Werd jouw geboorteplan gerespecteerd?

Is het concept geboorteplan iets nieuws? Bij mijn zoon 8 jaar geleden was dit nog helemaal niet. Wordt er bij elke verloskundige verwacht dat je zo een plan schrijft? Ik wil het zelf namelijk niet. Ik ben een behoorlijke control freak en als ik iets plan en men wijkt daar van af raak ik juist gestresst of in paniek. Ik denk dat ik met niet plannen en het maar over me heen laten komen veel meer rust zal ervaren tijdens de bevalling, juist omdat het iets heel onvoorspelbaars is.

 

Ik had wel een plan, maar heb mezelf er ook niet zo aan gehouden. Zo stond erin dat ik op de baarkruk wilde bevallen, maar toen puntje bij paaltje kwam bleef ik liever op bed. En ik had er in staan dat ik geen stagiaires wilde en uiteindelijk was er zowel eentje van de kraamzorg als eentje van de verloskundige bij. Maar dat vond ik toen niet zo erg meer.

Het enige waarin mijn wensen werkelijk gewoon genegeerd zijn, was met die prik voor het samentrekken van de baarmoeder. Ik had in mijn plan gezet dat ik die niet wilde (derde kind, bij de andere twee kwam de placenta keurig op tijd vanzelf). Bij het doornemen van het plan had de verloskundige al gezegd dat die prik tegenwoordig standaard was. Ik had toen al aangegeven dat ik hem echt liever niet wilde en het even wilde afwachten. Nou dat mocht dan...... 2 minuten...... en toen kreeg ik hem toch. Ik had geen zin om er heel moeilijk over te doen, maar vond het wel heel irritant dat er zo overheen gewalst werd. Ik heb toch al zo vreselijk veel last van naweeën en dat werd met die prik alleen maar erger. Heb nog 4 dagen op de maximale dosis paracetamol geleefd en de eerste nacht was het echt bijna niet te doen.

Maar verder had ik er geen hele bijzondere dingen in staan en werd alles wel gerespecteerd.

 

Nee hoor, de meesten maken niet zo'n plan.
Het is ook meer een wensen-lijst vind ik, want het valt inderdaad niet te plannen.
Ik heb ook pas bij m'n derde zo'n plan geschreven. Toen had ik in ieder geval ervaring met wat ik wel en wat ik niet prettig vond.
Ik vond het fijn dat ik bepaalde scenario's van te voren had overdacht.
Kijk ik had een badbevalling 'gepland'. Maar als dit niet zou lukken doordat er medisch ingrijpen nodig zou zijn ga ik daar natuurlijk niet aan vasthouden. Daarom heb ik beschreven dat ik dan een duidelijke uitleg nodig heb wat er gaat gebeuren en waarom.
Ik heb ook beschreven dat toucheren voor mij een uiterst pijnlijke ervaring is en dat dit alleen gedaan mag worden wanneer noodzakelijk en na uitleg.
Dat ik geen pijnbestrijding wens, hoeven ze dus niet te vragen.
Dat ik eerst broer en zus kennis wil laten maken, voordat er andere familie binnengelaten wordt. Ook voor m'n partner fijn om te weten
Etc..

Nou bof ik dat mijn bevalling precies zo liep zoals ik gehoopt had, maar ik had het ook los kunnen laten als het anders had gelopen.

 

@luppy ik heb die prik nooit gehad. Wat een onzin :x
Het is volgens mij heel normaal dat je er tot een halfuur erover doet?
Bij mij kwam ie elke keer zo na 10 minuten. Keurig vond de vk.

 

Dat laatste is ook precies wat mij tegenstond. Ik kreeg de indruk dat er in een medische setting ook best veel vanuit angst gehandeld word, terwijl ik mijn bevalling echt vol vertrouwen tegemoet zag en echt het idee dat dat mijn lichaam 'de klus wel kon klaren'. Ik wilde met mijn plan ook mijn grenzen aangeven en duidelijk maken dat ik het natuurlijk proces zo lang dat verantwoord was in stand wilde houden. Daarin voelde ik mij echt ontzettend gerespecteerd door mijn verloskundige. Vanuit dat oogpunt kun je zeker een plan maken

 

Ik had wel wat dingen op papier gezet. Allemaal redelijk standaard hoor. Zeker bij de oudste (poliklinisch bevallen, dus met 'eigen' verloskundige). Dat ging allemaal prima. Zij bekeek ook echt het bevallen nog even toen we in het ziekenhuis aankwamen. Was ook maar 1 blaadje, dus dat is zo gedaan.
De kleine mocht lekker zo lang mogelijk bij mij blijven liggen, eerst drinken dan pas controle / aankleden. Zo lang het goed gaat, kan dat natuurlijk allemaal. Maar ik had ook aangegeven wat ik wilde als er iets niet naar wens zou gaan. Als ze bijv. met mij wat hadden moeten doen, dat mijn man dan bij de baby zou blijven en het liefst met huid op huid contact. Dat is gelukkig niet nodig geweest. Maar zeker voor hemzelf leek het me wel fijn dat àls we in zo'n situatie zouden komen, hij niet in tweestrijd zou hoeven staan bij wie hij moest blijven.

