Mn drie oudste zijn bij hun vader dit weekend. Ik zit me nu voor het zoveelste weekend best te vervelen.. Ik heb natuurlijk mn kleinste meisje nog. Ik doe wel wat dingen maar ik loop nog best vaak doelloos rond.. Hoe komen jullie zo'n weekend zonder kids door?
Voor mij is het leven zonder kinderen nog niet zo lang geleden: Lezen Film kijken Gamen (is heel tijdrovend) De stad in (kost je ook al snel een middag) Eindelijk die ene kast eens helemaal opruimen Bioscoop met vrienden zal geen optie zijn en uitslapen ook niet met een baby.
Ik zit niet vaak zonder kinderen maar zoals vandaag is mijn man naar het voetbal tot 14.00 en om 09.30 heeft mijn schoonmoeder de oudste drie opgehaald om pepernoten te bakken en het bos in te gaan. Ik ga zo heerlijk met pootjes hoog, lekker ontbijtje erbij glas drinken naast me en dan heerlijk Netflix kijken
Ja ik doe ook niet zoveel en er komt echt weinig uit mijn handen als ik vrij ben op woensdag. Vaak ga ik als een halve gare staat bakken. Maar wat wel zorgwekkend is is dat ik heel veel ga eten hahaha. Ik ben gelukkig nog niet zoveel aangekomen. Probeer anders een hobby te zoeken binnenshuis?
Wauw wat een luxeprobleem... Wil je mijn kinderen lenen? Heb ik eens kans om te gaan sporten, stukken schrijven en herzien voor mn opleiding, het huis goed schoon en aan kant te maken, kasten uit te mesten, voor mezelf te gaan winkelen, de vriezer te vullen met baksels, zelfgemaakte tomatensaus, soepjes en fruitpureetjes enzo... Ben niet alleenstaand maar mn man was weken op reis terwijl mn werk hartstikke druk was... Kwam nergens aan toe!
Nee je zal inderdaad niet alleenstaand zijn, want dan zou je niet snel roepen dat het moeten missen van je kinderen een luxe probleem is..?!? Domme opmerking, als je niks zinnigs te zeggen hebt hou dan gewoon je mond..
Hou toch op! De rest van de week zal ze alles alleen moeten doen met 4 kinderen!! Daar heb jij nu een paar weken ervaring mee, nou dan weet je helemaal hoe dat is natuurlijk En ik denk niet dat ts niet weet wat ze met haar tijd moet, er is altijd genoeg te doen, maar dat ze zich een beetje verloren voelt zonder haar kinderen. TS ik heb er geen ervaring mee, maar ik zou contact zoeken met vriendinnen of familie, samen is altijd makkelijker dan alleen denk ik.
Ik snap MadeinUSA anders uitstekend... Ik vind niet weten wat je met je tijd aanmoet ook een luxeprobleem dat ik graag zou hebben. Ik kom om in alles wat ik moet. En ik vind dagen dat mijn kleintje bij iemand anders is en ik geen verplichtingen heb (wat echt maar heel zelden gebeurt) genieten! Ik zou zo graag eindelijk weer eens met een pot thee op de bank zitten en ongestoord een boek lezen. Overigens 'ken' ik de situatie van TS. Wij hebben de kinderen van mijn man in co-ouderschap. De ene helft van de week (ma-di-wo) zijn ze bij hun moeder, de andere helft (do-vr-za) bij ons. De zondag is om-en-om. Toen we samen nog geen kindje hadden, hadden we echt een tweedeling in onze week. De ma-di-wo deden we stelletjes-dingen; uit eten, naar de film. De andere helft gezinsdingen; sport, uitjes, huiswerk.
Nou idd ga anders gewoon even van je man af, dan kun je lekker vaak genieten van aaal die tijd die je dan hebt zonder kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ik kan ook echt genieten van de tijd voor mezelf wanneer mijn jongens allebei naar school en psz zijn. Maar ts heeft nogal een verdrietige geschiedenis met de scheiding als ik het mij goed herinner, daar ben ik echt niet jaloers op. En vind dit soort reacties dan ook echt niet passend.
Ik vind dat er wel een behoorlijk verschil zit tussen je kind heel zelden een dag niet zien en geen verplichtingen hebben of je kind(eren) om het weekend meerdere dagen naar de vader brengen. Zeker als een scheiding niet de keuze van ts is geweest. En zoals al eerder gezegd is het niet een kwestie van 'niet weten wat je met je tijd moet' dat is wel heel simpel gezegd. Maargoed een beetje empathie kan nog wel is te veel gevraagd zijn.. TS ik heb hier geen ervaring mee maar probeer het als iets positiefs te zien en te genieten van 1 op 1 tijd met je jongste. Ik denk dat het vooral een kwestie is van wennen en aanpassen aan een nieuwe situatie. Ik geloof best dat het lastig is. En zeker geen luxe probleem!
