Zulke leuke verhalen. Ik vind het zo knap dat veel vrouwen hier nog konden praten tijdens de weeën. Ik had van begin tot eind een weeën storm en ik was bang, dat als ik ging praten, ik zou gaan gillen en schreeuwen. Tijdens de persweeën kon ik wel weer praten, maar ik heb niks bijzonders gezegd. Alleen maar 'het lukt niet. Dit gaat niet werken zo, ik krijg hem er nooit uit' . Mn zoontje was een sterrenkijker en ik heb in alle houdingen gelegen, maar hij kwam er met geen mogelijkheid uit. En uiteindelijk is hij er met, redelijk grof, geweld uit getrokken met de vacuüm pomp. Nadeel; je hebt het gevoel alsof je gefaald hebt, omdat je hem er zelf niet uit hebt gekregen.
Ha, wij hadden in het bevallibgsplan gezet dat we heel erg open er in stonden, omdat je natuurlijk niet weet wat je kan verwachten bij n eerste. Op donderdag werd ik ingeleid en op vrijdagmiddag waren eindelijk de weeën begonnen. De avonddienst kwam binnen en de verloskundige van dienst was een grote donkere man. Toen hij binnen kwam, waren mn weeën al best heftig en ik stond ze dansend op te vangen. Dus terwijl hij me een hand geeft, kwam er weer een wee, en hij danste mee! "Oh leuk, we doen de weeëndans! Een aantal uren en wat controles later belandde ik in een vreselijke weeënstorm. Ik hing ondertussen huilend over t bed heen en ik liet mijn man op de rooie knop drukken. De vk kwam binnen, zag mij huilend mn weeën proberen op te vangen en zei "jij wil een ruggenprik denk ik? Ik ga je aanmelden." Vervolgens kwam hij terug en zei "Je hebt geluk, ze hebben nu een gaatje, dus je kunt meteen terecht! " Nou, ik kon m wel zoenen! Edit: @Tigermom, ik kwam niet verder dan 5cm en de bmm had nog een harde rand. Ik heb uiteindelijk een ks moeten ondergaan. Dan heb je pas het idee dat hè lijf heeft gefaald...... Gelukkig ging de bv wel meteen goed, kan mn lijf in elk geval nog iets goed doen.....
Als ik er nog aan terug denk was mijn hele bevalling genant... Tenminste, ik heb me als een heks gedragen (schaam me nog diep, want ben normaal echt heel zachtaardig, lief en rustig). Tijdens de bevalling was ik een monster. Paar voorbeelden (ik typ met schaamrood op mijn kaken) - ik zou een ruggenprik krijgen (na 8 uur heftige rugweeën net 1 cm opgeschoten in de ontsluiting) maar er kwam een spoed keizersnede tussendoor waardoor ik moest wachten. De zuster die dat kwam vertellen heb ik beschuldigt van sadistisch gedrag "je vind het gewoon leuk me pijn te zien lijden, daarom laat je me wachten. - mijn man vertelde dat hij tijdens het roken buiten had staan praten met de man van de vrouw die de spoedkeizersnede kreeg. Ik noemde hem verrader omdat hij aardig deed tegen de man van de persoon die er voor zorgde dat ik langer pijn had. - de assistent Vk die tijdens het persen 10x achter elkaar riep "doorgaan doorgaan..." kreeg op het zelfde toontje 10x te horen "hou je kop, hou je kop" - die zelfde zuster wilde me graag helpen met douchen na de bevalling (gaf ze duidelijk aan) ik deed dat liever zelf (met beste vriendin) dus toen ze even weg was ben ik de douche ingerent om het zelf te doen. Toen ze terug kwam en teleurgesteld lied blijken dat ze had willen helpen heb ik haar beschuldigt lesbienne te zijn omdat ze me iets te graag wou helpen mijn poes te wassen. Nu schaam ik me dood voor dit alles, maar tijdens de bevalling heb ik er geen seconde over nagedacht. Als ik er nog aan denk hoe mijn man zich kapot heeft geschaamd voor me voel ik me zo schuldig. Ik hoop dat ik komende bevalling mijn eigen lieve rustige zelf blijf en niet weer verander in the exorcist.
