Gisteren werd ik gebeld door de voorschoolse planner, binnenkort was er plek voor mijn zoontje. Ik vroeg of we buiten de 2 standaard dagen ook eventueel extra plek was omdat ik dacht dat het wel zou helpen als hij met andere kindjes moet spelen zodat zijn spraak meer op gang komt. Ik gaf aan dat het consultatiebureau vond dat hij schokkend weinig sprak en ons naar een logopedist had gestuurd. Daar zijn we toen geweest en het viel mij bijzonder tegen en ik had ook niet de indruk dat we hier veel aan hadden. Ze zei dat zijn gehoor misschien niet goed was en verwees ons naar een kno arts. De kno arts kon zijn gehoor niet testen omdat hij simpelweg te jong was en er voor deze leeftijd geen apparatuur is om het te testen. Dat moest echt door een specialist gedaan worden en dus werden we doorgestuurd maar het audiologisch centrum. De kno arts had wel gezien dat hij een gesplete huig had wat kennelijk de lichtste vorm van een hazenlip was, dat kon geen kwaad maar kon er wel eventueel voor zorgen dat hij bepaalde letters niet goed zou kunnen uitspreken (de R bijvoorbeeld.) Van het audiologisch centrum kregen we een intake boekwerk met het verzoek deze in te vullen en terug te sturen zodat er een afspraak gemaakt kon worden. Bij het lezen hiervan kreeg ik een nare smaak in mijn mond, inschrijven in een of ander vaag register waar ik nog nooit van gehoord had, psychologisch onderzoek, bekend bij bureau jeugdzorg, dat soort dingen. Ik kreeg het gevoel als ik mijn kind onderhand overgaf. Natuurlijk een zwaar overdreven reactie maar zo voelde het. Dus ik besloot de huisarts te vragen om een verwijzing naar een ander ziekenhuis waar wel een audiologisch centrum intern aanwezig was. (Waar we eerst naartoe verwezen waren was een instelling opzich.) Verwijzing gekregen, verkeerde ziekenhuis, en enorme wachtlijsten. Ik liet het even gaan, zelf had ik helemaal niet het gevoel dat hij een achterstand had maar omdat er zo'n paniek gezaaid werd ga je aan jezelf twijfelen. Eigenlijk verwacht ik nogsteeds dat op een dag de spraakkraan open gaat en hij opeens gaat praten. Het enige wat er echt bewust uit komt is 'die!' en wat herkenbare klanken als hij tegen het hondje praat 'ommy om en ommy it (tommy kom en Tommy zit) oh en hij roept z'n broer met je'E. Komt in de buurt. Verder zingt hij weleens 'mamma mam mama' maar het is niet dat hij tegen mij mamma zegt. Of hij moet heel zielig zijn dan zegt hij wel mamm mamma op een zielig zacht toontje. Er zijn dus wel wat klanken die je hoort, er zijn wel meer kleine dingetjes maar dat is het dan ook. Volgens het cb zou hij al halve zinnen moeten spreken als 'schoenen aan', 'ik eten', 'samen spelen'. Dat is helemaal niet aan de orde. Ik kan mij ook echt niet meer herinneren wanneer mijn zoon dat zei, al kan ik mij ook niet herinneren dat het cb hier ooit zo naar gevraagd heeft als bij mijn jongste zoon. Misschien zijn de protocollen de afgelopen 11 jaar veranderd. Maar goed, de voorschoolse planner gaf aan dat het wellicht handig was om een VVE indicatie te vragen bij het CB. Kon de extra dagen ook zelf aanvragen maar dan zou het nog maanden extra duren voordat er plek was en met de VVE indicatie was er direct plek. Dus ik belde het CB, vertelde dat de arts daar zei dat hij een taalachterstand had en wat de planner gezegd