Hey meiden, Helaas ronde 9 weer ongesteld geworden.. Nouja ik ga ervanuit dat het morgen komt (meer spotting en temperatuur daalt). Dat betekend dus naar ronde 10 en dan komt die nummer 12 van 1 jaar bezig al heel dicht bij.. Ik zal even mijn verhaal doen, bedankt alvast de gene die het willen lezen en reageren. Ik moet ook gewoon even mijn hart luchten. We zijn een paar maanden geleden naar de huisarts geweest omdat we een thuis test hadden gedaan voor vriendlief en deze negatief uitviel. Dus bij de dokter laten testen en daad kwam idd uit dat mijn vriend minder sperma cellen heeft dan normaal zou moeten. Ze zwemmen allemaal wel de goeie kant op en er waren verder geen afwijkingen. Kleine teleurstelling maar ook een geruststelling dat het verder goed zat. We werden naar huis gestuurd en als we een jaar bezig waren mogten we terug komen.. De dokter zei er wel bij dat we (als alles bij mij goed zou zijn, daar ging hij vanuit voor nu omdat ik een aardig regelmatige cyclus heb) wel zwanger kunnen worden! Nu een paar maanden later en we zijn nog steeds niet zwanger, ik ben sinds vorige maand begonnen met temperaturen en hieruit kan ik aflezen dat ik wel een eisprong heb. Maar nog steeds niet zwanger. Ik ben zo bang dat we straks het medische traject in moeten Ik zie daar zo erg tegenop! Ik lees graag jullie verhalen over hoe jullie de eerste stap hebben ervaren en ik hoop dat jullie mij geen aansteller vinden omdat ik (pas) ronde 10 in ga.. En er staat gewoon 12 maanden voor maja je leest de meeste verhalen van binnen 6 maanden of MMM.. Bedankt als je dit hebt willen lezen en een reactie achter hebt gelaten of gaat laten! Ik heb dit via de iPad getypt dus excuus voor spelfouten als die erin staan!
He meid, wat een spannende periode he! Je hoopt het iedere maand zo en dan steeds weer die teleurstelling! Ik wilde in het begin ook echt niet starten in de mmm, temeer omdat er bij ons niets gevonden was, maar ik moet zeggen eenmaal de stap gezet voelde het ook als een opluchting! Eindelijk ging er iets gebeuren, eindelijk werden we geholpen! En nu weet ik eigenlijk niet beter! Ik groeide er vanzelf naar toe en heb me er nu bij neergelegd dat het onszelf niet lukt! Ik zou na een jaar wel ook jezelf laten onderzoeken, om zeker te weten dat jouw cyclus in orde is! Tot die tijd zouden jullie misschien zijn zaad kunnen proberen te verbeteren dmv vitaminen! Google maar eens, je vind best wel wat! Hier manlief aan de selenium en zink gezet! Wie weet heeft dat nog een positief effect! En vergeet niet: je moet niets, de keuze is aan jullie! Als jullie nog niet de mmm in willen, dan doen jullie dat nog niet! Je hebt de regie over je eigen leven! Succes!
Ik vond het ook een opluchting om de MMM in te gaan. Natuurlijk, wel spannend en ik had het liever zonder gekund, maar ik kreeg er meer een gevoel van controle van. Ik kon niet meer zitten afwachten. Succes met je beslissing!
Bedankt voor de reactie meiden! Aan de ene kant is het ook wel wat jullie zeggen een soort opluchting dat we dan geholpen gaan worden idd maar ik lees echt verhalen dat het verschrikkelijk zwaar is allemaal. De keus dat we het gaan doen staat vast, ik wil heel graag kindjes en hij ook dus we gaan er wel voor. Alleen ben zo bang voor alle onderzoeken, pijn en teleurstellingen. Vind nu elke maand al moeilijk om teleurgesteld te worden. Ik wil mezelf wel echt na laten kijken want alleen een temperatuur verhoging zegt niet alles natuurlijk. Zoals ik dacht is mijn temperatuur gedaald weer en spotting weer ether geworden dus verwacht vandaag dat het doorbreekt na 5 dagen op en af spotting. Gisterenavond dubbel gelegen en huilen van de buikpijn. Ergens gehoopt op een innesteling maar helaas.. Ronde 10 here we come! We hebben besloten volgende maand een afspraak te maken met de huisarts. Nieuwe jaar en dan heb ik 3 cyclussen mijn temperatuur bij gehouden.