Whahahahaha, heerlijk wat die hormonen met je doen hé nan! Mijn man wilde mij tijdens de weeën helpen door over mn rug te wrijven. Soms Was dat fijn, maar soms kon ik t niet hebben. Dan riep ik "ROT OP!..... alsjeblieft"
Hahaha je kan me oprapen 😂 Ooooh die hormonen ook he. Vreselijk. Maar ik denk dat ze wel heel wat gewend zijn hoor Bij onze oudste ben ik ook een kreng geweest, bij de middelste vond ik mezelf ontzettend grappig en bij de jongste had ik het idee dat ik het echt niet kon
Heftig zeg! Mag ik vragen of je draagt? Met draagdoek of ergonomische drager? Ik zou het je warm willen aanbevelen, ivm de overprikkeling die je noemt en angst voor aanrakingen. Voor meer info kan je kijken op fb pagina draagpraat of liefdevolle chaos, een consult bij een draagconsulent als je met doeken gaat dragen is warm aan te bevelen! Heel veel geluk met je kindje!
Dankjewel voor het mee denken ! Erg lief Ik draag mijn zoontje dagelijks ik denk een gemiddelde van 4/5uurtjes per dag, soms wat meer bij een slechte dag en soms wat minder bij een goede dag en op die goede dagen besteed ik dan extra tijd met de anderen, ik Mag graag mee van de glijbanen en in de klim jungle bijvoorbeeld en op de trampoline of springkussen ( hebben ze in de speeltuin bij ons ) dat ga ik niet doen met een baby op de buik dus dan gaat hij in de wandelwagen Ik draag trouwens met een kodaki Flip echt enorm blij mee ! Ben nu aan het kijken voor een draagjas ik had een positiejas met tussenstuk maar dat begint krapjes te worden
Terwijl de VK m'n vliezen wilde breken, kwam er een verpleegkundige de hoek om kijken: 'we komen zo nog even bloed prikken.' VK en ik beiden heel verbaasd: 'bloedprikken?' 'Ja, u bent toch mevr. Femkee?' 'Ja.' 'Ik heb het net opgezocht in het protocool', zei de VK. 'Het is niet nodig.' *ik lig dus heel charmant met m'n benen wijd en VK met vingers en stok paraat om vliezen te breken..* 'Er is net een infuus geprikt', zeg ik. 'Hadden ze dat niet meteen kunnen doen?' 'Geef me 5 minuten, ik kom zo naar je toe,' zegt de VK. Terwijl m'n VK gefocust is op het prikken van de vliezen, zie ik 3 keer de verpleegkundige die haar hoofd om de hoek van de deur steekt. 'Ik ben G*****domme geen kijkdoos, rot op!' Roep ik. M'n VK schrikt zich een hoedje en kijkt geschrokken achterom. Waarna de deur dicht gaat en de verpleegkundige de hele bevalling niet meer weergezien. Later het hele tafereel aan m'n VK verteld, die vond het ook erg onprofessioneel van de verpleegkundige, maar het blijkt dat ze slechthorend is, dus waarschijnlijk niet heeft gehoord dat de VK zei dat ze er zo aan kwam... Verder ben ik best netjes geweest deze keer ☺️
Fijn dat je ook draagt, hopelijk knapt jullie vechtertje nu nog verder op. Dragen en 2 bezoeken aan een osteopaat in Deventer (elferink), hebben ons destijds een compleet ander kindje teruggegeven. Ik draag haar nu, inmiddels bijna 2 jr later, nog bijna dagelijks in de Tula, heb geen buggy en de kinderwagen is al tijden onaangeroerd. veel succes met jullie mannetje!
