Ik zou zeggen niet mee bemoeien. Mijn dochter heeft waarschijnlijk autisme en kan door een kleine wijziging in haar dagschema vol-le-dig flippen. Dit gebeurt soms een hele periode niet, soms wel 3 keer per dag. Ik krijg hulp voor haar maar dat schiet allemaal niks op omdat ze nooit een paniekaanval heeft als de hulp aanwezig is. Ze gilt dan soms wel een uur tot anderhalf uur de longen uit haar lijf en loopt helemaal paars aan. En dan gaat het om iets als een verkeerd pak vla of een vernieuwde verpakking van een product of een ander merk dan anders ivm uitverkocht product. Als mijn buren dan voor mijn deur staan zou ik het echt níét waarderen. Ben ik net met man en macht mijn dochter aan het kalmeren mag je de buuf ook even uitleg geven, nee dankje.
Wat moet het naar geweest zijn om dit gehuil van een kind te horen. En dat zelfs van 4 huizen ver. Dat geeft je een heel ongemakkelijk gevoel. Ook omdat het niet een normaal tijdstip is dat een kind naar bed gaat. Zoals al eerder is gezegd zijn er meerdere oorzaken dat een kind kan huilen (ook hartverscheurend) zonder dat er een aanwijzing is van verwaarlozing of mishandeling. Wat ik had gedaan? Ik was allert geweest zoals jullie ook zijn geweest en toen het af nam was zou het klaar zijn geweest. In ieder geval voor die avond maar mijn oren zouden open staan voor dagen daarna. Het is moeilijk te zeggen wanneer het echt een melding waard is, ik zou je het in ieder geval niet kunnen zeggen. Het is van zoveel dingen afhankelijk
Onze oudste was vandaag oer vervelend. Uiteindelijk belande hij op z'n kamer. Man man, alsof de wereld verging. Hij wordt volgende week 6. Eenmaal weer beneden begon de middelste hem uit te dagen. Die belandde uiteindelijk op de trap. En zij heeft ook veel volume. Zal buiten vast te horen zijn geweest. Als er dan buurvrouw aan de deur kwam kon ik dat echt niet waarderen. Niet mee bemoeien zolang je geen bewijs hebt voor mishandeling oid. Ook 5 jarigen kunnen flink tekeer gaan.
Inderdaad, onze manier van met kinderen omgaan of opvoeden is het óók niet. 😔 Maar zolang er geen vermoeden is van mishandeling kan je weinig beginnen ertegen. Ik zou wel alert blijven en als het huilen nog meer toeneemt of structureel gebeurd eens aanbellen en een praatje maken.
Opzich ben ik ook wel rationeel en zal het waarschijnlijk geen mishandeling zijn geweest. Het was meer intuïtief dat ik aan wilde bellen, niet vanwege beschuldigen of iets dergelijke maar gewoon om te helpen. Ik vond het zo vreemd op dit tijdstip, een mannetje wat zo lang en alleen aan het huilen was om zijn moeder. Ik wilde hem gewoon zelf troosten. Maar inderdaad het is gewoon het beste om je er niet mee te bemoeien, wie weet wat deze ouders gisteren al met hem hadden meegemaakt.
Het hoeft natuurlijk geen mishandeling te zijn. Ik denk dan ook vaak dat de moeder misschien bewusteloos ligt, of van de trap is gevallen oid. .
Mijn jongste heeft day nu sinds kort. Hij heeft verlatingsangst m.b.t. mijn man. Als hij naar het werk gaat,wel zoonlief mee en dat kan niet. Dan huilt hij ook heel anders dan anders. Heel hysterisch. Is niet te troosten. En dat kan ook heel lang duren. Van mij wel hij dan even helemaal niks weten. Heb al van alles geprobeerd. Nu laat ik hem maar uitrazen. Kan best zijn dat er ook zoiets speelt bij dat buurkind.
Niks doen denk ik. Wij hebben hier ook een heel moeilijk kind wat soms echt niet zomaar te stoppen is, wat we ook doen. Als je niets ernstigs hoort of ziet (of zelfs herhaaldelijk) dan zou ik er niets mee doen. Het kind hoeft niet op z'n donder gehad te hebben. Of misschien wel en had ie het gewoon ff nodig (of de ouders). Alert zijn is altijd goed denk ik. Maar zomaar een melding maken omdat een kind heel hart huilt op een gek tijdstip? Nou dat zou ik niet gewaardeerd hebben in de periode dat wij elke nacht met een huilend/schreeuwend kind zaten...... Gelukkig waren mijn buren wel op de hoogte dat het gewoon niet lekker ging.
Tja je manier van opvoeden.... Soms moeten kinderen dingen en als ze dan boos worden en niet voor rede vatbaar zijn en niet getroost willen worden, wat doe je dan???
Ze wilde geen melding maken hè, maar even aanbellen omdat ze zich zorgen maakte. Vind daar niets mis mee.