had en of we dus die VVE indicate konden krijgen. Ze zou terugbellen. Dat deed ze vandaag. VVE indicatie werd meteen in orde gemaakt of ik maandag even wil komen tekenen. Ik heb geen idee wat ik moet tekenen en wat ik eigenlijk in gang zet hiermee. Ook vroeg ze of het audiologisch centrum al de gehooronderzoeken had gedaan, nee want ik moest nog een afspraak maken. Ik moest even bellen want het mocht niet te lang duren en als er wachtlijsten waren moest er maar alvast begonnen worden met externe logopedie. Dus ik weer bellen, over 3 weken is er plek, en we gaan dus toch met het audiologisch centrum in zee al heb ik daar geen fijn gevoel bij maar oké. Toen vroeg ze bij welke voorschool ik hem had aangemeld. Bij X. Dan geeft ze aan ja eigenlijk vinden we dat je hem bij X moet aanmelden want dat is gespecialiseerde hulp. Ik googelen... de Nederlandse Stichting voor het Dove en Slechthorende Kind. Dat klinkt ernstig. Er is nog niets vastgesteld en als ik een lief vriendinnetje van dit forum mag geloven is er nog niet zo heel erg sprake van een achterstand, haar zoontje (even oud) doet zo ongeveer exact hetzelfde. Wat moet ik hier allemaal van denken? Loopt het allemaal te hard van stapel? Ben ik dan degene die te makkelijk is en denkt het komt wel goed? Wat voor beerput trek ik open met al die instanties? Ik hou helemaal niet van instanties en wil er eigenlijk niks mee te maken hebben. Natuurlijk moet hij geholpen worden als er wat aan de hand is maar ik krijg een beetje het gevoel alsof mijn kleine ventje half gehandicapt is en ik het niet zie. Als ik hem vergelijk met z'n broer was hij iets minder snel met sommige dingen. Maar anderzijds is hij juist heel fel, weet soms beter dan ik wat hij wilt. Hij is heel pienter, lief en vooral eigenwijs. Hij liep pas met 20 maanden ofzo, maar deed wel al vanaf 8 maanden een rietje in een pakje drinken. Dat deed mijn oudste dan weer niet. Brood in stukjes? Geen geduld voor, hier met die boterham. Drinken? Als je even niet kijkt pak ik zelf wel het pak uit de koelkast en giet ik de helft over de vloer en drink het halve ingeschonken bekertje wel op. Ik vind dat ik klaar ben met douchen, pak zelf wel de handdoek, of de wc rol als er nog geen handdoek klaarligt. Ik roep maar wat kleine voorbeelden, maar hij is niet 'dom', niet hetzelfde als z'n broer. Gewoon z'n eigen ik. Z'n broer moest je alles voordoen en 3x uitleggen maar liep sneller, at alles wat je hem gaf. De jongste doet dingen voordat het (bewust) voorgedaan is, loopt langzamer en sorteert z'n bordje zorgvuldig en eet alleen het vlees op en een stuk aardappel. Ze zijn dus niet te vergelijken, compleet ander karakter. De oudste heeft nooit 'problemen' gehad, en de jongste valt voor mijn gevoel nu in een diep gat aan hulpverlening waarbij ik ernstig twijfel of het niet overdreven is. Misschien kijk ik er allemaal te ernstig naar maar ik schrik ervan. P.s. ik vond een ander topic op dit forum over de VVE indicatie. Kinderen die dat hebben zouden vooral achterstandskinderen zijn en de ouders zijn profiteurs want krijgen vaak zomaar een indicatie. Is dat beeld nog actueel? Hier is geen sprake van een 'taalarme' situatie of laagopgeleide ouders. Dat zijn officieel de indicaties. Maar kennelijk krijg je de indicatie dus ook als je kind niet niet veel praat.