Toen we van huis naar het geboortehuis verhuisden stond ik op mn n sokken, met mn kotsemmer in mn hand weeen weg te zuchten tegen een paaltje op de parkeerplaats. Moet er bijzonder uitgezien hebben En toen de baby geboren was en manlief vertelde dat het een meisje was, zegt hij 'ik weet niet meer welke meisjesnaam we bedacht hadden'
Na een ziekenhuis opname van enkele weken werd ik ingeleid bij 33 weken. Een weeën storm volgde die begon om 11 uur s ochtends en ons mannetje is om 13.11 geboren. Ik weet nog dat ik erg boos/huilerig naar mn moeder heb lopen klagen over dat ze beloofd had dat er pauzes tussen de weeën zaten!! En waar die pauzes dan wel niet bleven!! Dat ze ook in het vervolg niet meer moest liegen want dat mag niet! Ik lag op mn zij en raakte volledig overstuur!! (het hoofdje stond maar niemand had dit door, ook ik wist dus absoluut niet wat er aan de hand was daar beneden) DIT IS NIET GOED, IETS GAAT NU MIS, DIT IS NIET ZOALS HET HOORT. *schaam schaam* De gyn was wel dichtbij maar had dit ook niet verwacht zo snel. Ze zegt nou draai maar even op je rug. Toen moest ze vangen want ploep, daar was mn baby. Toen zoonlief geboren was keek ik mn man aan en zei: De volgende.. wat dacht je van Min Lee als meisjesnaam, een heel lief chinees meisje die we gaan adopteren maar dit niet meer!! Ondertussen 29 weken zwanger van nummer 2 Een meisje, maar geen Min Lee
Ik kreeg tijdens de bevalling morfine met de pomp. Je bent dan soms niet helemaal helder meer. Ik lag aan de monitor en dat gaf allerlei piepjes. Op een gegeven moment dacht ik dat die piepjes het aftellen van een camera was dus ik gaf mijn allerbeste glimlach tijdens het opvangen van de weeen maar de foto bleef uit. Toen J net geboren was ging ik zijn tenen aan 1 voet tellen en raakte helemaal in paniek want het waren er vijf en geen zes! Ohja... Een mens heeft maar vijf tenen aan iedere voet duhhh.
Ik heb volgens mij wel meer "grappige" dingen gezegd tijdens mijn bevalling die mega snel ging ( met persweeën het ziekenhuis in gekomen en binnen 15 min was onze dochter geboren ) Maar na de tijd mochten we wat eten en omdat ik bang was dat ik flauw zou vallen of misselijk zou worden deed ik het rustig aan ( helaas nog wel erg misselijk geworden) de verpleegkundige kwam vragen of ik zo ook wou douchen. Omdat ik het gevoel kreeg dat ik er te lang over deed, heb ik gevraagd of ik weg moest Haha. Bleek dat het wat druk was en dat ze het wou weten vanwege helpen en andere bevallingen die eraan kwamen. . Bij binnenkomst ben ik trouwens op het bed "gesprongen " heb mijn schoenen uitgeschopt en zei " volgens mij moet ik persen! " waarop de verloskundige of verpleegkundige zei " owja we zien het hoofdje al"...
Ik kon alleen maar 'ik moet poepen, ik moet poepen' roepen Had er niet zo'n erg in dat het persweeën waren. Er was op het moment van bevallen nog een bevalling bezig in het ziekenhuis en de verloskundige was net even bij de andere. Gelukkig was mijn moeder erbij en zij herkende het wat ik zei... ze drukte op de rode knop. Verloskundige kwam, verpleegster kwam en 10 minuten later lag ons meisje op mijn buik Wel grappig... ik had al heel veel vruchtwater verloren maar nadat dl geboren was kwam er nog een enorme plens naar buiten. Dat hadden ze niet verwacht en ze moesten toch echt even opzij 'springen'
Toen ik mijn eerste perswee kreeg van zoonlief riep ik heel hard sorry sorry en dat ik er echt niets aan kon doen....
Zaterdag bevallen van ons derde kindje en toch ook wel weer een genant en minder charmant momentje meegemaakt. Ik ben bij de vorige in snel tempo bevallen en had het gevoel dat het nu ook wel weer eens snel zou kunnen gaan. Dat bleek inderdaad te kloppen want ik had al 7 cm toen ik in het ziekenhuis aankwam. Normaal krijg je hier standaard een lavement zodat er tijdens de bevalling geen ontlasting naar buiten kan komen. Alleen dacht de vroedvrouw nu dat het geen goed idee was omdat de baby dan wel eens op het toilet zou kunnen geboren worden. Ik smeekte zo goed als om nog een lavement omdat ik voelde dat er wel degelijk iets zou meekomen. Ik mocht ook niet meer naar het toilet gaan. De vrouwvrouw bleef maar herhalen dat dat gewoon de baby was die ik voelde duwen en dat er echt geen ontlasting zou komen. Nu was dit mijn derde bevalling en ken ik echt wel het verschil... Toen ik mocht persen bleek dat ik wel degelijk gelijk had. En er kwam niet zomaar een klein beetje. Eerder alsof het hele nieuwjaarsdiner er in één keer uitkwam zeg maar... Merkte de vrouwvrouw heel droog op: 1 - 0 voor jou, je had dus wel degelijk gelijk...