Nou ik noem het ook zeker geen luxe probleem. Vooral het gedeelte dat je dan zo met je neus op de feiten wordt gedrukt. Ik was altijd wel blij als ik tijd had voor mezelf maar als ze eenmaal weg waren werd het probleem van me rot voelen door dingen groter als de dagelijkse druk. Dan had ik liever de herrie rotzooi maar ook gezelligheid terug in huis Ik ben gaan hobby-en destijds. Had geen zin om mensen om te zoeken puur uit verveling terwijl ik niet opr echt zin had om af te spreken. Ik ben sieraden gaan maken, gaan kliederen met nail art. Heb muurschilderingen gemaakt. Kon er heerlijk mijn ei in kwijt en was een soort van therapie voor me. Wat vind je leuk om te doen?
Een luxe probleem.. ja. Heerlijk om tijd voor jezelf te hebben. Even geen moeten, geen gedoe, geen dubbele focus. Het fijne is dat, nadat je opgeladen bent en tijd hebt gehad om je gedachten op een rij te zetten, soms alleen maar te janken van verdriet, jezelf voelen falen als moeder, als ouder, het missen van je gezinsleven (waar je anders toch geen tijd voor had) en het verwerken van je echtscheiding (eigen schuld, dikke bult, had je maar niet aan kinderen moeten beginnen--> ik tik m er vast in) en weet ik wat meer... Zo fijn dat je daarna weer je dubbele focus kunt leggen op je kind dat zo'n moeite heeft met de scheiding, het avonden lang troosten omdat het papa zo mist, het wederom uitleggen waarom papa nu niet even welterusten kan zeggen, de telefoon pakken zodat ze papa's stem kan horen, uitleggen waarom hij nu toch niet opneemt en het verdringen van je grote schuldgevoel. Ik vind het ook een luxe probleem hoor. Echt.. het zou prettig zijn als er wat genuanceerder nagedacht wordt over dit soort dingen. Ik had laatst ook een "vriendin" die zei ; ik wou dat ik dat had. Nou prima, dan zul je moeten scheiden meid. Succes ermee. Er is nogal een verschil tussen even je handen vrij hebben omdat je kind ineens naar de peuterspeelzaal gaat of naar school, of in de situatie van TS (en de mijne). En nu heb ik nog het geluk dat mijn ex en ik onze dochter voor de volle 100% vooraan zetten en dat het dus soms voorkomt dat papa een keer extra langs komt 's avonds, buiten de gewone regeling om. En dat er gebeld kan worden. Ik ben nu net vier maanden verder en vind de weekenden nog steeds lastig om in te vullen. Mijn leven nu is zoveel anders dan voor de scheiding. Dat moet opnieuw vorm gegeven worden en dat doe je niet zomaar even. De rust om met een pot thee op de bank te gaan zitten heb je niet. Ik niet. Ik ga altijd als een gek opruimen; kind-sporen uitwissen om ervoor te zorgen dat ik niet steeds geconfronteerd word met het gemis. Al is het maar een afleidingsmanouvre. Dus eh.. wellicht kun je tijd besteden aan iets op te knappen in huis? Ik ben gaan schuren en schilderen op mijn dooie gemak. Ik ben bewust dingen gaan doen die ik anders minder makkelijk doe. Ben ik er al een weekend op uit geweest? Geen een! Vooralsnog heb ik het gevoel in de buurt te willen zijn voor het geval dat. En geloof me; ze heeft het prima bij papa en ik vertrouw het allemaal voor 100%. Maar het is een gevoel. Dat laat je dus niet zomaar los.
Ik ben zo blij dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Ik sluit me bij justme aan. Hier is het ook allemaal nog vrij vers. En het is inderdaad erg moeilijk om een " andere" invulling aan de dagen te geven dat de kids niet bij me zijn. Ik merk dat het moeilijk is uit te leggen aan mensen die dit niet meemaken. Dat is geen zieligheid, maar zolang je er zelf niet instaat heb je geen idee waar je over spreekt.
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar zoals velen wel een relatie die is beeindigd. Je hebt opeens zoveel tijd over die je normaal zou doorbrengen met je kinderen (/partner)! Daar moet je een ritme in gaan krijgen, maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Natuurlijk kom je de dagen wel door, maar je mist je kinderen constant. Dat is heel logisch
Het komt hier zelden voor dat ik kindloos ben. En feitelijk voel ik me dan ook moederziel alleen. Je hele dag indeling is anders. Maar...... Ik heb altijd genoeg te doen, dingen waar ik nu veel sneller doorheen kom dan dat de meisjes thuis zijn. Ik ga dan de kasten uitmesten, strijken, grote schoonmaak van het huis, de auto uitzuigen en door wasstraat en vaak nog even shoppen. Heerlijk even door de stad zonder iemand in de gaten te moeten houdenZ Maar ben suoer blij als ze er weer zijn . Zoals gezegd komt het zelden voor hier, maar als het voorkomt heb ik zoveel te doen, dat de tijd voorbij is en ik tijd tekort kom om overal aan toe te komen.