Onze middelste praatte ook erg weinig, maar wel zeker meer dan dat jij nu schetst. Bij haar was het vooral zo dat ze thuis prima praatte, maar gewoon niet heel veel en zodra er anderen bij waren zei ze niets meer. Ook zij kon zo een VVE-indicatie krijgen om wat meer los te komen op de peuterspeelzaal. Hier kreeg je die standaard als ouders als eigen moedertaal de niet-Nederlandse taal hadden of deze slecht spraken, maar dus ook bij andere oorzaken. Ik vind het persoonlijk wel heftig te lezen dat ze zo hameren op allerlei onderzoeken en een speciale peuterspeelzaal, terwijl er nog niets aangetoond is, maar misschien zit het ze niet zo lekker. Kijk, als jij er echt geen goed gevoel bij hebt hoef je die onderzoeken natuurlijk niet aan te gaan. Zelf zou ik het waarschijnlijk wel gedaan hebben, gewoon om eventuele achterliggende oorzaken van het weinig praten uit te sluiten.
VVE is zeker niet alleen voor die kinderen. Wij zijn hoogopgeleid en zeker geen taalarme situatie hier maar wel allebei de kinderen een VVE indicatie omdat ze tweetalig worden opgevoed en mogelijk achterlopen bij taalontwikkeling (was bij de jongste ook enigszins het geval, is nu helemaal bijgetrokken). En als ik naar de VVE groep van mijn jongste kijk nu zitten daar ook behoorlijk wat NLstalige peuters die andere problemen hebben, bv een achterstand op een ander gebied. Dus trek je van dat zogenaamde beeld zeker niets aan. VVE is er voor alle peuters die net even een beetje extra nodig hebben.
Hier ook een late prater. Toen hij 2 jaar oud was hebben we een verwijzing gevraagd voorr kno dit werd een combi met audiologisch centrum. Ik ben net heel tevreden over het audiologisch centrum. Ze kijken veel breder dan alleen het horen. Ik zou in jullie geval in ieder geval laten uitsluiten dat hij mogelijk minder goed hoort. Daarvoor moet je bij het audiologisch centrum zijn. Maastricht heeft combi afspraken kno met audiologisch centrum. Vragenlijst heb ik nooit hoeven invullen.
Ik kan je niet zeggen of er iets mankeert aan je zoontje of welke hulp er eventueel nodig is, maar eerlijk van wat ik lees zegt hij naar mijn mening idd schrikbarend weinig met 2,5. Ik zou dus zeker wel achter de juiste hulp aan gaan. Sowieso de vve indicatie en dan verder kijken.
Ik zou zeker wel willen weten of er iets speelt. Een kindje dat met bijna 2,5 jaar nog geen echte woorden zegt, is wel laat en dat kan een oorzaak hebben. Hoe langer je dan wacht, hoe groter de mogelijke achterstand dan wordt. Ik snap dat al die instanties nogal overweldigend zijn, maar richt je op een aanpak en wacht af wat daar uit komt. Stel dat er iets speelt, wil je denk ik niet dat ze dat over het hoofd zien toch? Je bent er zelf bij dus je hebt er zicht op. Misschien kun je wat meer doorvragen over mogelijke oorzaken of soorten aanpak? Het klinkt alsof je niet helemaal helder hebt wat ze willen testen of doen.
Ik heb er verder weinig ervaring mee, maar het gaat bij je zoontje om een forse achterstand. Echt. Dus echt wel iets mee gaan doen.
Als ik je verhaal lees lees ik 2 dingen; 1. je zoontje praat (te?) weinig voor zijn leeftijd, is pienter en jij maakt je vooralsnog geen zorgen. 2. Cb wil veel verder en meer dat voor jou goed voelt. Neem een stapje terug en probeer te kijken naar je kindje alsof alles wat speelt niet jouw kind betreft maar die van een goede vriendin of bijv neefje/nichtje. Wat zou je hen adviseren? Op het moment dat een onderzoek voor jou niet juist voelt zou ik dat niet doen. Dan evt langer wachten of kijken of de ha nog iets kan doen dan iets tegen mijn gevoel in doen. Zet wel eerst eens alles op een rijtje en vraag om duidelijkheid als iets onduidelijk is. Misschien zijn een groot deel formulieren niet op betrekking van je zoontje, maar wordt er standaard 1 pakket verzonden. Ik vind dat het cb soms heel stellig in iets kan zijn en daar de plank ook nog eens volledig mis mee slaat. Ik heb dat al vaker gezien. Het kan best dat ze het goed hebben, maar het hoeft niet. Maar ik zou het voor mezelf wel willen weten of er iets speelt. Wat zegt je ha?