Bij de jongste ben ik klinisch bevallen (2 wkn over tijd, ingeleid, pijnbestrijding). Dan heb je al minder te willen, want je moet aan apparaten. Om weeën te meten en de hartslag van de baby en op een gegeven moment geloof ik ook mijn eigen hartslag / bloeddruk. (Erg man, dat weet ik dus al niet eens precies meer.) Ik kan me niet herinneren dat iemand toen zelfs maar om het bevallen heeft gevraagd. Ik voelde me heel erg een nummer. Ze vergaten met ook steeds (Meerdere keren gehoord: 'Er komt zo iemand.' En dan na een uur of anderhalf uur nog niemand gezien hebben.) Maar met de belangrijkste wensen is wel rekening gehouden. Dus de kleine mocht ook bij mij blijven liggen en drinken. En mijn man heeft hem ook (samen met de vk) aan mogen pakken, dus echt recht uit het geboortekaartje zeg maar.. Dat wilde hij graag. Dat soort dingen kon gewoon wel.
Wel een beetje jammer dat 's nachts niemand de moeite nam om een kruiken voor onze zoon te maken. :x Maar ja, dat stond natuurlijk ook niet in het bevalplan. . Ik heb daardoor een beetje het gevoel gekregen dat het met je eigen verloskundige bij een thuisbevalling of poliklinische bevalling wel goed komt allemaal. Bij een medische bevalling in het ziekenhuis, zul je toch wel meer voor jezelf moeten opkomen. Maar goed, dat is mijn ervaring op basis van twee bevallingen.

 

Bij mij werd er rekening mee gehouden. Maar de controle heb je toch niet, dat moet je ook loslaten (maar dat gaat meestal vanzelf). Vooral wat betreft de houding bijv hebben de verloskundigen het voor t zeggen als het in voordeel is van de baby en gelukkig maar. Niet alles kan zoals je t in gedachten hebt maar er is veel mogelijk

 

Bij mij werd er door mijn vk goed rekening mee gehouden, in zoverre dat dat mogelijk was. Ik denk dat je altijd, bij alle wensen die je hebt erbij moet denken: indien verantwoord en indien mogelijk.

Zo wilde ik thuis bevallen, in bad. Ik wilde absoluut geen bezoek, ik wilde RUST tijdens de bevalling. Dit was iets van mijn man en mij. Plus, als ik pijn heb laat me dan in stilte lijden, dan kan ik het beste ermee omgaan.
Verder wilde ik geen onnodige ingrepen en waren die wel nodig dan van te voren zeggen en waarom. Ik wilde zo natuurlijk mogelijk bevallen. Ruggenprik oid wilde ik echt niet! Had er ook in staan dat ze hem mij niet moesten aanbieden maar liever me moesten helpen om door de weeën heen te komen.

En toen de bevalling...
In bad thuis ging dus al niet want we moesten naar het ziekenhuis. Na toucheren bleek dat de baby in het vruchtwater had gepoept. Daar ben ik wel even verdrietig over geweest maar na 5 min had ik ook zoiets van: oké, jammer dan. We gaan gewoon door.
In het ziekenhuis heeft de vk (mijn eigen vk) zich zo goed mogelijk aan mijn bevalwensen gehouden. Ze heeft de bevalling samen met een verpleegkundige gedaan, verder was alleen mijn man erbij. Dat vond ik fijn. Geen hordes aan mijn bed maar rust.

De gyn van het ziekenhuis had me (hoorde ik achteraf) aan de weeënopwekkers willen hebben Ik ging al heel snel voor een eerste kindje en de weeën waren wat mij betreft al pittig genoeg, kon het nog net hebben. De reden hiervoor was dat ik dan alvast maar bevallen was want ze hadden het druk... Goddank heeft mijn vk hier een stokje voor gestoken.
Dankzij mijn eigen vk (ja, zij weer) ben ik op de baarkruk beland (persen op bed vlotte niet zo) en daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Anders was ik waarschijnlijk met een knip en vacuümpomp bevallen. Terwijl dat dus echt niet nodig was.

Ik moest na de geboorte direct op bed gaan liggen en toen kreeg ik inderdaad zo'n heerlijke spuit in mijn been. En even later nog 1. Maar dat kon niet anders en mijn eigen vk zou dat thuis ook hebben gedaan, fluxusprotocol.