Ook hier de mmm ingegaan. In ronde 11 en de gyn zei eigenlijk ben je te vroeg maar ivm part mola vorig jaar gaan ze verder... De 1e onderzoeken al gehad.. en gek genoeg het geeft zoveel rust!
Herkenbaar hoor, ik vond het ook reuze spannend! Maar echt waar je groeit er in mee! De inwenige echo's vind ik echt meevallen! De eerste keer heel nerveus, maar vond het echt meevallen. De keren daarna me niet meer druk gemaakt! De eendenbek kun je soms even voelen, maar ik vind het te doen. En gelukkig hoeft de eendenbek weinig gebruikt te worden: eerste onderzoek voor uitstrijkje en tijdens inseminaties (mocht je echt een traject ingaan). Het hormonen spuiten went ook...maar misschien loop ik nu al te ver vooruit, eerst de onderzoeken maar eens! Wat betreft de teleurstelling was ik ook bang dat die vele malen groter zou zijn! De eerste mislukte poging was dat ook zo, je hoopt zo dat het meteen raak is! De tweede poging was de teleurstelling niet groter dan voor de mmm! Het enige wat ik wel veranderd vind zijn de wachtweken! Doordat je nu precies weet wanneer je eisprong hebt, weet je ook precies hoeveel dpo en die 14 dagen duren laaaaaang! Maar ja dat is niet anders...en je hoopt natuurlijk ooit dat je wachten beloont wordt! Nogmaals succes meid! Het gaat vast goed komen!
Ken je het boek 'Innesteling' van Rika Lucak? Dat is echt een héél waardevol boek over zwanger worden en welke problemen er fysiek kunnen zijn waardoor het niet lukt. Met veel informatie over voeding en vitaminen/mineralen. Vaak is er bij mannen ook sprake van tekorten op minralen/vitaminen basis en kan je het zaad een stuk gezonde krijgen door alleen maar extra vitaminen te nemen (wel goede kwaliteit kiezen). Ze hebben ook een fb groep.
@rebelleflower: het is allemaal ook reuze spannend meid! Zelf ben ik na een jaar ook naar de huisarts gegaan. En ik vond het juist 'fijn' dat ik op een gegeven moment een afspraak had staan. Na al die maanden dat het steeds maar niet lukte, vond ik het een fijn idee te gaan onderzoeken of er misschien iets mis wat. Tegelijkertijd was dat ook super spannend, want wie weet was er echt iets mis en wat dan?! Bij ons bleek al heel snel dat mijn man een te lage zaadkwaliteit heeft en zijn we hup, super snel het traject ingerold. En dat is heftig, ja, dat zal ik niet ontkennen. Maar ook fijn, want nu hebben we eindelijk een echte kans om zwanger te worden, die hadden we eerder niet (nagenoeg 0). Dus ook al zijn we de mmm ingerold, daarmee is onze wens ook dichterbij gekomen. Veel succes en hopelijk voordat jullie echt richting huisarts gaan toch een mooie test!
Ik was ook erg bang ervoor; en nu we 6 januari voor het eerst naar de gynaecoloog gaan, ben ik minder bang dan ik voorheen was. Meer een soort berusting voor in de plaats gekomen. Ook allereerst; we willen gewoon weten wat er is, waardoor we dit x niet spontaan zwanger worden (wat bij onze eerste wel lukte). Moet zeggen dat dit mettertijd groeide... misschien bij jou ook!