Als ik je verhaal zo lees, dan zou ik inderdaad een afspraak maken met een audiologisch centrum. Het minimale taalniveau met anderhalf is 10 woorden, dat haalt je zoon bijna een jaar later nog niet eens. Maw, even een boerenverstand opmerking van iemand die er niet voor heeft doorgeleerd, de achterstand van je zoon moet onderzocht worden. Natuurlijk is je zoon niet dom omdat hij laat is met praten, maar als er wat aan de hand is, dan is het beter om hem nu de juiste ondersteuning te bieden dan wanneer hij al 4 is. Voordat je straks met je zoon op de juiste plek zit, gaat er rustig een half jaar over heen, dan is hij alweer bijna 3. Wacht je nu nog een half jaar met de onderzoeken, dan zou hij alweer bijna 3,5 jaar zijn. Op de juiste plek gaan ze hem ook eerst een aantal maanden observeren, met 3,5 ben je dan heel laat als je hem ook gewoon met 4 naar school laat gaan. Juist nu heeft hij de leeftijd dat hij nog meters kan maken, het ergste wat je kan overkomen is dat je 2 dagen overbodige onderzoeken bij het audiologisch onderzoek gehad hebt, daar kijk je dan met een paar jaar lachend op terug.
Ik zou hier zeker actie op ondernemen, vooral vanwege die gespleten huig. Mijn broertje had dan wel een volledige schisis, dus lip, kaak en gehemeltespleet, maar die heeft echt ontzettend veel logopedie gehad om enigszins verstaanbaar te worden. Als hij een fysieke beperking heeft, moet daar aangepaste hulp voor komen, dat redt hij niet op eigen kracht. Ik zou dus inzetten op gehooronderzoek, maar zeker toch het gespecialiseerde schisisteam naar je zoontje laten kijken (ik ga er althans vanuit dat de kno-arts je daar in eerste instantie naar had doorverwezen). Je wilt niet dat hij straks niet meer dúrft te praten omdat hij niet goed te verstaan is, echt niet.
@gitta, nee hoor de kno arts zei dat het weinig kwaad kon en later eventueel wel duidelijk zou worden of hij de R niet goed kon zeggen. Dat zou dan opgelost kunnen worden met een beetje logopedie zei ze. Ze maakte zich in elk geval geen zorgen daarover. Hij zegt wel meer als wat ik in het voorbeeld gaf maar ik versta er in geval niets van. Sommige dingen wel, maar het meeste klinkt als lijkt ongeveer op maar tis het net niet. Even denken wat hoor ik nog meer bewust langskomen.. Hajietettie. (HoI tante nettie-tante uit Verweggistan die vaak op skype is) Haijhaaij hoihoi, tegen iedereen, Hallo zeggen A-oo Hallo Dada doeidoei gedag zeggen Tiektiek kiekkiek U-U Bush Bush wilt hij dan kijken. Of hoe je het schrijft. Ja en nee. Al zegt hij dat bijna niet als antwoord maat meer als hij weet dat iets niet mag. Nee nee nee nee zegt hij dan. Of als hij iets ondeugends doet wat hij graag wilt dan zegt hij ja ja ja ja ja. Verder kom ik zo 123 niet. Het is niet dat hij geen geluid produceert maar ik versta er helemaal niks van. Hij kan soms hele verhalen serieus vertellen. Maar dat klinkt voor mij dan meer als krutsjie wa ja die da ubbie nou ik stop ermee. Geen idee hoe ik dat moet omschrijven. gebrabbel. Herkenbare tonen. Maar