Dan kan je niks idd, dat begrijp ik hoor. Heb ik hier ook wel eens. Maar ik bedoel wanneer een kind echt om z'n vader of moeder roept en die komt maar niet zoals TS aangeeft hier blijkbaar het geval was.....dát krijg ik dan niet over mijn hart.
Dochter van onze buren wordt regelmatig even buiten gezet om af te koelen. Krijst ook de hele boel bij elkaar maar ik heb niet echt de behoefte om me daarmee te gaan bemoeien. Ze zal het er wel naar gemaakt hebben denk ik dan. Mijn oudste heeft ook altijd zichzelf in slaap gehuild. Inmiddels valt hij wel gewoon in slaap. De jongste heeft precies hetzelfde, krijst (zonder tranen) 10 tot 45 minuten voordat hij in slaap valt. Als ik er naar toe ga dan duurt het alleen nog maar langer dus laten we het maar zo. Ik zou me er niet mee bemoeien, zeker als het eenmalig is.
Weet je niet is een aanname van jou. Als mijn zoon nachtangst heeft ( nu gelukkig zeer zelden nog, maar toen hij drie was heel regelmatig) dan kan ik er baast gaan zitten wat ik wil, maar het helpt eerder niet dan wel. Hij schopt en slaapt me dan en wil echt niks van me weten terwijl hij schreeuwt en mama roept... Klinkt misschien voor de buren wel alsof ik beneden op mijn kont tv kijk terwijl hij me mist..... Ik heb het in die tijd wel gecheckt bij onze buren, hoorden hem gelukkig nooit. Maar misschien een paar huizen verder wel. Op dat moment aanbellen had ik midden in de nacht niet zo fijn gevonden, maar op opmerking de volgende dag had ik prima gevonden, dan had ik het uit kunnen leggen wat er aan de hand was.
Niets, je kun gewoon weg niet door een muur heen kijken wat er aan vooraf is gegaan. Een aantal maanden geleden heb ik zelf een soort gelijk iets mee gemaakt alleen had ik al een stempel te pakken. Mijn buurvrouw beschuldigt mij van mishandeling (man en kind nog wel) Ze had mijn zoon wel eens horen huilen en verzon een verhaal dat ik mijn man van de trap geduwd zou hebben en hij zou daarbij letsel hebben opgelopen (gebroken ribben in dit geval, welke hij wel had maar niet doordat ik hem een zet van de trap had gegeven) Uiteindelijk kwamen er buurtbewoners bij ons aan de deur om te vragen of het wel helemaal goed ging bij ons en of er geen verdere stappen moesten worden ondernomen. Ik kan je vertellen ik was er kapot van! Ik durfde mijn kind niet meer te straffen, schaamde mij rot tegenover de buurtbewoners, en tuurlijk wist ik dat het onzin was. Maar die klap krijg je evengoed kan ik je vertellen.
Niets, je weet niet wat er achter de deur gebeurt. Als het nou dagelijks en week in week uit is, dan had je misschien aan kunnen bellen. Mijn zoon kan er ook wat van hoor. 19.00 is het bed tijd en dan heb ik geen zin meer in allerlei smoesjes om de tijd te trekken. Tjonge, alsof ik een kudde speenvarkens in huis heb rennen hoor. En aangezien hij aan de voorkant slaapt, hoor je dat buiten natuurlijk goed.
Wat erg! Wat een aannames en wat verschrikkelijk moet dit voor jou geweest zijn. Dit zou absoluut niet mijn bedoeling zijn geweest. Hier was het echt pure bezorgdheid.
Mijn zoon kan ook heeel hartverscheurend schreeuwen en huilen om aandacht hij weet het precies zo te spelen.. Ik zou me er zeker buiten laten !
Toen mijn oudste een jaar of 3/4 was werd ze ook regelmatig midden in de nacht of laat op de avond schreeuwend wakker. Was niks mee te beginnen, ze sliep dan nog half. Schoppen/slaan gillen, je kon er niks mee. Ze moest dan meestal wel plassen, dus dan sleepten we een krijsend speenvarkentje mee naar de badkamer. Ik heb toen ook wel eens gedacht wat zal de buurvrouw wel niet denken dat hier gebeurt. Ze heeft het ook 1 keer gevraagd een volgende dag: 'Gaat het wel goed met ...' ? Toen heb ik het uitgelegd en de fase is gelukkig overgegaan. maar kinderen kunnen het wel eens bont maken ja. Ik zou er alleen iets mee doen als het elke dag is of als je andere dingen merkt.
Dat zal niet zo snel gebeuren met een baby van 10-12 weken schat ik zo in... Daarnaast geloof ik ook niet echt dat een kind om 23h (zoals bij ts) op zijn donder heeft gehad omdat ie iets heeft uitgehaald, en daar boos om is? Het kan wel hoor, maar als ik de openingspost lees, krijg ik eerder een beeld van hysterie door (nacht?)angst. Het blijft overigens gokken, vandaar dat ik elke keer bang ben dat het kind hysterisch en bang is terwijl de ouders iets is overkomen. En vervolgens blijft het kindje daar alleen omdat niemand zich ermee wil bemoeien