Ook ik herken jou gevoel. Nog niet heel lang geleden voor mijn gevoel (maart afgelopen jaar) zijn wij vol spanning en blijdschap begonnen om voor een kleintje van ons samen te gaan. De spanning veranderde na 8 rondes in onzekerheid, ik had een goede cyclus en werd er vanaf toen ook best verdrietig van merkte ik. Wij hebben ons laten testen op chlamydia, en even de schrik dat ik er dus mee rond liep. Manlief niet, gelukkig. Ik ben toen al de mmm ingerold, kreeg een echo, kijken of mn eitjes goed groeide, en of ik een goede eisprong heb gehad. Deze testen zijn allemaal zo snel gegaan dat ik nog niet eens het besef heb dat we al in de mmm zitten, want wie verwacht dat na 8 maanden?? Zo ver was ik nog helemaal niet! Maar wat ik al zei, het is allemaal zo snel gegaan en fijn dat ze even wilde kijken, dat ik er geen erg in had. Ik dacht; dan hoeft dat straks niet meer als het nodig is Wij kregen uiteindelijk de uitslag van mij, (manlief had intussen zaad ingeleverd want dat hoort erbij) en wij hebben 3 welen geleden te horen gekregen dat bij mij alles goed was en bij mijn vriend niet. Die kwam in als een bom.. Dat was niet de deal, daar ging ik noet voor weg! Ik wilde weten of alles bij mij goed was, maar dit hadden wij niet verwacht. Over 6 weken moet hij weer zijn zaad in leveren, om nogmaals te kijken of het hetzelfde is. Heb hem al aan de zink selenium en vit c gezet Geloof me, ik ben hier een hele week compleet van ondersteboven geweest. Nu al dit nieuws dat we misschien niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen worden? Ik kon hier heel erg moeilijk mee om gaan. Wat een nachtmerrie na 8 maanden. Maar wat ik je nu mee wil geven, is dat ik me er toch wel in ben gaan berusten. De mmm in lijkt heel erg, maar ze gaan er alles aan doen om jullie te helpen. Want als je de mmm nu niet in gaat, word het misschien wel later. Zo dacht ik er over, het is bij mij snel, maar ja.. Het is wel de reden waarom het misschien niet lukt. Ik blijf het natuurlijk spannend vinden, maar het haalt een hele hoop onzekerheid weg. Je mag me altijd een pbtje sturen. Liefs
Dit zou ik zomaar zelf geschreven kunnen hebben. Wat fijn om te lezen dat alles wat ik vind, voel en denk niet alleen tussen mijn oren zit. Maar dat anderen hier ook mee rond lopen. Ik ben inmiddels aanbeland in ronde 9. Wij zijn bezig sinds februari 2015. En ook ik voel die mmm in mijn nek hijgen. Ik heb me al die maanden redelijk positief gevoeld, maar toen ik vorige week weer ongesteld werd, werd ik even overvallen door paniek. Ik heb woensdag alleen maar gehuild, met als dieptepunt donderdagochtend huilend op mijn werk. Ik heb me ziekgemeld en ben naar huis gegaan. Dat angstige gevoel kon ik niet van me afzetten. Ik heb mezelf ook al pcos aangepraat. En waarom? Het zit tussen mijn oren. Ik kan natuurlijk de dokter bellen en zeggen dat we al een jaar bezig zijn. Maar dat voelt zo slecht, net alsof je toegeeft dat het je niet gaat lukken. Ik heb voor nu mijn rust weer even gevonden en heb me gericht op afvallen. Wil namelijk niet met dat antwoord weggestuurd worden. 'Kom maar terug als u wat kilo's kwijt bent'. Het enige waar ik benieuwd naar ben is het temperaturen? Dames die al in de mmm zitten, is dit echt een vereiste? Raden jullie het aan om dit ook alvast als voorwerk te doen? Of is dit niet noodzakelijk? Rebelleflower, ik kan je niet geruststellen. Maar ik herken zoveel van mezelf in jouw verhaal. Ik hoop dat het ons beiden bespaard blijft.