alles behalve woorden. Ansich zou ik het niet vreemd vinden hoor. Soms hoort hij ook echt niet. Of althans zo lijkt het. Soms kun je naast hem staan schreeuwen en dan geeft geen krimp. Mijn vader zei dat mijn broer dit ook had. Mijn broer is half doof geboren en heeft gehoorapparaten gehad. Bij het maken van een hersenbeeld kwamen ze erachter dat als mijn broer niet wilde horen zijn hersens ook geen geluid verwerkte. Vrij zeldzaam iets geloof ik, maar hij kon dus echt selectief bepalen wat hij wilde horen. Mijn broer heeft vanaf z'n puberteit geen gehoorapparaten meer nodig gehad en hoort gewoon prima. Inmiddels een volwassen kerel. Maar ze hebben verder niks met z'n oren gedaan. Ja ooit buisjes vanwege oorontstekingen maar dat maakt nog niet dat je dan opeens wel kunt horen. Verder zit er in mijn kant van de familie wel meer gehoorverlies. Iedereen heeft problemen met de linkerkant. Mijn vader zou volgens de artsen echt helemaal niets meer moeten kunnen horen. Maar toch hoort hij prima. Behalve als je in de verkeerde hoek staat of hij bijvoorbeeld slaapt met z'n verkeerde oor op z'n kussen. Zelf heb ik ook wat gehoorverlies links. Niets schokkend nog. 4 jaar geleden was het 35db verlies. Moest eigenlijk ieder jaar terugkomen omdat ze dachten dat het erger zou worden maar die neiging heb ik nog niet gehad. Ik hoor voor mijn gevoel zelfs beter dan 4 jaar geleden. (Merk het aan het niveau van de radio en de tv. Dat staat allemaal significant lager sinds een jaar of 2. Daar let ik nogsteeds op. Ik kan er bijvoorbeeld niet tegen als ik van een muziekje niet alle klanken hoor. Dan hoor ik het liever niet. Het audiologisch centrum en de voorschool gaan wel door hoor. Maar het is meer mijn gevoel.
Onze dochter is met 2j getest door t audiologisch centrum: slecht gehoor Kno: buisjes Cb: vve indicatie vanwege ernstige achterstand. Start psz 4dagdelen pw Met 2j5m : getest door logopedist van t audiologisch centrum: zeer ernstige taaluitingsachterstand. Taalbegrip en speelniveau waren prima. Gestart met logopedie. (Regulier) Letter voor letter zijn we aan gaan leren en woord voor woord. Dit is onze ervaring.mijn omgeving zei dat het wel meeviel.dat ieder kind zich anders ontwikkelt.nog steedsblij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd!
Mijn neefje heeft door problemen met zijn gehoor een taalachterstand opgelopen. Pas rond zijn 3e kwamen ze er achter dat hij vrijwel doof was. Door buisjes ed is dit wel gecorrigeerd, maar zo'n achterstand haal je moeilijk in. Hier zou ik dus wel goed naar laten kijken, maar dat doe je al. Verder zou ik hem persoonlijk niet meteen naar een vve doen speciaal voor kinderen met hoorproblemen. Wanneer blijkt dat zijn gehoor echt het probleem is kun je die beslissing altijd nog nemen toch? En verder over het nog niet praten. De zoon van vrienden van ons praatte met 3,5 nog niet (wij vinden hem ook niet helemaal normaal, maar los daarvan...) Vlak voor zijn 4e verjaardag begon hij ineens met praten en er kwamen hele volzinnen uit.
