Hoi dames, Ik wil niet teveel in detail treden.. Maar... mijn man en ik zijn sinds kort uit elkaar nadat hij mij meerdere malen bedrogen heeft. Dit was niet fysiek vreemdgaan maar wel contacten(mailen, bellen, whatsappen) met vrouwen in relatie achtige sfeer. De eerste keer kwam dit totaal onverwacht! Hij liet per ongeluk een gesprek open staan op de gezamelijke laptop. Daarna kon ik het in de loop van de jaren niet goed loslaten en als ik een onderbuik gevoel kreeg ging ik wel eens 'controleren' en heb op deze manier ontdekt dat hij met meerdere meiden contacten heeft gehad (niet fysiek) in de loop van de jaren.. Nu beweert hij dat hij totaaal veranderd is en het noooit meer zal doen. Dat hij toch gek zal zijn mij nog eens te bedriegen en hiermee het risico loopt mij kwijt te raken.. Ik ben geneigd hier in te trappen, maar weet ergens ook wel beter.. Ik WIL het zo graag geloven (onze relatie was verder goed) maar ik moet realistisch blijven. Zovaak deze belofte al gehad; maar NU echt, dit is de soorslag geweest, aldus mijn man. Zijn hier dames met ervaring? Succes verhalen of juist niet?
De vader van mijn dochter heeft mij meerdere malen bedrogen. Bij hem betekende 'nu echt' gewoon een maand of 2 om vervolgens weer terug te vallen. Mijn huidige man is zelf ook zwaar bedrogen, de 'nu echt' van zijn ex hield ook niet veel in. Die ging zelfs een stapje verder en nam tijdens de ontmoetingen met haar minnaars gewoon de kinderen mee op sleeptouw. Hier geen goede ervaringen met 'nu echt' dus.
Ik zou in relatie therapie gaan om te kijken of er nog iets te,redden valt. Als hij het echt meent werkt hij hier aan mee.
De kerels die mij bedrogen hebben (en dat zijn er 2) bleven dat gewoon doen, alleen dan nog wat meer achter mn rug om dan eerst Bij mn vriend nu ben ik bij 1x vreemdgaan op wat voor manier dan ook meteen weg Maar ik vind het in jouw situatie wel een lichtpuntje dat hij geen sex oid heeft gehad met hun, misschien kun je met therapie of iets anders weer naar elkaar toe groeien
Zijn die andere contacten geweest nadat je het de eerste keer ontdekte? Dan heeft hij het zelf al bewezen ben ik bang. Ook hier geen succes verhaal
Ik lees dat hij fysiek niet is vreemdgegaan, maar de intiemere berichten aan anderen wel doorgingen nadat je dit voor het eerst ontdekte. Ik zou dit in een relatie therapie setting bespreken, mits je écht door wil met hem. Hij zal ongetwijfeld menen dat hij je niet meer wil 'internet'-bedriegen, maar ik denk dat hij de ernst niet inziet van dergelijke ontrouw. Jij zult -terecht- moeite hebben met vertrouwen herstellen naar hem toe. Ik denk dat je iemand extern nodig hebt die hem laat inzien wat zijn ontrouw (en dat is het!) met jou doet en wat dat betekent. Voor jou is het nodig om te zien dat er bij hem hierdoor echt wat verandert. Blijvend verandert. Als laatste zeer duidelijke vervolgafspraken. Wat vinden jullie allebei ok, en wat niet. Ook dit zou ik laten verduidelijken voor elkaar in therapie. Dit alles als jij er écht voor wil gaan en gelooft dat jij dit achter je kunt laten. Maar dat laatste zal duidelijker worden in die therapie.
Mijn partner is helemaal in het begin van onze relatie vreemd gegaan (ook fysiek). Maar dat was in de eerste maanden. Toen heb ik hem laten kiezen; of ik, of zij. Zat nog wel meer achter, maar te ingewikkeld en herkenbaar om uit te leggen In ieder geval heeft hij toen voor mij gekozen, en er ook echt alles aangedaan om te bewijzen dat hij echt te vertrouwen was. En sindsdien heeft hij ook nooit meer contact gehad met andere vrouwen, niet in het echt en niet via internet (behalve dan met meiden die ik ook ken en spreek via een game wat we beide spelen). Dus wel een 'succes' verhaal hier, want na 7.5 jaar zijn we nog steeds samen. Maar dat is dus eenmalig geweest, met een dezelfde vrouw. Of je je partner nu kan geloven, dat durf ik niet te zeggen. Het enige wat ik kan adviseren is inderdaad relatietherapie om er ook achter te komen waarom hij die contacten had. Hoe dan ook, heel veel sterkte met je beslissing!
Online gaan mensen vaak verder dan ze irl zouden doen. Ik vind dat nog niet echt vreemdgaan, eigenlijk. Beetje sneu vind ik het wel, en zou zeker in gesprek gaan over waarom hij daar blijkbaar behoefte aan heeft. Echt vreemdgaan is bij mij direct einde oefening. (Had ooit een vriendje die het niet uit 'kon' maken, en dus vreemdging zodat ik het uitmaakte)
Mijn man heeft mij 2 keer bedrogen en we zijn ook 2 keer uit elkaar gegaan. Wij zijn nu getrouwd en hebben 2 kinderen en praten af en toe (ong. 4 keer per jaar) over zijn bedrog en dat hij het nooit meer zal doen (het is overigens 8 jaar geleden). Ik vertrouw hem volledig, maar weet 100% zeker dat als hij het weer doet en geen weg terug is ..het is hard werken!
