. Deze obsessieve angsten zouden niet je leven moeten beheersen. Ik denk dat je beter bent gebaat bij het aanleren van een ander denkpatroon. (en ook daarvan weet ik hoe moeilijk het is)
Het was voor mij t laatste middel! En t enige wat echt geholpen heeft! En ik heb t ook geslikt tijdens de zwangerschap van de jongste! Helaas! Gelukkig is alles goed gegaan!
Ik slik het nu ook, alleen de therapie werkte niet, voor mij werkt het prettig, Maar bij een zwangerschap zou ik het niet gebruiken,
Ik ben ook ooot begonnen met ad ivm angsten. Ik werd er doodziek van. Ik weet dat je je niet goed kan voelen de eerste weken en dat de klachten in het begin erger kunnen worden, daar moet je doorheen maar dat was niet te doen voor mij. Ik ben na een week gestopt en overgegaan op een hele lichte dosis antipsychotica. Deze heb ik tijdelijk geslikt, samen met een kalmerend middel, om de ergste paniek af te zwakken, ik denk een maandje. Daarna ben ik het weer af gaan bouwen. Heb dit wel icm met therapie gedaan bij een psycholoog en was onder behandeling bij een psychiater. Misschien moet je je door laten verwijzen door de huisarts naar iemand die hierin gespecialiseerd is
Ik zou het zelf niet nemen zonder een verder 'traject' in te gaan. Want uiteindelijk is het toch deels een symptoombestrijder en pak je de kern niet aan. Natuurlijk kan het dan tijdelijk wel, maar je moet het opbouwen/er aan wennen voordat het werkt en mocht je het vervolgens weer af willen bouwen dan gaat daar ook even overheen. Zonder verdere hulp, zegt dat niet dat je angstklachten over zijn. Ik zou het dus alleen in combinatie met andere hulp gebruiken als je echt denkt dat nodig te hebben. Zelf voelde ik mij er alleen maar beroerder door (depressieve klachten: voelde mij liever depressief als zoo vlak), maar dat is heel iets anders natuurlijk.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben van plan om weer naar een psycholoog te gaan. Voel me alleen zo ellendig nu dat ik me zo graag wat rustiger zou voelen. Vandaar ook die medicatie waar ik over twijfel. Zijn er ook meiden die het een tijdje gebruikt hebben en voor wie het een tijdelijk steuntje was?
Dat is maar net wat je onder tijdelijk verstaat, toch? Er staat zo'n 6 weken voor, voordat het afdoende werkt.
Heb je echt een AD gekregen? Of een kalmeringstablet? Want dat laatste (ongeveer alles wat eindigt op pam) kun je best een paar weken slikken als je even heel slecht zit. Het heeft mij ook weleens geholpen in zware tijden en ik ben blij dat de pillen bestaan. Zolang je er maar verstandig mee omgaat. Maar een echte AD (seroxat ea) is wel wat heftiger. Ten eerste duurt dat wel tot 2 weken voordat je überhaupt iets merkt. Voor het werkt zeg maar. En je kan er ook niet zomaar weer mee stoppen. Dan moet je langzaam afbouwen.
Ik heb ook lorazepam die ik als het nodig is kan nemen. De AD die ik heb gekregen is Venlafaxine. Ik weet van het op- en afbouwen. Daarom ook mijn dilemma om het te gaan gebruiken.
Slik al vier jaar ad daar kom ik niet meer van af. Het helpt mij mijn leven door te komen. Heb wel eens pm ondersteun gesprekjes. In combi meer. Mis vragen naar psychiater. Die kan iets beter medicatie afstemmen.
Ik ben in september met dezelfde klachten (die al langere tijd duren), bij de huisarts geweest. Kreeg ook antidepressiva (paroxetine). Ik ben gaan googlen, mede omdat wij ook nog een wens hebben voor misschien een derde kindje. En ik ben er niet mee begonnen, je komt er echt niet zomaar vanaf. Ik ben uiteindelijk bij en homeopaat terecht gekomen en ben nog nooit zo goed geholpen. Ze nam alle tijd om alles helder te krijgen wat mijn klachten zijn en heb pilletjes gekregen. Ik voel me een stuk beter en rustiger in mijn hoofd. Stuur me maar een PB als je meer wilt weten.