Je verhaal heeft heel veel vergelijkenis met mijn dochter. Ik heb in september ook een topic hier over geschreven. Het is een ontzettend lang verhaal. Even kort samengevat: Dochter zei veel woordjes met 2,5 jaar, maar geen zinnen nog. Bij haar waren er dan wel oorproblemen geweest. CB vond het zorgelijk, want mn dochter had haar ook niet aangekeken. Ze had achter mijn rug om gebeld naar de peuterspeelzaal waar mn dochter enkele weken later zou beginnen. Houding van de leidsters waren vreemd, achteraf gezien was het toen al duidelijk dat ze bevooroordeeld waren. Na 3x wilde ze al een gesprek. Dochter was abnormaal en moest getest worden. Natuurlijk wilde het CB de touwtjes in handen en moest ik dat doen via de weg welke zij zeiden. Ik had precies hetzelfde als jij: geen goed gevoel erbij. Ben zelf gaan uitzoeken, uiteindelijk via een kleine praktijk een afspraak geregeld. Zij is een aantal keer geweest. Geobserveerd, uitgebreid gesproken over ontwikkeing etc. filmpjes van baby gekeken. Conclusie: geen verdenkingen van stoornissen. Advies socialer proberen te maken, logopedie, eventueel speltherapie oid en: Kappen met die peuterspeezaal!!! Dat hebben we ook gedaan. Sinds een aantal weken krijgt mn dochter logopedie. De logopedist gaf aan dat mn dochter zelf een manier heeft ontwikkeld om te communiceren. Ze wijst en wij weten wat ze wil. Ze heeft dus helemaal geen taal nodig om begrepen te worden. Ze is er van overtuigd dat het er in zit. Dat klinkt zo logisch, want ze ziet verder weinig andere mensen. Wij moeten thuis dus heel wat veranderen. Toevallig vorige week, dochter heeft honger en wil eten. Ik wist dat, maar moest nog soep maken voor haar. Zij dacht blijkbaar dat ik haar niet had begrepen, want ik bevestigde niet met: mama weet dat je honger hebt, maar ik moet nog soep maken. Ze begon te drammen en uiteindelijk krijsen. Ik werd kwaad en zei: wat is er nou? En ineens zei ze: ik heb honger, ik eten. Ik viel bijna achterover van verbazing. Het zit er dus wel in. Nu doen we vaker alsof we haar niet begrijpen, niet te vaak en lang natuurlijk want dat is ook niet goed. De 2-woord zinnen beginnen pas net te komen: die pakken, mama kom, hier zitten, appel eten, die niet, niet doen, tis dit etc. Mag ook wel, ze is inmiddels 2 jaar en 10 maanden. Ik geloof zelf nog dat ze het gaat inhalen, maar soms lees ik wel eens mee bij andere topics en dan lees ik weer dat met deze leeftijd al van een ernstige achterstand wordt gesproken. Ik vind het moeilijk je kunt niet in de toekomst kijken. Maar je moedergevoel is vaak wel het juiste gevoel. Ik zou daarom zeggen volg je moedergevoel! P.s. Sorry een lang verhaal geworden, was niet gepland
Bij thijs is er veel te lang afgewacht. Ik raad je aan om alles aan onderzoeken en andere mogelijkheden die ze je bieden met beide handen aan te grijpen. Toen er eindelijk iemand wakker werd en we bij de logopedist aan waren beland toen was hij al 3,5. Vervolgens gebeurde er weinig bij die logopediste en zijn we uiteindelijk via school bij een goede logopediste aanbeland. Die gaf na de intake meteen aan ons door te willen sturen naar het audiologisch centrum omdat ze spraakdyspraxie vermoedde. Die hebben ons weer naar de kno arts gestuurd die op zijn beurt weer buisjes heeft geplaatst. Hij is inmiddels ruim 4,5 en we komen er nu pas achter dat hij een ernstige fonologische ontwikkelingsstoornis heeft. Ik had dit heeeeeel graag 2 jaar eerder geweten, dan had hij op sociaal gebied waarschijnlijk niet helemaal vastgelopen wat dus nu wel is gebeurd. Dus nogmaals: grijp alles aan, hoe eerder je het weet hoe minder groot ee problemen zijn als hij uiteindelijk naar school gaat. En zoek een goede logopediste. Succes!