Bedankt voor de super lieve support berichtjes! @star87 Bij ons is het zaad al getest en bleek ook verminder te zijn maar goed genoeg om zwanger te kunnen worden. Dus werden we naar huis gestuurd. Precies wat jij zegt, na 8 rondes wordt ik ook steeds verdrietiger! Hoe is het gegaan met je chlamydia? Kan je dat ik krijgen zonder dat het van iemand anders komt? Ik ben heel benieuwd naar de uitslag van jou vriend z'n zaad over die 6 weken. Haha dat klinkt raar! Maar omdat je hem nu aan de vitamine heb gezet enzo ben benieuwd of het werkt dan zet ik de mijne er ook aan!! @Mackwek Vind ook fijn om van andere nu te lezen dat het normaal is wat ik voel en dat geef ook zeker rust. Wijn zijn ook sinds februari bezig! Weet nog dat ik zo blij was en dacht echt oké wij zijn zo zwanger dat gaat helemaal goed komen! Had mij toen gezegd dat ik eind van het jaar niet zwanger zou zijn dan zou ik gek worden! Ik weet precies hoe je je voelt, ik werd vanmorgen wakker temperatuur gedaald en ja echt ongesteld geworden ik heb liggen huilen en de hele dag stond het huilen nader dan het lachen. Precies wat jij zegt toen jij ongesteld werd. Daarbij heb ik ook verschrikkelijk veel last van mijn ongesteldheid zo erg dat ik dubbel lig van de pijn en de hele nacht bijna heb liggen huilen. Heb dit met mijn schoonmoeder en eigen moeder besproken en beide zeiden afzonderlijk van elkaar dat ik naar de dokter moet omdat dit heel erg lijkt op endrometriose. Dat zou dus ook de reden zijn achter dat ik niet zwanger wordt.. Nu maandag een afspraak bij de dokter gemaakt. Voelt een beetje alsof ik dan langzaam al de MMM in ga rollen... Ik weet dat als je naar de dokter gaat hij gaat vragen om 3 maanden minimaal je temperatuur curve bij te houden, om zo te zien of je een eisprong hebt, Pcos hebt of andere dingen. Dus ik ben hier in ronde 8 mee begonnen als voorwerk. Het went snel, mijn wekker gaat nu elke dag om 6:30 uur ik temperatuur, lees het snel en slaap verder of sta op voor werk. Ik zag daar al tegen op, elke ochtend die wekker maar het went heel snel en dan heb je er niet eens erg meer in. Het is fijn om met mensen te kunnen kletsen die het zelfde mee maken! Ben heel blij met jullie verhalen en support! Ik ben heel zenuwachtig voor de dokter maandag en hoop maar dat er iets uit gaat komen en dat ik niet weg gestuurd wordt. Mijn moeder zei al dat ik mij zeker niet weg moet laten sturen. Mijn schoonouders en eigen ouders weten dat we bezig zijn met een kindje,nik vind dat erg fijn. Weten bij jullie je familie het ook?
Hey meiden - inderdaad geruststellend om te lezen dat ik niet de enige Ben met dit gevoel. Wij zijn alweer een maand of 14 bezig en weten inmiddels dat mijn man geen geweldige zwemmers heeft. (Normaalwaarde tussen de 20 en 50 en hij zit rond de 11 miljoen per ml) verder weten we niks over mij behalve dat ik een eisprong en een regelmatige cyclus heb. Ik ben ook bang voor de mmm en de hormonen die er bij komen kijken, de wachttijden, de behandelingen zelf (iui en ivf - ik had toch natuurlijk het liefst een natuurlijke bevruchting gehad!!) maar misschien ben ik nog wel banger om weer naar huis gestuurd te worden. Alhoewel dat met mijn man zijn uitslagen misschien niet gaat gebeuren.. Ik hoop nog steeds dat het toch gewoon gaat lukken, maar soms (zoals altijd op de eerste dag van mijn ongesteldheid) ben ik ook bang dat wij 'dat stel' zijn dat 5 jaar moet wachten. Gek genoeg denk ik nooit dat het nooit gaat lukken. Ik denk dat het wel gaat lukken, maar wanneer!!! Zo ontzettend frustrerend en vermoeiend. Ps. Mackwek wat vervelend dat het bij jou ook nog niet raak is! Ps2. Rebelleflower - bij ons weet zo ongeveer iedereen er van (ik weet niet of het slim of stom is, maar het past bij ons. Wij zijn ontzettend open allebei - lees flapuits en vinden het fijn om erover te kunnen praten met vrienden)
Volgens mij verschilt het per ziekenhuis, maar bij ons wilden ze het wel hebben! Dan is het dus wel makkelijk als je het al gedaan hebt, anders vertraagd het proces iets doordat je nog moet temperaturen! Ik vond dat wel een dingetje, iedere ochtend met een thermometer in je bibs, moest me er echt overheen zetten! Maar zoals bij de hele mmm went ook dit! En achteraf vond ik het ook wel fijn om wat meer inzicht te krijgen!
