Ja je hebt helemaal gelijk. He begint te dagen hier. Als ik naar em kijk voel ik ook echt niks meer, vreemd wel... ,maar we hebben een kind als we uit elkaar gaan dan wel "redelijk goed" voor een advocaat heb ik echt geen geld
Zoiets is ook een vreemde situatie. Misschien kom je in aanmerking voor een pro Deo advocaat, of kan je samen naar een mediator. Tenzij je het nog steeds met relatietherapie wilt proberen te redden. Maar ze zijn collega's, dat gaat echt niet goed komen, dat heeft hij nu al heel snel bewezen. Gekke vraag misschien, maar hoe voelde jij je destijds toen hij nog getrouwd was?
Liever mondeling onder elkaar. Hmm , ik dacht maar aan een ding: ik wilde hem hebben, zonder na te denken over wat ik iemand aan deed of over welke gevolgen dit had. Maar ik was toen wel jong en onbezonnen (21)...... Geen excuus, maar ik zou het zeker niet zo weer gedaan hebben, zeker niet nu ik weet hoe het voelt. Heb dat zelfs laatst nog tegen z'n ex gezegd en hebben toen een heel goed gesprek gehad !
Lieverd, aangezien hij te dom is om stiekem vreemd te gaan, zul je hem best aan kunnen pakken en hier financieel goed uitkomen Ten eerste: jij gaat het huis (nu in elk geval) niet uit. Jij blijft er met jullie dochter. Zij mag niet van hot naar her gesleept worden omdat papa zo'n mislukkeling is. Dat is stap 1 alvast. Stap 2: hij blijft meebetalen zolang jullie er wonen. De rest moet je later maar zien, maar voor nu zit je gewoon goed, daar zorg jij gewoon voor En nogmaals een dikke knuffel, ik zit hier plaatsvervangend woest te zijn :x
Lieve vlinder, Dankjewel. Doet toch goed dat mensen ook meeleven, ook al ken ik jullie niet. Ik was natuurlijk ook woest, heb het een paar dagen laten bezinken en nu voel ik me eigenlijk emotieloos. Ik weet niet wat ik moet voelen eerlijk gezegd. Boos was ik nog steeds na het vreemdgaan, pijn kan ik niet meer voelen want er is volgens mij echt al veel gebeurd... Verdriet, tja, zijn mijn tranen op? En natuurlijk heb je gelijk. Ik ga nergens heen met m'n dochter voordat ik zelf iets heb gevonden, maar ik denk dat hij ook echt niet vertrekt ....
Nee, je bent op nu, dat is heel begrijpelijk En hij wil niet gaan? Oei dan zou ik het hem toch heel erg duidelijk maken hoe graag jij hem weg wil hebben daar :x Wat is dat toch met sommige mannen?!
1 tip: vertrek nooit zo maar uit je huis. Het is nl super moeilijk om een betaalbaar huis te vinden! ik had heel veel geluk, na 3 mnd vak woning, een leuke bovenwoning, en daarna een eengezinswoning. Maar een oud-collega heeft er ruim 1,5 jaar overgedaan. In de wintermnd een vakantiewoning, zomermaanden in een stacaravan.
In mijn allereerste post in dit topic had ik het al over een wolf in schaapskleren. Ze deed het niet voor jou maar voor haar zelf... Trouwens niet je huis uit gaan. Laat hem maar gaan. Prodeo advocaat. Of/en samen als je het voor je dochter goed wilt regelen als je samen advocaat meent kan je binnen 3 maanden gescheiden zijn.
Waarom wil hij haar tevreden houden? Nergens voor nodig. Maar weet je zeker, dat je bij hem weg wil? Dit allles is nog zo vers. Weet je zeker dat je hier niet damen uit kunt komen? Ik weet niet met welke intensie hij toegezegd heeft om met haar af te spreken. Het was op het werk, dus een veilige omgeving? Wil je niet eerst samen in therapie of zo? Dat je je nu afgestompt voelt, is niet raar. Maar dat wel niet zeggen dat dat ook zo blijft. Helemaal als jullie dan ook nog in therapie gaan.
Ik voel me alweer zo bedrogen . Als ik er niet achter was gekomen wist ik het niet.. Maar voelde dat er weer iets niet goed was en dus vroeg ik erna onder het mom van "ik weet dat er weer iets is, heb t al gehoord" wist echter helemaal niets. Toen vertelde hij het. Het Gesprek had hij verwijderd.... Dus ik vertrouw t allemaal niet. 1. Had gevraagd om er eerlijk over te zijn als er iets zou zijn, maar hij heeft het weer verzwegen. 2. Hij wiste het gesprek, lijkt me geen goed teken.. Word gewoon iedere keer weer teleurgesteld ...terwijl hij zegt: we waren net weer een beetje op de goede weg, wilde je er niet mee belasten, wat niet weet, wat niet deert. Ik wilde t gewoon goed doen voor alle partijen, maar ik zie in dat het niet werkt zo...
Ik zeg dit niet snel, maar je moet echt bij hem weg. Hij is echt niet te vertrouwen. Zorg dat je wel een advocaat neemt. Ik denk dat dit echt beter voor je is en dat hij niet te vertrouwen is heeft hij al bewezen.