Heeeel herkenbaar. Hier weten we ook duidelijk wat hij wilt. Hij wijst en stopt dingen in je handen en gaat inderdaad ook dreinen als hij niet meteen krijgt wat hij wilt. Ook als je zegt even wachten je krijgt zo wat drinken. Ik probeer hem ook uit te dagen, net wat jij zegt. Wat wil je? Dat is een beker.. moet daar iets in? Wil je wat drinken? Moet mama wat drinken pakken voor je. Dan schudt hij alleen maar tevreden ja ja jaaa Het is ook niet dat hij geen geluid produceert. Hij kletst de oren van je hoofd af alleen ik versta er helemaal niks van. Het is zijn eigen taaltje. Wij zijn dus alleen bij de logopedie van het CB geweest, die heeft geen woord met hem gewisseld. Maar zei meteen dat ik zoek moest naar een huppelepup therapie en dat die dan thuis kwam vertellen dat ik alles na moest doen en voor moest zeggen want hij zou mij dan wel na gaan doen. Nou daar heb ik geen huppelepup therapeut voor nodig en ik laat zeker geen CB/GGD in mijn huis als het niet hoogstnoodzakelijk was. Ik vertrouw ze niet, en daar heb ik goede redenen voor. Enerzijds ben ik wel pro professionals maar anderzijds heb ik gewoon niet het gevoel dat er echt was mis is. Sommige kinderen praten ook gewoon wat later, al kan ik mij niet herinneren dat ze bij mijn oudste daar ooit zo op gehamerd hebben.
Wij zijn met onze dochter ook bij het adiologische centrum terecht gekomen.Op verschillende gebieden is naar haar gekeken.Wij zijn daar terecht gekomen met 2,4 jaar {is nu 3,6 jaar}daaruit kwam naar voren dat zij haar door hebben verwezen naar een behandelgroep/observatie groep dit hebben wij net achter de rug.Diagnose Autisme.Wij hebben niet direct voor de behandelgroep/observatie groep gekozen,wij hebben haar eerst op de psz gezet met vve verklaring.En daarnaast doet zij logopedie.Afgelopen zomer heeft zij buisjes gehad en amandelen zijn geknipt.Nu begint ze meer te praten,maar nog niet voldoende dus vanuit de observatie groep hebben zij aangeraden een MKD voor 3 dagdelen en logopedie ernaast. Ik ben het hier ook niet mee eens had haar liever op de psz gehouden met vve en logopedie ernaast maar dit is niet voldoende. Bij mij is het ook allemaal niet van een leie dakkie gegaan heb ook in eerste instantie niet direct mee gewerkt en dit vonden zij niet leuk,want zij zagen zorg bij mijn dochter die ik niet zag. IK wil je meegeven volg je eigen gevoel ieder kind ontwikkeld op zijn haar eigen manier!En tempo! Mijn dochter heeft nu de stempel Autisme hier ben ik het ook niet mee eens.Maar goed ik had het ook anders moeten aanpakken.
Meestal heeft je moeder gevoel het goed.. Maar gezien hij ook later is gaan lopen en nog maar weinig zegt zou ik toch echt alle onderzoeken aanpakken. Mijn neefjes zijn ook pas na 2 jaar gaan lopen en spreken met 3 jaar nog weinig. Veel oorproblemen gehad en nog steeds wel. Als hij doofig is kan dat wel verklaren waarom hij later is gaan lopen en waarom hij weinig zegt. Mijn dochter is gewoon gemiddeld maat zei met 13 maanden al meer verstaanbare woordjes als jouw zoon, en vlak voor ze 2 werd sprak ze al 5 woord zinnen. Dus dat toont aan dat jouw zoontje qua spraak echt een giga achterstand heeft. Hoeft niets te beteken uiteraard en hij kan ook inhaalslag maken als jullie hem meer moeite laten doen met praten, maar liever er optijd bij dan dat hij straks op de basisschool veel moeite heeft.
Wat ik niet goed snap, met al die oorproblemen binnen de familie en jouw kind dat niet spreekt (maar brabbelt) vraag je je af of je hem moet onderzoeken? Het is toch duidelijk dat hij mogelijk slechthorend is gezien de familie situatie?