Ik heb het zelf wel een maandje of 4 gedaan omdat ik ook wel nieuwschierig werd na al die temperatuurkaartjes. Vond het zelf erg fijn om te weten of en wanneer ik een eisprong had, en dat kon ik hiermee heel duidelijk zien. Ik heb een nog beter inzicht in mn cyclus maar ben er nu mee gestopt. Overigens hebben ze er bij mij in het ziekenhuis niet naar gevraagd en scheelt het inderdaad per ziekenhuis. Je kunt ze al wel een stapje voor zijn mochten ze het wel willen hebben.
Ik heb nooit getemperatuurd en bij mijn ziekenhuis hebben ze hier ook niet naar gevraagd. Maar dit verschilt dus echt per ziekenhuis! Uit 'voorzorg' zou je het eventueel kunnen doen, zodat je niet eventueel daar nog weer 3 maanden aan 'kwijt' bent.
Hier vanaf morgen waarschijnlijk ook ronde 10.. Vandaag getest en veel negatiever wordt ie niet vind het juist een fijn idee dat de mmm nu dichterbij komt. We weten al dat t zaad niet geweldig goed is, en ben wel benieuwd of bij mij op t eerste zicht alles goed is. Huisarts stuurt ons eind jan door als t dan nog niet gelukt is..geeft me wel geruststelling.. Dan tweede zaadonderzoek en als dat nog slecht is dan laat ze ons maar mooi n handje helpen.
Ik hoor hier over temperaturen, maar doen jullie geen ovulatietesten? Temperaturen werkt bij voor geen meter, krijg nooit zo'n curve zoals het hoort, maar met ovulatietest vind ik wel een duidelijke piek en die klopt ook gezien wanneer die komt in mijn cyclus. Tja ik ben een verhaal apart, omdat ik bezig ben alleenstaand moeder probeer te worden. Maar ik ben inmiddels ook al 1,5 jaar bezig en volgende week KID poging 15. Alles is na gekeken. Ik heb een lichte vorm van endometriose en mijn rechter eileider is niet geheel doorgankelijk (oorzaak onbekend). Maar volgens de gyn moet dat zwanger worden niet in de weg staan. Bloedonderzoeken zijn goed. Wel een experiment om bij kid poging 13 14 en 15 utrogestan in de 2de helft te gebruiken om te kijken of dat helpt. Maar tot op heden nog niet zwanger. Wel 2 keer een vroege miskraam gehad. Dit wordt mijn laatste KID poging en dan het ivf traject in.
Zo te horen dus wel verstandig om met temperaturen aan de slag te gaan. Domme vraag, maar moet je dit echt doen als je nog in bed ligt? Of mag ik ook eerst naar de badkamer lopen? Lijkt me erg raar om dit te doen als m'n vriend nog naast me ligt... Ik gebruik ook ovulatietesten, maar ik had vorige cyclus opeens een bijna positieve, terwijl ik 4 dagen daarna ongesteld werd. Dus vals positief. Daarom ben ik zo bang voor pcos in combinatie met mijn overgewicht.