Maar wat heeft hij verder gezegd dan, over waarom hij haar toch wilde spreken? Dat hij het bericht wiste, was wellicht omdat hij niet wilde dat jij je onnodig zorgen maakte. 'Wat niet weet, wat niet deert.' Toch? Misschien wilde hij het ook 'goed' afsluiten met haar, en haar recht in haar gezicht zeggen, dat ze hem los moet laten en moet ophouden met contact te zoeken. Ik gis maar. Daarom ben ik benieuwd naar wat hij er over te zeggen had. Met de info, die je hier geeft lijkt het of je heel snel je conclusies trekt (wat ook niet raar is, na wat er gebeurd is). En als er iets mis is binnen de relatie (en dat lijkt me hier wel van toepassing), dan is het toch verstandig om éérst te kijken of jullie er samen uit kunnen komen. In dit geval dus, dat hij stopt met het contact met haar én natuurlijk ook geen ongewenst contact meer heeft met andere vrouwen, en dat jij hem weer gaat vertrouwen. En dat kan best een jaar duren hoor, voor dat vertrouwen er weer helemaal is. En misschien nooit 100%, maar wel 90%. Zeker er kinderen in het spel zijn, lijkt het me verstandig om die opties eerst eens uit te zoeken.
Zoals jij t beschrijft zo benoemd hij het ook ongeveer ja. Had em juist gevraagd om eerlijk te zijn als ze hem weer zou benaderen , doet hij niet.... Terwijl t vertrouwen al weg is. Als ik naar em kijk voel ik alleen maar wrok, teleurstelling, pijn. Niet eens meer liefde. En dat voelt vreemd naar al die jaren. Ik weet het nu al een dikke week, moest t eerst Zelf laten bezinken allemaal voor ik het weer zou plaatsen. Ik heb t gevoel dat hij me alleen maar teleursteld iedere keer opnieuw. En waarom met goed afsluiten!? Ze hadden er al twee keer over gesproken... Waarom nu weer? Hij had gewoon duidelijk moeten zijn naar haar, nee zij piept, hij rent. Zo zie ik het. En zij weet t : ze speelt t spelletje goed moet ik echt zeggen...
Ik bedoel te zeggen: Het is niet raar, dat je dat NU voelt, maar je zit er nog middenin. Nu voelt élke misstap van hem als verraad. Maar heel eerlijk? Wat heeft hij nu eigenlijk gedaan? Met de bril, die jij nu op hebt, zie je het veel erger, dan dat je het anders zou zien. Hij heeft het af willen sluiten en hij heeft iets voor jou verzwegen, omdat hij dacht jou daarmee zou ontzien. Oké, hij heeft dat totaal verkeerd ingeschat. Fout van hem. Maar hij deed het met de juiste intentie (denk ik. Jij kunt dat beter zien, maar ik heb het idee, dat jij dat ook wel weet.) Je zit nu heel hoog in je emotie. Ook al is het alweer een week geleden. Bij hem weggaan is een heel grote stap. Een beslissing, die je moet maken als je wat minder in je emotie zit. Je moet niet alleen denken aan wat je nu voelt, qua liefde, pijn, verraad, teleurstelling, pijn... Maar je moet denken aan hoe heet gaat worden. Aan de ene kant hoe jullie leven gaat worden, als jullie uit elkaar gaan. Maar aan de andere kant moet je ook kijken hoe het gaat worden, als jullie bij elkaar blijven. Zal die liefde, die je nu niet meer voelt, ook weg blijven? En het vertrouwen? Ik denk het namelijk niet. Ik denk dat dat typische dingen zijn, waar jullie goed samen uit kunnen komen. Tenzij hij natuurlijk vreemd blijft gaan, waar veel dames hier van overtuigd zijn. Maar ik denk dat jullie daar samen achter moeten komen. Niet door de proef op de som te nemen, maar door goed te praten met elkaar. En het als het kan met ondersteuning (therapie).
Je hebt gelijk en brengt me toch weer ergens in twijfel. Heb hem vanmorgen gezegd dat ik tijd nodig heb maar dat ik er nu over denk om uit elkaar te gaan. Er is teveel gebeurd, ik ben te vaak teleurgesteld en net nu ik dacht het gaat best redelijk (ondanks de twijfels die ik al had) verzwijgt hij weer iets, spreekt hij weer met haar af... Mw piept, meneer rent. Zo zie ik het gewoon. Heb benoemd dat ik nu niet binnen een paar dagen/weken kan Zeggen: ik ga er voor of niet. Relatietherapie hadden we een afspraak voor gemaakt, maar ik vraag me nu af of dit nog zin heeft. Ben "op", geen energie meer..heb t idee dat ik niet tegen hem op kan, als je begrijpt wat ik bedoel. Maar het doet me goed dat jij me ook de andere kant beschrijft, daar ga ik zeker over nadenken.