Ik heb ook helaas geen succes verhaal. Ik heb hem ook niet meer kunnen vertrouwen waardoor het "uitgegaan" is. Toen kreeg ik ook de bevestiging dat hij wel echt vreemdgegaan was. Dus nooit spijt gehad van het loslaten. Blijven deed meer pijn.
Same story here, geen herstel ondanks beloftes. Bovendien kwam bij mij het vertrouwen nooit 100% terug. Succes meid!
Bedankt voor de reacties! Ik heb twee keer een hele tekst getypt maar deze waren ineens weer verdwenen, pff! Dus nu even in het kort; het waren wel 'real live' bekenden en geen random vrouwen van internet. Mijn verstand zegt nee en mijn gevoel twijfelt nog... Respect iig voor hen die zijn doorgegaan na bedrog!
Twijfel je niet of hij misschien toch ook fysiek vreemd is gegaan? Ik zou het moeilijk vinden hem te geloven omdat het dus bekenden zijn.
Dit, ja. Hier ook geen succesverhaal (was toen wel jonger, jaar of 17. Gozer zat ook achter z'n pc'tje, erg herkenbaar dus). "Ik beloof je dat ik het écht nooit meer zal doen! Echt waar!" Tuurlijk... Een maand later was het over. Ik zou zeggen: kies vooral lekker voor jezelf! Aangezien je man dat klaarblijkelijk niet gaat doen.
Ik denk...dat aangezien het nog niet fysiek is geworden er misschien alleen maar behoefte is aan bevestiging, vlijerij en dat soort dingen. De stap tussen iets typen en daadwerkelijk vreemd gaan is erg groot. Dat betekend niet dat het niks is om je druk over te maken, want blijkbaar mist hij toch iets. En het is aan jullie samen om er achter komen of dat iets is dat jullie samen kunnen oplossen.
Ik ga hier nu iets uit de doeken doen dat ik nog aan zeeer weinig mensen heb verteld. En wat ik destijds ook een keer getypt heb hier en allemaal weer verwijderd heb Toen ik 35 weken zwanger was van de tweede kwam ik erachter dat mijn man een seksueel getinte relatie had met een collega via mail, werkchat en whatsapp. Dit was begonnen tijdens mijn zwangerschap. Ik heb een aantal gesprekken gelezen en werd er kotsmisselijk van. Een week later ontdekte ik nog wat pikante foto's van een andere dame op zijn telefoon. Zijn excuus 'ja, jij was jezelf niet meer met die zwangerschap' Nee, ik stond doodsangsten uit vanwege de bevalling/keizersnede waarvoor ik zelfs hulp heb gezocht. Met hem praatte ik er ook over, maar hij sloot zich er na een tijdje voor af. Hij wilde gewoon vrolijk en blij doen, terwijl ik mij zo niet voelde Dus er ontstond afstand en ondertussen stortte hij zijn hart uit bij haar. Ik had nog 4 a 5 weken te gaan tot de uitgerekende datum/geplande keizersnede en ik voelde me zo verloren. Was mijn maatje kwijt. Hoe ging ik door de bevalling komen zonder maatje? En ik was ook zo boos op HAAR. Ik heb haar benaderd en met haar gesproken. Ik heb ook met haar man gesproken. Hij was degene die het ontdekt had. Wij waren beiden woest en verdrietig. Ik heb haar excuses niet geaccepteerd. Ze is een volwassen vrouw en moeder van 3 kinderen. Ze had beter moeten weten dan aan te pappen met haar collega van wie ze wist dat zijn vrouw zwanger was. Ze hebben ook samen dingen besproken over mij en mijn zwangerschap. Omdat een maand later onze zoon geboren werd heb ik het niet goed kunnen verwerken. Mijn man is er wel goed mee omgegaan. Heeft alle banden verbroken en was ook erg teleurgesteld in zichzelf. Zij had al ontslag gekregen vanwege reorganisatie, dus collega's zijn ze niet meer. Mijn man heeft zich heel kwetsbaar opgesteld. We hebben gepraat en gepraat en gepraat. En toen kwam de baby. En daarna hebben we het er niet meer over gehad. En nu 8 maanden later begin ik er weer last van te krijgen. We zijn gewoon niet meer helemaal hetzelfde samen. Er is iets stuk, er ontbreekt iets. We zijn nog wel graag samen, alleen op seksueel gebied een stuk minder. Maar we kunnen nog wel genieten van elkaars aanwezigheid en het gezin zijn met de jongens. En dat is natuurlijk heel belangrijk. Als zij er niet geweest waren had hij gelijk kunnen vertrekken. Maar toch...ik vraag me af of het ooit helemaal goed komt. Ik heb het hem namelijk niet vergeven. Ik neem het hem nog steeds erg kwalijk en begrijp het niet. Denk dat er een therapietje nodig is. Maar die relatietherapeuten hanteren belachelijke tarieven Dus, ik weet eerlijk gezegd nog niet of dit een succesverhaal gaat worden. Ik hoop het wel eigenlijk... Is therapie voor jullie een optie? Ik wil je veel sterkte wensen. Het is ontzettend naar als dit je overkomt. (Lieve zp meisjes die op ook op FB heb.....graag discreet hiermee omgaan )