Heel vervelend dat je hier last van hebt, het kan echt heel je leven gaan beheersen. Ik had ook veel last van angst en dwanggedachten, dit ging ook mijn hele leven beheersen, zo erg dat ik het liefst alleen maar in bed lag om te slapen zodat ik nergens over na hoefde te denken. Mijn hele gezin leed hier ook erg onder, ik was helemaal geen leuke moeder en vrouw. Ik zelf vind het vreselijk om naar een psycholoog te gaan en wilde dit ook eigenlijk niet. Heb toch besloten om voor medicatie en therapie te gaan en als de therapie of medicijnen niet werkte, zou ik met 1 van beide stoppen en wat anders proberen. Ik slik een antidepressiva en na een paar maanden, zolang duurt het voordat het echt werkt, voelde ik me al iets beter. Ondertussen ging ik ook elke 2 weken naar de psycholoog. Na ongeveer negen maanden (ik weet het niet zeker meer, kan ook iets korter of langer zijn geweest) ben ik me echt een heel stuk beter gaan voelen door de medicatie. Dit is nu dus sinds kort en ik ben er echt heel blij mee. Dit durf ik niet te hard te zeggen want ik ben altijd zo bang dat het weer verkeerd gaat.... Het is zo afschuwelijk om je zo te voelen. Ik voel me nog niet helemaal top, maar het is echt een hele grote verandering met een tijd geleden. Met naar de psycholoog gaan ben ik wel een stuk eerder gestopt, dat is gewoon niets voor mij. Je kunt antidepressiva trouwens wel tijdelijk gebruiken, bijvoorbeeld een jaar en het dan langzaam afbouwen en kijken of het zonder ook nog goed blijft gaan. Niet iedereen heeft het de rest van zijn of haar leven nodig. Heel veel succes en sterkte, ik hoop dat je je snel beter gaat voelen op wat voor manier dan ook!!
voor heftige - tijdelijke angst en paniek klachten, die zomaar ineens op een dag weer even opvlammen, zou je ook tijdelijk een angstremmer kunnen gebruiken - Ik kreeg het indertijd toen het heel slecht ging, voor de a.d. ging werken. Lange tijd heb ik het bewaard (inmiddels 2 jaar over de datum) - toen het afgelopen periode niet goed ging psychisch en de angstgedachten weer te veel aan de oppervlakte kwamen, heb ik in overleg met de huisarts nieuwe tabletjes gekregen. Gewoon voor noodgevallen. Het gaat trouwens om Xanax - ook wel bekend als: alprazolam . Echter met dit middel mag je ook weer niet autorijden. Ik slik trouwens al jaren a.d. van 15 naar 0 terug, naar 10 opgebouwd. Ik kan dus niet zonder en vind het prima, ik heb escitalopram. Maar verder opbouwen wilde ik dus liever niet -ook vanwege het opstart gedoe allemaal (bijwerkingen).
Ik heb het tijdelijk gebruikt. Een maand of drie. Ging prima. Gaf net dat zetje om over een beginnende depressie te komen. Praten lost weinig op is mijn ervaring, je weet best wat er goed gaat en niet en dat bespreek je al met vrienden en vriendinnen. Ik ben een heel rationeel mens, maar bij ons in het gezin is het duidelijk een kwestie van moeders genen. Ik vind: een chemisch probleem kun je best chemisch aanpakken. Alleen wel eerlijk zijn en op tijd stoppen. Daar moet je dan wel de ballen voor hebben natuurlijk. Ik vond dat er maar een nadeel aan zat: aankomen. Overigens: ik ben niet iemand met angststoornissen dus geen idee of het daar tegen helpt. Mijn ervaring is dat je ontspannener bent, wat roekelozer en zorgelozer. Dus wie weet.
Ik heb het 1 week gebruikt. Het zou eerst erger worden en na een paar weken zou het gaan werken. Die week was niet te doen!! Vreselijk. Ik werd al wakker met een paniekaanval! Ik slik nu oxazepam..maar alleen als ik het nodig heb. Soms elke dag.en soms een paar weken niet. Dat geeft me heel veel rust
Ik slik ze voor een angst,-paniekstoornis ( lexapro ) en had er 10 jaar eerder mee moeten beginnen Heb er een ontzetten fijn angstvrij levenvoor terug gekregen De opbouw daar moet je echt even doorheen, maar daar kun je dan oxazepam oid ( ik had er Xanax bij ) naast gebruiken en dat na een week of 3 weer afbouwen Het is te doen, echt waar
Ik zou je willen aanraden (werk zelf in de zorg) om opnieuw naar een psycholoog te gaan - bij dit soort angsten gaat men vaak in het hoofd proberen die gedachten gauw weg te maken (vermijding) of juist allerlei handelingen uit voeren om minder angstig te worden. Dit verergerd je klachten en houdt het in stand. Ook kan het voorkomen dat je angstig wordt daar de angst gaat komen (angst voor de angst) De eerst aangewezen behandeling (dus boven medicatie !)om dit te doorbreken heet exposure (met responspreventie) - dat is vermijding door breken, jezelf blootstellen aan wat je vreest en merken dat je angst kan verdragen en dat er niets gebeurd (dan neemt de angst af). Dit werkt heel erg goed! Succes !! (Ps en als je toch medicatie wil raad ik je aan dit bij een psychiater te doen en al van tevoren je laten informeren over mogelijke combinatie met zwangerschap - zie ook website poppoli Amsterdam voor medicatieoverzicht) PS2 voor een gediplomeerde psychotherapeut kijk op de site van de VGCt - je kan zoeken naar behandelaar op specialiteit