En dat is ook zo. Neem die tijd ook. En ja, je denkt er zeker aan om uit elkaar te gaan. Dat mag hij best weten. Juist goed dat je dat uitspreekt. Hoewel het lijkt dat ik jullie bij elkaar wil houden, wil ik alleen maar de opties open houden. Ook dat jullie toch uit elkaar gaan. Daar kom je pas achter, als je er heen gaat. Niet helemaal. Wel dat je "op" bent. Maar dat tweede niet. Bedoel je, dat je denkt dat hij toch doet wat hij wil, ongeacht wat dat met jou doet? Dat is een hele goeie om op te schrijven en mee te nemen naar therapie! Het is ook allemaal niet niks... Heel veel sterkte in elk geval. Ik ken je totaal niet, maar ik wens je wel het beste toe!
Je zegt de juiste dingen en die raken me. Misschien heb je gelijk, ik weet t niet. Denk nu nog teveel naar de andere kant. In ieder geval bedankt voor je steun en openhartigheid! Doet goed!
Hoewel ik begrijp wat LadyXochi bedoelt, ben ik toch wel heel benieuwd naar de reactie van je man op dit alles. Schrok hij ervan dat je weg wilde? Doet hij nu wel zijn best? Beloofd hij opnieuw beterschap? Overweegt hij een andere baan/andere locatie? Wat doet HIJ in dit alles? Hij spreekt weer af met haar, verteld dit bewust niet aan jou (natuurlijk om je niet te kwetsen, maar vooral om zijn eigen hachje te redden!!) Wat wil hij, wat doet hij, wat laat hij zien? Ik denk idd dat je nu geen beslissing hoeft te nemen, maar ik denk wel dat hij keer op keer laat zien jou toch niet zo belangrijk te vinden als je zou willen En dat is waar een huwelijk, een gezin om draait, toch? Dat je je vrouw en kinderen voorop stelt? En dit doet hij niet, hij blijft zichzelf voorop stellen. En zij, ja zij is slim, geniepig, sneaky, als hij zo blijft ingaan op haar avances, dan zal jullie huwelijk het zeker niet gaan redden. En dat is wat zij wil. Misschien denkt ze zelfs wel: als ik hem niet kan hebben, dan zij (jij dus) ook niet. Maar hoe slim ze het ook speelt, hij blijft verantwoordelijk. En laat hem nou eens gaan vechten voor jou en jullie dochter!!
Hi, Ik moet toegeven dat hij wel Z'n best doet. Voor z'n gezin, voor mij, z'n dochter... Het ging goed, en ik had ergens t idee dat het vreemdgaan hem juist dichter bij mij had geplaatst als jullie begrijpen wat ik bedoel. Wat betreft baan: hij solliciteert op andere functies, maar hij zegt ook; overal zijn vrouwen. En juist die ene vrouw van het werk daar wil hij niks mee, nu niet, nooit niet. Maar inderdaad, toch denk ik dan weer: ergens trekt t je wel aan... Hij is eigenlijk gewoon een macho man die dus houdt van aandacht (blijkbaar) Vanmorgen was hij echt in tranen (ik heb hem nooit zo zien huilen) hij gaf aan juist zo voor ons te vechten , maar hij blijkbaar steeds t verkeerde doet. Hij had er andere bedoelingen bij en geeft aan dat ik er echt naast zit met mijn gedachten. Hij gaf aan gewoon in een crisis te zitten en wil dit samen met zijn gezin oplossen, niet alleen.. Tja en dan ik: een vrouw die te vaak teleurgesteld is, gekwetst, pijn heeft van alles (al maanden) ook al maanden een twijfel zit: wel, niet, wel niet... Maar voor ons kind de stekker er niet meteen uittrek. Ergens ben ik toch bang dat ik spijt krijg (ergens in de verte) ! En dan alleen..... Alleen moeder zijn... Ik ben altijd hartstikke gek op hem geweest en had met momenten nog steeds die vlinders in mijn buik, maar nu voelt alles anders... En die vrouw? Ja . Ze speelt t heel goed, echt gehaaid. Natuurlijk wil ze liever dat ik bij hem weg ga, dan heeft zij d'r maatje weer terug... Althans dat zal ze hopen. En idd : ik niet, dan zij ook niet. Ben ervan overtuigd dat ze dit denkt. Had altijd t gevoel van: ik laat haar niet "winnen" niet zo'n ordinair wijf, maar inderdaad, m'n man is er ook nog...
je zult het raar vinden klinken, maar het feit dat je wrok, teleurstelling en pijn voelt betekent JUIST dat je nog van hem houdt. Anders zou je een heel neutraal gevoel hebben, dat het je niets doet. Als hij wil heeft relatietherapie wel nog zin. Maar dan zullen jullie je beide voor 100% in moeten zetten. Bij een goede therapeut kom je erachter waarom hij werkelijk doet wat hij doet en deed en of hij het waard is om voor te gaan. Als het op niets uitloopt heb je meer kennis om een volgende relatie te kunnen doen slagen. Je leert er hoe dan ook van! Ik vraag me af wat ik zou doen. Ik denk afkappen. Eén keer is nog wel te boven te komen, maar als jullie hiermee bezig zijn en hij doet het gewoon WEER dan vindt hij je niet belangrijk genoeg blijkbaar.