Zorg dat degenen die bij je bevalling zijn (je man en eventueel je moeder, zus, beste vriendin) van je wensen weten. Voor de volgende keer ga ik mijn man instrueren dat ik bijvoorbeeld direct op de baarkruk wil als het liggend niet wil. Ook moet hij ervoor zorgen dat ze niet zomaar een infuus gaan aanleggen ofzo. Ik wil echt beter geïnformeerd worden de volgende keer (of op het moment zelf mijn man denk ik dan), ik was zelf van de wereld tijdens de bevalling.

Verder wilde ik pas bezoek als alle medische dingen achter de rug waren, ik weer fris en fruitig in bed lag, baby eerste voeding had gehad en we zelf een beetje van de 'schrik' waren bekomen. Maar dat is iets om goed te bespreken met je partner. Wanneer bel je wie. Zo belden wij een uurtje na de bevalling en stomtoevallig reden schoonouders net langs het ziekenhuis op weg naar huis. Schoonmoeder riep meteen dat ze eraan kwamen. Mijn man heeft gezegd dat ze nog niet konden komen, later pas.
Op het moment zelf wilden wij geen bezoek op de verloskamer dus opa's en oma's kwamen een uurtje of 4/5 later kijken.

 

Zomaar een spuit in je been heb ik wel gehad ondanks dat ik zei dat ik bij dat soort dingen graag even geinformeerd wilde worden. Toen de vk aan t einde zei dat ze me een prik ging geven vanwege mijn negatieve bloedgroep had ik zoiets van: maar ik heb toch net al een prik gehad vlak na de bevalling?
Nee dat was iets anders.. Had geen idee wat voor prik ze had gezet

 

O ja, en mijn eigen Vk zei over pijnstilling dat morfine ook bij de baby kwam en de baby daar suf van kon raken. Toen ik aan de Vk in t ziekenhuis daarnaar vroeg zei ze dat ze niet wist waar ik t over had uiteindelijk wel morfine gekregen maar slecht geinformeerd allemaal

 

Oh ja hoor, hier eigenlijk ook. Want ik moest wel 'binnen kantoortijden' bevallen. achterlijk.

 

Ja idioot hè. Terwijl de weeën echt wel kracht hadden en steeds sterker werden. Zat al op 10 cm voordat het door hadden. Zo wilde ik ook beslist geen katheter in (vanwege blaasproblemen in het verleden). Ik was echt leeg, kon het ook goed voelen dat ik niet hoefde. Gingen ze eerst een echo van mijn blaas maken. Mevrouw heeft een lege blaas..... Toen heb ik me in moeten houden niet heel kinderachtig te zeggen: ik zei het toch
Die spuit in mijn been was noodzaak, ik begon hevig te vloeien. Was ik thuis geweest had ik hem ook gekregen. Ik mocht ook niet op de baarkruk blijven zitten en mijn kindje bewonderen, ik moest onmiddellijk weer op bed gaan liggen. Toen kreeg ik dus die spuit. En paar minuten later weer zo'n spuit. Daarna nog aan het infuus en toen alsnog een katheter, ik mocht mijn bed eerst niet uit...
Nou ja, op zich wel een goede bevalling gehad (mede dankzij mijn vk) maar ik hoop bij de volgende toch op een thuisbevalling.

 

Ik heb geen bevallingsplan gemaakt en dat ga ik deze keer ook niet doen.
Ik heb 2x een medische bevalling gehad, maar ik werd beide keren overal super over ingelicht. Toen ik bij de eerste een fluxus had, stroomde de hele kamer vol met personeel, maar 1 verpleegkundige kwam heel rustig uitleggen wat er aan de hand was en wat ze allemaal deden. Zij is ook tot aan de ok met me mee gelopen.

Bij de 2e moest ik gelijk nadat mn zoontje geboren was zo'n spuit om mn baarmoeder samen te laten trekken. Ik kreeg hem via het infuus, maar er werd eerst netjes vertelt wat ze ging doen.
Mijn zoontje moest gelijk mee met de kinderarts en mijn man was met hem mee. Ik werd ondertussen gehecht. En er kwam regelmatig iemand even vertellen wat ze aan het doen waren met mn zoontje en hoe het met hem ging. Voor hij naar de ic werd gebracht werd hij nog even met couveuse naar me toe gereden, zodat ik hem nog even kon zien.

Dus ondanks 2 heftige bevallingen heb ik nooit het idee gehad dat mijn wensen niet gerespecteerd werden.

 

Ik heb tijdens een consult aangegeven dat ik een bevalplan ging maken en toen vroeg ze mij of ik die bij ons volgende afspraak wilde meenemen. Heb ik gedaan, zij heeft 'm vluchtig doorgenomen om te kijken of er gekke dingen in staan die ze alvast wil bespreken en daarna kwam het in mn dossier. Thuis had ik ook een map met alle benodigde dingen voor onszelf maar ook met mijn plan erin. Mijn VK wist precies hoe ik het hebben wou.
Toen de stagiaire van de kraamhulp enthousiast voor de deur stond zei mijn vk ook gelijk dat het een rustige bevalling ging worden en ze drukte haar meteen mijn map in haar handen met de boodschap: Mond dicht en eerst lezen.
Alles wat ik wenste is zo gegaan, helemaal super. Ik voelde me echt gerespecteerd door de vk.
Helaas hoor ik ook wel eens andere verhalen, vooral als het gaat om bevallingen in het ziekenhuis (daar ben je een nummer en heeft de arts geen band met je) of bevallingen in de randstad (daar ben jij de zoveelste en moet je opschieten). Ik heb bijvoorbeeld geen prik gehad om placenta geboren te laten worden terwijl mn kind er al 3 kwartier was. Kennis van mij in de randstad kreeg direct een prik terwijl ze haar kind nog nauwelijks vast hield. Heel naar!

 

Ik ben in de randstad in een groot ziekenhuis bevallen. Ik was medisch vanwege pre eclampsie en vroeggeboorte. Ik had geen bevalplan omdat ik van mening ben dat er niets te plannen valt aan een bevalling. Ik had het er wel met mn vriend over gehad wat ik absoluut niet wilde.
Op t moment dat ik mocht persen vroeg de arts of ik nog speciale wensen had. Ik had dus absoluut niet het gevoel dat ik maar een nummer was. Tijdens de hele bevalling heb ik superveel gehad aan de verpleegkundigen en artsen. De dag erna zijn ze nog naar de neonatologie gekomen om ons ukkie te bewonderen.

 

Niet alles gelezen dus sorry als het al geantwoord is.

Heb je je plan met je vk doorgenomen? Hier wel en zo konden we het er samen over hebben wat haalbaar was of niet.
Zo had ik de baarkruk erin staan maar vervolgens hoefde ik dat ding tijdens de bevalling echt niet (maar ze hadden m stiekem toch neer gezet) en haalde mijn vriend onze dochter (vanaf het punt dat het veilig was).
Niks bijzonderder dan je kindje van je partner krijgen en niet van de vk
Ik heb een thuisbevalling gehad, ik weet niet hoe het in het ziekenhuis gaat. Ik kan me voorstellen dat het plan dan niet altijd gevolgd wordt (zeker niet na de bevallig) want in hun ogen (als alles goed gaat) ben je iemand die wellicht "onnodig" en bed/kamer bezet houdt.

 

Ik herken echt niets van de verhalen over ziekenhuisbevalling. Ik heb geen enkele keer het gevoel gehad dat ik een nummer was. Integendeel. Toen mijn rugweeen echt heel erg werden kwam een van de verpleegsters mij melden of ik misschien in een warm bad wilde, dat zou mijn weeen wat verzachten (wat ik ook met beide handen heb aangenomen), pijnstilling wilde ik in eerste instantie niet, en toen ik heb gesmeekt om de prik, was ik al te ver (8 cm ontsluiting). Daarna verhuisd naar de verloskamer en dat ging helemaal goed hoor. De gyn is 2 keer langs geweest, waarvan de 2e keer hij een vacuumbevalling begeleidde, omdat Eva's hartslag dipte. We waren allebei doodop blijkbaar.

Geen prik gehad (placenta kwam echt binnen 5 minuten achter Eva aan ...), en terwijl ik gehecht werd van de knip, had ik Eva op mij buik en zo hebben we na het hechten nog ruim een uur gelegen. Geen gehaast, geen gepush. We hebben geprobeerd aan te leggen voor voeding, maar ze hapte niet goed aan, uiteindelijk op zaal hebben we het uitgebreid geprobeerd. Na het uur werd Eva aangekleed (met papa erbij) en ik ben heel lief door de verpleegster onder de douche geholpen (ik had al niet veel gene meer door het hele MMM traject, maar na een bevalling kan het je helemaal geen zier meer schelen hoor ), ze heeft mijn haar gewassen en na het aankleden werd ik weer ingestopt en samen met Eva naar zaal gereden.

En daar hebben we geprobeerd aan te leggen met tepelhoedjes en kreeg ik Eva op mijn borst gelegd tussen voedingen door.

De volgende dag werd Eva door papa gewassen met behulp van de verpleging en werden we ontslagen.

Aan de andere kant ... een ziekenhuis is natuurlijk geen huiskamer. Hoe vervelend sommigen dat ook vinden. Dat is een instelling die je moet hebben, je bent daar met een doel, niet om in de watten gelegd te worden. En zeker als het druk is, zullen ze minder de tijd hebben om uitgebreid aandacht aan je te besteden.
Ik had me ook niet ingesteld op een vip-behandeling, maar ik vind dat ik al meer kreeg dan ik had verwacht.